پاورپوینت کامل براى شناخت ایران چه باید کرد؟ ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل براى شناخت ایران چه باید کرد؟ ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل براى شناخت ایران چه باید کرد؟ ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل براى شناخت ایران چه باید کرد؟ ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

شادروان دکتر بهمن سرکاراتی (۱۲ شهریور ۱۳۱۶ ـ ۲۹ خرداد ۱۳۹۲) استاد زبانهای باستانیِ ایران در دانشگاه تبریز، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود که عشق به ایران و فرهنگ ایرانی در دلش می‌جوشید و موج می‌زد. وی دارای مدرک دکتری در رشته زبان‌شناسی و فرهنگ و زبانهای باستانی بود و از سال ۱۳۷۰ به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و علاوه بر عضویت پیوسته، در مقطعی مدیریت گروه زبانهای ایرانی و همچنین معاونت علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادب فارسی را عهده‌دار شد

شادروان دکتر بهمن سرکاراتی (۱۲ شهریور ۱۳۱۶ ـ ۲۹ خرداد ۱۳۹۲) استاد زبانهای باستانیِ ایران در دانشگاه تبریز، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود که عشق به ایران و فرهنگ ایرانی در دلش می‌جوشید و موج می‌زد. وی دارای مدرک دکتری در رشته زبان‌شناسی و فرهنگ و زبانهای باستانی بود و از سال ۱۳۷۰ به عضویت پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و علاوه بر عضویت پیوسته، در مقطعی مدیریت گروه زبانهای ایرانی و همچنین معاونت علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادب فارسی را عهده‌دار شد. از دیگر فعالیتهای او می‌توان به عضویت در هیأت امنای بنیاد ایران‌شناسی، عضویت در شورای علمی این بنیاد، معاونت پژوهشی بنیاد ایران‌شناسی، مدیریت گروه زبان‌شناسی دانشگاه تبریز و تدریس در این دانشگاه، عضویت در کارگروه پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، ریاست انتشارات و روابط دانشگاهی دانشگاه تبریز، عضویت در کارگروه مرکزی کنگره سالانه تحقیقات ایرانی، ریاست مرکز آموزش زبان دانشگاه تبریز، و مشاورت عالی کتابخانه ملی ایران اشاره کرد.

دکتر سرکاراتی تألیفات متعددی در حوزه‌های زبان‌شناسی و زبانهای باستانی داشت؛ ‌از جمله: اوستا و هنر نو؛ کارنامه شاهان در روایات سنتی ایران (ترجمه‌)؛فرهنگ ریشه‌شناختی افعال زبان فارسی، بررسی فروردین‌یشت: سرود اوستایی در ستایش فرَوهرها (ترجمه)، دین ایرانی بر پایه متنهای معتبر یونانی (ترجمه‌)؛ اسطوره بازگشت جاودانی (ترجمه‌)؛ سایه‌های شکارشده (شامل ۲۰ مقاله‌)؛ مقدمه‌ای بر فلسفه‌ای از تاریخ (ترجمه)؛ بررسی جامع زبان فارسی باستان و آثار بازمانده آن؛ بررسی سه فرگرد وندیداد؛ اصطلاحات خویشاوندی در زبانهای ایرانی و… آنچه در پی می‌آید، یکی از نوشته‌های عالمانه و دلسوزانه اوست:

