پاورپوینت کامل حوزه های علمیه حوزه مشهد ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه های علمیه حوزه مشهد ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه های علمیه حوزه مشهد ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه های علمیه حوزه مشهد ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

دوره اول حوزه علمیه مشهد خاص این شهر نیست، بلکه به خراسان بزرگ اختصاص دارد. چرا که این دوره عصر حضور امام رضا(ع) را دربر می گیرد و امام تنها در یک شهر ساکن نبودند بلکه از مدینه تا خراسان در طی عبور از شهرهای مختلف به نشر معارف علوی اهتمام داشتند و حدیث «سلسله الذهب » (۱) که در نیشابور ایراد شد یکی از آن موارد است.

دوره اول
دوره اول حوزه علمیه مشهد خاص این شهر نیست، بلکه به خراسان بزرگ اختصاص دارد. چرا که این دوره عصر حضور امام رضا(ع) را دربر می گیرد و امام تنها در یک شهر ساکن نبودند بلکه از مدینه تا خراسان در طی عبور از شهرهای مختلف به نشر معارف علوی اهتمام داشتند و حدیث «سلسله الذهب » (۱) که در نیشابور ایراد شد یکی از آن موارد است.

این حوزه علمی سیار در حالی به ایفای نقش پرداخته که امام از سوی رژیم غاصب عباسی، در محاصره کامل قرار داشت و راههایی انتخاب شد که امام از دسترس شیعیان دور باشد. چنانکه شیخ مفید می نویسد:
مامون به فرستادگان خود دستور داد امام (ع) و گروهی از خاندان ابی طالب را از راه بصره، اهواز و فارس به سوی مرو حرکت دهند. (۲) و راه دیگر را که همان راه کوفه، جبل در عراق، کرمانشاه و قم – که از نقاط شیعه نشین و مراکز قدرت شیعیان بود – روا ندانست. چون ممکن بود با مشاهده امام (ع) هیجانی شیعیان مسیر را فراگیرد و وی را نزد خویش نگاه داشته، مانع از حرکت ایشان به مرو گردند.

ورود امام رضا(ع) به مرو همزمان با توطئه دیگری بود که مامون برای از میان بردن فرهنگ شیعی در خصوص «علم لدنی » امام پی افکنده بود. تشکیل جلسات با حضور دانشمندان مذاهب و فرق مختلف اسلامی و دیگر ادیان جز برای مخدوش جلوه دادن علم امام و از اعتبار انداختن منصب امامت چیز دیگری نبود. ولی از آنجایی که تمام این مناظرات علمی با پیروزی امام رضا(ع) همراه بود، مامون بر آن شد که امام را در محدودیت قرار دهد و از برپایی جلسات مناظره خودداری کند.

عصر رضوی برابر با نهضت ترجمه بود و این مساله باعث رویارویی دو نوع اندیشه متضاد شد که امام رضا(ع) در مکتب توحیدی خویش با مباحث کلامی به آن پاسخ می فرمود. از جلمه مواردی که به دست ما رسیده است عناوین ذیل است:
– مقابله با تشبیه و تجسیم خداوند
– توصیف صفات الهی
– مقابله با اندیشه رؤیت خداوند
– مساله بداء
و…
که این همه مناظرات و احتجاجات امام تدوین و شرح شده و دیدگاه اسلام را در مبحث الهیات بیان داشته است. (۳)
مکتب رضوی پس از وجود مبارک حضرت زیر نظر شاگردان برجسته شان تداوم یافت و در نشر تفکر شیعی مؤثر افتاد.

دوره دوم
پس از شهادت هشتمین پیشوای شیعیان در ایران، ایشان در قریه ای از قراء طوس به نام «سناباد» مدفون گردید و شیعه از آن پس این نقطه را مرکز علمی فرهنگی خویش قرار داد و با ایجاد حلقات درس در کنار تربت آن امام بر رونق منطقه افزوده گشت. این دوره از قرن سوم تا نهم هجری را شامل می گردد که در آن بزرگانی بسان شیخ طوسی و شیخ طبرسی (متوفی ۵۸۴ ق.) می زیسته اند. (۴) لیکن اوضاع آشفته این دوره با روی کار بودن دولتهای سنی مذهب و رجال سختگیر آنها مانند خواجه نظام الملک و وجود جنگها و حملات وحشیانه تیموریان و مغولان، باعث رکود علمی در این حوزه گردیده است. با وجود این همه حملات نظامی و فرهنگی کتاب وزین «مجمع البیان فی تفسیر القرآن » (اثر شیخ طبرسی) در این دوره از حوزه علمیه مشهد نگارش یافته است.

