پاورپوینت کامل نکاتی درباره شب قدر ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکاتی درباره شب قدر ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکاتی درباره شب قدر ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکاتی درباره شب قدر ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

شب قدر در تعلیمات اسلامی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. بر اساس آیه اول سوره مبارکه قدر، در این شب، قرآن کریم در یک نزول دفعی به سینه مبارک پیامبر اکرم(ص) نازل شده است. نکته دیگر، شیوه بیان آیه «و ما أدراک ما لیله القدر» است. عرب کلمه «ما أدراک» را هنگامی به کار می‌برد که بخواهد اهمیت مطلب را بیان کند. می‌فرماید: چه می‌دانی که شب قدر چه شبی است؟ به عبارت دیگر، می‌فرماید: درک اهمیت شب قدر به اندازه‌ای است که نمی‌توان آن را وصف کرد و انصافاً توصیف این شب قدر در قالب واژه‌ها و الفاظ نمی‌گنجد. «لیله القدر خیرٌ من ألف شهر: شب قدر از هزار ماه بهتر است.» [قدر،۴] ارزش شب قدر افضل از هزار ماه است؛ و هزار ماه برابر با حدود هشتاد سال، یعنی عمر طبیعی یک انسان است؛ یعنی عبادت در این شب با ارزش‌تر از عبادت یک عمر است.

شب قدر در تعلیمات اسلامی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. بر اساس آیه اول سوره مبارکه قدر، در این شب، قرآن کریم در یک نزول دفعی به سینه مبارک پیامبر اکرم(ص) نازل شده است. نکته دیگر، شیوه بیان آیه «و ما أدراک ما لیله القدر» است. عرب کلمه «ما أدراک» را هنگامی به کار می‌برد که بخواهد اهمیت مطلب را بیان کند. می‌فرماید: چه می‌دانی که شب قدر چه شبی است؟ به عبارت دیگر، می‌فرماید: درک اهمیت شب قدر به اندازه‌ای است که نمی‌توان آن را وصف کرد و انصافاً توصیف این شب قدر در قالب واژه‌ها و الفاظ نمی‌گنجد. «لیله القدر خیرٌ من ألف شهر: شب قدر از هزار ماه بهتر است.» [قدر،۴] ارزش شب قدر افضل از هزار ماه است؛ و هزار ماه برابر با حدود هشتاد سال، یعنی عمر طبیعی یک انسان است؛ یعنی عبادت در این شب با ارزش‌تر از عبادت یک عمر است.

معنای قدر

در شب قدر جبرئیل همراه با ملائکه مقرب خدا که تعداد آنها معین نشده و شاید چندین میلیون باشند، نازل می‌شود و مقدّرات انسانها را به خدمت معصوم که در زمان پیامبر(ص) به خدمت آن حضرت و در زمان امیرالمؤمنین(ع) به خدمت آن بزرگوار و اکنون به خدمت حضرت ولی‌عصر(عج)تقدیم می‌دارند. به عبارت دیگر، در شب قدر است که انسان می‌تواند مقدّرات خویش را در یک پرونده درخشان برای سال آینده‌اش تهیه کند، «تنزّلُ الملائکه و الرُّوحُ فیها بإذن ربّهم من کُلّ أمر» بیان کننده چنین مفهومی است.

تعیین مقدرات هر انسانی به دست خود اوست. اگر کسی طالب سعادت باشد، می‌تواند به آن دست یابد و چنانچه خواهان شقاوت باشد، نیز به همان خواهد رسید. «یا أیها النّاسُ إنّما بغیکُم على‏ أنفُسکم: ای مردم، بی‌تردید ستمهای شما به زیان خودتان است.» [یونس،۲۳]

در شب قدر اگر کسی به راستی توبه کند و شرمندگی درونی و حالت خجالت‌زدگی برایش پیش آید و بعد هم از خداوند خیر دنیا و آخرت را بخواهد، پرونده درخشانی که پس از توبه گشوده می‌‌شود، زمینه سعادتش را فراهم می‌آورد و امام زمان(عج) این تقدیر را تأیید می‌نمایند. چنان‌که اگر کسی به دنبال شقاوت باشد، در شب قدر به جای توبه، گناه می‌کند یا اعراض از دعا و توبه دارد و به دعا اهمیت نمی‌دهد. بنابراین در شب قدر صاحب یک پرونده سیاه است که نابود هم نمی‌شود. تقدیر او شقاوت است و این تقدیر هم به تایید امام زمان(ع) می‌رسد.

