پاورپوینت کامل ژاله خون شد ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ژاله خون شد ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ژاله خون شد ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ژاله خون شد ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

نماز عید سعید فطر با شکوه زیادی روز دوشنبه ۱۳ شهریور ۵۷ به امامت شهید مفتح در تپه‌های قیطریه برگزار شد. شهر تهران آن روز حالت انتظامی داشت نه نظامی. پلیس و نیروهای شهربانی با لباس‌های سرمه‌یی و سوار به ماشین‌های خود، در سراسر خیابان شریعتی مستقر بودند. مردم با اهدای شاخه‌های گل و شیرینی به آنان و نشاندن گل‌های میخک به لوله‌های تفنگ‌شان، مواضع سیاسی خود را نسبت به آنان ابراز می‌کردند که «ارتش برادر ماست، خمینی رهبر ماست».

نماز عید سعید فطر با شکوه زیادی روز دوشنبه ۱۳ شهریور ۵۷ به امامت شهید مفتح در تپه‌های قیطریه برگزار شد. شهر تهران آن روز حالت انتظامی داشت نه نظامی. پلیس و نیروهای شهربانی با لباس‌های سرمه‌یی و سوار به ماشین‌های خود، در سراسر خیابان شریعتی مستقر بودند. مردم با اهدای شاخه‌های گل و شیرینی به آنان و نشاندن گل‌های میخک به لوله‌های تفنگ‌شان، مواضع سیاسی خود را نسبت به آنان ابراز می‌کردند که «ارتش برادر ماست، خمینی رهبر ماست». و اینکه با نظام سمتشاهی مخالفیم نه با شما که از جنس ما و از ملت هستید. شادی و نشاط ناشی از یک ماه روزه‌داری و برگزاری نماز باشکوه عید فطر به صورت یکپارچه و دسته‌جمعی در فضای باز و در کنار شهر که یادآور نماز عید فطر حضرت امام رضا(ع) بود (که البته نیمه‌کاره ماند) بر فضای آن اجتماع بی‌نظیر آن زمان در تهران حاکم بود. بازگشت مردم و سیل جمعیت در سرازیری خیابان خود تبدیل به یک راهپیمایی آرام شده بود. از زمان شهادت حاج آقا مصطفی فرزند برومند و فاضل حضرت امام در نجف که به قول ایشان از الطاف خفیه الهی بود و برگزاری مراسم‌های ترحیم و هفتم و چهلم ایشان در ایران که منجر به احیا و یادآوری نام و خاطرات و مبارزات سیاسی حضرت امام شد و در مقابل حکومت در یک حرکت ابلهانه اقدام به درج مقاله‌یی به قلم احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات در تاریخ ۱۷ دی ماه ۱۳۵۶ کرد، حرکت‌های اعتراض‌آمیز مردم شکل جدیدی به خود گرفت. قیام مردم قم و سرکوب شدید آن از سوی حکومت و شهادت جمعی از مردم انقلابی قم و به دنبال آن برگزاری مراسم اربعین شهدای قم در تبریز و قیام مردم قهرمان و سلحشور تبریز در ۲۹ بهمن ۵۶ و به دنبال آن اربعین‌ها و قیام‌ها در یزد و کرمان و سایر استان‌های کشور، آتش اعتراض و حرکت انقلابی مردم را همچنان شعله‌ور نگه می‌داشت و این شعار با شعور که «شهادت تزریق خون است به پیکر بی‌جان اجتماع» محقق می‌شد. با برگزاری نمازهای عید فطر در سراسر کشور با شیوه‌های مشترک و هماهنگ که با اشاره رهبران سیاسی انقلاب صورت گرفته بود، یک‌بار دیگر شکوه وحدت و همبستگی مردم به رخ حاکمان ظالم کشیده شده بود. مطبوعات که تحت تاثیر فضای باز سیاسی ناشی از روی کارآمدن دموکرات‌ها در امریکا و توصیه آنان به رژیم دست‌نشانده خود، تا حدودی آزاد شده بودند، به انتشار عکس‌های مراسم دست زدند و انعکاس این خبر و تصاویر خود موجب تقویت روح اتحاد و انسجام در جامعه شد. مردم تهران، اما هنوز در معرکه خون و شهادت حق و سهم خود را ادا نکرده بودند. گرچه در رفتارهای سیاسی و حرکت‌های انقلابی تهران الگو و سرمشق سایر شهرها بود، اما در این زمینه نه. از زبان نمازگزاران عید فطر و از طریق رسانه واقعا مردمی اعلام شد که «جمعه ۷ صبح میدان ژاله» . در واقع کسی نمی‌دانست که این تصمیم کجا و چگونه و چرا اتخاذ شده است. در خیابان ژاله، ایستگاه بهنام، حسینیه‌یی وجود داشت که مرحوم آیت‌الله یحیی‌نوری از علمای تهران به درس و بحث و مجالس مذهبی در آن می‌پرداختند. مردم تهران صبح جمعه ساعت ۵ از رادیو شنیدند که تهران امروز حکومت نظامی است و اجتماع بیش از یک نفر ممنوع است. پایه‌های قدرت رژیم متزلزل‌تر از آن بود که این‌گونه اطلاعیه‌ها مورد اطاعت مردم قرار گیرد و به آن وقعی بنهند. از صبح زود آرام آرام مردم در میدان ژاله و خیابان‌های اطراف آن جمع شدند. چهار طرف میدان ژاله عبارت بود از خیابان نیروی هوایی، خیابان شهباز (۱۷ شهریور فعلی) – خیابان ژاله (مجاهدین فعلی). بافت مذهبی و اجتماعی و فرهنگی این منطقه ویژگی خاصی داشت؛ طبقه متوسط جامعه را در خود جای داده بود و مراکز فرهنگی و مذهبی، مدارس و هیات‌های زیادی در این من