***

ایران با فرهنگ غنى، تمدن دیرین و تاریخ درخشانش از روزگار باستان تا به امروز براى ایرانیان، سرزمین شگفتى‏ها بوده است. هرگاه توجه بیگانگان به جهت ضرورتهاى سیاسى نیز به شکوه و قدرت ایران جلب نمى‏شد، باز دلیل نیکوى دیگرى وجود داشت که آنان را ناگزیر مى‏کرد با کنجکاوى و عنایت بدین سرزمین بنگرند. ایران، خواه از لحاظ اصالت و دیرینگى فرهنگ و تمدنش، و شیوه‏هاى خاص کشورگشایى و جاندارى‏اش، خواه از لحاظ شکوه و حشمت و احتشام دربار و دیوانهایش در ادوار تاریخى، و گذشته افسانه‏آمیزى که سرگذشت سلاله‏هاى پیشین آن را دربرگرفته بود، خواه از لحاظ اصالت و یکتایى جهان‏بینى دینى و آیینى و دیگر جنبه‏هاى مدنیت گسترده و تأثیرپردازش، سرزمینى بود که براى غیر ایرانیان همانند آن، حداقل در روزگار باستان، در هیچ کشور شرقى دیگر یافت نمى‏شد.

باید توجه داشت که تنها قدرت سیاسى و جلوه‏هاى عین تمدن ایران نبود که مردمان دیگر را از یونانى و رومى گرفته تا تازى و فرنگى، پسند مى‏افتاد و به شگفتى وامى‏داشت، بلکه از ایران جریانهاى فکرى، مایه‏ها و مضامین هنرى، رمزهاى اساطیرى و بازتابهایى از باورهاى دینى و آیینى اسرارآمیز، نظیر آموزه‏هاى زردشتى، عقاید ثنوى مانى، مراسم و معتقدات رازآیین مهرى و در ادوار بعدى، جلوه‏هایى از نابترین، ژرفترین وزیباترین احساسات غنایى و مذهبى، یعنى تصوف و عرفان ایرانى به غرب و کشورهاى دور و نزدیک راه مى‏یافت که ذهن و دماغ مردمان آن کشورها از تأثر در برابرآنها ناگزیر بود.

آثار مؤلفان کلاسیک

نخستین کسانى که به کنجکاوى و سپس به بررسى وتحقیق در باره تاریخ و فرهنگ ایرانى پرداختند، یونانیان بودند. سپس رومیان، آنگاه سُریانیها، ارمنیان، اعراب و نهایتاً فرنگیان از انگلیسى‏ها و فرانسویان و آلمانیها گرفته تا محققان اسلاوى و اسکاندیناوى و ایتالیایى و مجارى و نهایتاً آمریکاییها و ژاپنیها در چند دهه گذشته. از این رو مى‏توان گفت که از یک دیدگاه، آثار مؤلفان کلاسیک از هکاتئوس (

Hecataeus

)، هرودت و کتزیاس و گزنفون و پلوتارک گرفته تا استرابون، دریان، آگاثیاس و اووید (

Ovid

) پلینى و دهها نویسنده دیگر هلنى و روسى و نیز اخبار مذکور در برخى از اسفار عهد عتیق، مانند کتاب استر و عزرا و دانیال نبى و… و نوشته‏هاى مورخان ارمنى چون: یزنیک، فاوستوس، بوزانداتچى (

Buzandatsi

)، الیشه (

Elishe

)، گریگورى (

Magisteos

)، موسى داش خورانچى (

Dashkorntsi

) و دیگران، همچنین آثار بعضى از نویسندگان سریانى چون: یوسه بیوس (

Eusebus

) و صاحب تاریخ اده سا (

Edessa

) و ابن‏دلعیان و دهها ردیه‌نویس از آباى کلیسا، و نیز سفرنامه‏هاى سیاحان بودایى مذهب چینى و بالاخره آثار مؤلفان تازى چون جاحظ، ابن‏الندیم، مسعودى، ابن حوقل، مَقْدسى و ابن اثیر و غیره و غیره، بخشى از پیشینه ایران‏شناسى به‏حساب مى‏آیند.

