پاورپوینت کامل در پی شناخت شگردهای واقع‌گرایی جادویی یا ادبیات جادویی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در پی شناخت شگردهای واقع‌گرایی جادویی یا ادبیات جادویی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در پی شناخت شگردهای واقع‌گرایی جادویی یا ادبیات جادویی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در پی شناخت شگردهای واقع‌گرایی جادویی یا ادبیات جادویی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

بعضی‌ها قصه‌های اولیا و عارفان و معجزه‌های انبیا را به عنوان نمونه‌های سنتی و بومی و محلی واقع‌گرایی جادویی فرض کرده‌اند که صد البته برداشت درستی نیست. چرا که در پس پشت واقع‌گرایی جادویی یا ادبیات جادویی اصیل یک عمل سیاسی و اجتماعی با محتوای خرافات ستیزی نهفته است.

مادرم پیامبری بود با زنبیلی پر از معجز
یادم نمی‌رود، در اولین سوز زمستانی
النگویش را به بخاری تبدیل کرد
«تارا محمد صالحی»
۱- در این مقال ادبیات جادو، واقع‌گرایی جادویی، رئالیسم جادویی همه به یک معنا آمده، اما هر یک بنا به مقتضیات بکار رفته است.
۲- جادو در عمل نوعی مبارزه است با توهم سرنوشت از پیش تعیین شده و علت‌های ابدی ازلی. همچنین غلبه بر موجودات ناشناخت ارضی و سماوی که آن علت‌ها را به وجود آورده‌اند. سرانجام این که نوعی مبارزه است با نظم و نظام از پیش تعیین شد این هستی.
۳- رئالیسم جادویی یا واقع‌گرایی جادویی مثل جریان «رمان نو» و «پست مدرن» جنب اعتراضی دارد و به نوعی عمل سیاسی است.
۴- ادبیات جادویی اروپایی به شکلی است که گویی جادو مثل صاعقه از آسمان روی افراد فرود می‌آید.
۵- ادبیات جادویی آمریکایی به شکلی است که گویی منوط به پذیرش یا عدم پذیرش افراد است.
۶- ادبیات جادوی آمریکای لاتینی به شکل درهم آمیزی وهم حسی و هم ذات پنداری با جادوست و گاه حالت طنز به خود می‌گیرد. درعین‌حال اهدافی چون مبارزه با حاکمیت‌های مستبد و حکومت‌های دست‌نشاند استعماری و رهاندن مردم از خرافات را دنبال می‌کند.
۷- آنچه در متون کهن ایران و اساساً شرق به ادبیات جادو اطلاق می‌شود بیشتر حضور عوامل فوق طبیعی و حوادث نامحتمل و پندآمیز است در دنیای زاد خیال و وهم که اغلب رنگ و بوی مذهبی دارد.
بعضی‌ها قصه‌های اولیا و عارفان و معجزه‌های انبیا را به عنوان نمونه‌های سنتی و بومی و محلی واقع‌گرایی جادویی فرض کرده‌اند که صد البته برداشت درستی نیست. چرا که در پس پشت واقع‌گرایی جادویی یا ادبیات جادویی اصیل یک عمل سیاسی و اجتماعی با محتوای خرافات ستیزی نهفته است.
نخستین بار آلیخو کارِپتیه، نویسنده کوبایی در سال ۱۹۴۹، اصطلاح «واقع‌گرایی جادویی» را برای این نوع داستان‌ها بکار برد. او در توصیف و تشریح آن نوشت «… در این نوع آثار، شیوه ای از نگارش بکار رفته که در آن حوادث منطقی و معقول زندگی روزمره در کنار جنبه های مافوق طبیعی ادیان و اسطوره های بومی و محلی مردم آمریکای لاتین عرضه شده است و تفاوت آن با سوررئالیسم این است که در سوررئالیسم چیزهایی غریب و شگفت انگیز هنرمندانه بوجود می آیند اما در واقع‌گرایی جادویی زندگی روزمره در شگفتی ها و اعجاز حل می شوند.»
