پاورپوینت کامل صدا و جهان واقعی ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صدا و جهان واقعی ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صدا و جهان واقعی ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صدا و جهان واقعی ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

جهان «پر صدایی» که ما برای خود ساخته ایم بیشتر از آنکه بتواند رابطه یی واقعی تر میان ما و خود برقرار کند و احساس هایمان را در رابطه با یکدیگر تکمیل کرده و تصویری کامل تر، قابل فهم تر و تحمل پذیر تر از جهان به ما ارائه دهد، به فیلم بدساخت و پر هیاهویی شباهت دارد که همه صداها در آن از همزمانی و دقت افتاده و صرفا گوش ها را آزار می دهند و ذهن و بدن ما را تخریب می کنند.

ژان روش (

Jean Rouch

)، فیلمساز و انسان شناس فرانسوی، که اکثریت قریب به اتفاق ۱۲۰ فیلم مستند خود را درباره آفریقا و درون این قاره ساخته است و آشنایی گسترده یی با فرهنگ و روحیات مردمان پهنه های مختلف آفریقایی داشت، از شیوه یی خاص در ساختن فیلم هایش استفاده می کرد.

او ابتدا فیلم را با سناریویی آغاز می کرد و از «هنرپیشگانی» استفاده می کرد که اغلب همان مردمی بودند که موضوع فیلم را هم تشکیل می دادند. در طول ساخته شدن فیلم، روش، امکانات زیادی ایجاد می کرد که مردم و هنرپیشگان بر روند فیلم و سناریوی آن تاثیر گذاری کنند و آن را تغییر بدهند. اما حتی پس از اتمام فیلم و تدوین آن، فیلم را پیش از نمایش عمومی آن، به نزد همان مردم می آورد و برای آنها نمایش می داد تا واکنش های آنها را در نهایی کردن فیلم به کار برد. روش، خاطره یی جالب توجه از ساختن یکی از فیلم هایش دارد که موضوع آن شکار است، ا

ین خاطره به موسیقی فیلم مربوط می شود که بر آن گذاشته شده بود و وقتی مردم بومی فیلم را با موسیقی مشاهده می کنند، اولین واکنش آنها این است که روش را دست می اندازند که چطور موسیقی در فیلم گذاشته است و وقتی او می پرسد چرا نباید موسیقی در این صحنه شکار باشد، آنها به سادگی می گویند: «معلوم است برای آنکه اگر جانور صدای موسیقی را بشنود که فرار می کند، پس ما چطور می خواهیم شکارش کنیم؟» در اینجا ما با گسستی معنایی میان ذهنیت واقع بینانه تر مردم بومی افریقایی از یکسو و ذهنیت تغییر شکل داده و حتی تخریب شده فیلمساز سروکار داریم که امری کاملاغیر طبیعی را «طبیعی» می کند و «طبیعی» جلوه می دهد.

ادگار مورن در کتاب خود موسوم به «سینما یا انسان تخیلی، رساله یی انسان شناختی (۱۹۵۶) به همین موضوع اشاره دارد و از جمله چنین می نویسد: « شخصیت های یک فیلم می توانند حتی تا جایی پیش روند که صداها و زبان خود را بنا بر آنکه آیا سخن می گویند یا آواز می خوانند، تغییر دهند شنوایی همه این ها را تحمل می کند در حالی که چشم نابردبار است. (…) ما می بینیم که نرون و علی بابا در لباس ها و دکورهایی که تلاش می شود به واقعیت تاریخی وفادار باشند، به زبان فرانسوی، امریکایی یا روسی سخن می گویند.

البته روشن است که فهمیده شدن در این زمینه پیش از عینی بودن قرار می گیرد. اما مهم آن است که دلبخواه بودن قرار داد زبان شناختی، اصولااحساس نمی شود. به همین ترتیب نیز موسیقی فیلم صداهای عجیبی را در واقعیت قرار می دهد بدون آنکه این کار در نظر تماشاگر خدشه یی به واقعیت تلقی شود و حتی از این هم بیشتر، ذهنیت موسیقی در رقابت با دیالکتیکی که عینیت اشیا را به ذهنیت بدل کرده است، عینیت را در آنها بیشتر می کند. (۱۶۸- ۱۶۷.

pp

) صدا در جهان واقعی، احساسی واقعی است که یکی از حواس پنجگانه ما کاربرد دریافت و رساندن آن را به نظام شناختی مان بر عهده دارد. جهان بدون صدا، جهانی ناقص و گاه تا حد وحشت آوری، جهانی از شکل افتاده و دوزخ وار است.

با وجود این