پاورپوینت کامل نگاهی به ظهور کیائیان و روابط آنها با مرعشیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به ظهور کیائیان و روابط آنها با مرعشیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به ظهور کیائیان و روابط آنها با مرعشیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به ظهور کیائیان و روابط آنها با مرعشیان ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

سلسله سادات حاکم بر گیلان، بخصوص سرزمینهای شرق سپید رود (گیلان بیه پیش ) که نزدیک به ۲۵۰ سال بر این ناحیه فرمان راندند، به کارکیائیان نامبردارند. بنیاد گذار این دولت سید امیر کیا نام دارد که یکی از اجدادش،عیسی الکوفی،از بیم عباسیان از کوفه به ابهر آمد و همانجا مقام گرفت. نواده او ابو محمد حسین(یا ابو محمد حسن) ملقب به عقیقی کوکبی، مدتی از سوی حسن زید حاکم زنجان و ابهر و قزوین بود

دبا: همایش«تاریخ، ادب و فرهنگ گیلان در دوره

کارکیاییان»روز جمعه ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۲ در مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی برگزار شد.

بنا‌براین گزارش، مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی با هدف شناختن و شناساندن تاریخ‌های محلی،

سلسله همایش‌هایی تحت عنوان «دولت‌ها و سلسله‌های محلی ایران» با همکاری

نهاد ریاست جمهوری و دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اقوام، مذاهب و

اقلیت‌های دینی برگزار می‌کند. نخستین همایش به خط سرسبز و دلاورپرور

گیلان و «سلسل کار کیاییان» با عنوان «تاریخ، ادب و فرهنگ گیلان در دوره

کارکیاییان» اختصاص یافت. متن زیر شرح سخنرانی دکتر سجادی معاون فرهنگی و پژوهشی مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، می باشد.

سلسله سادات حاکم بر گیلان، بخصوص سرزمینهای شرق سپید رود (گیلان بیه پیش ) که نزدیک به ۲۵۰ سال بر این ناحیه فرمان راندند، به کارکیائیان نامبردارند. بنیاد گذار این دولت سید امیر کیا نام دارد که یکی از اجدادش،عیسی الکوفی،از بیم عباسیان از کوفه به ابهر آمد و همانجا مقام گرفت. نواده او ابو محمد حسین(یا ابو محمد حسن) ملقب به عقیقی کوکبی، مدتی از سوی حسن زید حاکم زنجان و ابهر و قزوین بود. یکی از نوادگان عقیقی به نام محمد بن ابی زید از ابهر به گیلان رفت و در فشتام(روستایی در بخش سنگر از توابع رشت) مقام گرفت. چندی بعد یکی از نوادگان او به نام و لقب سید امیر کیا از فشتام به ملاط (روستایی در لنگرود) رفت و همانجا ساکن شد. تاریخ حکومت کیائیان از این امیر کیا آغاز می شود که نسبش با ده پشت به حسین الاصغر، پسر امام زین العابدین(ع) می رسد. نسب مرعشیان مازندران هم از طریق حسن المرعشی پسر دیگر حسین الاصغر به امام زین العابدین(ع) می پیوندد. بنابرین این دو خاندان عموزادگان یکدیگرند.

