پاورپوینت کامل قاب های مربعی تعارضات ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قاب های مربعی تعارضات ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قاب های مربعی تعارضات ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل قاب های مربعی تعارضات ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

مفهوم فلسفی غالب از هنر مدرنیستی که تفصیل زیباشناسی کانت در نزد هگل و سپس تفاسیر مختلف از آن باشد، غایت خویش را تحقق ایده هنر می جوید، جست وجویی متضمن وفاداری به رسانه (medium) خاص اثر هنری. «وفاداری به رسانه خاص» مفهومی بدیهی یا سهل الوصول نیست: اول از همه از آن رو که مفهومِ رسانه هنری مفهومی پیچیده است: رسانه یا واسطه به معنای چیزی که در وسط قرار دارد یا چیزی که عامل فعالیت یا مجری یک اپراسیون خاص است: الف) قانون رسانه به عنوان ذات هنر و چیزی که بینابین و در میان است، موجودیتی مستقر میان «ایده» و «تحقق» آن، میان «اثر» و «هنرمند»، میان «چیز» و «بازتولید» یا «بازنمایی»اش یا ب) چیزی که ظرف یا ابزار رسیدن به غایت است، یعنی محتوا ی یک فرم، ابزار یا ماشین تولید یک چیز، ماده یک مفهوم.

مفهوم

فلسفی غالب از هنر مدرنیستی که تفصیل زیباشناسی کانت در نزد هگل و سپس

تفاسیر مختلف از آن باشد، غایت خویش را تحقق ایده هنر می جوید، جست وجویی

متضمن وفاداری به رسانه

(medium)

خاص اثر هنری. «وفاداری به رسانه خاص

»

مفهومی بدیهی یا سهل الوصول نیست: اول از همه از آن رو که مفهومِ رسانه

هنری مفهومی پیچیده است: رسانه یا واسطه به معنای چیزی که در وسط قرار دارد

یا چیزی که عامل فعالیت یا مجری یک اپراسیون خاص است: الف) قانون رسانه به

عنوان ذات هنر و چیزی که بینابین و در میان است، موجودیتی مستقر میان

«

ایده» و «تحقق» آن، میان «اثر» و «هنرمند»، میان «چیز» و «بازتولید» یا

«

بازنمایی»اش یا ب) چیزی که ظرف یا ابزار رسیدن به غایت است، یعنی محتوا ی

یک فرم، ابزار یا ماشین تولید یک چیز، ماده یک مفهوم

.

به عبارت

دیگر، غایت هنر مدرنیستی تحقق فرمال وفاداری به قانون عنصر بینابین مفصل

بندی می شود: نه چیزی که می گوید و نه چگونگی گفتنش بلکه چیزی در این میان،

نه فرم و نه محتوا: نه ایده و نه ماده، نه اثر هنری و نه هنرمند، نه

هنرمند و نه مخاطب، نه من و نه دیگری. در مدرنیسم قانون وفاداری به رسانه

خاص خود، رهایی هنر و تحقق ایده اش باشد و در عین حال هم، اگر نه به معنای

رهایی هنر از غیرهنر و همچنین نه به معنای رهایی هنر از خود هنر باشد یعنی

اگر نه این و نه آن، پس چه چیز؟

برای جواب دادن به این پرسش شاید بد

نباشد کمی حاشیه روی کنیم و به این سوال مشابه پاسخ دهیم که ضمیر

ناخودآگاه به فرد تعلق دارد یا به دیگری، دیگری به مثابه مثلاجمع یعنی

ناخودآگاه فردی یا جمعی؟ ناخودآگاه در کجا هست؟ جوابی که لاکان می دهد،

جایی که لاکان مشخص می سازد، ما را به معمای مطرح شده در بند پیش برمی

گرداند: ماهیت امر «بینابین». پاسخ روان کاوانه یا صورت بندی لاکان از امر

بینابینی در مقام ناخودآگاه، اگرچه شاید تروتازه بنماید، از برخی جهات

آشناست، مثلابی تردید خوانندگان دقیق والتر بنیامین را حیرت زده نخواهد

کرد: چرا که آنها این جمله را در آثار بنیامین خوانده اند که

:

عکاسی،

با تمهیدات سرعت آهسته (اسلوموشن) و بزرگ نمایی، راز را افشا می سازد. به

مدد عکاسی است که ما نخستین بار، وجود این ناخودآگاه اپتیکال را کشف می

کنیم، درست به همان شکل که ناخودآگاه غریزی را از رهگذر روانکاوی می یابیم

.

نوع

برخوردی که در پی توضیحش هستیم، برخورد تفکر انتقادی فلسفه اخیر را به ذهن

متبادر می کند که می توان گفت در میان آلتوسر و دلوز و پیش از آنها، در

منبع فکری مشترک شان یعنی ژیلبرت سیموندون، فیلسوف تکنولوژی، بیان شده است،

قرائتی حاکی از آنکه سنت فلسفی از آن رو به بیراهه رفته که خود را در دام

چاله پرسش «یک» یا «سرچشمه» انداخته است: چه از رهگذر مفهوم «خودآگاهی

آگاهی» در نزد هگل، چه اولویت «وجود» بر جای موجودات در نزد هایدگر و نظایر

آنها، در عوض، فلسفه باید به عملگرها یا عملیاتی بپردازد که چنین سرچشمه

هایی را تولید می کند

.

حال می توان جوابی منسجم و نسبتا روشن به

پرسش مدرنیسم و قانون «وفاداری به رسانه اش» داد: در اثر هنری مدرنیستی تنش

میان رسانه به مثابه واسطه یی خنثی در خدمت تحقق ایده اثر هنری و رسانه به

عنوان ماده یی خاص که هم در برابر هنر و هم در برابر ایده، مقاومت می

ورزد، در عنصر سومی حل و فصل خواهد شد که رسانه به مثابه محیط حسی/ اجتماعی

بدیع