پاورپوینت کامل اشعریان در یک نگاه ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اشعریان در یک نگاه ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اشعریان در یک نگاه ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اشعریان در یک نگاه ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

اشاره: آنچه در پی می‌آید، نمونه‌ای از مدخلهای «فرهنگ جامع فرق اسلامی» است ـ با حذف پی‌نوشتها ـ به قلم مرحوم آیت‌الله روحانی در باره یکی از مهمترین گروههایی که در سطح جهان اسلام پراکنده‌اند.

اشاره: آنچه در پی می‌آید، نمونه‌ای از مدخلهای «فرهنگ جامع فرق اسلامی» است ـ با حذف پی‌نوشتها ـ به قلم مرحوم آیت‌الله روحانی در باره یکی از مهمترین گروههایی که در سطح جهان اسلام پراکنده‌اند.

اشعریه (یا اشاعره)، ایشان پیروان امام ابوالحسن علی بن اسماعیل بن ابی بشر اشعری می‌باشند. (بیان‌الادیان، بلخی، ص۶۲ / تبصره‌العوام، رازی، ص۱۰۸ / مفاتیح العلوم، خوارزمی، ص۴۷ / المنیه‌ والامل، ابن مرتضی، ص۱۱۰) وی از نوادگان ابوموسی اشعری، صحابی معروف بوده است. اشاعره در اصول از وی تبعیت می‌نمایند. اشعریه در مباحث اصول دین و عقاید، پرجمعیت‌ترین فرقه‌ مذهبی است که تاکنون بر افکار اکثر پیروان سنت و جماعت حکومت کرده است.

اشعری به سال ۲۶۰ و یا ۲۷۰ هجری قمری در شهر بصره به دنیا آمد و در همان شهر که مجمع بزرگ علمای معتزله بود، نزد آنان به تحصیل پرداخت. یکی از استادان وی ابوعلی جبائی است. اشعری در حدود سال ۳۰۰ق در مسجد جامع بصره از پیروی مذهب «اعتزال» توبه کرد و به مذهب «اهل حدیث» که فرقه‌ مخالف و رقیب معتزله بود، گروید. و چون محیط وطن خود را با عقاید جدیدش مناسب ندید، به سوی بغداد که در آن هنگام مرکز بزرگ اهل حدیث بود، شتافت و در آنجا به دفاع از عقاید اهل حدیث مشغول گردید. اشعری در سال ۳۲۴ و یا بعد از ۳۳۰ ق در بغداد درگذشت.

قبل از اشعری، حارث محاسبی، کتبی درکلام و دفاع از عقیده‌ اهل سنت نگاشته بود، لکن احمد بن حنبل که با هرگونه علم کلام به شدت مخالفت می‌نمود، محاسبی را علی‌رغم آنکه از جمله‌ اهل سنت شمرده می‌شد، قبول نداشته است . به ‌واسطه‌ همین مخالفت پیروان احمد بن حنبل با علم کلام، اهل‌سنت بغداد ـ که اشعری پس از روی‌گرداندن از اعتزال و تغییر مذهب خود به آنجا رفته بود ـ به او نگرویدند. شایان ذکر است که قبل از اشعری، کلابیه نیز با استدلال از عقاید اهل سنت دفاع می‌کردند؛ چنان‌که معاصر اشعری، ابومنصور ماتریدی نیز در دفاع از عقاید اهل سنت، از استدلال کلامی بهره می‌برد.

به‌ هر حال، با آنکه اشعری خود را منسوب به احمد بن حنبل (الابانه‌ فی اصول الدیانه‌، اشعری، ص۸) می‌داند و از عقاید غیر او تبری می‌کند، حنابله که در آن زمان خود را تنها مذهب اهل سنت می‌دانستند و غیر خود را اهل بدعت می‌نامیدند، او و رویه‌ او را قبول نکردند؛ تا آنجا که پیروان اشعری از ترس حنابله او را مخفیانه دفن کردند. (تاریخ ابن الوردی، ابن وردی، ج۱، ص۳۸۰) اما به تدریج رویه‌ او در میان اهل‌سنت طرفدارانی پیدا کرد و پس از او علمایی مانند باقلانی و اسفراینی و جوینی به تثبیت و تحکیم اندیشه‌ او برخاستند. در این مذهب، احادیثی که متضمن عقاید اهل سنت است، از قبیل احادیث جبر، خلق قرآن، و تشبیه همراه با توجیهاتی که آن مسائل را از صورت افراطی بیرون می‌آورد، پذیرفته شده است.

ابوالحسن اشعری دو رویه دارد: یکی روشی که در کتاب ابانه به کار برده و در آن کاملاً تابع احمد بن حنبل است و تمام احادیث منقوله در میان اهل حدیث را که دال بر تشبیه و جبر و سایر اختصاصات مذهبی اهل سنت است، کاملاً می‌پذیرد و هیچ گونه تأویل و تفسیری را هم در آنها به ‌کار نمی‌گیرد. این‌گونه اشاعره را اشعریه‌ اثریه می‌نامند. (المواعظ والاعتبار، مقریزی، ج۲، ص۳۶۰)رویه‌ دیگر، روشی است که در کتاب لمع پی‌گرفته است. اشعری در این کتاب، کلام استدلالی داشته و تصرفاتی در عقاید اهل سنت کرده است. به عنوان مثال در مسئله‌ خلق قرآن به کلام نفسی و در مسئله جبر به کسب قائل شده و کلمه‌ «بلاکیف» را در تفسیر روایات تشبیه اضافه می‌کند.

