پاورپوینت کامل اقتصاد سوگواری ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اقتصاد سوگواری ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اقتصاد سوگواری ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اقتصاد سوگواری ۱۰۷ اسلاید در PowerPoint :

کمربند هیکلی: این کمربند بزرگ، قطور و از جنس چرم است که دور کمر و روی شانه می‌بندند و برای نگهداری علامت‌های سنگین به‌کار می‌رود که وزن آن را بر تمام اندام توزیع می‌کند و دارای انواع مختلف با قیمت‌های مختلف است. کمربند چرمی یا برزنتی هرکدام برحسب ضخامت، درج ۱ و ۲ و ۳ دارند. «انواع هیکلی نیز با قیمتی از ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان به فروش می‌رسد. این اقلام با توجه به میزان و جنس چرمی که در تهی آن مورد استفاده قرار گرفته از قیمت‌های متفاوتی برخوردارند. قیمت هیکلی که در سال ۱۳۸۵ بین ۲۰ تا۴۰ هزارتومان بود در ۱۳۸۶ به ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان رسیده است» (رئیسی، ۱۳۸۶: ۸).

وسائل تزئینی و ایمنی

۲۴. کمربند هیکلی: این کمربند بزرگ، قطور و از جنس چرم است که دور کمر و روی شانه می‌بندند و برای نگهداری علامت‌های سنگین به‌کار می‌رود که وزن آن را بر تمام اندام توزیع می‌کند و دارای انواع مختلف با قیمت‌های مختلف است. کمربند چرمی یا برزنتی هرکدام برحسب ضخامت، درج ۱ و ۲ و ۳ دارند. «انواع هیکلی نیز با قیمتی از ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان به فروش می‌رسد. این اقلام با توجه به میزان و جنس چرمی که در تهی آن مورد استفاده قرار گرفته از قیمت‌های متفاوتی برخوردارند. قیمت هیکلی که در سال ۱۳۸۵ بین ۲۰ تا۴۰ هزارتومان بود در ۱۳۸۶ به ۳۰ تا ۵۰ هزار تومان رسیده است» (رئیسی، ۱۳۸۶: ۸).

۲۵. شاه‌پره و پرطاووس: پرهایی بلند در رنگ‌های گوناگون زرد و قرمز و بنفش و سفید و غیر آن، که از وسائل زینتی و چشم‌نواز سوگواری‌هاست. شاه‌پره‌ها در رأس تیغه‌های علم و در کلاهخودها و تعزیه‌ها و ماکت‌های عاشورا و برخی کتل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در گزارشی آمده است: «این پرها که به پرطاووس معروف هستند، عمدتاً پر شترمرغ بوده و با قیمت‌هایی از ۵۰۰ تومان تا ۱۲ هزار تومان به فروش می‌رسند. این پرها غالباً وارداتی بوده و از کشورهایی چون آلمان، لبنان، سوریه و آفریقای جنوبی وارد کشور می‌شوند (رئیسی، ۱۳۸۶: ۸).

۲۶. فانوس: برای چلچراغ و برای شام غریبان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۲۷. کاسه‌های برنجی: منقوش به اسامی ائمه و شعائر مذهبی که برای نوشیدن آب و تبرک است و در اندازه‌های مختلف ساخته می‌شوند.

۲۸. چادر: هرسال با این چادرها صدها تکیه در سراسر کشور برپا می‌شود یا مکان‌هایی برای پذیرایی از سوگواران با چادر ساخته می‌شود. در ۱۳۸۶ انواع چادر برزنتی در هر متر قیمتی بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان داشت.

دست وسائل تبلیغی

۲۹. سی‌دی‌های مداحی: تیراژ این سی‌دی‌ها از شمارش خارج است.

۳۰. اکو و بلندگو: در ۱۳۸۶ قیمت یک دستگاه اکو در ساده‌ترین شکل آن از دومیلیون تومان شروع می‌شود. این قیمت برای اکوهای مدرن و حرفه‌ای به ۱۰ میلیون تومان (حدود ۱۱هزار دلار در آن زمان) می‌رسد. قیمت انواع باند نیز از ۱۵۰ هزار تومان شروع می‌شود و موتور برق نیز در ساده‌ترین و ارزان‌

‎

ترین شکل حداقل ۷۰۰ هزار تومان است.

