پاورپوینت کامل دغدغه حکیمان نسبت به صلح جهانی ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دغدغه حکیمان نسبت به صلح جهانی ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دغدغه حکیمان نسبت به صلح جهانی ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دغدغه حکیمان نسبت به صلح جهانی ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

دوسؤال محور اصل فلسفه اسلامی است: جهان چگونه است؟ و انسان چگونه باید باشد؟ فیلسوفان اسلامی جهان‌بینی را مقدمه‌ای برای تربیت انسانی دانسته‌اند. به رغم اعتراف به این واقعیت تلخ که در بسیاری از مقاطع تاریخی، انگیزه‌های دینی وسیله‌ای برای شعله‌ورشدن جنگ میان پیروان ادیان شده است، انصاف آن است که نهادهای زیبایی در تعالیم ادیان آسمانی وجود دارد که نشان می‌دهد دغدغه ادیان صرفا برای ایجاد آرامش و دفع و رفع کدورتهای اجتماعی بوده است.

شنیدم که مردان راه خدا
دل دشمنان را نکردند تنگ
تو را کی میسر شود این مقام
که با دوستانت خلاف است وجنگ؟
(سعدی)

حقوقدانان مبنای اولیه طرح اندیشه حقوق بشر به معنا امروز را به اسناد مستند می‌سازند که به موجب آنها باید بگوئیم که از عمر این اندیشه بیش از دو قرن است که می‌گذرد و نقطه عطف و اوج آن اعلامیه جهانی حقوق بشر در ۱۹۴۸م است . باید تصدیق کنم که انصافا در طی این مدت پیشرفتهای بسیار خوب، واقعی، انسانی و چشمگیری در قلمرو تدوین حقوق بشر در بعد نظر انجام گرفته است. اعلامیه جهانی حقوق بشر شصت سال است که تدوین شده و به دنبال آن میثاق «حقوق مدنی سیاسی » و نیز «حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگ» اندکی بیش از سی سال است لازم‌الاجرا شده است. بیش از شصت معاهده آزادیها پیش‌بینی شده در اعلامیه حقوق بشر را توسعه داده‌اند، معاهده‌هایی که در موضوع منع تبعیض نژادی، منع تبعیض علیه زنان منع شکنجه، منع به کارگیری سلاحها کشتار جمعی و نیز حقوق کودکان است. علاوه بر آنها تعداد زیاد اعلامیه به خصوص در مورد حقوق مردمان بومی، اقلیت‌های قومی، مذهبی و زبان و ممنوعیت تجاوز به زنان صادر شده است.

درکنار تلاشهای فراوان در توسعه اندیشه حقوق بشر، انکار این نکته ناسپاسی است که با تشکیل سازمان ملل، تلاشهای فراوانی درخصوص صلح جهانی نه تنها در بعد نظر که البته در جنبه عملی هم صورت گرفته است.

در همین حال باید در نظر داشته باشیم که: صلح این مفهوم زبانی که در بسیار زبانها و فرهنگها به آن اشاره می‌شود، آرمانی است که به آسانی نمی‌توان بدان دست یافت. امروز متاسفانه ما شاهد تجاوزهای گوناگون به حریم صلح در بسیاری از بخشهای مختلف جهان هستیم: به وسیله چکمه های نظامی وکشتار و خونریزی، با به هلاکت رساندن مردان‌، زنان و کودکان در کلیساها، مساجد وحتی در بیمارستانها، با تهدید و محروم ساختن کودکان از رفتن به مدارس، جلوگیری از کمک‌رسانی پزشک و انسان به نیازمندان ، با نسل کشی تحت پوشش «اصلاح نژاد» با دعوت به سوزاندن کتب مقدس آسمانی، با تبلیغات صرفاً نژادپرستانه و اعمال وحشیگرانه و متعصبانه وامثال آن .

