پاورپوینت کامل دیپلماسی گردشگری ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیپلماسی گردشگری ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیپلماسی گردشگری ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیپلماسی گردشگری ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

اغلب وقتی از گردشگری در ایران سخن می رود، توجه ها معطوف به امکانات و خدمات حاشیه ای ف همچون وسیله نقلیه، جای خواب ، غذا و سرگرمی است. بسیاری اینها را به مثابه مساله اصلی گردشگری می پنداند و تنها از طریق بهبود خدمات درصدد ایجاد تمایز و رقابت با یکدگیر برمی آیند. هرچند که این تسهیلات درجلب آسایش گردشگران بی تاثیر نیست اما باید توجه داشت همه ماجرا به همین ختم نمی شود. تقلیل گردشگری به رفع نیازهای عملکردی مانند مطالعه کتاب از صفحات میانی است.نگاه‌ ما اما باید بر این مبنا باشد که ماهیت‌ گردشگری و رؤیای آن را بشناسیم.

با وجود این که «صنعت‌ گردشگری» در سطح‌ جهان طی سه دهه اخیر به عنوان‌ راهکاری برای توسعه مورد‌ توجه قرار گرفته است، اما در ایران دو مشکل همواره مانع از تشکیل‌ فهمی صحیح از آن شده است:

۱. مدیران و برنامه‌ریزان و دست‌‌اندرکاران‌ صنعت گردشگری که هنوز شناخت‌ عمیقی از ماهیت این صنعت ندارند و تنها با بررسی‌ «نیازهای کارکردی گردشگران» و «سود و زیان‌ مالی» ناشی از آن به تبلیغ‌ مزایای اقتصادی‌اش پرداخته‌اند.

۲.‌بالفعل ساختن‌ ارزش‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی سرزمین ایران در برنامه‌ریزی برای توسعه گردشگری جایگاهی ناچیز داشته و تمام‌ توجه‌ها معطوف به الگوهایی خاص از میان‌ طیف‌ متنوعی از انواع صنعت‌ گردشگری است. چنان که تجربه سهل‌ بازدید از دبی، ترکیه، مالزی، تایلند و مواجهه با سیل‌ گردشگران‌ نامقید نسبت به زمینه‌های فرهنگی‌ جامعه میزبان سبب‌ شکل‌گیری‌ سوءتفاهم نسبت به مفهوم گسترده صنعت‌ گردشگری شده است و این صنعت را در تضاد با ارزش‌های سرزمین‌ ایران جلوه‌گر ساخته که طبیعتاً موجب بروز واکنش‌های منفی و عجولانه در سطح جامعه می‌شود.

این هر دو گروه‌ موافقین و مخالفین‌ توسعه گردشگری در این حکم که صنعت گردشگری سودآور اما تهدیدآمیز و مفسده‌زاست اختلافی با یکدیگر ندارند بلکه اختلاف‌شان در موضع نسبت به پذیرش یا رد‌ آن حکم است. اما استناد به این تجربیات‌ خاص و محدود معیار‌ مناسبی برای سنجش‌ اهمیت‌ گردشگری و رد‌ ضرورت توسعه آن نیست زیرا در آن شیوه هیچ تلاشی برای عرضه الگوی مدیریت‌ اصالت‌ها در گردشگری صورت نپذیرفته است. در مقام تشبیه، گردشگری برای آن دو به مثابه‌ خوردن گوشت مردار است که گروه‌ دوم خوردن‌ آن را گناه می‌پندارند اما گروه‌ اول شرایط‌ عُسر و حرج را عاملی برمی‌شمارند که خوردن را واجب کند. ولی نگرش‌ منفی‌ آن گروه مانع‌ تحقق‌ نیات‌ این گروه شده و اسباب‌ افسوس‌ اینان را فراهم کرده است.

ما باید توجه‌ هر دوی آنها را به این موضوع جلب کنیم که صنعت‌ گردشگری نیز مانند‌ هر فعالیت‌ انسانی‌ دیگر مبتنی بر عرضه و تقاضا است. از یک سو مردمان‌ رنگارنگ با غایت‌های گوناگون حاضرند برای نیل به مقصود‌ خود هزینه اقامت در مقصد را بپردازند و از سوی دیگر ساکنین‌ جا‌های متنوع سعی می‌کنند با توجه به ظرفیت‌های سرزمین‌ خود به متقاضیان خدمات عرضه و درآمد و اعتبار کسب کنند. بدیهی است همان طور که هر کجا قابلیت‌ها و جذابیت‌های مخصوص به خود را دارد، بایدها و نبایدهای خاص خود را نیز داراست. پس اگر جایی برای گردشگر جذاب است‌، حاضر می‌شود به تمام‌ هنجارهای میزبان احترام بگذارد. از سوی دیگر میزبانی که به ارزش‌ داشته‌های خود آگاه است، هیچ‌گاه حاضر به فروش‌ آن به بهای نازل نخواهد شد؛ پس هرچه موضوع‌ عرضه گرانبهاتر، خواهان تشنه‌تر و خوانده فخرفروش‌‌تر. این که بر متقاضیان سفر آشکار سازیم ایران مقصد‌ مناسبی برای عشرت‌طلبی و لذت‌جویی‌ منافی‌ با ارزش‌های ما نیست، کار‌ چندان دشواری نیست. ما به دنبال‌ گردشگرانی هستیم که حاضرند برای حضور در محضر‌ این میزبان هزینه تقید به آداب‌ آن را بپردازند.

پذیرفتن‌ این منطق به شرطی ممکن می‌شود که بپذیریم ایران دارای ارزش‌هایی چنان والا است که گردشگر را حاضر به گردن نهادن به محدودیت‌هایش کند. اگر پنداشته شود که ایران جای مهمی نیست، ایران چیز‌ مهمی ندارد و ایرانی کسی نیست که خارجیان حاضر به تحمل‌ محدودیت‌های ملاقاتش باشند، مهم‌ترین مانع بر سر‌ راه‌ درک‌ منافع‌ حاصل از گردشگری ایجاد شده است. در نظر‌ بسیاری جز تخت‌ جمشید، بازار‌ اصفهان و ارگ‌ بم هیچ چیز‌ جالب‌‌ توجه‌ دیگری برای ارائه به گردشگران وجود ندارد و همه اینها نیز در مقابل‌ شگفتی‌ دبی‌ مدرن و عظمت‌ دیوار‌ چین و شکوه‌ ویرانه‌های رم هیچ به شمار می‌آید. بدتر این که ایران و اهالی‌اش را دچار نقص‌ و ضعف و کمبودهای بسیاری می‌دانند؛ چه بسا بهتر باشد خارجیان به ایران نیایند تا شاهد‌ عقب‌ماندگی و نقاط‌ ضعف‌ ما نشوند.

بحث، بحث‌ داشتن یا نداشتن‌ اعتماد به نفس‌ فرهنگی است. عاملی بسیار مهم که غیابش موجب‌ دفع‌ مواهب‌ گردشگری شده است.

ما اینجا گرد‌ هم آمده‌ایم تا نشان دهیم اگر ایران را جای مهمی بدانیم، ایرا