دست آلات موسیقی و مارش عزا

آلات موسیقی البته اختصاص به عزاداری‌های سنتی ندارند و چون برای مصارف دیگری هم ساخته می‌شوند صنعت اختصاصی سوگواری‌ها محسوب نمی‌شوند، اما در ایام محرم بازار پررونقی دارند. برخی آلات موسیقی تاحد زیادی با الهام از سنت‌های نظامی وارد عزاداری شده‌اند. برای مثال، عبدالله مستوفی در خاطرات خود می‌گوید: «هنگامی که این تجملات سلطنتی می‌گذشت، دست موزیک نظامی مشغول نواختن مارش‌های مختلف بود» (۱۳۴۱: ۲۹۶).

۳۱. طبل‌ها در اندازه‌های مختلف ۲۸، ۶۰، ۸۰، ۱۰۰، ۱۴۰ و ۱۶۰ اینچی و ۲ متری در بازار ملزومات سوگواری وجود دارند. در تهران هرساله ۴-۵ هزار طبل فروخته می‌شود. قیمت انواع طبل با توجه به ابعاد و انداز آن از ۲۵۰۰ تومان شروع می‌شود و برای طبل‌های بزرگ چرخدار به ۳۰۰ هزار تومان می‌رسد. همچنین قیمت انواع طبل دوقلو (دهل) بین۱۵۰۰۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است.

۳۲. ابزار و وسائل عدید دیگری مانند شیدونه، مشعل، دُهُل، شیپور، ترومپت، شمایل، کتل و کتل‌بندی، ماسک، پوست شیر، وسائل نعش‌سازی و غیره وجود دارند که هرکدام بازار مصرفی درخور توجهی دارند. برای مثال در سال ۱۳۹۱ ترومپت چینی۲۴۰ هزار تومان و ژاپنی ۱ میلیون و ۲۰۰ هزارتومان در بازار به فروش‌رسید.

ملزومات مصرفی و خوراکی

اطعام سوگواران در ایام سوگواری بازار بسیار بزرگی از انواع مواد غذایی ایجاد می‌کند. انواع غذاهایی که در این ایام طبخ می‌شوند و تقاضایی که برای مواد آن از گوشت و برنج و انواع حبوبات و خوردنی‌ها ایجاد می‌گردد رونقی به بازار این محصولات می‌بخشد. بجز غذاهای نذری خوراکی‌های دیگری هم مصرف می‌شود.

۳۳. پذیرایی، نوشیدنی و عطریات: در شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ به‌وسیل چای، قهوه، قلیان، گلاب و در بعضی از مجالس با صبحانه از مستمعان پذیرایی می‌شود. برای مثال در سیرجان با مخلوطی از پودر قهوه و گشنیز و شکر و هل و گلاب، یا قلیان و گلاب و کندر یا اصطلاحاً «بوی خوش» از میهمانان پذیرایی می‌کردند و بر این عقیده بودند که در هر مجلسی بوی خوش متصاعد شود ملائکه در آنجا جمع می‌شوند و دعای خیر می‌نمایند (مؤیدمحسنی، ۱۳۸۱: ۲۶۲). هانری ماسه با ذکر فهرستی از خوردنی‌ها در موسم سوگواری می‌گوید هزین این مجالس همیشه رقم قابل ملاحظه‌ای است. اوگزارش داده است در مجالس روضه‌خوانی زنانه، زن‌ها با چای، قهوه، قلیان، عدس بوداده، برنجی که با کره سرخ‌شده و روی آن شکر پاشیده‌اند و بالاخره با قاووت (آرد نخود با پسته و بادام و فندق کوبیده مخلوط با شکر) پذیرایی می‌کنند (۲۵۳۵: ۲۰۶). سخن علمای منتقد را که در ابتدای این بحث ذکر شد، نه تنها برخی از علمای روشن‌بین شیعه، بلکه برخی سیاحان نیز به نوع دیگری بازگو کرده‌اند. سوین هدین جهانگرد سوئدی که در۱۹۰۵-۱۹۰۸م به ایران آمده می‌نویسد: «در واحه‌ای که دور از چنگال بیگان مسیحی قرار دارد، ما در بازار، پارچه‌های انگلیسی و روسی،‌اسباب خرازی،‌نفت و شمع و در خانه‌های دولتمندان حتی میز و صندلی و چراغ‌های چینی، که از تأثیرهای غربی نشان دارند، می‌بینیم، اما هم اینها در مقابل تهران چیزی نیست. شهری که در آن، یونانی‌ها، ارمنی‌ها و شیادانی با تبارهای دیگر به پرکردن جیب‌هایشان مشغول‌اند و شهری که در آن، مشرق‌زمین تنبل و بی‌تفاوت به خواب می‌رود و تحت تأثیر داروی بیهوشی غرب چرت می‌زند» (۲۵۳۵: ۴۳۸).