آغاز ایران‏شناسى

اما ایران‏شناسى در معناى اخص اصطلاح، یعنى تحقیق و تتبعات خاورشناسان فرنگى درباره ایران، از اواخر قرن هجدهم شروع مى‏شود. شاید بتوان سال ۱۷۷۱ یعنى تاریخ انتشار ترجمه کتاب «اوستا» به دست آنکتیل دوپرون (

Anquetil Duperron

) فرانسوى را نقطه آغاز ایران‏شناسى در اروپا شمرد. دست کم صدسال پیش از این تاریخ، جریان آشنایى برخى از فرهیختگان فرنگى با زبان و ادبیات ایران در اروپا آغاز شده بود.

در سال۱۹۵۰ نخستین کتاب چاپى مربوط به ایران با عنوان لاتینى:

Principatu Rigio Persarum

توسط

Brisson Barnabe

در پاریس انتشار یافت. در سال۱۶۳۴ اولین ترجمه گلستان سعدى به زبان فرانسه توسط

Byer Andre du

از چاپ درآمد. در سال ۱۶۳۹ نخستین دستور زبان فارسى به قلم محقق هلندى به نام لودا ویکوس ددین (

LudoVicus de Dien

) در لاهه به چاپ رسید و در سالهاى بعد سه دستور جامع زبان فارسى توسط

John Graves

انگلیسى،

Meninski

لهستانى،

Ange de St

،

Joseph

فرانسوى در شهرهاى آکسفورد، وین و پاریس منتشر شد. در آغاز قرن هجدهم یکى از مفصل‏ترین تحقیقات عالمانه آن زمان درباره ادیان ایرانى (البته ادیان ایران باستان) توسط محقق مشهور انگلیسى، توماس هایدتحت عنوان «

Historia Religions Veterum Persarum

» در آکسفورد انتشار یافت.

بدین ترتیب اگر سفرنامه‏هاى سفرا و جهانگردان اروپایى را نیز در نظر بگیریم، شاید بتوان گفت که از آغاز مطالعات ایرانى در غرب نزدیک به سیصدسال مى‏گذرد. در طول این مدت، ایران‏شناسان غربى در سراسر اروپا براى شناختن و شناساندن جنبه‏هاى مختلف فرهنگ ایرانى، خدمات ارزنده‏اى انجام داده‏اند.

تصحیح انتقادى متن اوستا با انتشار بیش از صد ترجمه کامل یا مختصر از آن کتاب، کشف رمز خطوط میخى و چاپ متون و ترجمه کتیبه‏هاى ایلامى، فارسى باستان، پارتى و ساسانى، ترجمه تقریباً همه نوشته‏هاى پهلوى زردشتى، نگارش چندگانه تاریخ مفصل ایران از روزگار مادها تا به امروز، کشف و بازخوانى متون بازمانده از چندین زبان ناشناخته مانده ایرانى چون سُغدى، ختنى، آسى، خوارزمى و بلخى، پژوهشهاى مفصل درباره ادیان ایرانى از کیش زردشتى و زُروانى و مانوى، مهرى و مزدکى گرفته تا ملل و نحل و فرقه‏هاى مذهبى ایران عصر اسلامى، نگارش دستور و تدوین معتبرترین فرهنگهاى ریشه‌شناختى براى چندین زبان ایرانى، اکتشافات باستان‏شناختى پرارزش و تحقیق در باره سبکهاى معمارى و آثار هنرى ایران در ادوار مختلف، تصحیح انتقادى متن شاهنامه و ترجمه آن به چندین زبان زنده دیگر و تدوین فرهنگ بسامدى براى آن، انجام دادن صدها پژوهش ارزشمند درباره اساطیر، فرهنگ عامه و حماسه ملى ایران، انتشار متون مصحح صدها اثر منظوم و منثور فارسى، از مثنوى مولوى، آثار عطار و نظامى و سنایى و جامى و خیام گرفته تا چاپ و ترجمه رسائل ناصرخسرو و بیرونى و شیخ اشراق و خواجه نصیرالدین طوسى و غیره و غیره، گردآورى گویشهاى پراکنده ایرانى از فلات پامیر گرفته تا کردستان و آسیاى صغیر و ماوراى قفقاز، تألیف اولین تاریخهاى ادبیات فارسى، تأسیس کرسیهاى تدریس زبان فارسى و ایران‏شناسى در اغلب دانشگاههاى جهانى و بالاخره انتشار هزاران هزار کتاب و رساله و مقاله در باره جلوه‏هاى گوناگون فرهنگ وتمدن ایرانى که حتى اشاره کوتاه به انواع مضامین آنها نیز در اینجا میسر نیست، بخشى از نتایج خدمات ایران‏شناسان غربى بوده و هست.

