پاورپوینت کامل دانشگاه؛ خادم فرهنگ یا کارگزار اقتصاد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانشگاه؛ خادم فرهنگ یا کارگزار اقتصاد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانشگاه؛ خادم فرهنگ یا کارگزار اقتصاد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانشگاه؛ خادم فرهنگ یا کارگزار اقتصاد؟ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

سیاستگذاری فرهنگی در عرصه دانشگاهی به عنوان یکی از مؤلفه‌های فرهنگ از اهمیت بسیاری برخوردار است و باید در این زمینه بازنگری و بازاندیشی صورت گیرد؛ چرا که نمی‌توان برمبنای وضعیت پیشین ادامه ‌داد. روش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گذشته روش درستی نبوده ‌است و لازمه اصلاح آن، از سویی بازنگری مبانی نظری، الگوها و مدل‌های حاکم بر سیاستگذاری فرهنگی و از سوی دیگر، بررسی مدل‌ها و الگوهای جهانی در عرصه آموزش عالی است. برای انجام یک سیاستگذاری مطلوب، تنها تأکید بر آرمان‌ها کفایت نمی‌کند بلکه باید به طور مشخص تعیین کنیم هدف ما چه قشر و طیفی از عرصه فرهنگ است.

بایدها و نبایدهای «سیاست فرهنگی» در دانشگاه‌ها

سیاستگذاری فرهنگی در عرصه دانشگاهی به عنوان یکی از مؤلفه‌های فرهنگ از اهمیت بسیاری برخوردار است و باید در این زمینه بازنگری و بازاندیشی صورت گیرد؛ چرا که نمی‌توان برمبنای وضعیت پیشین ادامه ‌داد. روش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گذشته روش درستی نبوده ‌است و لازمه اصلاح آن، از سویی بازنگری مبانی نظری، الگوها و مدل‌های حاکم بر سیاستگذاری فرهنگی و از سوی دیگر، بررسی مدل‌ها و الگوهای جهانی در عرصه آموزش عالی است. برای انجام یک سیاستگذاری مطلوب، تنها تأکید بر آرمان‌ها کفایت نمی‌کند بلکه باید به طور مشخص تعیین کنیم هدف ما چه قشر و طیفی از عرصه فرهنگ است.

در کلاس‌های «سیاستگذاری‌علم و فناوری» همواره تأکید می‌کنم که اگر مفهوم درستی از سرشت علم، تکنولوژی، پویایی‌ها و قواعد تحول آن نداشته باشیم، نمی‌توانیم راجع به «علم»، سیاستگذاری کنیم. چون معمولاً هدف سیاستگذاری «توسعه یک وضعیت» است. اگر بخواهیم این توسعه را ایجاد کنیم باید بدانیم که علم، فناوری و دانشگاه مبتنی بر چیست؟ یعنی در چه شرایطی توسعه اتفاق می‌افتد.

کشور ما در عرصه‌های مختلف سیاست‌فرهنگی، در افراطی‌ترین حالت مبتنی بر نوعی اتوپیزم بوده‌ که فاقد مبنایی نظری است و تنها به آرمان‌های خود می‌اندیشد این در حالی است که در بسیاری از ارزش‌هایی که مسئولان کشور دارند، ما هم شریک هستیم، اما مفصل‌بندی کلی که از قضیه ارائه می‌دهند، اتوپیک است.

ویژگی سیاستگذاری اتوپیک این است که نمی‌خواهد «وضعیت موجود» را بشناسد و برمبنای ظرفیت‌های موجود تغییرات را ایجاد کند.

هر آرمان و اتوپیا مادامی می‌تواند تحقق پیدا کند که متناظر به واقعیت‌های موجود باشد. این مسأله‌ای است که در سیاستگذاری مبتنی بر اتوپیزم مغفول مانده‌است.

نوع دیگر سیاستگذاری فرهنگی مبتنی بر مدل

swot

بوده که بسیار در کشور رایج است و بحث سیاستگذاری فرهنگی را به بررسی صرف نقاط قوت و ضعف سازمانی از یک سو و فرصت‌ها و تهدید‌های محیطی از سوی دیگر تقلیل می‌دهد.

معمولاً افرادی که از رشته‌های مهندسی به عرصه‌های مدیریت اجتماعی وارد می‌شوند، در نخستین وهله به شیوه‌های قدیمی مدیریتی همچون

swot

متوسل می‌شوند.

بنابراین اگر می‌خواهیم بحث سیاستگذاری فرهنگی را در عرصه دانشگاهی پیش ببریم، باید بر مبنای یک الگوی نظری حرکت کنیم. حال این الگو ‌را از کجا می‌توان بدست آورد؟

یکی از این عرصه‌ها ایده دانشگاه و مفاهیم مرتبط با آن است چراکه وقتی ما می‌خواهیم برای دانشگاه سیاستگذاری کنیم باید بدانیم اساساً دانشگاه و ایده آن چیست؟

در این زمینه چهار ایده شناخته‌شده وجود دارد: ۱.دانشگاه خرد بر مبنای الگوی کانتی

۲.دانشگاه فرهنگ برمبنای الگوی همبولتی

۳.دانشگاه موسوم به ناپلئونی که بعد از انقلاب فرانسه ایجاد شد

۴.دانشگاه کارآفرین که مدل و الگویی است که در کشورهای آنگلوساکسون و به ویژه امریکا پا گرفته‌است.

ما باید بدانیم که برای چه دانشگاهی می‌خواهیم سیاستگذاری فرهنگی کنیم.

در «دانشگاه خرد»، انسان جهان‌وطن و دارای عقلانیت انتقادی که شخصیتی مستقل از دولت دارد، پرورش داده می‌شود.

در «دانشگاه فرهنگ» هدف ارتقای هویت ملی و ساخت فرهنگ است و در «دانشگاه کارآفرین» جلو بردن مرزهای اقتصادی، تولید و تکنولوژی جامعه هدف است. و نهایتاً «دانشگاه ناپلئونی» تربیت بوروکرات و تکنوبوروکرات