پاورپوینت کامل آشنایی با آرشیو ملی ایران ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آشنایی با آرشیو ملی ایران ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آشنایی با آرشیو ملی ایران ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آشنایی با آرشیو ملی ایران ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

از زمانی که بشر توانست مدارک مربوط به فعالیت های اقتصادی و جزئیاتی از زندگی شخصی خود را بر روی مواد و اجسام پردوام نظیر سنگ، گل، پوست و نظایر آن ثبت نماید، برای اینکه از این اسناد بتواند بهره­گیری کند به فکر افتاد آنها را در یک جا جمع کرده و محافظت بنماید و بدین گونه نخستین “بایگانی در جهان” تشکیل شد.

به بهانه هفدهم اردی بهشت روز اسناد ملی

از زمانی که بشر توانست مدارک مربوط به فعالیت های اقتصادی و جزئیاتی از زندگی شخصی خود را بر روی مواد و اجسام پردوام نظیر سنگ، گل، پوست و نظایر آن ثبت نماید، برای اینکه از این اسناد بتواند بهره­گیری کند به فکر افتاد آنها را در یک جا جمع کرده و محافظت بنماید و بدین گونه نخستین “بایگانی در جهان” تشکیل شد.

این فرضیه تا زمان کاوش های باستان­شناسی در ویرانه­های شهرهای باستانی، به اثبات نرسیده بود و تصور می شد که سابقه اینگونه مخازن اسناد، از قرون وسطی به بعد بوده است. اما با حفاری ها و کاوش های باستان­شناسی در ایران، مصر، ترکیه و کشف مخازن، اسناد و آرشیوهای پادشاهان آشور و ایران و فراعنه مصر، معلوم شد که بایگانی اسناد در روزگارانی بسیار قدیم معمول بوده است.

امروزه مسلم شده است که دولت های باستانی دارای آرشیوهای منظم و معتبری بوده اند و اسناد و نوشته های مربوط به تاریخ خود را در مخازنی مطمئن نگهداری می کرده اند. چنانچه اسناد ایرانیان در دژنبشت یا گنج نبشت، و اسناد مصریان در معابد ایشان و اسناد پادشاهان آشور در کاخ آشور بنی پال در شهر نینوا نگهداری می شده است.

این اسناد که بر روی لوح های گلین نوشته شده بود، شامل فرامین و احکام دولتی، احکام قضایی، قراردادها اسناد خصوصی و اسناد مذهبی می شده اند. اسناد، معمولا در جعبه­هایی در کنار یکدیگر قرار می گرفتند و دسته بندی شده و در چندین تالار بزرگ بر روی زمین چیده شده و در صورت نیاز به آنها مراجعه می شده است.

آنچه که از منابع موجود بر می آید، بیانگر آن است که امر ایجاد سند و به تبع آن نگهداری و محافظت از اسناد و مدارک دولتی در ایران از زمان های بسیار کهن مطرح بوده است. از اقوامی که پیش از ورود مادها به فلات ایران در این سرزمین تشکیل دولت داده­اند نظیر: سومریان، اکدیان، بابلیان، آشوریان، عیلامیان و کلدانیان نیز جسته به گریخته اسناد و مدارکی به دست آمده است.

درباره شکست دادن عیلامیان توسط سومریان و قرار گرفتن شهر معروف اوما جزو مستعمرات سومر، نامه­ای به دست آمده است که به سه هزار سال پیش از میلاد مربوط می شود و به وسیله کاهن الهه نین مار به یکی از دوستانش نوشته شده است و به این اعتبار در شمار اسناد بسیار جالب قرار دارد.

پس از سقوط سومریان، سارگن، بانی دولت اکد شد. از کارهای پرارج او گردآوری اسناد و مدارک مذهبی بود که به زبان اکدی که زبانی سامی بود، نوشته شده بودند و وی آنها را در معبد ارخ ضبط کرد. بعدها، آشور بنی پال این نوشته ها را اسنتساخ کرد و مورد استفاده قرار داد. پس از اکدیان دولت بابل تاسیس شد. شمار پادشاهان این سلسله پانزده و بزرگترین آنان حمورابی یعنی ششمین فرد خاندان مزبور بود. حمورابی دارای قوانینی است که بنام وی مشهور است. این قوانین از حفریات شوش به دست آمده و اکنون در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. قوانین مزبور بر روی سنگی به درازی ۲۵/۳ متر حک شده و مشتمل بر ۳۶۰۰ سطر و ۲۸۲ ماده است که درباره زراعت، آبیاری، ازدواج، میراث، مجازات‌ها، دروغ، بی عدالتی، قضاوت، رشوه دادن به قاضی و حقوق خانواده و… بحث می کند. پس از سقوط دولت بابل، آشوریان به حکومت رسیدند. از ان روزگار نامه­های گلینی به دست آمده است که آنها را از شهری به شهر دیگر می‌فرستاده­اند. از جمله نامه هایی است که سنا خریب به پدر خود سارگن نوشته است. بیست و نه هزار لوح از الواح کتابخانه آشور بنی پال کشف گردیده که اکنون تعداد زیادی از آنها در موزه لندن نگاهداری می شود.

