پاورپوینت کامل تلاش پیگیر پروفسور فضل‌الله رضا و استاد دامغانی در اعتلای فرهنگ، ادبیات و زبان فارسی ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تلاش پیگیر پروفسور فضل‌الله رضا و استاد دامغانی در اعتلای فرهنگ، ادبیات و زبان فارسی ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تلاش پیگیر پروفسور فضل‌الله رضا و استاد دامغانی در اعتلای فرهنگ، ادبیات و زبان فارسی ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تلاش پیگیر پروفسور فضل‌الله رضا و استاد دامغانی در اعتلای فرهنگ، ادبیات و زبان فارسی ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

«…او علی‏رغم اینکه در غرب ریاضیات را تحصیل و تدریس کرده و پژوهشهایش در این وادی در پایه‏گذاری و توسعه مخابرات فضایی مؤثر واقع شده و در این زمینه به اشتهار جهانی رسیده است، یکسویه داوری نکرده و به پر بار شدن درخت تنومند زبان و ادب فارسی طی ‌صد سال گذشته توجه می‏دهد…» (برگرفته از روزنامه اطلاعات)

«…او علی‏رغم اینکه در غرب ریاضیات را تحصیل و تدریس کرده و پژوهشهایش در این وادی در پایه‏گذاری و توسعه مخابرات فضایی مؤثر واقع شده و در این زمینه به اشتهار جهانی رسیده است، یکسویه داوری نکرده و به پر بار شدن درخت تنومند زبان و ادب فارسی طی ‌صد سال گذشته توجه می‏دهد…» (برگرفته از روزنامه اطلاعات)

ای بلند اختر، خدایت عمر جاویدان دهاد

وآنچه پیروزی و بهروزی در آن است، آن دهاد

(صابر همدانی)‏

مشغول مطالعه پیام پروفسور فضل‌الله رضا به «همایش بزرگداشت استاد احمد مهدوی دامغانی» بودم که در دانشگاه کلمبیای شهر نیویورک تشکیل شده بود و در روزنامه اطلاعات به چاپ رسیده بود. دوستی تماس گرفت و گفت: «پروفسور رضا یک هفته‏ای است که در بیمارستانی در اوتاوا بستری است.» با بیمارستان تماس گرفتم. خوشبختانه در حال مرخص شدن بودند. پس از احوالپرسی، به ایشان گفتم: «مشغول مطالعه متن پیام شما به مجلس بزرگداشت استاد مهدوی دامغانی هستم. از صدا و سیما هم تصویر صحن حرم امام رضا(ع) پخش می‏شود. یک لحظه خود را در بین جمعیت دیدم و شما را دعا کردم.»

گفتند: «به‌به چه تقارن زیبایی! تماس در بیمارستان در لحظه پخش تصویر صحن امام رضا.» افطار شد، آوای اذان مرحوم مؤذن‌زاده اردبیلی، حال و هوای ملکوتی داشت. با ایشان خداحافظی کردم.

پروفسور رضا در این پیام در مورد نسبت موروثی دکتر دامغانی می‏نویسد: «این بزرگواران و اجداد سخنور دین‌پرورشان، پس از چند پشت به عالم ربانی خراسانی، ملا محمدرضا می‏رسد. در میان نسل آینده این خاندان هم طلیعه‏های فرهنگی دیده می‏شود؛ مانند بانو دکتر فریده مهدوی ـ دختر استاد مهدوی ـ که مترجم هنرمند بعضی از شاهکارهای ادبی اروپاست. همسر دانشور استاد مهدوی دامغانی، خانم دکتر تاج ماه آصفی، بانوی ادیبی است که در این سالها در دانشگاه پنسیلوانیا زبان فارسی تدریس می‏کند…»

خواندن این سطور مرا به فکر وامی‏دارد. دکتر دامغانی استاد مدعو دانشگاه‌ هاروارد آمریکا که قبله‌گاه علمی برخی از دانش آموختگان جوان کشور ماست، در حیطه زبان فارسی و تازی به تدریس و تحقیق دعوت می‏شود و همسرشان در دانشگاه پنسیلوانیا استاد زبان فارسی است، در حالی که بیشتر دانشگاههای ایران با پیشوند صنعتی، فاقد رشته زبان فارسی هستند؛ زبانی که بار فرهنگی دارد و می‏تواند کام تشنه جوانان را از سرچشمه معارف انسانی سیراب کند.

به دلائل مختلف، برخی از اساتید برجسته و جهانی شده این رشته‏ها ناخود‏آگاه به رغم مشتاقی وصل به دیار معرفت و عرفان، از میهن خود مهجور مانده‏اند. پروفسور رضا از هر فرصتی که به دست می‏آورد، از سر دلسوزی پیامی سازنده برای ایرانیان داخل و خارج کشور می‏فرستد، این بار نیز ارمغانی ارزشمند هدیه فرهنگ والای این سرزمین می‏کند که توجه به آن مغتنم است. ایشان نوشته‏اند: «در صد سال گذشته در وادی ادب و زبان فارسی، نهال پرباری نشانده شده که امروزه درخت تناوری شده و شاخه‌هایش بر سر همه ایرانیان و فارسی زبانان پراکنده در جهان، سایه افکنده است…» ‏

او به ‏رغم اینکه در غرب ریاضیات را تحصیل و تدریس کرده و پژوهشهایش در این وادی در پایه‏گذاری و توسعه مخابرات فضایی مؤثر واقع شده و در این زمینه به اشتهار جهانی رسیده است، یکسویه داوری نکرده و به پر بار شدن درخت تنومند زبان و ادب فارسی طی یک‌صد سال گذشته توجه می‏دهد.

