پاورپوینت کامل مالبرانش؛ حلقه انتقال از دکارت به اسپینوزا ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مالبرانش؛ حلقه انتقال از دکارت به اسپینوزا ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مالبرانش؛ حلقه انتقال از دکارت به اسپینوزا ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مالبرانش؛ حلقه انتقال از دکارت به اسپینوزا ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

دکارت و پیروانش متعلق به آن جهان نهضت اصلاح دینی‌ای بودند که در آن، همان قدر که حجیت کلیسا و کتاب مقدس و الهیات مبتنی بر وحی کاهش می‌یافت، به همان میزان اشتیاق دانش و تجربه و همچنین شوق بنیان نهادن الهیاتی مبتنی بر عقل بشری بیشتر می‌شد.

دکارت و پیروانش متعلق به آن جهان نهضت اصلاح دینی‌ای بودند که در آن، همان قدر که حجیت کلیسا و کتاب مقدس و الهیات مبتنی بر وحی کاهش می‌یافت، به همان میزان اشتیاق دانش و تجربه و همچنین شوق بنیان نهادن الهیاتی مبتنی بر عقل بشری بیشتر می‌شد. در حالی که تقریبا همه فیلسوفان و دانشمندان آن زمان صادقانه به اصول دین اعتقاد داشتند، اما آزادانه و بی‌توجه به محدودیت‌های فکری ملازم با کلیسا و اصول دین، کار می‌کردند و تقریبا همه آن‌ها مطمئن بودند که تنها به واسطه پشتکار عقلانی، حقایقی را درباره جهان، خداوند و انسان روشن خواهند کرد که قرن ها تاریک مانده بود و این تنویر نهایتا به پیشبرد پروسه معرفت تاریخی انسان از خدا و جهان منجر می‌شود.

آن زمان را می‌توان نوعی انقلاب علمی قلمداد کرد که نه تنها حجیت علم قرون وسطی بلکه حتی اعتبار جهان باستانی را برانداخت. زیرا نه تنها به خسوف فلسفه مدرسی انجامید، بلکه به دوران تسلط طبیعیات ارسطویی هم پایان می‌داد. با این وجود بسیار مهم است که در نظر بگیریم دکارت و بسیاری از پیروانش (به جز پاسکال) با خوشبینی وافر به عقل، اعتقاد داشتند که تلاش فکری‌شان به خداشناسی‌ای منجر می‌شود که در آن انسان دیگر نه با اتکا به متنی مقدس یا اعتماد به برخی عالمان یا دینداران (اصحاب کلیسا) بلکه صرفا با تکیه بر عقل و دانش خود می‌تواند وجود خداوند، وجود روح و تمایز آن از بدن، ملکوت خداوند، خلقت جهان از عدم، لزوم اعتقاد به خداوند، پیروی از فرامین او و ده ها موضوع دیگر را دریابد و به تشویش‌های مذهبی پایان دهند.

امروز پس از گذشت چند قرن از آن دوران، پرسش از اینکه «خوشبینی دکارت و پیروانش به عقل و روش ریاضی – فلسفی، تا چه حد به نتیجه مطلوب رسید»، می تواند نکاتی را در خصوص الهیات عقلانی حاکم بر دوران اخیر روشن کند. پر واضح است که این نوشتار تنها به طرح چنین پرسشی امید دارد، نه بررسی و به نتیجه رساندن آن. شاید چنین موضوعی را با نگاهی به اندیشه «نیکلا مالبرانش» بهتر از تحقیق درباره اندیشه دیگر کارتزین‌ها بتوان به نتیجه رساند. زیرا اگر از پاسکال به دلیل اینکه منتقد الهیات دکارتی بود، صرف نظر کنیم، باید مالبرانش را الهی‌ترین فیلسوف پیرو دکارت بدانیم. این ادعا را می توان با اشاره به مشاجرات تاریخی پرشور و گاه تند او بر سر موضوعات کلامی و مابعدالطبیعی با آنتوان آرنولد (۱۶۱۲ تا ۱۶۹۴) که به دلایل اثبات وجود خدای دکارت انتقاد کرده بود، ثابت کرد. آرنولد نخستین اندیشمندی بود که دلیل اثبات وجود خداوند توسط دکارت را مبتنی بر «دور» (استدالال دوری) دانست.

