پاورپوینت کامل موسیقی ایران در تلاطم زمان ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موسیقی ایران در تلاطم زمان ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موسیقی ایران در تلاطم زمان ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موسیقی ایران در تلاطم زمان ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

درک و شعور موسیقی قابلیت عبور از بسیاری مفاهیم انسانی، نباتات و چیزها را داراست! این توانایی را هم دارد که گوشه‌های خالی از ذهن برخی افکار و اذهان در طول تاریخ را سیراب کند. فن موسیقا نه فقط در علم فیزیک و ریاضی بلکه در دنیای ماورایی و تخیل فراتر از عصر خود، فضای مجازی انسان دوران خود را به تحرک و اندیشه وامی‌دارد. موسیقی از ارکان اصلی و جدایی‌ناپذیر در لحظه آدمیان است هم چون هوایی است که تنفس می‌کنیم. موسیقی ذات الهی دارد و به شرط سلامت انسان را آسمانی می‌کند. اما نباید از نظر دور داشت که دو منطقه شرق و غرب تفاوت‌های ماهوی عمیقی به لحاظ ساختار و اندیشه در هنرها با همدیگر دارند. اشتباهی که در گذشته رخ داد و قرار شد که یک التقاط بی‌منطق بین کانون فرهنگی نه فقط ایران بلکه مشرق زمین با کانون اندیشه ورزی دنیای غرب به وجود آید که نهایتش منتج به بی‌فرهنگی و بی‌هویتی نوع خاص هنرها بویژه موسیقی شد. رعایت فاصله عقلایی بدون پیش‌فرض‌های سیاسی

درک و شعور موسیقی قابلیت عبور از بسیاری مفاهیم انسانی، نباتات و چیزها را داراست! این توانایی را هم دارد که گوشه‌های خالی از ذهن برخی افکار و اذهان در طول تاریخ را سیراب کند. فن موسیقا نه فقط در علم فیزیک و ریاضی بلکه در دنیای ماورایی و تخیل فراتر از عصر خود، فضای مجازی انسان دوران خود را به تحرک و اندیشه وامی‌دارد. موسیقی از ارکان اصلی و جدایی‌ناپذیر در لحظه آدمیان است هم چون هوایی است که تنفس می‌کنیم. موسیقی ذات الهی دارد و به شرط سلامت انسان را آسمانی می‌کند. اما نباید از نظر دور داشت که دو منطقه شرق و غرب تفاوت‌های ماهوی عمیقی به لحاظ ساختار و اندیشه در هنرها با همدیگر دارند. اشتباهی که در گذشته رخ داد و قرار شد که یک التقاط بی‌منطق بین کانون فرهنگی نه فقط ایران بلکه مشرق زمین با کانون اندیشه ورزی دنیای غرب به وجود آید که نهایتش منتج به بی‌فرهنگی و بی‌هویتی نوع خاص هنرها بویژه موسیقی شد. رعایت فاصله عقلایی بدون پیش‌فرض‌های سیاسی ـ اجتماعی باعث خواهد شد وجود سنت‌های پویا و سیال جامعه را رهنمون به توسعه هدایت فرهنگی بکشاند تا انواع موسیقی‌ها و هنرهای ارائه‌ شده در زمان را نامتناسب با ذات و باطن فرهنگ خود نپنداریم. برخی بزرگان و فلاسفه قدیم نوعِ موسیقی ارائه‌ شده در هر سرزمینی را بیانگر فضای فرهنگی حاکم بر آن ملّت در زمان خود می‌دانند. موسیقی ایرانی نشیب و فرازهای زیادی به خود دیده است؛ قصه‌هایی از دور‌ان ساسانی از باربَد و نکیسا تا واقعیت‌های زمان کنونی. به گمان عده زیادی موسیقی در ایران پس از روی‌آوری ایرانیان به اسلامِ عزیز، «محدودیت یافته» تلقی می‌شود. اما حقیقت حاکی از آن است که قبل از اسلام نیز شرایط حساس و موقعیت ویژه‌ای بر موسیقی و هنرمندان آن حاکم بوده است و اصولاً بیشتر ادیان در ارتباط با بسیاری از کاربردهای موسیقی به احتیاط عمل ‌کرده‌اند… !

