پاورپوینت کامل فیلسوف همیشه از بطن یک پرسش متولد می شود ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فیلسوف همیشه از بطن یک پرسش متولد می شود ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فیلسوف همیشه از بطن یک پرسش متولد می شود ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فیلسوف همیشه از بطن یک پرسش متولد می شود ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

سخنرانی صالح نجفی در موسسه پرسش با عنوان «نیچه و ژست فلاسفه» عمدتا به خوانشی از واپسین کتاب نیچه یعنی «Ecce Homo» یا چنان که در فارسی ترجمه شده، «اینک انسان» به عنوان یک اتوبیوگرافی اختصاص داشت که در آن این پژوهشگر و مترجم آثار فلسفی کوشید با واکاوی این اثر، ژست فیلسوف به تعبیر ژیل دلوز را نشان دهد، جایی که به تعبیر او فیلسوف به افراط گرایش پیدا می کند، جایی که در آن فلاسفه انقلاب می کنند، در حالی که خاموشند.

سخنرانی صالح نجفی در موسسه پرسش با عنوان «نیچه و ژست فلاسفه» عمدتا به

خوانشی از واپسین کتاب نیچه یعنی

«Ecce Homo»

یا چنان که در فارسی ترجمه

شده، «اینک انسان» به عنوان یک اتوبیوگرافی اختصاص داشت که در آن این

پژوهشگر و مترجم آثار فلسفی کوشید با واکاوی این اثر، ژست فیلسوف به تعبیر

ژیل دلوز را نشان دهد، جایی که به تعبیر او فیلسوف به افراط گرایش پیدا می

کند، جایی که در آن فلاسفه انقلاب می کنند، در حالی که خاموشند. نجفی در

آغاز با اشاره به گفتاری از نیچه در این کتاب، جایی که درباره گوش های کوچک

خود سخن می گوید، گفت: نیچه در اکسه هومو در مرز جنون و خودستایی است، او

دو مانع برای خواندن متن هایش را نخست سوء هاضمه و دوم سستی روح می خواند و

می گوید برای خواندن کتاب هایش باید پنجه های قوی و انگشتانی ظریف داشت

.

صالح نجفی در ادامه با اشاره به اینکه قرن نوزدهم از یکسو قرن اتوبیوگرافی

های اعترافی و از سوی دیگر سلف پرتره های غیر رسمی است، ابتدا با پرداختن

به نقاشانی چون ونسان ونگوگ (۳۷ پرتره او بین سال های ۱۸۸۶ تا ۱۸۸۹ یک سال

پیش از خودکشی اش در ۳۷ سالگی) و گوستاو کوربه (نقاش فرانسوی و از بزرگان

به تعبیر آرنولد هاوزر نهضت پرولتاریایی هنر) به نیای این سلف پرتره ها و

آغازگاه شان در قرن هفدهم یعنی کریستوفانو آلری اشاره کرد و سپس با اشاره

به مهم ترین اتوبیوگراف نویس های قرن نوزدهم یعنی بایرون، استاندال، نیچه و

ویلیام جیمز، نیای ایشان را سنت آگوستین در کتاب فلسفی مهمش اعترافات

خواند و گفت در قرن هجدهم این ژان ژاک روسو است که با نگارش اعترافات راه

را برای نویسندگان قرن نوزده باز کرد. او گفت این اتوبیوگرافی ها سه

محدودیت مفهومی دارند: نخست غیرقابل اعتماد بودن حافظه و همراه شدن واقعیت و

فیکشن، دوم غیر ممکن بودن صداقت تا نهایت و سوم واسطه (مدیوم) بودن زبان

که لاجرم حقیقت را تحریف می کند. نجفی در ادامه گفت نیچه در اکسه هومو این

محدودیت های مفهومی را به سرحد خود می رساند. محدودیت هایی که هر کدام به

یک راس از اقنوم های مقدس سه گانه (تثلیث) یعنی مولف

(author)

، راوی

(narrator)

و قهرمان

(protagonist)

اشاره دارد. نیچه به دنبال هیوم و با

انقلابی تر کردن دیدگاه او، با رد یگانه انگاشتن شخص محدودیت های

اتوبیوگرافی را بحرانی تر می کند. صالح نجفی در توضیح این سخن ابتدا به

محصول رویا بودن فرد در کتاب نخست نیچه، تولد تراژدی و سپس حمله او به ایده

خود در کتاب تبارشناسی اخلاق اشاره کرد و سپس به اغوا ی زبان در فراسوی

خیر و شر پرداخت و با تاکید بر اینکه نیچه، کوگیتوی دکارت را تاریخی می

کند، گفت: در اکسه هومو نیچه اتوبیوگرافی خودی را می نویسد که چیزی برایش

باقی نمانده است، از این حیث اتوبیوگرافی نیچه پایان اتوبیوگرافی است

.

البته این به معنای طرد یا مرگ تاریخ نگاری نیست، بلکه نقطه شروع نگارش

تاریخ هایی است که این بار باید از منظرهای مشخص نگاشته شود. نجفی در ادامه

با اشاره به شعر پل والری در ۱۹۰۱ یعنی «من به دنبال راز خود می گردم

»

،

گفت که نیچه در اتوبیوگرافی اش دنبال راز خودش است. در این جا بر خلاف سیاق

سده نوزدهم از روانشناسی به روانکاوی و از راز به تروما عبور کرده ایم. در

این کتاب نیچه در مقام مفسر خودش سلف پرتره های متعددی از خودش می کشد و

به شارح اندیشه های خودش بدل می شود. صالحی نجفی در ادامه با اشاره به دیگر

فیلسوف قرن نوزدهم، سورن کی یرکگور که از سویی هیچگاه اتوبیوگرافی ننوشت و

از سوی دیگر آثارش همه در حکم اتوبیوگرافی هستند، گفت: کی یرکگور که نوشته

های انتقادی اش را با اسم مستعار و با دست چپ می نوشت (نوشته های موعظه