پاورپوینت کامل رمزگشای تاریخ ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رمزگشای تاریخ ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رمزگشای تاریخ ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رمزگشای تاریخ ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

به مناسبت چهلم استاد باستانی پاریزی

چهل روز گذشت، به چهل شب رسید، چهل شب به یاد کسی که هزار سخن است در وصفش، چهل قافله در رمزِ بی‌مرز بودنش در انتظار ماندند، و چله‌نشینان اندوهش با یاد او مرور می‌کنند شب و روز را، همیشه و هنوز را.

به مناسبت چهلم استاد باستانی پاریزی

چهل روز گذشت، به چهل شب رسید، چهل شب به یاد کسی که هزار سخن است در وصفش، چهل قافله در رمزِ بی‌مرز بودنش در انتظار ماندند، و چله‌نشینان اندوهش با یاد او مرور می‌کنند شب و روز را، همیشه و هنوز را.

ای آتـش افـسرده افروختنی

ای گنج هدر گشته‌‌ اندوختنی

ما مهر و مروت زتو آموخته‌ایم

ای زندگی و مرگ تو آموختنی

اینک که روح بلند استاد دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی از دیار فنا به عالم بقا کوچید، بی‌محابا باید اذعان کرد که: بنازم صبوری خاک را که چه رازها در سینه دارد و دم نمی‌زند! و چقدر تنگ در آغوش می‌گیرد امانتی که به او سپرده شد!

کسی که بزرگ بود، از اهالی امروز بود، با تمام افق‌های باز نسبت داشت کسی که نزدیک به یک قرن زیست و هفتاد سال آن را به تحقیق و تدریس و نوشتن گذراند. پیر سرآمد فرزانگان و فرهیختگان این سرزمین همیشه دوست داشتنی شد.

گاهی غیاب بعضی پدیده‌ها بیشتر از حضورشان احساس می‌شود، آنچنان که زمهریر، رقص شعله‌ها را تداعی کند. ماندن در قفس حسرت پرواز را… شاید یک بیماری بهانه‌ای باشد برای زندگی. شاید باد پیش درآمدی باشد به پیشواز گام‌های باران…

… این قلم ناتوان تلخ نمی‌نویسد، مگر به هوای شیرینی. این زبان هم زخم نمی‌زند مگر به امید بهبودی.

قدر آئینه بدانید در آن وقت که هست

نه در آن گاه که ناگاه بیفتاد و شکست

مینو روان دکتر باستان پاریزی قصیده‌ای بود در بحر رَجَز که یاد او سکون و سکوت را از هم می‌گسلد، او به تعبیر خود از «دارالبرف پاریز» بود به هر شهری که قدم می‌گذاشت، ابتدا به کوههای اطراف آن خیره می‌شد. «گردش او تفریح او بود».

به یاد دارم وقتی در بهار سال پنجاه و پنج به ارومیه آمد، به پیراهن سپید پوشیده «ژاژ» که یکی از کوههای پربرف این شهر است، خیره شد. سپس به «دالامپر» و «شیدان» نگریست.

حقیر فقیر نخستین روزهای خبرنگاری روزنامه اطلاعات را یدک می‌کشیدم.

شاهد بودم که او در جمع همراهان گفت: «باید از شقایق‌ها و لاله‌های افروخته دامنه کوهها به تقدیس یاد کرد» اما استاد بر برف‌های جمع شده در سرسرفرازشان تأکید دیگری داشت و می‌گفت نباید از آنها کم شود… زیرا آن وقت برف شیره‌های رشد آنها قطع می‌شود و تاریخ نخواهد توانست داغ لاله‌های روئیده در دل کوهساران ما را به آیندگان وصف کند….

[اگر در این مکتوب تفسیری آمده، به نیت تأثیر کلام استاد است، و اگر تعبیری به کار رفته، به امید تغییر است، اهل فضل و قلم این جسارت بخشایند چون قلم بردن در رثای اندیشه کسی که قلم ساحرش مصداق رسالت و معنویت گستر نجوای اشراق و عرفان نغمه اخلاق آفرین و نوای انسان‌ساز، آن هم در عصر غربت فضیلت‌هاست، کاری بس دشوار است.]