۳۴. دیگ‌های بزرگ و نیز سماورهای بزرگ نفتی (در گذشته)، برقی و گازی (در زمان کنونی). افزون بر بورس خریدوفروش وسائل عزاداری، کرای ملزومات آشپزی نیز رونق بسزایی دارد. حرف غالب اعضای اتحادی ظروف کرایه و تالارهای پذیرایی هیئت‌داری است؛ از همین رو وسائلی چون فرش، دیگ، اجاق، اکو و چادر که توسط این صنف کرایه داده می‌شود در ماه محرم بیشتر مورد استفاد خود اعضا قرار می‌گیرد. در سال ۱۳۸۶ نرخ کرای انواع اکو با توجه به نوع اکو- معمولی یا مدرن- تعداد باندها و بلندگوها برای هر روز بین ۳۰ تا ۲۰۰ هزار تومان بود و نرخ کرای بخاری و فرش درجه یک و دو با تخفیف ۵۰ درصدی به ترتیب بین ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان، ۳ هزار تومان و ۱۵۰۰ تومان است. نرخ اجار چادر برزنتی نیز هر متر حدود ۶۰۰ تومان است (رئیسی، ۱۳۸۶: ۸).

منابع مالی

منابع مالی عزاداری‌ها پدید پیچیده‌ای است. تنوع آن و وابستگی‌اش به منابع مختلف و بلکه به هم منابع مادی جامعه امری منحصربه‌فرد است.

