پاورپوینت کامل نسبت اعتدال‌گرایی با اصول‌گرایی و اصلاح طلبی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت اعتدال‌گرایی با اصول‌گرایی و اصلاح طلبی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت اعتدال‌گرایی با اصول‌گرایی و اصلاح طلبی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت اعتدال‌گرایی با اصول‌گرایی و اصلاح طلبی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

اعتدال و اعتدال گرایی از منظر منابع علوم انسانی خصوصاً در اندیشه سیاسی یک گفتمان نیست و یک مکتب یا پارادایم آکادمیک هم نیست. اعتدال یک مشی سیاسی است، آنوقت در این مشی کسی یا گروهی یا دولتی را اعتدال گرا می گویند که مهمترین ویژگی آن این است که آن فرد یا گروه به دنبال مناظره و دعوا و تخاصم نیست.

اعتدال و اعتدال گرایی از منظر منابع علوم انسانی خصوصاً در اندیشه سیاسی یک گفتمان نیست و یک مکتب یا پارادایم آکادمیک هم نیست. اعتدال یک مشی سیاسی است، آنوقت در این مشی کسی یا گروهی یا دولتی را اعتدال گرا می گویند که مهمترین ویژگی آن این است که آن فرد یا گروه به دنبال مناظره و دعوا و تخاصم نیست. در اندیشه سیاسی اعتدال و اعتدال گرایی پنج ویژگی دارد.اول اینکه یک فرد یا یک گروه یا دولت اعتدال گرا در عرصه سیاسی بیشتر آرزویش این است که بین نیروها توافق و مصالحه ایجاد کند و از درگیری پرهیز می کند.

ویژگی دوم این است که اعتدال گراها یا میانه روها به تغییر ابعاد نامطلوب جامعه اعتقاد دارند، دوست دارند این ابعاد را تغییر دهند اما الگویشان اصلاح طلبی و نه انقلابی است. به همین دلیل است که اعتدال گرایی و اصلاح طلبی با هم همپوشانی دارند.

ویژگی سوم این است که اعتدال گراها دنبال تغییرات هستند ولی میزان و سرعت تغییرات برایشان آنقدر نباید باشد که نهادهای اصلی جامعه مثل خانواده، یا نهاد بازار و معیشت متزلزل و به هم بریزند یا مثلاً نهادهای بومی حکومت لرزان شوند.

ویژگی چهارم این است که اعتدال گراها در مورد موضوعات مختلف و در عرصه های مختلف که دنبال همان مصالحه و وفاق اند این وفاق را بیشتر از طریق وفاق اجتماعی میان خردمندان و کارشناسان دنبال می کنند.

اصلاً به طور کلی مشی سیاسی اعتدالی این است که از طریق اجماع دنبال قانون و سیاست گذاری هستند. ویژگی پنجم این است که اعتدال گراها در برابر کسانی که حرفشان را قبول ندارند دنبال مدارا هستند و دنبال حذف و نابودی رقیبشان نیستند. این ۵ ویژگی ای است که برای اعتدال گرایی بر می شمارند که بیشتر حکایت از یک مشی سیاسی می کند. یعنی طرف ممکن است در عرصه سیاسی مثلاً طرفدار اقتصاد بازار محور یا طرفدار اقتصاد برنامه محور باشد ولی آدم اعتدالی این است که در هر کدام از اینها اعتدال گرا است.

یعنی میانه روی را پیش می گیرد. یعنی مشی اش میانه روانه و اعتدالی است. لذا اعتدال گرایی یک گفتمان سیاسی مثل سوسیالیسم یا لیبرالیسم یا ناسیونالیسم نیست. یک نکته دیگری هم که در اعتدال گرایی به عنوان یک مشی سیاسی مهم است این است که اعتدال گرایی واقعاً در برابر افراط گرایی قرار می گیرد. اعتدال گرایی نقطه مقابل افراط گرایی است. یعنی اگر در جامعه شناسی سیاسی اصلاح طلبی در برابر انقلابی گری قرار می گیرد در اندیشه سیاسی اعتدال گرایی دربرابر افراط گرایی است. آنوقت مشی سیاسی افراطی هم یک مشی ای است که ویژگی های خودش را دارد. یعنی افراد، گروه، دولت افراطی دولت یا گروهی است که وقتی دست به اجرای سیاستی می زند کاری به پیامدهای ناخوشایند آن برای مردم ندارد. یعنی به نفس آن عملی که در نظر گرفته فکر می کنند و آن را پیاده می کنند صرف نظر از اینکه برای مردم مشکل ایجاد شود یا نشود.

