پاورپوینت کامل آیت‌الله بروجردی و نوسازی نهاد مرجعیت ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیت‌الله بروجردی و نوسازی نهاد مرجعیت ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیت‌الله بروجردی و نوسازی نهاد مرجعیت ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیت‌الله بروجردی و نوسازی نهاد مرجعیت ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

نهاد مرجعیت با نوسازی که توسط آیت‌الله بروجردی یافت، دوره نویی در ایفای نقش‌های جدید پیدا کرد و امید آن بود که با گام‌های پس از ایشان، مسیر تکامل را تداوم بخشد. زعامت آیت‌الله بروجردی، فصل نوینی در تاریخ مرجعیت شیعه بود.

نهاد مرجعیت با نوسازی که توسط آیت‌الله بروجردی یافت، دوره نویی در ایفای نقش‌های جدید پیدا کرد و امید آن بود که با گام‌های پس از ایشان، مسیر تکامل را تداوم بخشد. زعامت آیت‌الله بروجردی، فصل نوینی در تاریخ مرجعیت شیعه بود. این نقطه عطف تاریخی، ره‌آورد شرایط گوناگون بود. پس زمینه تاریک – روشن از آن را چنین می‌توان دید:
۱- سنت مرجعیت شیعی، آن بود که مراجع طراز اول، در حوزه‌های بزرگ عصر خود بودند و گام به گام، با تربیت نسل‌های متوالی شاگردان، موقعیت و منزلت علمی خویش را تثبیت دادند و به مرور ایام، دانایی و پارسایی خود را شهره آفاق ساختند. مکتب اجتهادی، از عصر وحید بهبهانی تاکنون، در این فرآیند به کشف و عرضه مراجع زمانه پرداخت، اما می‌توان گفت که مرجعیت آیت‌الله بروجردی استثنای این قاعده بود.
ایشان، پس از گذرانیدن تحصیلات مقدماتی و متوسطه در بروجرد و اصفهان، به نجف می‌رود و ۹ سال در زمره شاگردان مورد عنایت آخوند خراسانی (مرجع نافذالکلام در انقلاب مشروطیت) قرار می‌گیرد. اما در سال ۱۳۲۸ هـ ق به بروجرد باز می‌گردد و بیش از ۳۰ سال در آن شهر می‌ماند ولی با دعوت عالمان قم در آن شهر اقامت می‌گزیند و مرجعیت عالی شیعه را در اختیار می‌گیرد. فاصله سی ساله آیت‌الله بروجردی از مراکز اصلی حوزه، از زاویه‌های گوناگون قابلیت ارزیابی و تحلیل دارد، اما شاید بتوان به دو نکته برجسته‌تر اشاره کرد: نخست آن که ایشان به مدت بیش از سی سال، تجربه مرجعیت و مدیریت مذهبی در شهر بروجرد (و تا حدی منطقه لرستان) را داشت.
این تجربه، برای مراجع قبل – و حتی پس از وی – پدید نیامد. مراجعی چونان صاحب جواهر، شیخ انصاری، میرزای شیرازی، آخوند خراسانی، سید ابوالحسن اصفهانی و … از فضایی علمی – حوزوی، به عرصه مرجعیت آمدند و بدون تجربه اجتماعی وسیع پیشینی، در منصب مرجعیت عام قرار گرفتند. اما آیت‌الله بروجردی، قبل از پذیرش زعامت عام دینی، حداقل سه دهه تجربه مدیریت اجتماعی را در شهر و منطقه داشت.
این ویژگی، دست‌مایه‌ای اجتماعی برای مرجعیت عام ایشان به وجود آورد و در مناسبات سیاسی و…، تمایزات و امتیازاتی را برای ایشان رقم زد.

نکته دوم – که هم‌سنگ نکته پیشین بلکه مهم‌تر است – این است که مراجع دیگر چون از محیط بومی حوزوی بر آمدند، طبیعی بود که مناسبات و احتیاطات درون حوزوی را رعایت کنند. شاید بخش مهمی از کلیشه‌ شکنی‌های آیت‌الله بروجردی، مدیون آن بود که او ۳۰ سال در فراغ از حوزه‌های بزرگ زیست و در نتیجه در چنبره احتیاطات حاکم نبود! این که مرجعیت جرات و جسارت نشان دهد که کتابی را که در آن مطاعن خلفا آمده است، دستور توقیف دهد و یا اجازه نشر مجلدات خلفا را در موسوعه بزرگ روائی ندهد یا … این رویکرد‌ها و رویه‌ها، با مرجعیتی سازگار بود که در هجرتی سی ساله، از خودسانسوری‌های محیطی عبور کرده باشد.

۲- آیت‌الله بروجردی، در اوج منازعات فکری مشروطه – مشروعه در نجف بود (۱۳۲۸-۱۳۱۹ هـ ق). وی یک سال قبل از وفات استادش، آخوند خراسانی، به بروجرد بازگشت. اقامت یک دهه در نجف در مقطعی سرشار از تلاطم، هیجان و صف‌بندی‌های فکری، در نگره و انگاره‌های او در مسائل مربوط به جهان اسلام و ایران تاثیرات جدّی داشت. البته واگویه این دهه پر فراز و نشیب، فرصت و مجال دیگری را برمی‌تابد.

۳- بخش وسیعی از مرجعیت عام آیت‌الله بروجردی، در زمان خلأ قدرت سیاسی بود. پس از شهریور ۲۰، کشور در شرایط تنازع قدرت‌های خارجی و فقدان قدرت مسلط داخلی بود. در این مقطع، آرمانگرایانی صادق چونان فدائیان اسلام و … بودند که میدان سیاست را برگزیدند، اما آیت‌الله بروجردی راه دیگر را پیمود. او فرصت خلاء را قدر شناخت. او دریافت که دیگر چونان سلف خود، آیت‌الله حایری، مجبور نیست که مذاق قزاق بی‌سواد را رعایت کند و تنها وظیفه خویش را حفظ ماترک یک میراث بداند! او در این فرصت به بسط و تعمیق آن میراث کوشید و بدون دغدغه خوش‌آمد قدرت، حوزه جدید را بنیان نهاد و نهاد مرجعیت را برای مدیریت حوزه سامان مجدد بخشید. گوشه‌هایی از این تحولات را، چنین می‌توان دید.

مرجعیت فرا ملی
سنت مراجع شیعی، بذل توجه به مراکز اصلی شیعه‌نشین بود. از آن جا که در چند قرن اخیر، ایران و عراق، مهمترین مراکز شیعی‌نشین بودند و مراجع شیعی، عمدتا از این دو منطقه جغرافیایی برخاسته بودند، این دو منطقه مورد اهتمام ویژه نهاد مرجعیت بود. در نتیجه، مرجعیت شیعه از صاحب جواهر و شیخ انصاری تا سید ابوالحسن اصفهانی، به مسائل اقلیت‌های شیعه در جهان توجه جدی نداشت و معضلات فکری، اجتماعی ایشان، دور از تعلق و تدبیر مرجعیت عام شیعی بود.
در دوره مرجعیت آیت‌الله بروجردی، توجه به مسائل اقلیت‌های شیعی جدی می‌شود. اعزام نماینده به عربستان سعود