پاورپوینت کامل قانون کارفکری ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قانون کارفکری ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قانون کارفکری ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قانون کارفکری ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

خیلی وقت‌ها اولین کسی بودم که وارد دانشگاه و اتاق کامپیوتر می‌شدم و خواندن و نوشتن رساله دکترای خود را آغاز می‌کردم. در این خیلی‌وقت‌ها، خیلی وقت‌ها ارنستو را می‌دیدم که به‌عنوان ورزش صبحگاهی راهروی مربع‌شکل دانشکده را با قدم‌های کوتاه اما با سرعت طی می‌کرد. آرام بود و متفکر. انگلیسی را با لهجه‌ای آرژانتینی صحبت می‌کرد. باید دقت می‌کردی تا بفهمی چی می‌خواهد بگوید. وقتی وارد اتاقش می‌شدی با مهربانی و حوصله تحویلت می‌گرفت و برای شنیدن حرف‌هایت وقت می‌گذاشت. عکسی از همسرش- شنتال موف- روی میزش بود و دورتادور اطاقش پر از کتاب بود.

خیلی وقت‌ها اولین کسی بودم که وارد دانشگاه و اتاق کامپیوتر می‌شدم و خواندن و نوشتن رساله دکترای خود را آغاز می‌کردم. در این خیلی‌وقت‌ها، خیلی وقت‌ها ارنستو را می‌دیدم که به‌عنوان ورزش صبحگاهی راهروی مربع‌شکل دانشکده را با قدم‌های کوتاه اما با سرعت طی می‌کرد. آرام بود و متفکر. انگلیسی را با لهجه‌ای آرژانتینی صحبت می‌کرد. باید دقت می‌کردی تا بفهمی چی می‌خواهد بگوید. وقتی وارد اتاقش می‌شدی با مهربانی و حوصله تحویلت می‌گرفت و برای شنیدن حرف‌هایت وقت می‌گذاشت. عکسی از همسرش- شنتال موف- روی میزش بود و دورتادور اطاقش پر از کتاب بود. یادم هست اولین تحقیق کلاسی را که تحویلش دادم با دقت مطالعه کرد و زیرش نوشت کار سختی انجام داده‌ای اما نقد نظریه‌هایی که مورد بحث قرار داده‌ای کجاست؟ تو دلم گفتم، جناب از ما توقع دارد نظریه‌های فوکو و دریدا و لیوتار و بودریار و جیمسون و ژیژک و… را هم بفهمیم و هم نقد کنیم. در تحقیق کلاسی بعدی سعی کردم این نقیصه را مرتفع کنم. از این‌رو، ضمن بسط نظریه‌ها، نقدهای دیگران بر این نظریه‌ها را نیز لحاظ کردم. زیرش نوشت بهتر شده است اما نقد تو بر این نقدها کجاست؟ پیشش رفتم تا توجیهی بیاورم و مجابش کنم. هنوز کلامم منعقد نشده گفت: ببین، من با این نظریه‌ها بیش از تو آشنایم، بنابراین خواندن آنان برای من نکته و جذابیتی ندارد. برای من آن یک جمله یا یک پاراگرافی که تو از منظر انتقادی خود نوشته‌ای جذابیت دارد و من فقط به آن نمره می‌دهم. یاد گرفتم در هر سطحی که هستم، اندیشه اندیشه‌ورزان را در هر سطحی که هستند، با فاصله انتقادی مطالعه کنم و به جای «استادگرام رادیوگرام» بودن، مقداری فسفر بسوزانم و حرفی برای شنیدن و تامل و تعمق بزنم. او به من فکرکردن را آموخت. او به من نقدکردن را آموخت. او لذت سوژه‌بودگی را به من آموخت. به پاس آنچه از او آموختم، اجازه بدهید تصویری از او به‌مثابه اندیشه‌اش ارایه کنم.