در طول سال هم هرکسی می‌تواند تقدیری که در شب قدر برای خود ایجاد کرده است، حفظ نماید و به آن عمل کند. آن که مقدّر او سعادت و خوشبختی است، می‌تواند با افزایش ارتباط با معنویات و انجام اعمال صالح، بر سعادت خود بیفزاید و آن که شقاوت و بدبختی را برای تقدیر خود انتخاب کرده است، می‌تواند با اعراض از ارتباط با خدا و ارزشهای معنوی، شقاوت و بدبختی‌ خود را بیشتر کند. سپس آیات شریفه این سوره، صفت دیگری را برای شب قدر بیان می‌کند و می‌فرماید: «سلامٌ هی حتّى مطلع الفجر: آن شب همه مشمول سلامت و رحمت خدایند تا طلوع فجر.» [قدر،۵]

یعنی شب قدر، شب سلامت و پرخیر و برکتی است که انسان می‌تواند سلامت و سعادت دنیا و آخرتش را تأمین کند. در این آیه کلمه«سلام» همراه با تأکیداتی ذکر شده است؛ یعنی شب قدر از اول شب تا به صبح مملو از برکات خداوند لایزال است. در این شب، از اول شب تا به صبح، خیر دنیا و آخرت انسان قرار داده شده است. در این چند شبی که به احتمال قوی، شب قدر می‌باشد، انسان باید خیر دنیا و آخرت را برای خود و دیگران بخواهد؛ لذا در این مجال برخی از اعمال این شب بیان می شود، بلکه موجب بهره‌برداری بیشتر از این اوقات عزیز گردد.

۱ـ توجه

اول توجه دادن دل به اینکه این شب چه شب باعظمتی است. در شبی که خداوند به ملائکه می‌گوید: بروید و فریاد بزنید آیا بنده حاجتمند و گرفتار و گناهکاری هست که به برکت این شب او را مورد مغفرت قرار دهیم؟ توجه به این نکته لازم است که عبادت در این شب از یک عمر عبادت مخلصانه در ایام عادی برتر است. فراموش نشود که در این شب، مقدرات انسانها رقم می‌خورد و در این شب است که آدمی باید نظر ربّ ودود را به خود معطوف نماید و سرنوشت خود را به نیکی مبدل سازد. توجه داشتن و غافل نبودن اولین گام در سیر و سلوک است. استاد بزرگوار علامه طباطبایی(ره) هنگام جان دادن این جمله را مرتب تکرار کردند و از دنیا رفتند: «توجه، توجه، توجه». بدین ترتیب، باید از شب قدر که والاترین شبهای سال به شمار می‌آید و می‌شود بهبود اوضاع را در آن از خداوند متعال درخواست نمود، غفلت نکنیم.

۲. احیا و شب‌زنده‌داری

مطلب بعدی که درشب قدر به آن توصیه شده، احیا و شب‌زنده‌داری است. احیای آن شب برکات فراوانی دارد؛ ولی باید توجه داشت که این بیدار ماندن، همراه با گناه نباشد که دراین صورت، خواب بهتر است. نقل می‌کنند ظالمی نزد یکی از علمای اصفهان آمد و پرسید: «در شب قدر، کدام عبادت برای من بهتر است؟» آن عالم گفت: «برای تو خواب بهتر است!» رفت و تا صبح خوابید و صبح که از خواب بیدار شد، قدری تأمل کرد و گفت: «راستی این عالم بزرگ چه توصیه خوبی به من کرد. اگر تا صبح بیدار می‌ماندم، معلوم نبود چه گناهانی از من صادر می‌شد!» بنابراین، احیا باید همراه با توجه به حضرت حق باشد، نه همراه با غیبت و تهمت و معصیت.

۳ـ ارتباط با خدا

مطلب سوم که لازم است به آن اهمیت داده شود، قرائت قرآن و خواندن نماز است. در شبهای قدر، به اندازه توان باید نماز خواند. صد رکعت نماز در اعمال این شبها وارد شده است. انس با قرآن و قرائت قرآن هم که مورد تأکید ویژه می‌باشد و نباید از آن غافل بود. پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع) بسیار سفارش فرموده‌‌اند که قرآن بخوانیم و در پناه آن، خود را حفظ کنیم. رابطه با خدا خصوصاً به وسیله قرآن، انسان را به جایگاه والایی می‌رساند. با این رابطه، انسان از شرور شیاطین انس و جن و حتی نفس، حفظ می‌شود. رابطه مداوم با قرآن برای سیر و سلوک بسیار مفید است، موجب عاقبت به خیری و تأمین آتیه می‌شود، برای رفع گرفتاری‌ها و مشکلات کارگشاست و برای تأمین یک زندگی آرام و مطمئن، سودبخش است.