کارِپتیه در مقدم رمان «پادشاهی این جهان» تاکید می‌کند که رئالیسم جادویی راه موثری برای درک تاریخ آمریکای لاتین است. وقتی نویسنده‌ای از تکنیک رئالیسم جادویی استفاده می‌کند، در واقع سعی دارد موقعیتی اسرارآمیز و جادویی از واقعیت ارائه دهد. آثاری چون «پدرو پارامو» نوشت خوان رولفو و «صد سال تنهایی» اثر مارکز نخستین نمونه‌های رمان‌نویسی به شیوه رئالیسم جادویی هستند. داستان‌های کوتاه کارلوس فوئنتس نیز نمونه‌های بسیار خوبی در این زمینه محسوب می‌شوند. در این آثار عقاید ذاتی و عمومی نسبت به واقعیت‌های بیرونی و غیرقابل‌باور بومی بیشتر نمایند شناخت حقیقت است. به عبارت دیگر در اکثر این آثار، نویسنده به نوعی گذشته را وارد زندگی می‌کند و خواننده را مجبور به درک گذشته‌ای می‌کند که بخش حیاتی زندگی آدمی است.
نکت قابل تأمل این است که نویسند ادبیات واقع‌گرای جادویی، خواننده را به نوعی مجبور به درک گذشته‌ای می‌کند که بخش حیاتی زندگی آدمی است. به واژه «اجبار» توجه داشته باشید؛ یعنی رجوع به بخشی از روح و روان که آدمی آن را دوست دارد یا از آن متنفر است ولی همیشه جلو چشمش است. ریش این بحث روان‌شناختی بر می‌گردد به سال ۱۹۲۵ که «فرانتس رو» هنرشناس آلمانی در بار آثار نقاشان جرگ مونیخ هم روزگار خود گفت…آثار این نقاشان تأثیر پذیرفته از سور رئالیسم است. چرا که درون‌مایه و مضامین نقاشی‌ها اغلب خصوصیتی نامأنوس و خیال و وهمی و رویایی و خواب گونه است و بعید نیست هر کس هنگام خیال و وهم و رویای خواب گونه خود به تصاویری انتزاعی و گاه بی‌معنا و غیر هدفمند برسد. این خواب‌ها و رویاها ممکن است اوریجینال و صادقانه باشند اما هدفی را دنبال نکند، حال آنکه در ادبیات واقع‌گرای جادویی اصیل نوعی از اجبار و التزام وجود دارد به ارجاع به بخشی از روح و روان که آدمی آن را دوست دارد یا از آن متنفر است.
رئالیسم جادویی منظری را می‌گشاید که نویسندگان علاوه بر کنجکاوی در درون خود و برملا ساختن ضمیر ناخودآگاه خود هویت ملی خود را نیز به گونه‌ای متفاوت و اصیل شرح دهند. این شیو نگارشی به ظاهر سنتی و موهوم پرستی شفاهی، نگرشی را به جهان ارائه می‌کند که مقابل عقاید غربی‌ها قرار می‌گیرد و به آنان گوشزد می‌کند…جهانی که در مناطق عقب‌افتاده برای ما ساخته‌اید تا ابد همانی نخواهد بود که می‌پنداشتید. پس، هدف واقع‌گرایی جادویی نخست گسترش حوزه واقع‌گرایی است به گونه‌ای که جنبه‌های مافوق طبیعی دین و اسطوره را نیز در برمی‌گیرد و پیش‌فرض‌های جامعه بورژوازی غرب را زیر سئوال می‌برد و با نظری تازه به جهان می‌نگرد.
در آثار واقع‌گرایی جادویی الگوهای واقع‌گرایی از جمله هدفمندی در توصیف‌ها و تأثیر بیرونی و درونی واقعیت‌ها برهم و عینی بودن حوادث با خیال و وهم و عناصر رویا گونه و سحرآمیز گاه جا عوض می‌کنند و گاه در هم می‌آمیزند و در این آمیزش ترکیبی به وجود می‌آید که به هیچ‌کدام از عناصر سازنده‌اش شبیه نیست و خصوصیتی مستقل و جداگانه دارد و رویا و واقعیت در داستان چنان به هم جوش می‌خورند که خیالی‌ترین وقایع، جلوه‌ای طبیعی و واقعی پیدا می‌کند و همین مسئله، داستان‌های واقع‌گرای جادویی را از داستان‌های نوعِ خیال و وهم و سوررئالیستی متمایز می