پاورپوینت کامل یرواند آبراهامیان غرب از پیامدهای ملی شدن نفت می‌ترسید ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یرواند آبراهامیان غرب از پیامدهای ملی شدن نفت می‌ترسید ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یرواند آبراهامیان غرب از پیامدهای ملی شدن نفت می‌ترسید ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یرواند آبراهامیان غرب از پیامدهای ملی شدن نفت می‌ترسید ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

طی سه دهه گذشته، ایالات متحده امریکا و ایران در حلقه‏یی مرگبار گرفتار شده‏اند، به گونه‏یی که دشمنان «خونی» و حتی «ابدی» یکدیگر لقب گرفته‏اند. امریکا مایل است ایران را به عنوان نقطه تلاقی رایش سوم و روسیه استالینی تصویر کند؛ نیرویی «اهریمنی» که برای صدور انقلاب به سراسر خاورمیانه نقشه می‏چیند، رویای بازسازی امپراتوری‏های بزرگ ایرانی را در سر می‏پروراند و بلندپروازی هسته‏یی‏اش شامل موشک‏های دوربردی می‏شود که قابلیت حمل سلاح‏های کشتار جمعی را تا مناطق دوردستی مثل اسراییل، اروپا و حتی امریکای شمالی دارند.

یرواند آبراهامیان/ ترجمه محمد ابراهیم فتاحی

طی سه دهه گذشته، ایالات متحده امریکا و ایران در حلقه‏یی مرگبار گرفتار شده‏اند، به گونه‏یی که دشمنان «خونی» و حتی «ابدی» یکدیگر لقب گرفته‏اند. امریکا مایل است ایران را به عنوان نقطه تلاقی رایش سوم و روسیه استالینی تصویر کند؛ نیرویی «اهریمنی» که برای صدور انقلاب به سراسر خاورمیانه نقشه می‏چیند، رویای بازسازی امپراتوری‏های بزرگ ایرانی را در سر می‏پروراند و بلندپروازی هسته‏یی‏اش شامل موشک‏های دوربردی می‏شود که قابلیت حمل سلاح‏های کشتار جمعی را تا مناطق دوردستی مثل اسراییل، اروپا و حتی امریکای شمالی دارند. امریکا درعین‏حال کینه‏یی عمیق از ایران به دل دارد، آن هم به خاطر بحران تحقیرآمیز گروگانگیری در سال‌های ۱۳۵۹- ۱۳۵۸ که طی آن دانشجویان با حمله به سفارت امریکا در تهران، ۵۵ تن از دیپلمات‏ها را به گروگان گرفتند و آنها را ۴۴۴ روز تمام با شعار طعنه‏آمیز «امریکا هیچ غلطی نمی‏تواند بکند» در اسارت خود داشتند. ایران هم به‏نوبه خود امریکا را به عنوان یک قدرت استعماری امپریالیستی جنگ‏افروز – یا به تعبیر خود «شیطان مستکبر جهانخوار» – تصویر می‏کند که مصمم به سلطه بر کل منطقه و همچنین «تغییر رژیم» است؛ چه از طریق بازگرداندن نظم پیشین و چه در صورت امکان، تجزیه کشور به مناطق قومی کوچک. این دو خود را گرفتار قفسی آهنین می‏بینند.

بخش عمده‏یی از این خصومت، ریشه در کودتای ۱۳۳۲ دارد که طی آن، سازمان اطلاعات مرکزی امریکا (سیا) دولت بسیار مردمی محمد مصدق را سرنگون کرد و زمینه شکل‏گیری حاکمیت استبدادی محمدرضاشاه پهلوی را فراهم کرد. کودتای سال ۳۲ هم به‏نوبه خود ریشه در بحران نفتی بین ایران و بریتانیا در سال‌های ۱۳۳۲- ۱۳۳۰ داشت. مجلس ایران در اردیبهشت‏ماه ۱۳۳۰ مصدق را به نخست‏وزیری برگزید و اختیار ملی‏کردن شرکت بریتانیایی نفت انگلیس ایران را به او داد. این امر، جرقه اولیه بحران بین‌المللی مشهوری بود که به مناقشه نفتی انگلیس و ایران معروف شد. این بحران با تصاحب تاسیسات نفتی از سوی ایران آغاز شد. درگرفتن مباحث داغ در دیوان بین‌المللی لاهه و سازمان ملل متحد، اعمال تحریم اقتصادی، طرح‏ریزی برنامه‌های پنهانی برای حمله به ایران و همچنین قطع روابط دیپلماتیک باعث تشدید بحران شدند. در این میان، ایالات متحده امریکا تلاش کرد تا از طریق ارائه مجموعه‏یی از راه‏حل‏های به اصطلاح سازشی، خود را به عنوان «واسطه‏یی درستکار» تصویر کند و بحران را بخواباند. این درحالی بود که تا مردادماه ۱۳۳۲ – یعنی هنگامی که سازمان سیا با همکاری سرویس اطلاعات مخفی بریتانیا معروف به