مذهب اشعریه توسط صلاح‌الدین ایوبی و قاضی او عبدالملک که بر این مذهب بود، به زور شمشیر رواج گرفت (المواعظ والاعتبار، مقریزی، ج۲، ص۳۵۸) و غیر از حنابله، خوارج، معتزله و شیعه بقیه‌ فرق مسلمین این مذهب را که آخرین مذهب کلامی است پذیرفتند و کتب عقاید عامه‌ مسلمین بر اساس این مذهب تدوین یافت.

محمد کردعلی در خطط‌الشام می‌نویسد: «هرگاه لفظ اهل سنت و جماعت گفته شود، مراد اشعریه و ماتریدیه است و مالکیه و شافعیه و بعض حنفیه و فضلاء حنابله به عقیده‌ اشعریه گرویدند.» (خطط الشام، محمد کردعلی، ج۶، ص۲۴۰) این جمله که در میان اهل سنت، تنها این گروهها تابع مذهب اشعری می‌باشند، شاید تنها در مورد قرون اولیه پس از ظهور اشعری، صحیح باشد؛ چرا که در قرنهای بعد عامه‌ مسلمین، غیر از حنابله به آن عقیده گرویدند.

باید توجه داشت که پس از رحلت پیغمبر اکرم(ص) (برخلاف رویه‌ شیعه) اکثر مسلمین به ‌جمع‌آوری و تدوین روایات و کلمات آن‌حضرت نپرداخته و به استناد روایتی که در صحیح مسلم از حضرتش نقل کرده‌اند: «لا تکتبوا عنّی و من کتب عنی غیر القرآن، فلیمحه: از من به‌جز قرآن مطالبی ننویسید و اگر نوشتید، محو کنید» (سنن کبری، نسایی، ج۵، ص۱۱ / مسند احمد، احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۲ / صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، ج۸، ص۲۲۹)، به‌ هیچ ‌وجه در تنظیم و تألیف احادیث نبوی اهتمامی ننمودند.

در اوایل قرن دوم هجری قمری به دستور عمر بن عبدالعزیز (م:۱۰۱ق) جمع‌آوری و تدوین روایات نبوی شروع شد، و چون مقدار کمی از این روایات در دست بود، اقوال صحابه را نیز به آنها افزوده و به‌تدریج به تألیف کتب پرداخته شد. معروفترین کتابی که در نیمه‌ قرن دوم هجری قمری در مسائل فقهی و احکام تألیف شد، «موطّأ» نوشته‌ مالک بن انس، پیشوای فرقه‌ مالکیه است. در این کتاب از مباحث اصول دین (یعنی مسائلی که از اختصاصات مذهبی اهل سنت است) جز بابی مختصر در رد قدریه چیزی یافت نمی‌شود.در این هنگام، در میان مسلمانان دو فرقه‌ ممتاز به وجود می‌آید: اهل حدیث و معتزله. اهل حدیث از دانشمندانی تشکیل می‌شد که به جمع‌آوری احادیث شریف نبوی و کلمات صحابه در حالی که به‌تدریج بر حجم آنها افزوده می‌شد، پرداختند.

این روایات به این ترتیب در کتبی مشتمل بر مباحث فقهی، فضائل صحابه، ذمّ قدریه، مرجئه، خوارج و روافض و ردّ عقاید هر یک از این فرق و مباحث دیگری جمع‌آوری شد.پایه‌ عقاید اهل حدیث بر روایاتی است که از پیغمبر(ص) نقل شده و در تسلیم به این روایات به قدری افراط می‌کردند که آیاتی از قرآن که مخالف مضمون این احادیث بود، مورد تأویل قرار می‌گرفت. ضمن آنکه بعضی از این احادیث از آن جهت که با عقاید فرق دیگر به خصوص معتزله مغایر بود، به شعار مذهبی آنها تبدیل شده بود.

روزی که اشعری از مذهب معتزله توبه کرد، در بالای منبر به قسمتی از عقاید اهل حدیث و معتزله اشاره کرده و گفت: «من سابقاً معتقد بودم که قرآن مخلوق است؛ خداوند به چشم دیده نمی‌شود و افعال بد از من صادر می‌شود و فاعل آنها من هستم؛ و اکنون از همه این عقاید توبه می‌کنم و معتقدم اعتقادات معتزله باطل و مردود است و من رسوایی این اعتقادات را آشکار خواهم نمود». (سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج۱۱، ص۵۴۲)

فرقه‌ معتزله به وسیله‌ واصل بن عطا مقارن پیدایش اهل حدیث به وجود آمد. آنها به پنج اصل قائل بوده و بعد از قبول عقاید اصلی اسلام به استدلالات عقلی