حال برای نگارنده چند سؤال مطرح است: آیا می‌توان گفت که جامعه بشر به آرمان اندیشه ویرانی حقوق بشر و صلح جهانی در عمل رسیده است؟ آیا با توجه به تجربیات گذشته، چشم انداز آینده بشر نویدبخش است؟ و بالاخره حتی در جنبه نظری، همه جوامع وگروههای مختلف بشر به آرمان والا و زیبایی صلح وآشتی و متقابلا به زشتی جنگ، خونریزی وعوامل تفرقه‌های انسان مانند نژادپرستی وخوارپنداری انسان به وسلیه انسان دیگر رسیده‌اند؟و آیا متفکران در این درک اتفاق نظر دارندتا به دنبال راههای تحقق وعملی شدن آن اهداف گام بردارند؟ اگر پاسخ منفی است، حکیمان راز اصلی عدم موفقیت را در چه می‌دانند و چه پیشنهادی برای موفقیت دارند؟ آیا مکتب‌های فلسفی درپاسخ به این سئوالات ناتوان و بی تفاوتند؟این مقاله در مقام پاسخگویی به سؤالات فوق است.

چشم‌انداز آینده
بی شک چهار نسل گذشته بشر، شاهد پیشرفتهای بسیار چشمگیری در باره صلح و تحقق آرمانهای حقوق بشری، در حوزه نظر بوده و انصافاً انکار اقدامات عملی در این زمینه‌ها، ناسپاسی است؛ اما سؤال این است که با توجه به اقدامات نظری از یک سو و آرمانها و اهداف بلند اندیشه‌وران از سوی دیگر، آیا گامهای عملی متناسب با نظر، در این حوزه برداشته شده است؟ و ثانیاً آیا می‌توان اهداف بلند و مقدس مزبور را تحقق‌یافته دانست و با توجه به تجربه‌های گذشته، چشم‌انداز امیدوار کننده‌ای برای آینده بشریت پیش‌بینی کرد؟

فجایع دو جنگ جهانی، بشر را چنان ازخواب غفلت بیدار کرد که گمان می‌کرد با تشکیل سازمان ملل متحد و صدور منشور حقوق بشر، دوران کودکی و نابخردی‌اش پایان یافته و دوران جدید، آغاز مقطع بلوغ اوست و کاملاً باور کرده بود که جنگ گرم، یعنی به کارگیری سلاحهای کشنده و مخرب، دیگر برای همیشه میان انسانها خاتمه یافته است. مفهوم و معنای زندگی توأم با آرامش، رؤیای خوشی را برای ملتها به ارمغان آورده بود؛ به گونه‌ای که در ادبیاتشان، جنگ گرم را امری صرفاً تاریخی و دوران تازه را دوره «جنگ سرد» نامیدند. ملتها آرزو می‌کردند دولتهای بزرگ به جای بی‌خانمان کردن مردم و ویران کردن کاشانه آنان، با ابزار سیاسی با یکدیگر رقابت کنند. بشر چنان از دیو جنگ در هراس بود که رقابتهای سیاسی در قالب جنگ سرد نیز که، گاه و بیگاه، هنگامی که به تلخ‌گوییهای بسیار شدید منجر می‌شد، خردمندان ملتها را نگران می‌کرد؛ تو گویی دوباره صدای ناله مرگبار جغد جنگ به گوششان می‌رسید و دوباره صدای غرش بمبها و مسلسل‌ها خواب از چشمانشان می‌ربود. شاعر بلندآوازه وطن ما، مرحوم بهار که دوران تلخ جنگ را تجربه کرده و عرصه زندگی براو تنگ شده بود، ابیاتی در توصیف ویژگیهای جنگ، به نظم زیبای فارسی سروده و می‌گوید:

فغان زجغد جنگ و مُرغوای او
که تا ابد بریده باد نای او
بریده باد نای او و تا ابد
گسسته و شکسته پر و پای او
ز من بریده کرد آشنای من
کزو بریده باد آشنای او

تا آنکه سرانجام در سال ۱۹۸۵ با فروپاشی شوروی، جنگ سرد پایان یافت و نقطه عطفی برای زندگی بشریت رقم زد و رؤیای شیرین آرامش کامل را برای آینده انسانها پیش‌بینی می‌کرد. گفته می‌شد که برخورد قدرتها برای همیشه خاتمه یافته است؛ اما به زودی امیدها تبدیل به یأس و آشکار شد که بر خلاف انتظار، این پدیده نیز چندان سودی برای تحقق صلح جهانی نداشته است. جنگهای داخلی جایگزین مخاصمات بین‌المللی شد. تنها در طول دهه ۹۰، دوازده جنگ داخلی درگرفت. هراس انسانهای صلح‌طلب که فکر می‌کردند نسل کشی‌ها کابوسی متعلق به تاریخ گذشته بوده و برای همیشه پایان یافته و هرگز تکرار نخواهد شد، با حوادث تلخ و چندش آور کامبوج و بوسنی وکوزوو به نحو شدیدتری تجدید شد.