در تورات (کتاب استر) آمده است که در عهد پادشاهان ماد و هخامنشی نوشتن تاریخ و ثبت و ضبط وقایع ایام پادشاهان، (شاهنامه) معمول و متداول بوده است. در فهرست (ابن ندیم) نیز آمده است که نوشتن علوم در روزگار پیشین بر وی پوست درخت خدنگ و پوست حیوانات در ایران رایج بوده است. در آن زمان جنس کتاب های کتابخانه ای از سخت ترین و محکم ترین مواد(پوست درخت خدنگ) بافته می شد و مخزن کتاب­ها برای سالم ماندن در مناسب ترین جاها از لحاظ «اعتدال آب و هوا» و «بی عفونتی» و مصون بودن از «زلزله» قرار داشت.

با تکیه بر قول ابن ندیم می­توان دریافت که در ایران باستان نوشتن مطالب روزمره و کتب بر پوست حیوان یا پوست سخت درختان یا چیزهایی دیگر و پنهان کردن آنها در نهانخانه ها که گویا «گنج نبشت» یا «دژنبشت» نام داشته اند، متداول بوده است. در زمان هخامنشیان هسته مرکزی و زیربنای تشکیلات اداری امپراطوری را بایگانی سلطنتی تشکیل می داد. در این بایگانی مکاتبات حکومتی و وقایع مهم ثبت و ضبط می شد و فرمان­ها و دستورهای شاه به زیردستان ابلاغ می گردید.

پس از فتح ایلام، ایرانیان لوحه­های گلی آشنا شدند و از کاربرد آن در امور تجاری و اداری اطلاع پیدا کردند.

در اواسط قرن پنجم پیش از میلاد از موادی مانند: چرم و پاپیروس برای نوشتن استفاده می شد. شاید به دلیل آسیب­پذیری این مواد، اسناد و مدارک دوره هخامنشی دوام زیادی نداشته و بیشتر آنها از بین رفته است.

دیوان اداری

با اینکه آگاهی ما از دیوان اداری هخامنشی، که مستقیما زیر نظر وزیر تشریفات انجام وظیفه می کرد، بسیار اندک است، در نگاهی کلی به ساختار حکومتی هخامنشی چنین دریافت می کنیم که دیوان اداری، سازمانی بسیار حساس و تعیین کننده بوده است. این دیوان، تنها با تشکیلات سازمان یافته خود بود که می توانسته است برای داریوش و جانشینان او امکان فرمانروایی بر شاهنشاهی عظیمی را فراهم آورد که از ملیت های دور و نزدیک زیادی با فرهنگ و زبانی متفاوت از یونان تا سند و از خوارزم و سغد تا مصر و لیبی و بخشی از حبشه تشکیل شده بود.

تنها ثبت نام ساتراپ ها، بلندپایگان و سرداران این شاهنشاهی گسترده و اشراف به قلمرو ماموریت آنان می توانسته است، نیاز به گروهی از کارمندان ورزیده و آشنا به جغرافیای طبیعی و سیاسی داشته است. با فاصله های زیادی که ساتراپی های ملل گوناگون از مرکزیت شاهنشاهی داشتند، غفلتی کوچک می‌توانست مشکل آفرین باشد.

مسئله ارتباط با این ساتراپی ها و زبان و شیوه این ارتباط خود کاری بوده است بزرگ و تنها یک دیوان اداری منظم و کارآمد می‌توانسته است بر کار دشوار دریافت­ها، پرداخت ها، مالیات­ها، خراج‌ها، مدیریتی بی نقص را اعمال کند.

هرچند بدون سند و منبع نیز می توان به برداشتی حیرت­انگیز از حجم کار و کارآمدی دیوان اداری در همه زمینه های اداری، مالی، انتصاب ها، انفصال­ها، تشویق ها و گوشمالی ها رسید. نکته اینجاست که به هیچ روی نمی توان دریافت که سازمانی با این کارایی و عظمت در کجا می توانسته است، مستقر باشد. این سازمان زیر نظارت وزیر تشریفات بود. سندهای این سازمان به خط آرامی نوشته می شدند و برای این منظور لازم بود که کارمندان یا منشیان آرامی یا آشنا به زبان و خط آرامی در اختیار دیوان اداری باشد. از مصر تا هندوکش جسته گریخته به اسنادی برمی خوریم که به صورت کتیبه یا نوشته با پاپیروس و چرم به یادگار مانده اند. با این حال گمان نمی رود که جز آرامیان عده زیادی با این تنها خط ارتباطی بسیار دشوار و غیرمنطقی، آشنا بوده باشند. حتی به سختی می­توان گمان کرد که خود شخص وزیر تشریفات و مسئولان بلند پایه زیردست او و دیگر صاحب منصبان با این خط آشنا بوده­اند.

