پاورپوینت کامل نگارگری شاهنامه ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگارگری شاهنامه ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگارگری شاهنامه ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگارگری شاهنامه ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

یکی از معماهای ناگشوده قدیم در آن چه از محیط فرهنگی شاهنامه می‌دانیم آن است که نگارگری این کتاب با اسم و رسم والایی که به هم رسانده، حدود ۳۰۰ سال پس از پدید آمدن نخستین نسخه‌های خطی از خود کتاب سابقه دارد. درباره این معما به چندین طریق می‌توان سخن گفت.از هر طرف هم که به راه شکافتن این معما برویم چیزی بر آشنایی ما با فرهنگ ایران افزوده خواهد شد. اما هیچ یک از این راه‌ها و افزوده‌ها سر به سر چنگی به دل نمی‌زند. حرف این مقاله این است که راه درست حل معما شاید شناخت بهتر و کامل‌تر پیامدهای اجتماعی و اندیشه‌ای حاکمیت مغولان و یا غرابت‌های فرهنگ شهری آن روزگار باشد.

مقدمه: یکی از معماهای ناگشوده قدیم در آن چه از محیط فرهنگی شاهنامه می‌دانیم آن است که نگارگری این کتاب با اسم و رسم والایی که به هم رسانده، حدود ۳۰۰ سال پس از پدید آمدن نخستین نسخه‌های خطی از خود کتاب سابقه دارد. درباره این معما به چندین طریق می‌توان سخن گفت.از هر طرف هم که به راه شکافتن این معما برویم چیزی بر آشنایی ما با فرهنگ ایران افزوده خواهد شد. اما هیچ یک از این راه‌ها و افزوده‌ها سر به سر چنگی به دل نمی‌زند. حرف این مقاله این است که راه درست حل معما شاید شناخت بهتر و کامل‌تر پیامدهای اجتماعی و اندیشه‌ای حاکمیت مغولان و یا غرابت‌های فرهنگ شهری آن روزگار باشد.

***

آن چه در پی می‌آید صورت قلمی شده معمایی است که ظرف بیش از پنجاه سال سر و کله زدن‌های گاه و بی‌گاه با نگارگری‌های شاهنامه، فکر مرا به طرق مختلف به خود مشغول داشته است. این مقاله ادعای خاصی ندارد زیرا در مفاد آن پاسخی برای پرسش‌هایی که خود طرح می‌کند، نیست و من خود هم به اطلاعات تازه‌ای دسترسی عملی یا نظری ندارم که داشتن آن لازمه پاسخ دادن به پرسش‌هاست. من پرسش‌هایم را چنان طرح می‌کنم که نسل جدید پژوهشگران را به کار آید که همانا بازتاب فکر و اندیشه‌ای هستند که به سال ۱۹۵۲ در سمیناری در بوچوسن به زعامت استادم کورت وایتزمن برپا شد. او به روزگار خود شخصیت سرشناسی بود، اما امروزه دیگر حتی دانشجویانی که پا به تحصیل در دوره کارشناسی ارشد می‌گذارند هم او و روزگارش را به یاد نمی‌آورند.

باری، امروز همگان اتفاق نظر دارند که شاهنامه، حماسه عظیم فردوسی بیش از هر کتاب دیگر فارسی، نگارگری شده است. شاهنامه پرارج مغولی متعلق به سال‌های ۱۳۳۰ـ۱۳۳۶ و شاهنامه بی‌بدیل شاه تهماسبی متعلق به میانه سده نوزدهم دو قله از شاهکارهای تاریخ فاخر نگارگری ایرانی است. اما این‌ها فقط دو نمونه از صدها نسخه خطی شاهنامه است که نگارگری شده است. این احتمال هم می‌رود که خیلی از نگاره‌های دیواری هم از نگارگری‌های شاهنامه الهام گرفته باشد، اما از این دسته از نگاره‌ها چیزی برجا نمانده است. مناظری را که ادعا می‌شود از روی حماسه فردوسی بر سفالینه‌های ایرانی سده‌های دوازدهم و سیزدهم نقش بسته است خوب می‌شناسیم. اما این قبیل نگاره‌ها هم به نوبه خود پرسش‌های چندی را در پیرامون ربط خود به شاهنامه برمی‌انگیزد.

در طول پنجاه سال گذشته مطالب زیادی درباره نگاره‌هایی به رشته تحریر درآمده که در سده‌های میانه به قلم مسیحیان یا مسلمانان بر نسخه‌های شاهنامه نقش بسته است. این‌ها گاه نگاره‌هایی درباره بیت‌هایی در اطراف همان نگاره بوده و به عبارتی ترجمان تصویری روایت‌های مکتوب است. گمان غالب آن است که این قبیل آثار، کار نگارگران برجسته تاریخ ایران، و از سویی مرتبط با رویدادهای زمان استنساخ نسخه‌ها باشد و مورخان یا منتقدان عقیده دارند که این آثار همانا روایت‌های پهلوانی از رویدادهای خصوصی یا عمومی روزگار خود است. اما اشکال این تصویرها که خصوصاً در اکثر مطالب سال‌های اخیر درباره شاهنامه مغولی نوشته شده، آن است که دشوار بتوان آن را صرفاً به مسایل دیداری ربط داد. یعنی خواننده یا مفسر با این احساس نامطبوع در می‌ماند که می‌خواهد نگاره‌ای را درک کند، اما نمی‌تواند از کُنه ضمیر نگارگر آن سر درآورد. از طرفی ناگفته نماند که تمیز دادن اثر هنری از چیزی که صرفاً تصویر است دقیقا به توسط آن تهدید یا رعبی امکان‌پذیر می‌شود که از سوی ذات خلاقه اثر متوجه ماست و بنیاد معینی هم ندارد. حال، پرسشی برجا می‌ماند که در این صورت، پس انبوه نگاره‌های محض را که همان پیاده نظام فرهنگ دیداری شمرده می‌شود و نمونه‌های آن صفحه‌های فراوانی را در نسخه‌ها پر کرده، چگونه می‌توان درک کرد؟ این پرسش، دو پاسخ دارد. یکی برپایه وجود تصویرها یا نگاره‌ها استوار است و نقطه عزیمت آن نگاره‌های مستقلی است که شرح و تعریف آن را باید در صورت‌بندی رابطه موجود بین تصویر با متن جست. همه راه‌ها در ضمن پژوهش و ارزیابی آن میزان از دقت نظری به دست آمده که هر متن بر تصویر اعمال می‌کند. جتی گفته شده که توصیف‌های درخشانی که از متن به عمل آمده الهام‌بخش پاره‌ای از نگاره‌ها شده و باز سوای رابطه بین متن ـ تصویر و گذشته از آن، همانا کلیت متن است که خود تاثیر به سزایی بر شال