این جانب به هیچ‌وجه نگاه بدبینانه ندارم و با نظری کاملاً خوش‌بینانه به تاریخ می‌نگرم و معتقدم که بشر به رغم همه کشتارها وخونریزیهایی که روزمره شاهد آن هستیم، روزبه روز بشرتر شده و از درندگی فاصله گرفته است؛ زیرا با خود می‌گویم که چنگیز مغول با داشتن یک شمشیر ساده، آن فاجعه وحشتناک را در سرزمین ما آفرید و صدها شهر و روستای ایران را ویران ساخت و حمام خون جاری کرد. حال اگر با همان روحیه و با همان حد از تربیت، سلاحهای پیشرفته امروز را در دست داشت، چه می‌کرد؟ بی‌گمان نمی‌توان حتی در ذهن تخمین زد که او در این صورت، چه فجایعی می‌آفرید.

چه کسی می‌تواند منکر پیشرفت مراتب تربیتی بشر شود، وقتی به این هنگامه بزرگ بنگرد که انسانها پس از جنگهای جهانی خانمانسوز به انتخاب و اختیار خود و بی‌هیچ‌گونه زور و جبری با همنوعان خویش رایزنیها و منشور سازمان ملل را تنظیم کردند و متعهد شدند که جنگ را تا ابد، تحریم و اعلامیه حقوق بشر را تدوین کنند و برای بشر ازآن جهت که بشر است، فارغ از هر تعلقی، حقوقی قائل گردد. در قرن حاضر نیز، قراردادهای چهارگانه ژنو در زمینه حقوق بشر و میثاق مدنی و سیاسی و نیز «حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی» تدوین شده است و بیش از ۶۰ معاهده در قلمرو حقوق بشر وجود دارد که حقوق بنیادین پیش‌بینی شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر را توسعه داده‌اند و در زمینه منع تبعیض نژادی، منع شکنجه ، منع تبعیض علیه زنان و حقوق کودکان، تدوین و به امضای ملتها رسیده است. به علاوه چندین اعلامیه در باره حقوق اقلیت‌های قومی و مذهبی و زبانی و ممنوعیت تجاوز به زنان صادر شده است.

همه نمونه‌های فوق انکارناپذیر و حقایقی مسلم است؛ اما سخن این است که: آیا در عمل اقداماتی صورت گرفته است که با دلی آسوده و قلبی مطمئن بگوییم که آنچه در رواندا، کامبوج، بوسنی وکوزوو، صبرا و شتیلا شاهد بودیم، به گذشته تعلق داشته و هرگز تکرار نخواهد شد؟ صرفاً بنابر شواهد، پاسخ منفی است.

شکاف اقتصادی بین کشورهای کمتر توسعه یافته و کشورهای ثروتمند رو به فزونی است و شاخصهای اقتصادی نشان می‌دهند که از سی‌سال پیش، درآمد کشورهای منطقه زیر صحرا به شدت کاهش یافته است. میان فرهنگ اغنیا و فقرا ورطه‌ای هولناکتر از اوضاع کنونی پیش‌بینی می‌شود. به چشم خویش می‌بینیم که ثروتمندان روزبه‌روز قدرتمندتر می‌شوند و به راحتی در سایه قدرت ناشی از تسلط بر تکنولوژیهای پیچیده، بازارها وثروتهای کلان را در اختیار دارند و در نتیجه برای مردم فقیر جز زندگانی و معیشت حداقلی تصور کردنی نیست.

جالب است که ترکیب «دهکده جهانی» را همواره در نطقها و بیانیه‌ها به کار می‌برند؛ ولی سؤال این است که کدام دهکده‌ای است که این نابرابری را تحمل کند؟ این شکاف که هر روز رو به فزونی است، حامل پیام شوم و نکبت باری است‌، پیامی که به صراحت جهانی توأم با خشونت و وحشی‌گری را برای هزاره سوم، تصویر می‌کند.

شتاب تحولات علمی در عرصه‌های مختلف تکنولوژی و بیوتکنولوژی، حیرت‌آور است تا آنجا که بنا بر نظر شورای ملی علوم و تکنولوژی امریکا، «بیوتکنولوژی در ده یا بیست سال آینده، نقش اساس