MI6

اقدام به سازماندهی گروهی از افسران تانک ایرانی برای سرنگونی مصدق کرد – بحران فروکش نکرده بود. این دوره ۲۸ ماهه، گسل عمیقی را نه‏تنها در تاریخ ایران بلکه در روابط این کشور با بریتانیا و امریکا به‏وجود آورد. اغلب گفته می‏شود که جنگ‏ها و انقلاب‏های بزرگ باعث حک‏شدن لحظات تعیین‏کننده و آشکاری در حافظه عموم می‏شوند، به‏طوری که «پیش از ماجرا» کاملا از «پس از ماجرا» تفکیک می‏شود. کودتای ۱۳۳۲ نیز در حافظه جمعی و فرهنگ سیاسی ایران چنین تاثیری داشت.

درباره کودتای سال ۳۲ بسیار نوشته‏اند. همچنین درباره بحران نفتی سال‌های ۳۰ تا ۳۲. پس شاید این پرسش مطرح شود که چرا کتابی دیگر در این زمینه نوشته شده؟ کتاب حاضر می‏خواهد از دو جنبه، پنداشت عمومی ایجادشده توسط آثار قبلی را به چالش بکشد. نخست، این باور متعارف را که بریتانیا با حسن‏نیت وارد مذاکره شد، ایالات متحده تلاشی جدی برای ایفای نقش واسطه درستکار صورت داد و علت شکست مصدق در دستیابی به مصالحه هم سرسختی او بوده که ریشه‏اش همواره در «سرشت روانشناسانه» و شیعی او جست‌وجو شده است. حتی نویسندگان همدل با مصدق نیز مدعی‏اند که اگر مصدق سرسختی کمتری از خود نشان می‏داد، ‏باید و می‏توانست به مصالحه‏یی منصفانه و عادلانه دست یابد. مثلا ویلیام راجر – نویسنده برخی موشکافانه‏ترین آثار درباره افول امپراتوری بریتانیا به‏طور کل و بحران انگلیس و ایران به‏طور اخص – چنین استدلال می‏کند که بریتانیا اصل ملی‏شدن را پذیرفت، اما با همراهی امریکا و به دلیل «رفتار غیرمنطقی» مصدق، تصمیم به سرنگونی او گرفت. استدلال متقابل کتاب حاضر این است که مصالحه اساسا دست‏نیافتنی بود، زیرا که پرسشی بی‏پرده در کانون مناقشه قرار داشت: اینکه چه کسی کنترل صنعت نفت (اکتشاف، تولید، استخراج و صادرات) را برعهده داشته باشد. آیا کنترل آن در اختیار ایران می‏بود یا شرکت نفت انگلیس ایران یا احتمالا کنسرسیومی از شرکت‏های بزرگ نفتی معروف به هفت خواهران؟ از نظر ایران، ملی‏شدن به معنای کنترل حاکمیت بود. از دیدگاه شرکت‏های نفتی، ملی‏شدن نفت ایران به معنای از دست‏رفتن کنترل غربی‏ها بود، امری که در اوایل دهه ۱۹۵۰/۱۳۳۰ غیرقابل پذیرش تلقی می‏شد. از سوی دیگر، ملی‏شدن صوری – یعنی ملی‏شدن ظاهری نه محتوایی یا ملی‏شدن در تئوری و نه در عمل – از سوی بریتانیایی‏ها و امریکایی‏ها به عنوان «مصالحه منصفانه» نمایش داده می‏شد، اما درواقع در بهترین حالت، ترکیبی متضاد و بی‏معنا و در بدترین حالت، سرپوشی گمراه‏کننده بود. در سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲، نه بریتانیا و نه امریکا تحت هیچ شرایطی آماده پذیرش ملی‏شدن واقعی صنعت نفت نبودند.