مدارسی که در این دوره در مشهدالرضا(ع) وجود داشت عبارت بودند از:
۱- مدرسه مشهد امام رضا(ع)
۲- مدرسه بالاسر
۳- مدرسه پریزاد
۴- مدرسه دو در
۵- مدرسه امیر سیدی (۵)

دوره سوم
این دوره از قرن دهم تا سیزدهم را شامل می گردد.«گویا در قرن دهم با وجود توجه فراوانی که به مشهد از جنبه مذهبی می شد، حوزه علمیه این شهر چندان رونق نداشته و علمای معروف در آن حوزه به تدریس اشتغال نداشته اند و شاید به همین جهت بوده که مدارس علمی آن از دو یا سه مدرسه قدیمی تجاوز نمی کرد و مدرسه جدیدی در آن بنیاد نشده است. علمای معروف مشهد در این قرن، یکی «ملاعبدالله شوشتری » (متوفی ۹۹۷ق.) است که به دست ازبکان در هرات به قتل رسیده و دیگری «مولانا محمد رستمداری » (متوفی اوایل قرن یازدهم) که نامه اش به علمای ازبک به تفصیل در مجالس المؤمنین و مطلع الشمس نقل شده و گواه دانش و قدرت علمی اوست.

در قرن یازدهم وضع حوزه تفاوت زیادی یافته و علما و مدرسان معروف در آن به تدریس مشغول شده اند. مدارس متعددی بنا شده و طلاب و محصلین برای استفاده از هر سو گرد آمده اند. در حقیقت قرن یازدهم را می توان مبدا اهمیت و عظمت حوزه علمی مشهد دانست. مخصوصا در نیمه دوم این قرن، حوزه مشهد از لحاظ کثرت علما و مدرسین در ردیف حوزه های مهم شیعه قرار گرفت و طلاب از شهرهای دیگر به آن رو آوردند و حتی مدرس بزرگ و معروفی همچون «مولانا محمد باقر» معروف به «محقق سبزواری » مؤلف دو کتاب، ذخیره و کفایه در فقه که در اصفهان دارای مقام ریاست علمی و ملقب به شیخ الاسلام بود، در اواخر این قرن به مشهد هجرت کرد و مدرسه قدیمی «سمیعیه » را – که از آن پس به نام او «باقریه » نامیده شد و تاکنون به این نام باقی است تجدید بنا نمود و خود در آن به تدریس و ربیت شاگردان مشغول شد. (۶)

از دیگر رجال علم و دانشمند شیعه که در این دوره حوزه علمیه مشهد را رونق بخشیدند، شیخ محمد حر عاملی (متوفی ۱۱۰۴ ق.) است که با تالیفات خویش بسان «وسائل الشیعه » و «اثبات الهداه » در تدوین احادیث فقهی شیعه امامیه و اثبات حقانیت امامان معصوم(ع) تلاش بلیغ نموده و کتاب حدیثی او تا زمان ما مورد رجوع فقهای امامیه است و محدث نوری با تدوین کتا مستدرک به تکمیل آن همت گمارده است.

حوزه علمیه مشهد پس از یک قرن فعالیت پربار، در دو قرن ۱۲ و ۱۳ هجری رونق خود را از دست داد و دانش پژوهان پس از طی علوم مقدماتی و سطح، در حوزه های علمیه اصفهان و نجف به ادامه تحصیل می پرداختند.

دوره چهارم
این دوره دو قرن چهاردهم و پانزدهم قمری را شامل می شود. در این دوره حوزه علمیه مشهد در علوم عقلی و ادبی پیشرو تمامی حوزه های علمیه شیعه بوده است. هرچند فقه و اصول در حوزه نجف از رونق بیشتری برخوردار بوده و طلاب برای آموزش سطوح عالی و اخذ اجتهاد راهی حوزه نجف اشرف می شده اند. از دیگر مسائلی که در این دوره پیش آمد، تاسیس حوزه علمیه قم در سال ۱۳۴۰ ق. است که باعث تحت الشعاع قرار گرفتن حوزه علمیه مشهد گردید.
اساتید علوم ادبی و فلسفه و حکمت حوزه مشهد در این دوره عبارتند از:
۱- شیخ عبدالجواد ادیب نیشابوری (متوفی ۱۳۴۴ ق) استاد ادبیات.
۲- ملا محمد علی، معروف به «حاجی فاضل » (متوفی ۱۳۴۲ ق) استاد فقه، اصول و فلسفه.
۳- میرزای عسکری شهیدی، معروف به «آقا بزرگ » (متوفی ۱۳۵۵ ق) استاد