دکارت در تامل پنجم کتاب تاملات نوشت: «چون ما نمی‌توانیم به هیچ وجه وجود را از تصور خدا، جدا کنیم، نتیجه می‌گیریم که خدا ضرورتا هست یا وجود دارد». موضع مالبرانش درباره خدا هم با وجود برخی اختلافات فکری جزئی که متناسب با نظام فلسفی‌اش بود، مشابه نظر دکارت است. او در فصل دوم جلد اول کتاب «گفت وگو درباره مابعدالطبیعه و دین» نوشت: «نمی‌توان ماهیت امر نامتناهی را بدون داشتن وجود، تصور کرد. یعنی نمی‌توان تصوری از وجود مطلق داشت، بدون آنکه موجود باشد».

روشن است که مالبرانش از حیث روش، کاملا یک فیلسوف دکارتی است. این تبعیت او از روش دکارتی اقتضائات مهمی داشت؛ یکی از مهمترین مقتضیات روش دکارتی که در عین حال عمیق‌ترینشان هم هست راهیابی از تصورات اشیاء به خود آن هاست و نه برعکس.در نظر یک کارتزین فقط از طریق ماهیات است که می توان به وجودات رسید. این موضوع در باره خدا هم استثنابردار نیست. یعنی اگر به سبب این واقعیت نبود که تصور خدا در ما وجود دارد و هستی خدا در ذهن ما اقتضای وجود می‌کند، هرگز نمی‌توانستیم وجود او را اثبات کنیم. این رویکرد دکارتی به دلیل تاثیری که این فیلسوف از ریاضیات و هندسه گرفته بود، ناشی می‌شود. دکارت تصور می‌کرد می‌توان درباره عالم و طبیعت و حتی خدا همانگونه که در ریاضیات درباره اعداد و اشکال استدالال می‌کنیم، استدلال کرد. گویا او درنظر نگرفته بود که استدلالات ذهنی معمولا درباره امور ذهنی به نتایج قابل قبول می‌رسد، اما همین استدلالات درباره امور خارجی نمی‌تواند به همان میزان نتایج قابل قبولی داشته باشند. چنین روشی اساس سوبژکتیویسم دکارتی را تشکیل داد که در همه پیروان او موثر واقع شد.

بدین ترتیب خدا در اندیشه دکارتی چیزی است که ماهیت‌اش اقتضای وجود می‌کند؛ این تصور از خدا برای دکارت یک مبداء بود تا بتواند سیستم‌سازی فلسفی درباره جهان را از آن شروع کند. خدا اساس جهان و اساس یک سیستم فکری درباره جهان بود و می‌توان گفت که کارکرد خدا برای دکارت بیشتر کارکردی فلسفی بود تا الهی یا تعبدی. این خدا نیاز فلسفی دکارت را برای فلسفه‌ورزی و سیستم‌سازی فکری برآورده می‌کرد، نه هیچ نیاز دیگری را. اما اگر پرسیده شود که آیا دکارت به عمد قصد داشت از خدا صرفا به عنوان یک اصل فلسفی استفاده کند و هیچ باوری به وجود آن نداشت؟ قطعا پاسخ منفی است. اما آنچه در فلسفه او رخ داد تبدیل «خداوند به عنوان معبود»، به یک اصل فلسفی بود. شاید حتی خود دکارت هم در آغاز نمی‌دانست چه نتایجی ممکن است از الهیات عقلی‌اش گرفته شود.

خدای دکارت بی تردید همان خدای مسیحی و معبودی بود که مومنان می‌پرستیدند. بنیاد مشترک براهین دکارتی بر اثبات وجود چنین خدایی عبارت بود از: «تصور واضح و متمایز از جوهری متفکر، نامخلوق و مستقل که طبیعتا فطری نفس انسان است و به همین دلیل حتما باید در خارج موجود باشد. این خدا از نظر فلسفی و مابعدالطبیعه خدایی تام و تمام است، علت وجود خود و صانع همه موجودات است». از این‌ها مهمتر چیزی که به تصور خدا در ذهن دکارت اعتبار عام می‌بخشد، استعداد قابل توجه آن برای مبداء قرار گرفتن در تفسیر علمی از عالم بود. از آنجا که این خدای دکارتی از نظر مابعدالطبیعی خدای حقی