پاورپوینت کامل فردوسی، نیما، هدایت و… ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فردوسی، نیما، هدایت و… ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فردوسی، نیما، هدایت و… ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فردوسی، نیما، هدایت و… ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

صادق هدایت از مهم‌ترین و تاثیرگذار‌ترین شخصیت‌های ادبی صد سال گذشته و از آغازگران عصر جدید روشنفکری و تفکر ایران است. او- هر جور که بخواهیم فکر کنیم و نظر بدهیم- جایگاه یگانه‌ای دارد و من به شخصه گمان می‌کنم یکی از ده نویسنده معتبر این قرن ایران ما است و کتاب «بوف کور»ش در عمر ۸۰ ساله‌اش، همچنان تازه و شگفت‌انگیز و لایه‌ لایه مانده است

صادق هدایت از مهم‌ترین و تاثیرگذار‌ترین شخصیت‌های ادبی صد سال گذشته و از آغازگران عصر جدید روشنفکری و تفکر ایران است. او- هر جور که بخواهیم فکر کنیم و نظر بدهیم- جایگاه یگانه‌ای دارد و من به شخصه گمان می‌کنم یکی از ده نویسنده معتبر این قرن ایران ما است و کتاب «بوف کور»ش در عمر ۸۰ ساله‌اش، همچنان تازه و شگفت‌انگیز و لایه‌ لایه مانده است و هر نسل و هر شارح و متفکری می‌تواند به قرائت‌های تازه‌ای از آن برسد و در زیر هر لایه‌ای، معنایی درخشان و متفاوت کشف کند که اگر صادق هدایت تنها همین یک قصه را از خودش باقی می‌گذاشت باز همچنان بر تارک جایگاه رفیع خود تکیه می‌زد؛ مانند «دن‌کیشوت» سروانتس یا «جنگ و صلح» تولستوی که بازگوکننده و خلاصه کننده حاصل عمر نابغه‌ای مسلم‌اند. مانند شاهنامه فردوسی که نیازی به کتاب‌های پیشین و پسین نویسنده‌اش ندارد و‌‌ همان تک اثر کافی‌تر از کافی است که می‌ماند برای مدتی دراز و شاید برای همیشه.

«بوف کور» به گمان من داوری تلخ و سهمگین نویسنده‌ای حساس و دلزده از دورانی است که نه با «مدینه فاضله»، که با معقول‌ترین توقع و تصور حداقلی او سازگار و جفت‌وجور نیست. دورانی که از آرزوهای اصلی- و شاید اصلی‌ترین آرزوی- مشروطه‌خواهانی که در جست‌وجوی تغییر بنیان‌های مدنی مسلط جامعه‌شان بودند فاصله گرفته بود و در آن، در رجعتی تکان‌دهنده «نقاش قلمدان» و «دختر اثیری» به «پیرمرد خنزر پنزری» و «لکاته» مسخ می‌شدند؛ دایره باطلی که – به شهادت تاریخ طولانی و اغلب خونین این سرزمین – راه گریزی باقی نمی‌گذاشت و مفری نداشت و سال‌های احمدشاهی نشانه تام و تمامی از آرزوهای تباه شده و ناتوانی بی‌حد دستانی بود که نمی‌توانستند این چرخ را بایستانند و در چنین روزگاری، حق بود که صادق هدایت چنین تلخ باشد و ناظر و راوی تنهای مسخ آرمان‌های شریف به جهانی گندیده بماند.

«بوف کور» هم مانند شاهنامه فردوسی در نامطلوب‌ترین شرایط روزگاری نامطلوب نوشته شده، اما شاهنامه – جز آخرین ابیاتش – پیروزی انسان واقف و جنگجو و انتخاب‌کننده تقدیرش را – نه مانند تراژدی‌های یونانی – نوید می‌دهد و هدایت تلخ تلخ، دری را نیمه‌ باز هم نمی‌کند – چه برسد که بگشاید! اما در شباهتی ناگزیر هر دو به یمن کار و اثر عالی و ماندگارشان، پیروزی تداوم معنا و خلاقیت را – تلخی‌ها به کنار- ممکن و مقدور می‌کنند.

صادق هدایت و نیما یوشیج سرفصل‌های دورانی تازه‌اند که از بطن نیازی یک‌ صد ساله برخاسته‌اند و ناچارند که – به قول خیام – «بر نطع وجود» بازی کنند و ایام و عمرشان که سپری شود «به صندوق عدم» بازگردند؛ اما چنین «آمد و شد»ی بی‌حاصل و بی‌اثر نمی‌ماند و فرهنگ معاصر ایران به پشتیبانی آنان قدم در راه پُر پیچ‌ و ‌خم و خطیر و سرشار از بدعت و خلاقیتی می‌گذارد که با تاسی به «آلدوس هاکسلی» می‌شود آن را «جهان نو و شجاع» نامگذاری کرد. اما هدایت به عنوان یک شخصیت بسیار تاثیرگذار، روشنفکر و نویسنده‌ای پرتناقض است؛ به خاطر عصری که در معرض مدرنیسم قرار داشت و خود از تناقض انباشته بود. او آدمی بود که از آنچه در فرهنگ جهانی غرب می‌گذشت خبر داشت، اما دلش همیشه در گروی تاریخ این آب و خاک ماند. بسیار مؤدب و مبادی آداب بود اما در «علویه خانم»‌اش رکیک‌ترین فحش‌ها را نثار آدم و عالم کرد. مردم عامی را به حریمش راه نمی‌داد و تنها با جمعی از خواص دستچین شده شب و روزش را می‌گذراند، اما نیرویی بسیار گذاشت تا فرهنگ عوام و قصه‌های فراموش شده را جمع و جور کند! چپی معتقدی بود بی‌آنکه بره و مطیع باشد و جز در ی