دوم آنکه کتاب حاضر همچنین باور متعارفی را که حاکی از قراردادن بی‏برو برگرد و یکپارچه کودتا در چارچوب جنگ سرد – یعنی در ستیز بین شرق و غرب، بین اتحاد شوروی و امریکا، بین بلوک کمونیستی با جهان به اصطلاح آزاد – است به پرسش می‏کشد. آنجا که مارک گازیوروسکی – نویسنده دقیق‏ترین آثار موجود درباره کودتا – استدلال می‏کند که کودتا ارتباط چندانی با نفت نداشته و بیشتر معطوف به ژئوپولتیک، ترس از کمونیسم و تهدید شوروی بوده است، درواقع دیدگاه بسیاری از کسانی را بیان می‏کند که پیش‌تر در این باره نوشته‏اند. او می‏نویسد: «امریکا در ابتدا تصمیم داشت که وارد این دعوا نشود. امریکا حتی بریتانیا را به پذیرش ملی‏شدن نفت ترغیب کرد، تلاش‏هایی صورت داد تا مناقشه از راه مذاکره حل‏وفصل شود و بریتانیا را از حمله به ایران منصرف کرد. امریکا این موضع بی‏طرفانه را تا پایان دوره ریاست جمهوری ترومن در ژانویه ۱۹۵۳ دی‏ماه ۱۳۳۱ حفظ کرد، اما آن موقع دیگر بسیاری از مقامات امریکایی به این نتیجه رسیده بودند که سرپیچی مصدق از رسیدن به توافق در مناقشه نفتی، دارد نوعی بی‏ثباتی سیاسی ایجاد می‏کند که ایران را در معرض خطر سقوط به ورطه کمونیسم قرار می‏دهد.»

این کتاب اما تلاش می‏کند تا جای کودتا را به شکلی موثق درون مناقشه بین امپریالیسم و ناسیونالیسم، بین جهان اول و سوم، بین شمال و جنوب، بین اقتصادهای صنعتی توسعه‏یافته و اقتصادهای توسعه‏نیافته و وابسته به صادرات مواد خام تعیین کند. از آنجا که موضوع مورد مناقشه در این میان نفت است، کتاب حاضر چنین استدلال می‏کند که ایالات متحده امریکا نیز به اندازه بریتانیا در این بحران سرمایه‏گذاری کرده بود. بنابراین، علت مشارکت امریکا در کودتا صرفا خطر توسعه کمونیسم نبود، بلکه مساله تبعاتی مطرح بود که ملی‏شدن نفت می‏توانست بر مناطقی به دوردستی اندونزی و امریکای جنوبی و صد البته خلیج فارس به جا بگذارد. کنترل تولید نفت که در اختیار شرکت‏های غربی بود، در اوایل دهه ۱۹۷۰/۱۳۵۰ به دولت‌های بومی واگذار شد، اما چنین زیانی در اوایل دهه ۱۹۵۰/۱۳۳۰ امری کاملا غیرقابل پذیرش بود. البته شاید بعضی‏ها حس نوستالژیک خود را نسبت به «روزهای خوش گذشته» حفظ کرده باشند؛ آن زمانی که تولید و درنتیجه قیمت‏گذاری نفت در اختیار شرکت‏های بزرگ بود و دست «کارتل‏های سهل‏انگار»ی مثل اوپک (سازمان کشورهای صادرکننده نفت) به آن نمی‏رسید. آنها جدا مشتاق بودند که دولت‌های به‏اصطلاح رانتی را از «بلای نفت» نجات بدهند. چنین نوستالژیایی الان بعید به نظر می‏رسد اما تا پیش از پیدایش مبارزات م