اهداف شرق‏شناسى

بدیهى است که همه آثار و استنتاجات ایران‌پژوهان فرنگى در همه زمینه‏ها به ویژه در حیطه فرهنگ ایران اسلامى خالى از نقص و کاستى و گاهى به دور از اغراض و تعصبات ناهنجار نیست. به هر صورت ایران‏شناسى در غرب، ناگزیر بخشى از نهضت و گرایشى بوده و هست که

Orientalism

نامیده مى‏شود. این شرق‏گرایى علاوه‏بر جنبه دانشگاهى‏اش، یک جنبه و صبغه سیاسى نیز داشته و دارد که در پى اهداف صرفاً اپیستمولوژیک (معرفت‏شناسى) نیست.

اوریانتالیسم از این دیدگاه یک پدیده فرهنگى متشخص و یک نهاد متعین غربى است. یک سبک فکرى خاص و یک برداشت هدایت‌شده ویژه است، برساخته غربیان که با شرق سر و کار دارند. غرب از طریق ابداع و اشاعه و تبلیغ شرق‏شناسى، آگاهانه یا ناآگاهانه پدیده‏اى متمایز و محدوده جغرافیایى فرهنگى و نژادى جداگانه‏اى را ساخته و پرداخته است به نام «شرق»، به نام

Orient

که در نقطه مقابل غرب قرار دارد واین شرق شرق‏شناسى‌زده به غرب کمک کرده که خود را از نظر شکل و شخصیت و تجربه وحتى از نظر خصوصیات روانى و نژادى به صورت نقطه مقابل شرق، بینگارد و به تمایز و تشخص و برترى خود بیشتر مطمئن و معتقد شود.

بیهوده نیست که در عرصه‏هاى علمى و ادبى مختلف، با اصطلاحات کلیشه‏شده‏اى چون وجه و شیوه تولید آسیایى، روحیه شرقى، دربار و حرمهاى شرقى، کاهلى و بى‏رغبتى شرقى، قساوت و دیسپوتیسم شرقى برخورد مى‏کنیم. انگار شرقیان از اهالى سیاره‏اى دیگرند و غربیان، این سفیدپوستان بلوند و عاقل و کامل از سیاره‏اى دیگر!

این طرز تلقى نادرست حتى به حیطه ادبیات عام و رمان‏نویسى نیز نفوذ کرده است. من به چند نمونه آن به اختصار اشاره مى‏کنم که عبارتند از:

A Passage to India

نوشته

Forster

،

A Quiet American

گراهام گرین،

Trilogy

معروفى که

Anthony Byrges

درباره کشور برمه نوشته

The Chrysantemum and sword Pattems of Japanese

که خانم

Ruth Benedic

درباره مردم ژاپن نگاشته، حتى بیوگرافیهاى به اصطلاح علمى استالین که تروتسکى و دیگران نوشته‏اند و مطابق برداشت نویسندگان آنها، انگار همه خشونت و بى‏رحمى و شقاوت استالین از آنجا ناشى مى‏شده که نژاد شرقى داشته، و خون گرجى در رگهایش جارى بوده است! اوریانتالیسم سیاسى صرفاً پایبند شناخت و شناساندن نیست، بلکه بلندمنشانه، پدرخوانده‏مآبانه و از منظر بلند باختر به خاور مى‏نگرد و در پى آن است که به نظریه‏پردازیهاى خود درباره شرق اعتبار بخشد. مى‏خواهد تعلیم دهد، اصلاح کند، حکم براند و در یک کلام این بخش از اوریانتالیسم هدفش تجدید ساختار دینى، اجتماعى و اقتصادى مشرق‏زمین، دستیابى به اقتدار و آمریت بر شرق است و ایجاد سلطه.

