پاورپوینت کامل دکتر میریشورشی خالی از شوریدگی؛تامل در دنیای درون امکان یا امتناع روانکاوی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دکتر میریشورشی خالی از شوریدگی؛تامل در دنیای درون امکان یا امتناع روانکاوی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دکتر میریشورشی خالی از شوریدگی؛تامل در دنیای درون امکان یا امتناع روانکاوی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دکتر میریشورشی خالی از شوریدگی؛تامل در دنیای درون امکان یا امتناع روانکاوی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

پرسشی که هر ذهن نقادی را به خود مشغول می دارد. این است که آیا «شوریدگی» به معنای وسیع آن در جهان مدرن امکان وقوع دارد؟ چگونه می توان در این جهان پر سروصدا که پر از شورشی خالی از شوریدگی است. «توقف» کرد، «مقامی» گزید تا به «تاملی» دست یافت؟ حلقه مفقوده کجاست؟ کنکاش های قلبی من که در غیبت دل نگرانی های ذهنی امکان بروز پیدا کردند مرا متوجه طبیعت کرده اند.

پرسشی که هر ذهن نقادی را به خود مشغول می دارد. این است که آیا «شوریدگی» به معنای وسیع آن در جهان مدرن امکان وقوع دارد؟ چگونه می توان در این جهان پر سروصدا که پر از شورشی خالی از شوریدگی است. «توقف» کرد، «مقامی» گزید تا به «تاملی» دست یافت؟ حلقه مفقوده کجاست؟ کنکاش های قلبی من که در غیبت دل نگرانی های ذهنی امکان بروز پیدا کردند مرا متوجه طبیعت کرده اند. آیا تا به حال به درختان توجه کرده اید؟ آیا تا به حال به برگ های روی شاخه های درختان عمیق نظر افکنده اید؟ آیا تا به حال به رگه های این برگ ها که به صورت منظم با یک هندسه موزون ترسیم شده اند، دقت کرده اید؟ آیا تا به حال این خطوط لطیف را با دستانتان با طمانینه لمس کرده اید؟ و آیا از خلال این «تلاقی» به «وجود» درخت به مثابه یک «موجود حی» شهود پیدا کرده اید؟ بعید می دانم که ما در کلیت جامعه فرصت چنین تاملاتی را داشته باشیم و بسیار دور می بینم که در غیبت این «حالت» و «اطوار» به تامل بتوان دست یافت. هر آنچه که می بینیم و می شنویم انعکاسی ذهنی و خالی از تامل است، چرا که تامل ریشه در «قلب» دارد.

از هنگامی که در فلسفه مدرن ساحت «وجود» (

Existence

) از ساحت «تفکر» (

Thinking

) جدا شد، امکان تامل ابتدا از دایره بینش و سپس از بستر عمل و اجتماع گرفته شد. به عبارت دیگر، در دنیای مدرن و در شهر مدرن جایی برای

Contemplation

وجود ندارد و در بهترین حالت امکان

Reflexivity

موجود است که این خود نیز انعکاسی از گسست ذهن و جان است که در ساختار شخصیت انسان مدرن به صورت جدایی دل و زبان پدیدار می گردد. آنچه که موجود است، تفکر به معنای

analysis

حاکم است که به تجزیه ذهنیات و تحلیل وجود (به معنای کاهش توان وجودی ساحت روحی بشر) می انجامد و چنین است که دیگر

Sage

یا انسان های خردمند به وجود نمی آیند.

حال سوال بعدی این است که در نبود «تامل» امکان کنکاش در ساحت روان انسانی چگونه میسر است؟ آیا ذات نایافته هستی توان بخشیدن «تجمیع» به روح خسته روان پریش را دارد؟ به بیان دیگر، مقصود از دیوانگی چیست؟ در گذشته های دور دیو یا

diva

یا

deva

معنای روشنی می داد، اما چون روشنی در بین اقوام بدوی دارای «حد» و «مرز» بود هنگامی که «نور» یا «علم» از قبیله ما ساطع نمی شد به معنای ددی تلقی می شد و این از آنجا نشات می گیرد که انسان «انسانیتش» در «روابطش» و چگونگی ارتباطاتش با «دیگری» و «غیر» مشخص می شود. بیشتر تاریخ بشری مملو از تضاد با «غیر» است. به عبارت دیگر آیا در جهانی که در زیر سیطره «غیریت» به مثابه «شیئیت» قرار گرفته امکان شوریدگی که شاخه ای از ساحت «جمع شدن» و دوری از تفرق است وجود دارد؟ به ظاهر جمع و به باطن پریشان/ به باطن جمع و به ظاهر پریشان

حال اگر انسان به ظاهر جمع ولی به باطن پریشان باشد، این مدالیته چه تاثیری بر رابطه «من» به عنوان یک روانکاو و «تو» به عنوان یک بیمار خواهد گذاشت؟ آیا این رابطه می تواند به دور از روابط اجتماعی تعریف و تحدید شود؟ حال اگر امکان تامل در رابطه با «درخت» به مثابه یک موجود در بستر طبیعت از انسان امروزی سلب شده است پس آیا امکان «ملاقات» بین انسان ها در ساحت مدرن وجود دارد؟ آیا روانکاو می تواند «دیگری» را شهود کند؟ اگر بیمار فردی است که به ظاهر «جمع» است و به باطن «پریشان»، آیا روانکاو به راستی امکان «جمع» بودن در معنای باطنی آن را دارد؟ آیا روانکاوی توانسته است به مثابه یک پارادایم از ساحت فلسفه دکارتی رهایی یابد؟ اینجا نقطه ای است که اسطوره، دین، روانکاوی، جامعه شناسی و عرفان در یک ساحت در کنار هم به صورت یک مجموعه مکمل شاید بتوانند راهگشای «من» در این جهان پر رمز و راز باشند؛ برای این که بتوانیم مدلی ارائه دهیم و گامی به جلو برداریم نگاهی تاویلی به دنیای درون را مطمح نظر قرار می دهیم.

خضر و دنیای درون

نکته اول این است که خضر کیست و در ادبیات ما چگونه معرفی شده است و نماد چه چیز یا ابعادی است؟