بی‌تردید، ارنستو لاکلائو یکی از برجسته‌ترین و خلاق‌ترین و تاثیرگذارترین اندیشه‌ورزان پسامارکسیست عصر ما بود. پسامارکسیسم لاکلائو بیش از آنکه در چارچوب اصول «رادیکالیسم سنتی» قابل تعریف و تحلیل باشد، در پرتو تحولات سیاسی و فلسفی دو دهه اخیر قابل‌فهم است. تجدیدنظرکردن در شرایط جدید سوسیالیسم، پسامارکسیست‌هایی همچون لاکلائو را لاجرم می‌کند تا اولا، پذیرای دگرگونی‌های جهانی که در آن زندگی می‌کنند- با همه ابعاد بی‌بدیلش- باشند و برای سازگارکردن آنها با طرح‏های کهنه و قدیمی تلاش نکنند. ثانیا، عبور از شرایط و زمان حال به گذشته را مشی و هدف خود قرار داده و به کنکاش و وارسی و بررسی شالوده‌شکنانه وقایع گذشته، همچون مبارزات، کشمکش‏ها و ستیزش‌ها، به‌عنوان شجره‏نامه وضعیت کنونی بپردازند.
لاکلائو تلاش می‌کند همچون بازیگری موثر در تاریخ معاصر، ایفای نقشی فعال و آگاهانه و نه انفعالی و کورکورانه را در دستورکار اندیشگی خود قرار دهد و هدف خود را انتزاعی روشن (به‌طور نسبی) از کشمکش‏هایی که در آن سهیم است و فهم تغییراتی که پیش چشمانش رخ می‌دهند- به‌ویژه، درک این واقعیت تاریخی که پروژه سوسیالیستی امروزه با چهره‌ای متفاوت بروز و ظهور یافته- با واقعیت تاریخی چند دهه پیش تفاوت زیادی دارد و تنها زمانی می‌توان تعهد و رسالت خود را به‌عنوان یک متفکر و سوسیالیست، به انجام رساند که از همه تغییرات آگاه بود و در کوشش برای رسیدن به همه نتایج در سطح تئوری پافشاری کرد، تعریف کند. به‌تصریح او، تنها راهنمای سوسیالیست‌ها برای انجام این وظیفه، ‌باید «دقت بسیار و عمیقی» باشد که لئوناردو به‌عنوان قانون کار فکری از آن یاد می‌کند: دقتی که هیچ فضایی برای شعبده‏بازانی که صرفا به‌دنبال حمایت از یک توجیه متروکند، باقی نخواهد گذاشت.
بر اساس آموزه‌های وی، زمینه و بستر ایجاد روابط جدید سلطه و ابراز خصومت، مقاومت و مخالفت با آن از زمان جنگ‌جهانی دوم زمینه‌ای به‌شدت در حال تغییر با پیچیدگی فزاینده‌ای بوده است که شامل دگرگونی‌های مهم اقتصادی، فرهنگی و سیاسی می‌شود. به‌لحاظ دگرگونی‌های اقتصادی، فرآیند اشاعه روابط تولید سرمایه‌داری در حوزه‌های بیشتر و بیشتری از زندگی اجتماعی در جریان بوده است. فرآیند کالایی‌شدن و منطق انباشت سرمایه‌داری اکنون دیگر هیچ حد و مرزی نمی‌شناسد و در عمل همه حیطه‌های زندگی فردی و جمعی را در برگرفته است. با این حال، به موازات اشاعه روزافزون روابط سرمایه‌داری و توسعه انواع جدید لذت و انقیاد، شکل‌های جدید و متعددی از مبارزه و مقاومت نیز ایجاد شده است. به همین سیاق، رشد و نمو سیاسی دولت رفاه مداخله‌گرای کینزی آثار و نتایج پیچیده و ناهمگونی به‌دنبال داشته است، از جمله فراهم‌آوردن شرایط لازم برای نظام نوین انباشت سرمایه‌داری؛ پروراندن نوع