از این که بسیاری از نام ها و اصطلاح های تعیین­کننده دیوانی و حقوقی، حتی شاه و شاهنشاه مادی است، چنین برداشت می شود که نظام اداری هخامنشیان میراثی است از مادها.

وزیر تشریفات در دربار صفوی همان شخصیت ایشیک آقاسی است. شباهت آنچه از ساختار دیوان اداری هخامنشیان می دانیم با دیگر دوره های تاریخ ایران، به ویژه دوره صفوی تا به امروز، برای مورخ غافلگیرکننده است. گویی ساختار اداری و گوهره هنجارهای دیوانی ایران همان است که در حقیقت داریوش طراح آن بوده و این ساختار در طول ۲۵۰۰ سال دست نخورده مانده است. شاید هم بدنه های اصلی این ساختار در زمان داریوش برای همیشه برای ایرانیان به بلوغ نهایی خود رسیده بوده است.

امروزه با اطلاعاتی که از لوح­های گلی به دست آورده ایم، دیگر تردیدی نداریم که تخت جمشید مرکز اصلی مدیریت دیوانی شاهنشاهی هخامنشی بوده است و اسناد همه رویدادهای اقتصادی در اینجا بایگانی می شده است. چون سند همه پرداخت ها به صورت جیره جنسی، با قید نام صادرکنندگان دستور، برخوردارشوندگان، کارمندان عمل کننده، محل صدور دستور و محل پرداخت (مانند چاپارخانه) و هرآنچه تضمین‌کننده و حسن انجام کار است، تهیه می شده است، کار پژوهش با لوح های دیوانی بسیار دلچسب و پرحاصل است. در دیوان اداری همواره قرص هایی از گل برای تهیه سند مهیا بوده است. آگاهی اندک ما از نظام شاهنشاهی هخامنشیان چیزی از منزلت و عظمت نظامی که توانست حدود ۲۰۰ سال بزرگترین امپراتوری آن روزگاران را در چنگال خود داشته باشد، کم نمی کند. اما مورخ به کمک لوح های دیوانی به دست آمده از خزانه نخت جمشید از کمبود اطلاعات چندان هم رنج نمی برد. حتی گاهی شفافیت این اطلاعات در مقایسه با دیگر دوره های تاریخ ایران، استثنایی است.

لوح های دیوانی از این روی نیز از ارجمندی ویژه ای برخوردار که غیرقابل تحریف و بی­شائبه هستند.

در نظام اجتماعی و سازمان اداری ایران در زمان داریوش، وزیر تشریفات یا به عبارت بهتر صدراعظم پس از شاه همه کاره کشور بود که به کمک قائم مقام خود همه امور کشور را در دست داشت. معاون، یکی از عنصر نظام دیوانی ایران باستان است که تا به امروز دوام آورده است. معمولا وزیر تشریفات فردی مادی و قائم مقام او پارسی بود. به گمان، داریوش پدیدآورنده این نظم بوده است.

دیوان اداری برای ارتباط های خود منشیانی را در استخدام داشت که با زبان‌های گوناگون ساتراپی های شاهنشاهی و خط آرامی آشنا بودند. وجود این منشیان به خوبی از کتاب استر دریافت می­شود:

«پس از نافرمانی ملکه پادشاه ]خشایار[ نامه هایی به همه ساتراپی­ها بیشتر یا همه به خط آرامی بوده اند چک شود. البته در رابطه با مصر نوشتن به خط هیروگلیف نیز ممکن بوده است و می‌توان پذیرفت که امکان نوشتن به خط یونانی هم، با ارتباط گسترده ای که دربار ایران از زمان کورش و فتح لیدی با سرزمین­های یونانی نشین داشت، کم نبوده است.

می توان گمان کرد که کارمندان ایرانی مطلبی را که باید نوشته می شد، به منشیان خارجی دیکته می کردند و این منشیان بی درنگ آن را به زبان آرامی یا هر زبان دیگر ترجمه می کردند. بنابراین دستورها و سفارش ها همواره نخست از سوی مسئولان رده بالا و کارمندان ایرانی به طور شفاهی ابلاغ می شدند و پس از چند بار دهان به دهان شدن، سرانجام به قلمی مخصوص بر روی لوح های گلی به ثبت می­رسیدند و به مهر مقام مسئول ممهور می­شدند.

همواره توده ای از گل آماده، و به قدر نیاز فوری قرص گل(جانشین کاغذ مصرفی در سازمان های امروزی) در دس