۴ـ اجتناب از گناه

بسیار اهمیت دارد که در این چند شبانه‌روز قدر، گناه وارد زندگی نشود. لااقل از هنگام افطار تا نماز صبح، کوچکترین گناه در زندگی کسی نباشد. در خطبه روز جمعه آخر ماه شعبان وقتی پیامبر(ص) به توصیف ماه مبارک رمضان پرداختند و در مورد فضائل این ماه سخن گفتند، امیرالمؤمنین(ع) از جای خویش برخاست و عرض کرد: «یا رسول‌‌الله، برترین اعمال‌ در این ماه چیست؟» فرمودند: «الورعُ عن محارم اللّه: اجتناب از محرمات الهی.»۱

یعنی در این ماه مراقب باشید معصیت نکنید. به مؤمنان سفارش می‌شود که حداقل در سه شبانه‌‌روز قدر بیش از گذشته مراقب اعمال خود باشند و توجه داشته باشند که گناه موجب سقوط و ظلمت است و این ظلمت، مانع رسیدن رحمت خدا به آنان می‌شود. مواظبت از گفتار و رفتار ضروری است و همه باید دقت کنند که اختلاط بین زن و مرد در میانشان نباشد. ظواهر شرع مقدس باید رعایت شود تا رحمت باری‌تعالی شامل حال بندگان شود.

یک توصیه کلی هم در مورد گناه لازم است و آن اینکه اولاً گناه نکنید، ثانیاً اگر گناهی انجام شد، فوراً به فکر جبران و تدارکش باشید و توبه کنید، ثالثاً‌ مواظب باشید در سرازیری گناه واقع نشوید و گناه روی گناه شما را بدبخت نکند، رابعاً گناه را توجیه نکنید. امروزه بسیاری از گناهان در جامعه توجیه می‌شود. خانمی که بدحجاب است، گناه بدحجابی و بی‌حجابی را توجیه می‌کند. کسی که ربا می‌خورد، می‌گوید ربا نیست. افرادی که غیبت می‌کنند، غیبت خود را گناه نمی‌دانند. و نظایر این توجیه‌ها در جامعه فراوان است.

توجیه گناه، توفیق توبه را از انسان می‌گیرد. بدترین دردها این است که انسان گناه خود را گناه نداند و بدتر از آن وقتی است که گناه کند و تصور نماید کار خوبی انجام می‌دهد! اصلاً گاهی انسان گناه را به عنوان عبادت انجام می‌دهد. قرآن کریم می‌فرماید: «قُل هل نُنبّئُکُم بالأخسرین أعمالا؟ الذین ضلّ سعیهُم فی الحیاه الدّنیا و هُم یحسبُون أنّهُم یحسنُون صُنعا: بگو: آیا شما را از زیانکارترین مردم خبر دهیم؟ آنها کسانی هستند که سعی‌شان در زندگی دنیا گم و تباه شده است و خود گمان می‌کنند که کار نیکی انجام می‌دهند.» [کهف،۱۰۴ـ۱۰۳]

معلوم است وقتی انسان نفهمد که گناه می‌کند، توبه هم نمی‌کند و روز به روز گمراهتر می‌شود. تنها راه برون‌رفت از این گمراهی، تبعیت از دستور و حکم مرجع تقلید است. در غیر این صورت، جامعه دچار گناه علنی می‌شود و گناه علنی و ترک امر به معروف و نهی از منکر یا بی‌توجهی نسبت به گناه، باعث می‌شود دست عنایت خدا از روی جامعه برداشته شود و چنین جامعه‌ای جز بدبختی ارمغانی نخواهد داشت.

۵. توبه

مطلب پنجم که اهمیت والایی دارد، توبه است. توبه یعنی‌ بازگشت‌ گناهکار و پشیمانی‌ از قصور و تقصیر، بازگشت‌ از نفس‌ امّاره‌ و صفات‌ رذیله‌ به‌ سوی‌ رحمت‌ خدای‌ متعال‌، بازگشت‌ از طاغوتها مخصوصاً از شیاطین‌ جنّی‌ و انسی‌ به‌ سوی‌ حق‌تعالی‌ و بالاخره‌ بازگشت‌ از هوا و هوس‌ و از هر وسوسه‌ای‌ به‌ سوی‌ پروردگار مهربان‌.