شاید برخی بگویند که پیشرفت زبان و ادب فارسی که برای مردم نان و آب و رفاه نمی‏شود! پاسخ این است که گرایش اندیشمندانی به این حیطه، ضمن ارجی که در حفظ هویت ملی دارد، می‏توانست جای پیشرفت در دیگر رشته‏های علمی و فنی را تنگ نکند، که نکرده است.

عدم پیشرفت در زمینه‏ دیگر رشته‏های علمی و فنی ناشی از نامناسب بودن سیاستهای علمی و بی‏توجهی به نقش مؤثر آنها در زندگی مردم بوده و توسعه زبان و ادب فارسی حاصل تلاش فردی و گروهی اندکی از باقی‌مانده‏های نسل قبل و شاگردان و مریدان آنهاست.

در حال حاضر در دانشگاههای مشهور جهان در کنار سایر رشته‏ها، از زبان و ادب فارسی و سایر معارف انسانی و شرق‏شناسی و اسلام‌شناسی نیز غفلت نمی‌شود، در حالی که در مهد خود آن‌چنان که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرند. بار معرفتی و معنوی همین فرهنگ و ادبیات بود که مردم را در مقابل هجوم بنیان‏کن چند دهه قبل مکتب مادی کمونیسم حفظ کرد و ایرانیان توانستند هویت یکتاپرستی چند هزار ساله خود را حفظ کنند که شاید با دهها لشکر مسلح جلوگیری از هجوم آن مکتب ممکن نبود میسر شود.

پروفسور رضا در ادامه معرفی استاد دامغانی می‌نویسد: «ایشان با شور و شوقی که به حساب و علم اعداد دارد، نشیب و فراز آرای نامداران ایران را در ذهن خود خوب می‌سنجد و رده‏بندی می‌کند. ضمناً باورهای روحانی، به ویژه ارادت او به شاه خراسان و سحرخیزی و سلامت طلبی قرآنی، آنچنان ریشه قوی در ذهن او دارد که در ارزیابیهای دانشی خود حساب حسبهً لله تقواها را بر صدر می‌نشاند…»

نکته جالب اینکه پروفسور رضا که استاد ریاضیات و از پژوهشگران عرصه فرهنگ و ادب فارسی معاصر ایران است، دکتر احمد مهدوی دامغانی را که محقق و پژوهشگر فرهنگ اسلامی و ادب پارسی و تازی است، به عنوان عالمی در حیطه حساب و اعداد معرفی می‏کند.

گفتنی است که این دو استاد بزرگوار که بر بخشی از حیطه تخصص یکدیگر وقوف دارند، هردو از ارادتمندان حضرت امام رضا(ع) هستند. زمانی در جلسه‏ای که به نام یکی از ائمه اطهار تشکیل شده بود، دو نفر لحظه‏ای در گوشی صحبتی کردند، استاد دامغانی با تغیّر به آنها گوشزد کردند که شأن مجلس را نگه ‌دارید. پروفسور رضا نیز از خیل دلبستگان آن امام همام است و هر موقع به ایران می‏آیند، ابتدا به زیارت بارگاه آن حضرت می‌شتابند. من هم معمولاًدر سفر به مشهد مقدس به وقت نماز مغرب و عشا از صحن مبارک حرم، تلفنی شماره منزل ایشان را می‌گیرم و ارتباط ایشان را با حرم مطهر برقرار می‏کنم؛ زیرا می‏دانم این خوشایندترین هدیه به پروفسور رضاست .

مدرسه در مشهد

استاد سالها قبل در مورد انتخاب محل ساخت مدرسه‏ای با هزینه‏ شخصی با من مشورت کردند؛ عرض کردم: «اگر مناسب می‏دانید، بانی ساخت مدرسه در زادگاهتان، استان گیلان شوید.» استاد فرمودند: «نه، ترجیح می‏دهم در یکی از مناطق محروم مشهد این مدرسه ساخته شود.» نیت خود را عملی ساختند و بانی بنای یک مدرسه‏ دخترانه در یکی از مناطق محروم شهر مشهد شدند و هنوز هم به مناسبت و فراخور استطاعت، مبالغی برای خرید لباس و دیگر هزینه‌‌های ضروری به دانش‏آموزان این مدرسه اعطا می‏کنند.

در عوض خیّرین گیلانی هم یک مجتمع آموزشی آبرومند به نام پروفسور رضا در رشت بنا کرده‌اند و ایشان نیز بخش معتنابهی از هزینه ساخت یک مدرسه در سیاهکل گیلان را متقبل شده‌اند.

سر به خاک منوری سودم

در محفلی که تنی چند از تحصیل کرده‏های ایرانی حضور داشتند، موضوع خیرات و مبرات مطرح شده بود. یکی از حضار گفت: «این کار دولتهاست، بودجه دارند، می‏توانند مدرسه و بیمارستان و خوابگاه بسازند؛ چرا به جای سازماندهی این امور، انتظار دارند مردم از درآمدشان که حق مسلّم آنهاست، برای این امور پرداخت کنند؟»

پروفسور رضا فرمود: «این موهبتی است برای ما که به یاد همنوعان خود باشیم و از طریق مشارکت در امور خیر، پیوند خود با مردم را حفظ کنیم. مگر در غرب هزاران ‏

N.G.O

‏ (سازمانهای خیریه غیردولتی) که در ایران آنها را سازمان مردم‌بنیاد می‏خوانند، برای سرپرستی ایتام، کمک به صدمه‏دیدگان جنگ یا حوادث غیرمترقبه و… تشکیل نمی‏شود؟ در فرهنگ