پاورپوینت کامل سید جمال پیشگام پیشرفت و وحدت ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید جمال پیشگام پیشرفت و وحدت ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید جمال پیشگام پیشرفت و وحدت ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید جمال پیشگام پیشرفت و وحدت ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

مخفیانه به اطلاع شاه رساندند که این قوانین هرچند ممکن است سودی برای مملکت داشته باشد، ولی سرانجام به آنجا از نفوذ و قدرت شاه به سود دیگران کاسته خواهد شد. این سخنان بر شاه مؤثر افتاد و ناخشنودی در چهره‌اش نمایان شد. سید جمال‌الدین موضوع را دریافت و به «شاه عبدالعظیم» ـ در ۲۰ کیلومتری تهران ـ رفت.

مخفیانه به اطلاع شاه رساندند که این قوانین هرچند ممکن است سودی برای مملکت داشته باشد، ولی سرانجام به آنجا از نفوذ و قدرت شاه به سود دیگران کاسته خواهد شد. این سخنان بر شاه مؤثر افتاد و ناخشنودی در چهره‌اش نمایان شد. سید جمال‌الدین موضوع را دریافت و به «شاه عبدالعظیم» ـ در ۲۰ کیلومتری تهران ـ رفت. جمع بزرگی از علما و بزرگان همراهی‌اش کردند و او در میان آنان به سخنرانی پرداخت و به اصلاح حکومت فراخواند. هنوز هشت ماهی نگذشته بود که شهرتش در همه شهرها و ولایات پیچید و همگان نسبت به عزمش برای اصلاح ایران آگاهی یافتند. ناصرالدین شاه از عاقبت کار بیمناک شد و پانصد سوار به آنجا اعزام کرد تا سید را دستگیر کنند. او را که بیمار بود، از بستر برداشتند و همراه با پنجاه سوار راهی مرزهای حکومت عثمانی ساختند. این کار بر مریدانش گران آمد و شاه نسبت به سقوط خود هراسناک شد.

سید ‌مدتی استراحت کرد تا بهبود یافت. انگلیسی‌ها او را شناختند و به نشست‌ها و مجامع علمی فراخواندند تا سخنانش را گوش دهند. بیشتر صحبت‌های آنان با وی در بیان حال شاه و ایران و اوضاع و احوال این کشور در عهد این شاه بود. آنها هم کوشیدند تا شاه ایران را خلع کنند. در این میان به واسطه رستم پاشا ـ سفیر دولت عثمانی ـ نامه‌ای از دربار [عثمانی] رسید و از سید دعوت شد که به آستانه برود. او به دلیل کارهایی که داشت، عذر آورد و سپس نامه دیگری آمد و در آن ضمن ستایش و تجلیل از وی، درخواست مزبور تکرار شد. او به صورت تلگرافی پذیرفت بدین نحو که «به حضور اعلیحضرت سلطان نایل آید و سپس بازگردد»؛ بنابراین در سال ۱۸۹۲ وارد آستانه گردید و به دلیل حسن استقبال سلطان و تجلیل علما و رجال سیاسی از وی، مدتی در آنجا ماند و همچنان مورد احترام و تکریم بود تا اینکه در اواخر سال ۱۸۹۶ به سرطان فک مبتلا شد و سرانجام در نهم مارس سال ۱۸۹۷ وفات یافت و تشییع جنازه باشکوهی از وی به عمل آمد و در قبرستان «شیخ لر» ـ آرامگاهی در نزدیکی نشان‌تاش ـ به خاک سپرده شد.

صفات شخصی سیدجمال

«جرجی زیدان» پس از این شرح حال، صفات خاص سید را نقل می‌کند: سبزه بود و شباهت مردم حجاز می‌برد، چارشانه و بابنیه بود و چشمانی سایه داشت و در موقع خواندن کتاب، آن را به چشم خود نزدیک می‌کرد، ولی از عینک استفاده نمی‌کرد، گونه‌های تکیده و موی لختی داشت و جبّه و شلوار سیاه می‌پوشید که تا قوزک پایش می‌رسید و عمامه سفید کوچکی به سبک علمای آستانه بر سر می‌گذاشت. خوراکش اندک بود و تنها یک وعده روزانه غذا می‌خورد و در وعده‌های دیگر بارها و بارها چای می‌نوشید؛ اندک خوری و امساک در غذا برای کسانی که کارهای فکری می‌کنند، لازم است؛ شکم برآمده‌ای نداشت که هوشش را بکاهد و نوعی سیگار دود می‌کرد و به دلیل علاقه‌ای که به دخانیات داشت و دقتی که در انتخاب سیگارت می‌کرد، برای تهیه‌اش به هیچ کدام از خادمان دستور نمی‌داد و شخصاً خریداری می‌کرد.

در اواخر عمر در کاخی در «نشان‌تاش» آستانه اقامت داشت که سلطان عثمانی در اختیارش قرار داده بود و اثاثیه و اسباب لازم در آن وجود داشت و از اسطبل سلطنتی کالسکه‌ای دو اسبه داشت و مستمریی به میزان هفتاد و پنج لیره عثمانی در ماه به وی پرداخت می‌شد. او پیش از آخرین بیماری، بخش اعظم روز را در خانه سپری می‌کرد و عصرها برای هواخوری و گردش سوار کالسکه می‌شد و در منطقه خوش آب و هوای «کاغذخانه» در اطراف آستانه گشتی می‌زد و بیشتر روز و شب را بیدار بود و جز سپیده‌دمان تا پیش از ظهر نمی‌خوابید.

مجلس و سخنانش

ادیبی بود خوش مشرب که بازدیدکنندگانش را که از طبقات مختلف مردم بودند، ارج می‌نهاد و به استقبالشان برمی‌خاست و برای وداع آنها تا بیرون همراهی‌‌شان می‌کرد و از بازدید کوچکترین آنها ابایی نداشت و اگر گمان می‌برد که بازدید بزرگی، ممکن است ریاکاری و تملق به شمار آید، از این‌کار امتناع می‌ورزید. از شیوایی سخن برخوردار بود و جز به زبان فصیح و با عباراتی روشن و واضح سخن نمی‌گفت و اگر احساس می‌کرد که شنونده هنوز ابهامی دارد، اقدام به توضیح بیشتر می‌کرد و ساده‌تر مراد خویش را بازگو می‌نمود و چنا