ایران‌ستیزی هدایت‌شده

بدیهى است که ایران‏شناسى در غرب نیز در برخى موارد از لطمه این آفت در امان نبوده و جاى تأسف است که در چند دهه اخیر، آفت دیگرى نیز دامنگیر برخى از رشته‏هاى ایران‏شناسى شده است و آن، کوشش و تمهید برنامه‏ریزى شده و هدفمند سازمان داده شده‏اى است از طرف یک نوع مافیاى فرهنگى سیاسى که در رأس آن، مؤسسات و اشخاصى قرار دارند که به یک قوم و نژاد خاص یک دولت غاصب وابستگى دارند. اعضاى این گروه تا سرحد امکان به غیرخودیها مجال فعالیتهاى آکادمیک نمى‏دهند؛ کرسیهاى ایران‏شناسى را هرکجا که بتوانند، به افراد معینى واگذار مى‏کنند؛ در انتخاب هیأتهاى رئیسه انجمن‏هاى شرق‏شناسى و ایران‏شناسى دخالت آشکار مى‏کنند؛ از اشخاص نه چندان پرمایه در گوشه و کنار جهان، بت و بتواره مى‏سازند؛ برخى از ایران‏شناسان فرزانه مستقل‏اندیش را به گرایشهاى فاشیستى متهم مى‏کنند (نمونه‏هایش: ژرژ دومزیل، ویکاندر، آیلرز و دهها نویسنده دیگر که به ایران دوستى مشهور بودند).

بر اثر مساعى غرض‏آلوده این محافل است که امروزه بسیارى از واقعیت‌هاى مربوط به فرهنگ ایران مسخ و تحریف مى‏شود؛ مثلاً پیشینه ایرانى کیشهاى گنوسى که امر تقریباً غیرقابل انکارى است، یکسره انکار مى‏شود و آثار پر ارزش محققان معتبر در این زمینه چون: بوسه، رایزن اشتاین و ویدنگرن، مردود قلمداد مى‏گردد و یا عناصر ایرانى آیین مانوى على‏رغم وجود شواهد معتبر در متون کهن مورد تردید واقع مى‏شوند و کوشش به عمل مى‏آید تا مانویت به عنوان یک فرقه ضاله یهودى، مسیحى صرف معرفى شود. بر اثر ترفند بازیهاى عالمانه‌نماى گروهى از اعضاى این باند فرهنگى در برابر تهاجم فرهنگى بیگانه تقویت گردد.

سیاستى بود که در دو کنگره آخر «مطالعات مهرى» از بسیارى از محققان معروف در این زمینه دعوت به عمل نیامد و کوشش شد که با توسل به هر وسیله ممکن، اصل و منشأ ایرانى آیین مهرپرستى غربى نفى شود و نیز سهم جهان‏بینى ایرانى در تکوین مذاهب تلفیقى در آسیاى صغیر، سوریه و روم، امرى صورى و کم‏اهمیت جلوه داده شود.

با تشویق و سرمایه این محافل است که امروز و هر روز در اروپا و آمریکا کتابها و مقالاتى چاپ مى‏شود که در آنها تأثیر بنیادهاى دینى ایران بر روى برخى از پنداشتهاى مذهبى یهودى و مسیحى (مثلاً درزمینه معتقدات مربوط به ملائکه، مسأله شر و اهریمن و باورهاى مربوط به رستاخیز و احوالات قیامت) که مسائل تقریباً ثابت‏شده‏اى هستند، به شدت