ویژگی دیگر افراط گرایی این است که برای رسیدن به هدفشان تقریباً به هر وسیله ای متوسل می شوند آنوقت در این انتخابِ وسایل برای رسیدن به اهداف، رعایت چارچوب های اخلاقی و قانونی برایشان مهم نیست. افراط گراها اگر بتوانند در عرصه سیاسی کسانی که مخالفشان هستند را نابود و محو می کنند مگر اینکه نتوانند. به همین علت افراط گراها آدمها یا گروه های بی مدارا و بی مبالات هستند. لذا مشی سیاسی اعتدال یا اعتدال گرایی در عرصه سیاسی، بیشتر در برابر افراط گرایی قرار می گیرد. یکی از دلایلی که اعتدال گرایی در ماه های اخیر در دولت آقای روحانی گل کرده همین است. یعنی جامعه ۸ سال از افراط گرایی در عرصه سیاسی خسته شده بود. لذا یک زمینه سیاسی اجتماعی مناسبی پیدا شد که مردم به اعتدال گرایی روی بیاورند.

نسبت اعتدال گرایی با اصلاح طلبی و اصول گرایی چیست

مشی سیاسی اعتدالی از یک طرفی همپوشانی با مشی اصلاح طلبی دارد و از طرفی هم همپوشانی هایی با بعضی از انواع اصولگرایی یا اصطلاح دقیقتر همان محافظه کاری دارد. اصلاح طلبی واژه ای است که به طور کلی در علوم اجتماعی به دوران نوگرایی مربوط می شود. به آن دوره ای که بشر بیشتر علاقمند شد از عقل و علمش استفاده بکند و با استفاده از علم و عقلش اوضاع نامطلوب جامعه را تغییر دهد. در برابرش انقلابیون قرار می گیرند. انقلابیون هم اتفاقاً از عقلشان استفاده می کنند. آنها دنبال تغییرات ابعاد نامطلوب جامعه اشان هستند اما با روش های انقلابی. یعنی می خواهند نابرابرها، فاصله طبقاتی و اینها را سریع و زیاد و حتی ناگهان زیر و رو کنند. در حالیکه اصلاح طلب ها دنبال تغییرات تدریجی تا آنجا که می فهمند و تا آنجا که ابعادش را می شود بررسی کرد هستند.

از این نظر اصلاح طلبی و اعتدال گرایی کاملاً همپوشانی دارند. برای همین اگر کتابهای فنی جامعه شناسی و جامعه شناسی سیاسی را مورد مطالعه قرار دهید و به دنبال بررسی اصلاح طلبی و اعتدال گرایی بگردید در منابع بیشتر اصلاح طلبی می بینید و اعتدال گرایی نمی بینید. اعتدال گرایی به تجربه بشر در عرصه سیاست بر می گردد. لذا از لحاظ تبار اصلاح طلبی و اعتدال گرایی مقداری با همدیگر تفاوت دارند. وگرنه اصلاح طلبی و اعتدال گرایی را خیلی ها در ادبیات اجتماعی با همدیگر یکی می گیرند. زیرا اصلاح طلبان هم دنبال تغییرات تدریحی هستند؛ تغییراتی که بشر بتواند پیش بینی کند. لذا اصلاح طلبان معتقد به هر تغییر با هر روشی نیستند یعنی قانون مدارند. ادعاشان این است که باید اخلاقی و مسالمت آمیز عمل کرد. اینجا حوزه همپوشانی اعتدال گرایی و اصلاح طلبی است. اعتدال گرایی یک همپوشانی هم با محافظه کاری ای که در ایران اصول گرایی گفته می شود دارد. محافظه کاری در متون علوم اجتماعی سه نوع است. اعتدال گرایی با یک نوع آن که اعتدال گرایی روشن اندیش باشد همپوشانی دارد.

یک نوع محافظه کاری این است که افراد یا گروه هایی هستند که به طور کلی نسبت به تغییرات دنیای جدید بدبین هستند. یعنی نسبت به علم و تکنولوژی جدید، شهرهای بزرگ، بوروکراسی های بزرگ و برخی مؤلفه های جامعه جدید بدبین هستند. زیرا می گویند این مؤلفه های جدید ممکن است دین و خانواده و نظم سیاسی ما را بر هم بزنند. لذا حتی الامکان مشوق تغییرات جدید نیستند. لذا محافظه کاران سنتی بیشتر دنبال این هستند که خودشان و خانواده و اطرافیانشان را از این دنیای در معرض تغییرات دگرگون کننده حفظ کنند. بیش از این کار دیگری نمی کنند. یعنی بیش از این، تقلاهای اجتماعی و سیاسی نمی کنند. این محافظه کاری اصلاً در عرصه سیاسی منفعل است و زیاد درگیر سیاست نمی شود.

محافظه کاری دیگری هم داریم که نسبت به تغییرات مؤلفه های جدید اولاً خیلی بدبین هستند اصلاً می گویند دموکراسی چیست؟ رأی مردم چیس