جدیدی از حق یعنی «حقوق اجتماعی»؛ برپاداشتن شکل‌های جدید سلطه و انقیاد و همراه با آن شکل‌های تازه‌ای از تخاصم و مبارزه… . «با توجه به منش بوروکراتیک مداخله دولت، … ایجاد «فضاهای عمومی» نه به‌صورت دموکراتیزه‌کردن واقعی، بلکه از طریق تحمیل شکل‌های جدید سلطه و انقیاد انجام می‌پذیرد. در همین‌جاست که باید در پی بستر مساعدی باشیم که مبارزه‌های متعددی علیه شکل‌های بوروکراتیک قدرت دولتی در آن می‌رویند.» و سرانجام، مساله دگرگونی‌های فرهنگی نیز مطرح است، به‌ویژه رشد سریع رسانه‌های ارتباط جمعی که موجب رشدونمو صورت‌ها و کنش‌های فرهنگی جدیدی شده است. همانند تغییرات اقتصادی و سیاسی، پیامدهای دگرگونی‌های فرهنگی نیز پیچیده و مبهم‌اند. از یک‌طرف، به‌نظر می‌رسد این دگرگونی‌ها موجب «توده‌ای‌شدن»، «هم‌شکل‌شدن» و رام و خنثی‌شدن شده باشند، اما از طرف دیگر، نشانه‌های دموکراتیزه‌شدن شکل‌های فرهنگ مصرف نیز دیده می‌شوند که برای مثال، در پیدایش مبارزه‌های جدیدی که نقش مهمی در طرد شکل‌های قدیمی انقیاد ایفا کرده‌اند، مشهود است.
با این بیان، لاکلائو می‌خواهد به ما بگوید در فضای سیاسی و فرهنگی موجود، گشتاوری‌های ساختاری سرمایه‌داری، منجر به افول طبقه کلاسیک کارگر شده است، روابط تولید سرمایه‌داری در حوزه زندگی اجتماعی نفوذ عمیقی کرده و آن‌را دستخوش جابه‌جایی و دگرگونی کرده است، دستگاه بوروکراتیک دولت رفاه، منجر به تولید اشکال جدید اعتراضات اجتماعی شده است، ظهور بسیج توده‌ها در کشورهای جهان سوم، الگوهای کلاسیک مبارزه طبقاتی را به چالش طلبیده است، ظهور بازیگران اجتماعی جدید، همچون زنان، اقلیت‌های قومی و جنسی، طرفداران صلح، مخالفان انرژی هسته‌ای، موجب تکثیر حاملان و عاملان تغییرات تاریخی شده است، بروز اشکال جدید رفتار سیاسی، به‌گونه‌ای عمیق و گسترده بر قوانین حرکت آنچه به‌طور سنتی «زیرساخت» نامیده می‌شود، تاثیر گذارده است. در این وضعیت، دیگر نمی‌توان به‌هیچ «حقیقت ثابت» و هیچ «قانون تحول تاریخی اطمینان‌بخش» دل خوش داشت و بالمآل، در این وضعیت، چپ هیچ گزینه‌ای جز اینکه خود را تسلیم کثرت‌گرایی و منطق و منش جنبش‌های جدید اجتماعی کند، ندارد. به بیان دیگر، چپ برای تضمین مانایی خود نیازمند پویایی عمیق نظری (تئوریک) است و این نیز حاصل نمی‌شود مگر از رهگذر نوعی واسازی رادیکال «انگاره سیاسی» سنتی حاکم بر جریان چپ. این فرآیند، به‌نوبه خود، متضمن پیرایش چهره قدسی مارکسیسم و سوسیالیسم و حذف و طرد اصول مقدسی همچون: «طبقه‌گرایی»، «اقتصاد‌گرایی»، «دولت‌گرایی»، «جزمیت‌گرایی»، «انقلاب‌گرایی»، «تاریخ‌گرایی»، «جهانشمول‌گرایی»، «جوهر‌گرایی» و… است.
مواضع درون/برون‌مارکسیستی لاکلائو، آشکارتر خود را در فاصله‌گیری توامان آنان از چپ سنتی و مدرن و راست سنتی و مدرن -و