پاورپوینت کامل «داعش»؛ یک ایماژ ناب هالیوودی! ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «داعش»؛ یک ایماژ ناب هالیوودی! ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «داعش»؛ یک ایماژ ناب هالیوودی! ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «داعش»؛ یک ایماژ ناب هالیوودی! ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

جهان واقعیت هر روز به نسخه‌ای که «هالیوود» از آن ارایه می‌کند، شبیه‌تر می‌شود. در فیلمی که از کشتار «داعش» در موصل منتشر شده، ما با سرریز روایت هالیوود به درون واقعیت مواجهیم. در این فیلم، به لطف تکنولوژی‌های پیشرفته و البته فراگیرِ تدوین و فیلمبرداری، آدمکشان «داعش» تلاش کرده‌اند تا بازی کامپیوتری مشهور «call of duty» را بازسازی کنند. در صحنه‌هایی از فیلم که به عمد و برای بالابردن «هیجان و کیف» کشتار، از تکنیک «اسلوموشن» استفاده شده، مخاطب تقریبا نمی‌تواند تفاوت این جنایت واقعی را از نسخه کامپیوتری‌اش تشخیص دهد.

جهان واقعیت هر روز به نسخه‌ای که «هالیوود» از آن ارایه می‌کند، شبیه‌تر می‌شود. در فیلمی که از کشتار «داعش» در موصل منتشر شده، ما با سرریز روایت هالیوود به درون واقعیت مواجهیم. در این فیلم، به لطف تکنولوژی‌های پیشرفته و البته فراگیرِ تدوین و فیلمبرداری، آدمکشان «داعش» تلاش کرده‌اند تا بازی کامپیوتری مشهور «

call of duty

» را بازسازی کنند. در صحنه‌هایی از فیلم که به عمد و برای بالابردن «هیجان و کیف» کشتار، از تکنیک «اسلوموشن» استفاده شده، مخاطب تقریبا نمی‌تواند تفاوت این جنایت واقعی را از نسخه کامپیوتری‌اش تشخیص دهد.

از زمان رونمایی از دشمنان جدید «تمدن لیبرال دموکراسی» در یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، این مردان سیاه‌پوش و نقابدار عرب‌زبان‌اند که جای «آدم بد»های قبلی، یعنی ماموران خنگ و مست و زن‌باره «کا.گ.ب» را در فیلم‌های هالیوودی گرفته‌اند. «آدم بد»های جدید، همچون نسخه روسی‌شان، زبان انگلیسی را با لهجه‌ای احمقانه حرف می‌زنند و تقریبا در تمامی فیلم‌های ژانر «اکشن»، سه کلمه «سلام علیکم»، «جیهاد» و «الله‌اکبر» را طوری تلفظ می‌کنند که دستشان برای ابرقهرمانان تروتمیز و شیک‌پوش و خیرخواه غربی به سرعت رو می‌شود.

روایت هالیوود از واقعیت اما همواره تحریف ‌شده است. مردان نقابدار و سیاه‌پوش آنچنان ایدئولوژیک به تصویر کشیده می‌شوند که گویی واقعا ایدئولوژیک‌اند، واقعا از سرزمین‌های دور و بیابانی و بادیه‌ها آمده‌اند و واقعا هدفی جز نابودی «تمدن لیبرال دموکراسی و مواهبش» ندارند و البته همواره در «واپسین لحظه نابودی» به دست زنان و مردان شجاع خوشرنگ و لعابی که هم تیزهوشند، هم عاشق‌پیشه و هم خیرخواه ناکام می‌مانند؛ و این جبهه «خوشگل»ها هستند که به‌مثابه «نیروهای خیر اعلاء» بر «زشت»های چرکین پاسدارِ «شر اهریمنی» فائق می‌آیند و پس از نجات «جامعه باز» از شر «دشمنان جدید»اش، با چشم‌های مملو از امید و غرور و بشردوستی که اشک در آنها حلقه زده، دست در دست معشوق خود، در برابر نمادهای این تمدن بزرگ ادای احترام می‌کنند.

هالیوود؛ بدجور دروغ می‌گوید. هالیوود به‌عنوان بخشی از «آپاراتوس» یا همان دم و دستگاه ایدئولوژیک تمدن «پایان تاریخ»؛ همچون «فاکس نیوز» و «سی.ان.ان» و «بی.بی.سی» یا همان «پاسداران» نظم نوین جهانی، اجازه ندارد حقیقت را بگوید: نه! این اهریمنان آخرین محصولات پست‌مدرن همان تمدنی‌اند که سودش در بالا بردن «هیجان کاذب» دیالکتیک هدونیسم مصرف‌گرا و نیهیلیسم کور تضمین می‌شود. آنان از قضا متولدین و ساکنین متروپل‌های همان تمدن بزرگ‌اند؛ درس‌خوانده «آکادمی»های لندن و واشنگتن. موجوداتی سراپا غیرایدئولوژیک، روان‌پریش و عاصی از تحقیر نگاه خیره غربی. محصولات پرورش‌یافته در زیر ۱۴میلیون دوربین ‌مداربسته. دمل‌های چرکین سیاست‌های وحشیانه و ضدانسانی مهاجرت و کار.

اکنون بیش از یک دهه است که ما با دیالکتیکی نکبت‌بار و خونین میان دو سویه از نیهیلیسم مسلط در دوران سیطره نسبی‌گرایی پست‌مدرن مواجهیم: یکی خود را در جهانی تلنبار شده از انبوه معنا و تصویر نشان می‌دهد و دیگری در شکلی از نفی انتزاعی این همه و در قالب بنیادگرایی کاذب، تمام تلاشش را می‌کند که همه این معانی و تصاویر را نه دچار بحران که فقط محو و منفجر کند و اتفاقا فرصت بازتولید انبوه تصاویر و معانی جدید را برایش فراهم آورد.

در جهان «کافیین‌زدایی»شده امروز، تمام تقلای تکنولوژی‌های ارتباطی (که از قضا تنها کاری که نمی‌کنند ایجاد ارتباط است)، چیزی جز گرفتن زهر زندگی نیست. درست به همان شیوه‌‌ای که هدونیسم افسارگیسخته می‌کوشد با صدور دستورالعمل‌های به ظاهر اخلاقی/بهداشتی، امکان مصرف بیشتر را فراهم آورد. قهوه بدون کافیین، کوکای بدون قند، آبجوی بدون الکل، رابطه جنسی بی‌خطر، کارکردن لذت‌بخش، درس‌خواندن بدون خستگی و… منظومه‌ای را ساخته که در آن ما ساکنان تمدن بزرگ «پایان تاریخ»، امکان مصرف بی‌خطر همه‌چیز را پیدا کرده‌ایم و هرگز به تجربه سرحدات نمی‌رسیم. هرگز از فرط پرخوری نمی‌میریم. همواره معده‌هایمان جای خالی برای بلع دارند. هرگز با سیگارهای بدون نیکوتین دچار عارضه قلبی نمی‌شویم. هرگز قرار نیست با آبجوی بدون الکل اوردوز کنیم. خبری از «سوءمصرف» نیست* و… . بماند که این دستورالعمل‌ها در نهایت به چیزی بیش از کارکرد عبارت تجاری «۱۸+» تبدیل نمی‌شوند. کافی است