اگر کسی به راستی توبه کند، به یقین بداند که خداوند گناهان او را می‌آمرزد.۲ و بالاتر اینکه قرآن کریم می‌فرماید: «إلاّ من تاب و آمن و عمل عملاً صالحاً فأولئک یبدّلُ الله سیئاتهم حسنات: مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند. پس خداوند بدی‌هایشان را به نیکی‌ها تبدیل مى‏کند.»[فرقان،۷۰]

با توبه، خدای رحمان و کریم پرونده سیاه و پر از گناه انسان را به پرونده درخشان پر از حسنات مبدّل می‌سازد. گناه هرچه بزرگ و فراوان باشد، رحمت و عفو خدا از آن بزرگتر است و خدا وعده داده است که گناه را می‌بخشد. بنابراین کسی نباید از رحمت حق مأیوس باشد.«قُل یا عبادی الذین أسرفُوا على‏ أنفسهم، لا تقنطُوا من رحمه الله إنّ الله یغفرُ الذُنوب جمیعا إنّهُ هُو الغفورُ الرّحیم: بگو: اى بندگان من که بر خویشتن زیاده‏روى روا داشته‏اید، از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را مى‏آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است.» [زمر،۵۳]

اگر به راستی دل کسی شکست و یک تلاطم درونی پیدا کرد، سر به زیر و خجالت‌زده از خدا شد، خدا حتماً توبه‌اش را قبول می‌کند. یأس و نا امیدی از رحمت خدا، گناهی برابر با کفر دارد. معنا ندارد مسلمان از رحمت خداوند مأیوس باشد؛ مثلا اگر کسی بگوید خدا دیگر مرا نمی‌آمرزد، مأیوس از رحمت خدا شده و گناهش در سر حد کفر است: «لا تیأسُوا من روح الله إنّهُ لا ییأسُ من روح الله إلاّ القومُ الکافرون: از رحمت خدا مأیوس مشوید، که جز کافران از رحمت خدا نومید نمی‌گردند.» [یوسف، ۸۷]

توجه‌ به‌ این‌ نکته‌ مهم است‌ که‌ از نظر قرآن‌ کریم،‌ بلکه‌ از نظر عقل‌، توبه‌ هیچ‌ شرطی‌ ندارد و به‌ صرف‌ پیدا شدن‌ حالت‌ درونی‌ پشیمانی‌ از گناه‌، توبه‌ حاصل‌ می‌گردد؛ اما باید دانست‌ که‌ لازمه پشیمانی‌، تصمیم‌ بر ترک‌ گناه‌ و عمل‌ بر طبق‌ دستورات‌ الهی‌ است‌؛ زیرا اگر کسی‌ تصمیم‌ بر ترک‌ گناه‌ نداشت‌ یا بر اساس‌ فرمان‌ الهی‌ عمل‌ نکرد، در حقیقت‌ از گناه‌ پشیمان‌ نشده‌ است‌.

توبه از حق الله

گاهی توبه مربوط به حق الله است؛ مثلاً عباداتی مثل نماز از انسان فوت شده و قضا دارد. با اینکه این گناه خیلی بزرگ است و انسان بی‌نماز، و کسی که به نماز اهمیت نمی‌دهد و نماز را ضایع می‌کند، حتماً گمراه و بدبخت است، ولی توبه‌اش پذیرفته می‌شود. البته علاوه بر توبه، جبران کوتاهی از عبادت فوت شده، لازم است. باید تصمیم جدی بگیرد که نماز و روزه و سایر عباداتی را که از او قضا شده است، به مرور زمان جبران نماید. پروردگار عالم توبه واقعی چنین شخصی را می‌پذیرد و انتظار هم ندارد بعد از توبه، تمام وقتش را صرف جبران آن عبادات کند، بلکه باید به وظایف روزانه‌اش رسیدگی کند و هرچه می‌تواند، نمازها و روزه‌ها یا سایر عباداتش را قضا کند تا تمام شود؛ ولی تصمیم جدّی برای جبران این عبادات لازم است.

توبه از گناهانی نظیر دروغ و غیبت و تهمت نیز پذیرفته می‌شود و در بسیاری از این موارد، راضی کردن شخصی که از او غیبت شده یا به او تهمت زده شده است هم لازم نیست و فقط توبه واقعی در محضر پروردگار م