پاورپوینت کامل چرا بورخس جهانی است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا بورخس جهانی است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا بورخس جهانی است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا بورخس جهانی است؟ ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

خصیصه جهانی‌ بودن بورخس در جهان ادبیات از دیگر نویسندگان بیشتر است. وی را پیام‌آور خوانندگان می‌نامند‌و القاب درخور بسیاری به وی داده شده، اما چرا؟ جهانی‌بودن وی به فوران استعدادش برنمی‌گردد. یکی از مهم‌ترین آنها نگاه بی‌تعصب به ادبیات جهان و مهم‌ترین ویژگی‌اش زیادخواندن بود.

خصیصه جهانی‌ بودن بورخس در جهان ادبیات از دیگر نویسندگان بیشتر است. وی را پیام‌آور خوانندگان می‌نامند‌و القاب درخور بسیاری به وی داده شده، اما چرا؟ جهانی‌بودن وی به فوران استعدادش برنمی‌گردد. یکی از مهم‌ترین آنها نگاه بی‌تعصب به ادبیات جهان و مهم‌ترین ویژگی‌اش زیادخواندن بود.

آرژانتینی‌ها زیاد او را دوست نداشتند چون به هیچ‌چیز تعصبی نداشت و همان‌طور که می‌دانید امریکای لاتینی‌ها به خیلی چیز‌ها از قبیل امریکای لاتینی‌بودن، آرژانتینی یا اهل کجابودن اهمیت می‌دهند. بنابراین اگرچه آرژانتینی‌ها به بورخس می‌نازند اما خیلی دوستش ندارند و بیشتر از او به عنوان یک نویسنده خارجی یاد می‌کنند.

اگر بورخس جهانی نبود در سوییس، فرانسه و ایران خوانده نمی‌شد. خود او آخرین آرزویش این بود که در سوییس دفن شود. بورخس تا ۲۳ سالگی در آنجا بود و گروهی به نام «هم‌قسمان» را نیز در‌‌ همان کشور تشکیل دادند. او دوران نوجوانی‌اش را در این کشور گذراند و با گروهی مکتب اولتراییسم [افراط‌گرایی یا گرایش‌های تندرو در زمینه ادبیات] را پایه ریخت.

به‌هرحال جو سیاسی و خلق‌وخوی آرژانتینی‌ها در آن دهه‌ها به گونه‌یی بود که با تفکر و سبک زندگی بورخس جور درنمی‌آمد و از این‌رو او را در کشورش نویسنده‌یی محبوب نمی‌دانستند. آن زمان بورخس در یک کتابخانه کار می‌کرد. آن موقع زمانی بود که اهل قلم و تازه‌به‌دوران‌رسیده‌های آرژانتین راهی اروپا می‌شدند. در شرایطی که لاتینی‌ها رمان می‌نوشتند و مطالب طولانی، او موجز و کوتاه می‌نوشت. اغلب او را بی‌درد می‌خواندند و خلاصه همه‌جور توهینی به او روا داشته می‌شد.

جهانی ‌بودن وی تنها به دلیل فوران استعداد ذاتی‌اش نیست و این صفت به خواندن‌ها و نوشتن‌های مدام او برمی‌گردد. گونزالو اگیلار، منتقد ادبی و هنری خوب آرژانتینی معتقد است که جهانی‌بودن وی مدیون پذیرش نوعی بی‌مکانی و بی‌زمانی او است.

یکی از مطالب جالب توجه در مورد بورخس، کم‌کاری وی در قرن بیستم بود. هرچند از بنیانگذاران اولتراییسم بود اما ترجیح می‌داد، برخلاف دیگر دوستانش ادبیات مدرن را بر پایه متون کلاسیک تحریر کند. دیگر اینکه او خود مدگرا نبود و در اصل مد می‌ساخت و صاحب سبک بود و خودش مد می‌ساخت. به‌خصوص در مقالات و تحلیل‌هایش همواره منازعه برپا می‌کرد.

بورخس آدمی با ذکاوت و لغت‌‌ساز بود. بسیاری از لغات آثار او در هیچ فرهنگ لغتی یافت نمی‌شود چراکه او خودش خالق واژه بود. اندیشه‌های منحصر‌به‌فردی داشت و غالبا بسیار بی‌رحمانه می‌نوشت. این را نیز باید در نظر داشت که در آرژانتین تمایل بسیاری به سوی جهان هیسپانیک [صفتی که به مردم اسپانیایی‌زبان اطلاق می‌شود] و لغات فرانسوی وجود داشت و در‌‌ همان دوران، بورخس، انگلیسی را نیز وارد و از انواع ادبی در کشورش دفاع کرد. به گفته خودش، ویژگی‌های خاصی را در ادبیات انگلیسی یافته بود و ادبیات شرق را می‌خواند و دوست داشت. ادبیاتی می‌نوشت بر پایه تعلق خاطر، تعهد و مجادله.

درست است که آرژانتینی‌ها به دلیل بی‌تعصبی او نسبت به کشور و جریان چپ، او را متعهد نمی‌خواندند اما به اعتقاد من او نویسنده‌یی بود که در خارج از کشورش درباره مردم آرژانتین و زبان طبقات و اقشار مختلف می‌نوشت و این چیزی جز تعهد او نبود.

الزاما برای من متعهد بودن تنها زیستن در شرایط یکسان با هموطنان یا چون ایشان اندیشیدن نیست. با نگاهی به داستان‌های کیلومبو یا به عبارتی زندگی افراد حاشیه‌یی جامعه و خود راوی‌بودن و خود فاعل‌بودن و برانگیختن حس اصلاح یا توانمندی در آنها، نشان از درک دشواری‌های جامعه خویش است. نگاه فردی آگاه به دردهای اجتماعی است و دعوت به برانگیخته‌شدن. او در داستان‌های این دوره‌اش با زبانی چنان عامیانه و شکسته صحبت می‌کند که خود بیانگر آشنایی وی با زبان قشر پایین جامعه است و هم برای برون‌شدن از فلاکت به دست خودشان برایشان راهکاری از زبان خودشان را تجویز می‌کند. الب