منابع دولتی: حتی در زمانی که حکومت دست روحانیان نبود، دولت‌ها یکی از منابع مالی آن بوده‌اند. این حمایت‌ها پس از انقلاب اسلامی بسیار گسترده‌تر بوده است. برای مثال فقط در تهران از وجود ۸ تا ۱۳ هزار مرکز سوگواری خبر داده‌اند. این آمارهای متفاوت از تعداد اماکن سوگواری ایام محرم شامل هیئت‌ها، مساجد، حسینیه‌ها و تکیه‌ها از آن جهت اهمیت می‌یابد که هرساله نهادهای دولتی و عمومی شهر تهران کمک‌های نقدی و غیرنقدی قابل توجهی به این اماکن اختصاص می‌دهند. وزارت بازرگانی همه‌ساله مقادیری برنج و روغن موسوم به سهمی نذورات در اختیار مکان‌های سوگواری قرار می‌دهد. در ۱۳۸۷ دبیر اجرایی ستاد هماهنگی محرم اعلام کرد که «به هیئت‌های دانش‌آموزی ۱۰۰ هزار تومان، هیئت‌های موردی ۱۵۰ هزار تومان، حسینیه‌ها ۲۰۰ هزار تومان و مساجد ۲۵۰ هزار تومان هدیه خواهند داد» و مشاور عالی شهرداری هم اعلام کرد به مساجد ۳۰۰ هزار، حسینیه‌ها ۲۵۰ هزار، مدارس دارای هیئت‌های دانش‌آموزی ۱۰۰ هزار تومان و تکایا ۱۷۰ هزار تومان کمک اعطا خواهد شد. با درنظرگرفتن میانگین ۲۰۰ هزار تومان به‌عنوان رقم کمک به هرکدام از هیئت‌های موردی، مساجد، حسینیه‌ها و مدارس مشخص خواهد شد که مبلغ کمک‌ها به تعداد ۸ ، ۱۲، ۹ و ۱۳ هزار مرکز متفاوت خواهد بود (افروزمنش، ۱۳۸۷). با پذیرش تعداد ۸ هزار مرکز (حداقل آمار) مجموع کمک‌های دولتی بالغ بر یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان خواهد شد که در صورت صحیح بودن رقم ۱۳ هزار مرکز، یک میلیارد تومان دیگر به این رقم افزوده خواهد شد. رئیس سازمان تبلیغات اسلامی تهران در بهمن ۱۳۸۵ اعلام کرد حدود ۱۰ هزار هیئت مذهبی موردی، مسجدی و مدرسه‌ای با مجوز سازمان تبلیغات اسلامی وجود دارد و مجموع اعتبار مستقیم به آنان در همان سال در حدود ۱میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان و بخش جانبی حدود ۳۰۰ میلیون است. در این سال مجموعاً ۱ میلیارد و ۸۰۰ میلیون اعتبار برای هیئات در نظر گرفته شده است (سایت سازمان تبلیغات اسلامی، ۱بهمن ۱۳۸۵). شهرداری تهران نیز در ۱۳۸۷ اعلام کرد برای مراسم عزاداری ۵۴ میلیون و برای اعزام مبلغ مذهبی ۵۰ میلیون تومان در نظر گرفته است (ابراهیم‌زاده، ۱۳۸۷: ۸). در عین حال هم ارقام مربوط به کمک‌های نقدی و غیرنقدی دولتی به مراسم سوگواری با وجود اینکه عدد بزرگی به نظر می‌رسد، دربرابر حجم عظیم گردش مالی سوگواری‌ها رقم ناچیزی را تشکیل می‌دهند که از منابع دیگر که در زیر توضیح داده شده تأمین می‌شوند.

موقوفات: در طول سده‌ها یکی دیگر از منابع مالی سوگواری‌ها موقوفات بوده‌اند. وقفنامه‌های زیادی وجود دارند که درآمدشان را منحصراً برای سوگواری وقف کرده‌اند (ر.ک وثوقی رهبری، ۱۳۸۶: ۵۳). پولاک نیز اشاره کرده که تکیه‌ها درنتیج موقوفات مذهبی ایجاد شده‌اند (۱۳۶۱: ۲۳۴). در زمان کنونی نیز وقف از منابع سوگواری‌هاست. به گفت سرپرست سازمان اوقاف، این سازمان در ۹ ماه اول ۱۳۹۰ از ۱۲۷هزار موقوف تحت اختیار خود ۴۰ میلیارد تومان درآمد به دست آورده که ۱۷‌میلیارد ‌و ۵۰۰ ‌میلیون تومان از این درآمد صرف عزاداری سالار شهیدان، اطعام و حمایت از هیئت‌های مذهبی شده است (محمدی، ۱۳۹۰: ۱۹). در مراغه بعضی از مساجد موقوفاتی دارند که هزین مراسم از طریق این موقوفات تأمین می‌شود (مروارید، ۱۳۷۲: ۹۸). در بیرجند نیز در قدیم رسم بود که از محل موقوفات حسینی شوکتی در ده اول محرم به مردم غذا داده شود و سینی‌های غذا برای خانواده‌های مستمند یا مستخدمان حوز حکومتی ارسال گردد (بهنیا، ۱۳۸۰: ۲۷۳). مترجم نامه‌هایی از قهستان به قلم اف. هیل در تعلیقی بر متن او پس از شرح مفصل چگونگی اطعام گسترده در بیرجند آورده است: «تمام هزینه‌های این عزاداری باشکوه از محل موقوفاتی تأمین می‌شد که بانیان آن به همین منظور از خود به یادگار گذارده بودند» (هیل، ۱۳۷۸: ۵۱).