به یاد دارم که او دست‌های استخوانی با انگشتان درازش را چگونه با تأکید در پشت تریبون سخنرانی‌هایش به حرکت درمی‌آورد، دست‌هایش در این اواخر به دست‌های پینه بسته پیران ما شباهت یافته بود که در پائیز بوی پونه می‌دهند…

استاد به دانشکده کشاورزی آن زمان ارومیه دعوت شده بود، دانشجویان به دور تریبون او ازدحام کرده بودند. او خطاب به اهالی ارومیه گفت: شما ارومی‌ها مثل ما کرمانی‌ها کویری هستید!! و خبر ندارید؛ زیرا شما هم ساعت‌ها در میان آب‌های شور دریاچه ارومیه «دریاچه چسبیده به شهرتان» راه می‌روید و قطره آبی برای خوردن پیدا نمی‌کنید. ما کرمانی‌ها هم ساعت‌ها در کویر قدم می‌زنیم و قطره آبی برای خوردن نداریم!

استدلال استاد آنچنان قوی بود که اینک با گذشت ۳۸ سال دریاچه نیلگون ارومیه که روزگاری رنگ خیزاب‌های تند و آرامش تُتُق اطلس‌فام فلک را شرمنده می‌ساخت، همزمان با پایان عمر او به کویر نمک تبدیل شده و کوچ تمدن‌های ساکنان اطرافش را همراه دارد.

سخن اینکه: دکتر باستانی‌پاریزی دایره‌المعارف جذّاب همه زمان‌ها بود. او به هنگام سخن گفتن، کلمات و جملات واقعیت را به حقیقت پیوند می‌داد، و با ذهن گسترده خود، به وضوح می‌دید و سپس به زبان و قلم جاری می‌ساخت. او اتفاقات قومی، تاریخی، تنهایی اقوام و دلیل مهاجرت آنها را به راحتی شرح می‌داد.

استاد در این مسافرت بود که دلیل مهاجرت شاخه‌ای از این بزرگ «دیزجرود» را از ساحل شرقی دریاچه ارومیه «عجب‌شیر» به ارومیه و سکونتشان در منطقه وسیعی به نام «جَبَل کندی» این شهر بازگو نمود! و جَبَلی‌ها را از قوم منشعب دیزجرودی‌ها شمرد و احتمال وجود «قطران جبلی»، شاعر معروف آن تبار را یادآور شد که بعدها به قطران تبریزی شهرت یافت؛ او در اصل از ارومیه و از این قبیله بود و جبلی‌ بودن بارها تکرار شده است. او استنباط تاریخی این مهم را بر اهل تحقیق و تشخیص و جستجوی محققان تاریخی دیزجرودی‌ها واگذاشت.

او نیک می‌دانست که برای رسیدن به سرزمین انسانی باید از پل خودسازی گذشت و برای همین است اگر نیم اخگری در بیشه اندیشه‌ها بیفکنیم، کلاه گوشه محرکان به آفتاب خواهد رسید…

و اهالی تاریخ و اصحاب قلم خصایل استاد را برگ‌برگ، نسل به نسل تکرار خواهند کرد، همچنان‌که او با آثار بی‌مانند خود از گذشته‌های دور و نزدیک الگوهای معینی را در همه ابعاد انسانی، به رسم مغانه، تقدیم اذهان نسل پویای ایرانی کرده است.

انصافاً نمی‌توان از قطعات بی‌نظیر دل نوشته‌های دوران جوانی او، اعمّ از خاطرات بی‌ریای «کوی امیرآباد» که در توصیف بی‌کرانگی وطن‌دوستی و دیارپروری اش از کرمان و پاریز است، به راحتی عبور کرد؛ اما به جرأت می‌توان گفت که او قدر مطلق ارزش‌های زندگی را یافته بود. او نوای انسان‌ساز باورها را به گوش‌های سنگین و وجدان‌های معطّل و نابارور می‌رساند و با نامه‌هایش خلا‌های درونیشان را لبریز از حقایق می‌ساخت. از میان انواع اندیشه‌ها، اندیشه آزاد را مقوّم انسانیت انسان می‌شناخت.

عشق زایای درونی او به جناب آقای سیدمحمود دعایی و سایر همشهریان کرمانی‌اش و کانون عشق و ایمان تپنده‌اش «روزنامه اطلاعات» حقیقتاً وصف ناپذیر بود…

او به اصالت نهفته در فرهنگ کریمان که کرمان می‌نامید، پی‌برده بود و این اصل را بهانه گفتن و نوشتن قرار می‌داد و بسیاری از رفتارهای تاریخ‌سازان را با آن قیاس می‌کرد.

او با عناوین کتابهایش