در باره آغاز کار این سادات از ۷۶۳ تا اواخر سده ۸ق یگانه منبع ما اطلاعاتی است که سید ظهیرالدین مرعشی گرد آورده که خود و پدرش روزگاری ملازم آنان بودند. بر این اساس، در نیمه دوم سده ۸ق گویا سادات ملاط به سروری سید امیر کیا، دعویهایی داشتند و با حکام محلی گیلان، مانند خاندان تجاسپی در رشت و اسماعیل وندان در کوچصفهان، نمی ساختند. به این سبب سید امیر کیا و خاندانش ظاهراً در ۷۶۲ق از ملاط به اشکور و کلارستاق در رستمدار (نور) رفتند. مرعشی این مهاجرت را خروج سید امیر کیا خوانده است.سید امیر کیا یک سال بعد درگذشت(۷۶۳ق) وپسران او به مازندران نزد سید قوام الدین مرعشی رفتند که ۱۳ سال از خروج او (۷۵۰ق)و حکومت پسرانش بر بخش بزرگی از آن ولایت می گذشت. سید قوام الدین آنها را در آمل جای داد و احترام تمام کرد و به کمک آنها فیروزکوه را به صلح از کیا جلال متمیر گرفت. چندی بعد سید علی کیا پسر دلیر تر امیر کیا رهبری خاندان را به دست گرفت، با اجازه سید قوام، با برادرانش به گیلان رفت و کرّ و فرّی کرد و بازگشت. اما سپس با پشتیبانی مرعشیان باز روی به گیلان نهاد و این بار طی ۱۰ سال جنگ و کشمکش بخش بزرگی از گیلان و از جمله تنکابن و رانکوه را تصرف کرد . مردم آن نواحی گرد آمدند و او را به امامت شناختند و به اطاعتش گردن نهادند. سید علی کیا آنگاه لاهیجان را نیز گرفت و مردم و علما به امامت و حکومتش گردن نهادند و هر پنج شرطِ امامت را، بنا بر مذهب زیدیه، در او جمع دیدند چندی بعد قسمتی از قلمرو خود، مانند گوکه و کیسم (در اطراف آستانه اشرفیه) و پاشیجا را میان فرزندان و برادر زادگان خود تقسیم کرد. اندکی بعد در ۷۷۵ق بر برخی نواحی مهم گیلان بیه پس چون لشت نشاء و کوچصفهان و خمام استیلا یافت. در این ایام کوشید با امیر فلک الدین حاکم رشت صلح کند؛ ولی کار به جنگ کشید و سید علی پیروز شد. فلک الدین ناچار صلح کرد و قرار دادند که رشت همچنان به دست امیر فلک الدین بماند و توابع کوچصفهان به نایبان سید علی تعلق یابد. نوحی جنوبی گیلان بیه پس یعنی کوهدُم(دره سپید رود از گوکه تا منجیل که مرکزش گوراب بود) و طارم هم در همین زمانها به دست سید علی تصرف شد.

یکی از مهمترین نقاطی که کار کیا سید علی کیا تصرف کرد، ولایت اشکور و الموت بود که هنوز اسماعیله، دشمنان دیرین زیدیه، بر آن نفوذ و حکومت داشتند. سید علی کیا در ۷۷۹ق بیشتر دیلمان را گرفت و چنان پیش رفت که بر قزوین هم مستولی شد( ۷۸۱ق). در ۷۸۹ق امیر محمد رشتی و امیر محمد شفتی و امیر دباج فومنی متحد شدند و روی به کوهدم و کوچصفهان نهادند. سید علی از گیل و دیلم سپاه آراست و همچنان پیشروی کرد تا وارد رشت شد. از آن سوی امرای بیه پیش که از سوی سید علی رانده شده بودند، با امرا و حاکمان بیه پس همداستان شدند و همه یکباره روی به رشت نهادند. سید علی به پیکار آمد، اما شکست خورد و خود چند تن از سادات، از جمله دو پسر او کشته شدند(۷۹۱ق). متحدان فتح کنان تا تنکابن آمدند و این شهر را بسوختند. حاکم فومن نیز لاهیجان و گوکه (در آستانه) و پاشیج و رانکوه را گرفت و همه را به حکام سابق آنها از ناصروندان داد. با این همه پنج ماه بعد از امیر محمد رشتی برید و به تدبیری او را گرفت و از سید هادی کیا برادر سید علی خواست بیاید و بر متصرفات سابق مستولی شود.

در این میان سید علی کیا در گذشت و کار کیا سید هادی کیا جانشین او شد و تا صفر ۷۹۱ق سراسر بیه پیش را تصرف کرد و ناصروندان را بیرون راند.آنگاه در قلمروهای کوچک و موروث پسران سید علی کیا و سید مهدی طمع کرد و آنها را به فرزندان خود داد. اما در ۷۹۷ق برادر زادگان سید هادی، مخصوصاً سید محمد کیا و سید حسین کیا بر ضد او همداستان شدند و رانکوه و لاهیجان را گرفتند. سید هادی به جنگ آمد، اما شکست خورد و اسیر شد(۷۹۸ق). پس از استیلای کار کیا سید حسین کیا حاکم لاهیجان ، که علمای زیدی او را به امامت برداشته بودند، میان او و برادرش کار کیا سید رضی الدین کیا حاکم پاشیجا، که گفته اند به علوم دینی و دنیوی آر