احسان و نذورات منابع رایگان و داوطلبانه برای هزینه‌های سوگواری: گرچه نذورات نیز مانند موقوفات جزو همان پرداخت‌های مردمی هستند، از آنجا که کمک‌های مالی مردم تحت عنوان نذر دامن گسترده‌ای دارد، از آن به‌عنوان منبعی مستقل یاد می‌شود. «قضی نذر بخش مهمی از زندگی ایرانیان را تشکیل می‌دهد. یکی از انواع نذر تقبل هزین انجام تعزیه است»(بختیار،۲۵۳۶: ۲۰). یکی از هزینه‌های سوگواری تأمین تعزیه‌هاست، اما برخی افراد مانند شبیه‌خوانان روستاهای کوهپایه ساوه برای تعزیه‌خوانی پولی دریافت نمی‌کنند. البته شرکت‌کنندگان در مجلس عزاداری مبلغی را به‌عنوان نذر و تبرک به تعزیه‌خوانان هدیه می‌کنند (سالاری، ۱۳۷۹: ۲۷۸). احسان و نذر از منابع هزین تعزیه‌ها و سایر هزینه‌های سوگواری است. برای مثال، در تنکابن هر خانواده‌ای براساس وسع خود سعی می‌کند در این ایام به مسجد یا امامزاد محل کمک و یاری رساند، یا نذری را که کرده بود پرداخت کند. در تنکابن از قدیم هیئت‌های عزاداری در روزهای تاسوعا و عاشورا به امامزاده قاسم می‌رفتند. در بین راه کسانی که نذری دارند نذر خود را با دادن شربت یا شیر ادا می‌کنند (دانای علمی،۱۳۸۸: ۲۵۳). مشابه این رفتار در سایر شهرها و روستاها نیز وجود دارد. برخی از افراد که نذر دارند به ایستگاه‌هایی که در بین راه شربت و چای و تنقلات توزیع می‌کنند مبلغی می‌دهند یا جنس مورد نظر خود را خریداری می‌کنند و به توزیع‌کنندگان می‌دهند که همراه با اشربه یا اطعمه‌ای که توزیع می‌کنند میان مردم پخش کنند.

