پاورپوینت کامل عدل، عقل و اعتدال دکتر رضا داوری اردکانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عدل، عقل و اعتدال دکتر رضا داوری اردکانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عدل، عقل و اعتدال دکتر رضا داوری اردکانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عدل، عقل و اعتدال دکتر رضا داوری اردکانی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

چنان که اشاره شد، ارسطو عدل و اعتدال را در مدینه و سیاست می‌دیده و آنچه در باب حد وسط گفته است، بیان صوری و تعبیر قاعده‌ای از قواعد عقل عملی است. به عبارت دیگر اعتدال و عدل در نظر ارسطو یک مفهوم انتزاعی صرف نیست؛ زیرا فیلسوف عدل را در نظم مدینه و نه صرفاً در وجود اشخاص می‌دیده و فضایل دیگر را هم به زندگی در مدینه موقوف می‌دانسته است.

چنان که اشاره شد، ارسطو عدل و اعتدال را در مدینه و سیاست می‌دیده و آنچه در باب حد وسط گفته است، بیان صوری و تعبیر قاعده‌ای از قواعد عقل عملی است. به عبارت دیگر اعتدال و عدل در نظر ارسطو یک مفهوم انتزاعی صرف نیست؛ زیرا فیلسوف عدل را در نظم مدینه و نه صرفاً در وجود اشخاص می‌دیده و فضایل دیگر را هم به زندگی در مدینه موقوف می‌دانسته است.

با این همه آیا عدل عین اعتدال و میانه‌ روی در عمل و گفتار نیست؟ مگر میانه‌روی چیست و چگونه می‌توان میانه‌رو بود؟ میانه‌روی مستلزم درک و شناخت دو حد افراط و تفریط است. افراط و تفریط را چگونه می‌توان تشخیص داد و شناخت؟ این تشخیص به عهده فضیلت عقلی (فرونزیس) است که نه فقط مایه اعتدال در وجود آدمی است، بلکه اعتدال جهان هم با آن درک و دریافت می‌شود؛ ولی آیا عقل عملی و فرونزیس (فضیلت عقلی) کسب کردنی است و اگر باشد آن را از کجا باید به دست آورد؟ به این پرسش در مجال دیگر باید اندیشید. اکنون به نظر می‌رسد که اگر این فضیلت موجود باشد، اعتدال هم هست. پس همه مشکل در نقصان و پوشیدگی فضیلت عقلی است.

تمییز اعتدال

۲ـ در شرایطی که افراط و تفریط حاکم و غالب است، تمییز میان اضداد هم دشوار می‌شود؛ چنان که ممکن است افراط را اعتدال و اعتدال را افراط بخوانند! همه اهل افراط و تفریط خود را صاحب خرد و میانه‌رو می‌دانند، بی آنکه از فضیلت عقلی برخوردار باشند. بنابراین آنها قول و فعل خود را هم افراطی و تفریطی نمی‌دانند. اگر چنین است، باید بپرسیم که اعتدال را از کجا به دست آورده‌ایم‌ و چگونه می‌توانیم دیگران را به اعتدال دعوت کنیم و با ایشان در مورد افراط و تفریط و اعتدال به تفاهم برسیم و مختصر اینکه اگر مردم کشوری خدا نکرده در وجود و در روابط و مناسباتشان دچار افراط و تفریط باشند، از چه راهی می‌توانند به وضع اعتدال برسند؟

در جهانی که بنیاد استوار ندارد و پیوند میان اجزایش گسیخته است، این خطر وجود دارد که همه هرجا باشند، کم و بیش افراطی و تفریطی باشند. به این جهت نباید گمان کرد که بی اعتدالی را اشخاص افراطی و تفریطی به جهان می‌آورند و افراط و تفریط را با اقدامها و تصمیم‌های سیاسی و با وعظ و نصیحت می‌توان علاج کرد. مسلماً اشخاص استعدادهای متفاوت برای قرار گرفتن در وضع اعتدال یا در دو جانب افراط و تفریط دارند؛ اما افراط و تفریط مردمان بیشتر به تاریخ و جهان انسانی بستگی دارد؛ مثلاً در جهان توسعه‌نیافته که بنیان تاریخی استوار ندارد و با تعادل و تناسب بنا نشده است، افراط و تفریط یک امر شایع و عادی است و نمی‌توان و نباید توقع داشت که به زودی و آسانی گردش چرخ آن بر مدار اعتدال قرار گیرد.

در این جهان قدم اول راه این است که مردمان خود را به اعتدال نیازمند بدانند و در جستجوی عقل و توسعه باشند و برای رسیدن به آن بکوشند. مردم این جهان باید با رجوع و تذکر به سوابق تاریخی جهان خود و با درک چگونگی قوام تجدد و جهان متجدد، در طلب فضیلت عقلی و اعتدال باشند تا به مدد آن راه را بجویند و بپیمایند. ما معمولاً افراط و تفریط را به اشخاص و گروهها نسبت می‌دهیم و البته اشخاص و گروههای اهل افراط و تفریط هم وجود دارند؛ اما مسئولیت تمام آفات و زیانهایی که از افراط و تفریط حاصل می‌شود، بر عهده آنان نیست. آنان اگر در جایی بودند که زمینه برای افراط و تفریطشان وجود نداشت، راه دیگری پیش می‌گرفتند.

نادانی وجودی و تاریخی

این سخن را بر توجیه نادانی اهل افراط و تفریط نباید حمل کرد. این نادانی، نادانی وجودی و تاریخی است و به این جهت به صرف آموزش نمی‌توان آن را تدارک کرد. وقتی کسی سفید را سیاه و زیبا را زشت و نفرت را مهر و ظلم را عدل و کدورت را صفا و بی خردی را خردمندی و دروغ را راست و … می‌انگارد، فهم و درک و جهانش باید دگرگون شود تا از کج بینی به در آید، وگرنه صرف بحث و نزاع با او ثمری ندارد و شاید به جایی نرسد. گفتگو با کسی که گوش سخن نیوش ندارد، بیهوده است. به این جهت ملامت آنان و گذاشتن تمام بار تقصیر بر گردنشان اصل مشکل افراط و تفریط را حل نمی‌کند، بلکه مسئله را منتفی می‌سازد.

وقتی جهل را با افراط و تفریط ملازم می‌دانیم، متذکر باشیم که این جهل در برابر خرد قرار دارد و به معنی بی خ