پاورپوینت کامل رئالیسم آرمانگرایانه سعدی ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رئالیسم آرمانگرایانه سعدی ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رئالیسم آرمانگرایانه سعدی ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رئالیسم آرمانگرایانه سعدی ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

ایده «آرمانشهر واقع‌گرایانه» (Realistic Utopia) را جان راولز مطرح کرد. به عقیده او فلسفه سیاسی (به عنوان یک نظام فکری) زمانی که بتواند دایره امکان عمل سیاسی را بگستراند و رابطه مردم را با وضعیت سیاسی و اجتماعی‌شان بهبود ببخشد، یک فلسفه سیاسی رئالیستی، و در عین حال، آرمانگرایانه است. اما آرمانشهر واقع‌گرایانه فقط در حوزه سیاست نیست. در حوزه اخلاق و روابط انسان‌ها هم معنی دارد. جست‌وجوی رئالیستی جهانی بهتر چیز بی‌معنایی نیست.

ایده «آرمانشهر واقع‌گرایانه» (

Realistic Utopia

) را جان راولز مطرح کرد. به عقیده او فلسفه سیاسی (به عنوان یک نظام فکری) زمانی که بتواند دایره امکان عمل سیاسی را بگستراند و رابطه مردم را با وضعیت سیاسی و اجتماعی‌شان بهبود ببخشد، یک فلسفه سیاسی رئالیستی، و در عین حال، آرمانگرایانه است. اما آرمانشهر واقع‌گرایانه فقط در حوزه سیاست نیست. در حوزه اخلاق و روابط انسان‌ها هم معنی دارد. جست‌وجوی رئالیستی جهانی بهتر چیز بی‌معنایی نیست. مردم اگر چشم در ماه یوتوپیا بدوزند و محدودیت‌های واقعیت به‌کلی در نقطه کورشان مخفی بماند، چندان زمینه‌ای نخواهند یافت برای عمل امروز. دستشان از معامله کوتاه می‌ماند تا فردایی که شاید واقعیت‌های اجتماعی و فرهنگی، امکانات تازه‌ای پیش پا پهن کند. تا آن زمان باید آرزومندانه سرپا ایستاد و تماشا کرد. از طرفی هم اگر مردم خیره و مستحیل در گودال واقعیت بمانند و همت به صیادی از دریاهای بی‌کرانه نورزند، چنته‌شان برای اصلاح و گشودن فضاهای جدید در سیاست و فرهنگ خالی می‌ماند. همان که هست را توجیه می‌کنند و به همان خرسند می‌شوند. وضعیت آنها آبستن امر نو نمی‌شود و اندک‌اندک توده‌ای ناتوان و عقیم بر جای اجتماعی زنده و زاینده می‌نشیند. پس «رئالیسم آرمانگرایانه» (به معنای کوشش در برقراری توازنی میان واقع‌گرایی و آرمان‌خواهی) گویا پیشنهاد چندان بی‌حاصلی هم نیست.

البته که مقایسه سعدی با مثلا راولز یا اندیشه سیاسی و فلسفه اخلاق جدید تحمیل بی‌مزه‌ای خواهد بود. معلوم است که سعدی فیلسوف سیاسی نبود، فیلسوف اخلاق هم نبود؛ اما از سعدی (به‌عنوان یکی از ذخایر غنی فرهنگی ایرانیان) می‌توانیم شواهدی بجوییم برای تامل در فضای اندیشه و عمل امروز خودمان. یعنی پس از لذت بردن از ادبیات، ببینیم آیا سعدی (که ذکر جمیلش در افواه عوام افتاده است وصیت سخنش در بسیط زمین رفته و قصب‌الجیب حدیثش که همچون شکر می‌خورند و رقعه منشآتش که چون کاغذ زر می‌برند) حرفی هم برای وضع و حال امروز ما دارد؟ آیا «زمینه» یک‌چنین نگاهی در ذهن فرهنگی ما سابقه دارد یا نه؟ آن شکل از نظریه‌پردازی سیاسی و اجتماعی یا اخلاقی را نمی‌توان از سخن سعدی به زور بیرون کشید. الا شاید بتوانیم از «نگاه» سعدی به دنیا چیزکی استشمام کنیم. بفهمیم که او هم احتمالا وضعیتی آرمانی را می‌جست، اما در عین حال واقعیت‌ها را به ریش نمی‌گرفت. می‌دانست که کار پادشاه زنجیر کردن و چشم درآوردن و تیغ زدن است، اما دل پادشاهان سعدی به سخنی یا لبخندی (از وزیر یا رعیت) به هم بر می‌آمد و آب در دیده می‌گردید و چنین می‌شد که می‌گفت: «هلاک من اولی‌تر است از خون بی‌گناهی ریختن.» خطاب به سلطان می‌گوید: «تو را تحمل امثال ما بباید کرد»؛ این آرمانگرایی واقع‌بینانه سعدی‌ست. اینکه می‌گوید: «بنیاد ظلم در جهان اول اندکی بوده است، هر که آمد بر او مزیدی ک