توانگران: یکی دیگر از منابع مالی سوگواری‌ها متمولان بودند. نقش آنان در برگزاری مراسم یا در تأمین مالی آن‌ها همیشه مهم بوده است. چنان‌که لیدی شیل که در ژانوی ۱۸۵۰ در ایران بوده در خاطرات خویش می‌نویسد: «ثروتمندان بر روی بام یا در صحن حیاط و باغچ منزلشان چادرهایی بزرگ برپا می‌کنند و در زیر این چادرها، که از تابش آفتاب سوزان در امان‌اند، مراسم دعا و سوگواری برگزار می‌کنند و از روحانیان دعوت می‌کنند تا در این مجالس وعظ و روضه‌خوانی کنند» (شیل، ۱۳۶۲: ۱۹۰). برخلاف مارکس که وضعیت طبقاتی را بیشتر به اقتصاد و دسترسی فرد به مال و ثروت ربط می‌دهد و فقط “طبقه” را متغیر عمده می‌بیند، از نظر وبر، منزلت نیز یکی از منابع سه‌گان اقتدار (قدرت، ثروت و منزلت) است (کوزر، بی‌تا: ۳۱۵-۳۳؛ وبر، ۱۳۷۴: ۷۶-۷۴). از نظر او، همان‌طور که ثروت، منزلت یا قدرت می‌آورد، منزلت والا نیز به دنبال خود ثروت می‌آورد. قشربندی و سلسله‌مراتب اجتماعی فقط با طبقه تعریف نمی‌شود، بلکه با این سه منبع اقتدار مشخص می‌گردد که هرکدام شاخص‌های خود را دارند. ثروتمندان در جامع مذهبی به منزلت مضاعفی نیاز دارند تا توزیع قدرت را برحسب ثروت پایدارتر سازد. ثروتمندان بجز باورهای مذهبی خود از طریق برگزاری مجالس سوگواری یا تأمین آن‌ها در میان تود مردم برای خویش کسب وجهه و اعتبار و اعتماد می‌کردند و تجانس فرهنگی و زبانی‌شان با تود مردم مانع بیگانگی فرهنگی و مذهبی می‌شد و به تبع آن احساس تضاد و شکاف طبقاتی را در جامعه رشد نمی‌داد. این منبع متعلق به جامع مدنی و بخش خصوصی است و ربطی به دولت ندارد. در استان کهکیلویه و بویراحمد مراسم سوگواری یا تعزیه‌داری امام حسین(ع) در مراکز کلانتران و خوانین به صورتی مجلل از اول ماه محرم آغاز می‌شود. سوگواران به صورت جمعی به خانه‌های خان‌ها و بزرگان ایل‌ها می‌رفتند و برای تأمین هزینه‌های عزاداری طلب پول می‌کردند. هر خانی به فراخور شأن خود با نهایت رغبت وجهی به عزاداران می‌پرداخت و آنان را به ادام سوگواری تشویق می‌کرد (مجیدی، ۱۳۷۱: ۲-۵۸۱). در قدیم، در گیلان نیز مالکان روستاها بانیان تعزیه‌ها بودند و بعد از اصلاحات ارضی که از قدرت مالکان کاسته شد، بانیان برگزاری تعزیه کسبه و بازاریان بوده‌اند (موسوی، ۱۳۸۶: ۲۶۶). پس از شهریور ۱۳۲۰ با برچیده‌شدن دیکتاتوری رضاشاه و پیدایش آزادی‌های نسبی، علاوه بر انجمن‌ها و مراکز مذهبی دیگر که خود را از هیئت‌ها جدا می‌کردند، ناگاه ۱۷۰ هیئت مذهبی در مشهد تحت سرپرستی میرزا احمد کفایی فرزند آخوند خراسانی تشکیل شد. درآمد این هیئت‌ها از کارخان نخ‌ریسی مشهد به ریاست کفایی تأمین می‌شد که در آن زمان از بزرگ‌ترین کارخانه‌های مشهد بود و علاوه بر تولید نخ، برق شهری را هم تأمین می‌کرد. بجز این درآمدها هر سرهیئتی از امتیازاتی جداگانه برخوردار بود. امتیازاتی همچون گاراژداری، امتیاز کامیون‌های حمل‌ونقل، ریاست میدان بار و دیگر مشاغل پردرآمد از جمله مواهبی بود که از آن‌ها بهره‌مند می‌شدند (منصوری، ۱۳۸۴: ۵).

خَیّران: خیران را از گروه توانگران جدا کرده‌ایم، زیرا این گروه به طبقات مختلف تعلق داشتند و اکثر آنان با مبالغ خُرد به تأمین هزینه‌های سوگواری می‌پرداختند. مجلس تعزیه‌خوانی معمولاً یک یا چند بانی دارد. بانی ممکن است هرساله ثابت باشد یا برحسب مورد کسانی بانی شوند و مخارج برگزاری تعزیه را بپردازند. در مراغه بعضی از مساجد فاقد موقوفات هستند؛ بنابراین ساکنان محل و افراد غنی به فراخور حال خود هزین یک یا چند شب را تقبل می‌کنند. در بعضی مواقع نیز با استفاده از نذورات اهداشده یا شرکت چند نفر با هم هزینه‌های مورد نیاز تأمین می‌شود (مروارید، ۱۳۷۲: ۹۸).

تود مردم، اقتصاد توده‌ای و شگردهای ابداعی: بزرگ‌ترین منبع مالی سوگواری‌ها تود مردم بوده و هستند. گرچه مبالغ پرداختی آن‌ها نسبت به توانگران و خیران و دولتی‌ها ناچیز است، همواره مجموع آن‌ها رقم چشمگیری را تشکیل می‌دهد، به‌گونه‌ای که این هزینه‌های خُرد بر هم منابع دی