بحث تحریم از کاربردهای موسیقی توسط مذاهب در زمان ایرانیان قبل از اسلام حتی به مراتب با قید و بندهای محکم‌تری مطرح بوده و به واسطه عقاید و احکام مترتب بدان، بعد از اسلام شرایط رشد انواع موسیقی به نسبت وسیع‌تر و فقط با نوع درباری و محافل فسق و فجور آن برخورد صریح و گاه بازدارنده می‌شود. دوره فارابی، معلم ثانی، موسیقی به اوج می‌رسد و دهه‌ها و سده‌ها نیز جایگاه ویژه موسیقی علمی ایرانیان به جهانیان نه فقط اثبات بلکه تأثیرگذارتر می‌شود. نمونه‌های ارزنده از موسیقی‌های اقوام ایرانی بویژه در ساختار دینی ـ آیینی و حتی ریزتر در ابعاد مذهبی هم چون محرم‌خوانی و رمضانیه‌خوانی‌ها که در اشکال گوناگون هنری عرضه می‌شوند حاکی از پیوند عمیق متدینین به اصول ناب هنری در شادی و غم است. هر جا که مسیر هنری شایسته شئون فرهنگِ ایرانی بوده است مورد حمایت مردم قرارگرفته و البته حاکمیت‌ها به مقتضای نیاز به بهره‌برداری از خود موسیقی آن را با سیاست سنجیده و گاه سلبی و گاه ایجابی با آن رفتار کرده‌اند!

موسیقی ایرانی جدای از مباحث فیزیک و متافیزیک مبنای عرفانی برخاسته از شریعت و مدنیت قابل‌لمس را در خود هویدا و پنهان دارد و رازِ ماندگاری آن از گذشته‌های دور تاکنون شاید در همین ژرفایی باشد که منطق و اصولش بی‌ربط نباشد با چندوجهی بودن در دیگر مباحث روحانی، اجتماعی، سیاسی، علمی و هنری. در یک صد ساله گذشته دوره معاصر البته بعد از زندیه و قاجاریه موسیقی ایرانی به بیانی تازه‌تر و اجتماعی‌تر با توجه به حرکت‌های نوین در جامعه اروپا، با نگاهی جهان‌شمول هویت تازه‌تری می‌یابد. شاید موسیقی به واسطه خاندان فراهانی در دربار قاجار رشد و نمو و تدوینی نوین یافت ولی پایگاه اصلی عرض ارادت به دین و مذهب بود. آن هم در کنار پیشرفت یک شاخه از موسیقی اصیل در رسیدن به موسیقی دوران مشروطیت نقش مهمی داشت و بعدها نام موسیقی ردیف دستگاهی سنتی را بر آن نهادند که اتفاقاً نسل انقلابی موسیقی کانون چاووش به سرپرستی زنده‌یاد محمدرضا لطفی از این استعاره استقبال کردند، باید گفت که واژه سنّت را به معنی خاطره‌ها قلمداد نکردند. بلکه به عنوان الگو و نمونه‌هایی در حال تجدید حیات قلمداد نموده و بیشتر به ذات و باطن وجود دیگر هنرهای سنتی به عنوان یک امکان و سیطره فرهنگ شنیداری در جهت توسعه این نظام هنری ـ فرهنگی کوشیدند. محمدرضا لطفی حقیقتاً لطفی بود در موسیقی قبل و بعد از انقلاب که باعث و بانی جذب بسیاری از جوانان اهل شور و معرفت به باطن موسیقی اصیل ایرانی را با نگاهی تازه‌تر جذب و منتشر کرد.

شکوفایی موسیقی قبل از انقلاب اسلامی را می‌توان دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ تا اواسط ۱۳۵۰ دانست، چرا که بزرگان، نخبگان و نوابغ در آن دوران در هر شاخه‌ای: خوانندگی، آهنگسازی، ترانه‌سرایی، نوازندگی و کارهایی از این دست، به عبارتی برای یک‌بار از مادر زاییده شدند و فقط اشتیاق و شورِ موسیقی حقیقی در سر داشتند و آن‌چنان به برکت ودیعه الهی خلاقیت و نوآوری به خرج دادند که موسیقی صد سال آینده ایران را بیمه کردند. امروزه شاهد هستیم که خوانندگان معروف جوان هراز گاهی مشتاق بازسازی و باز آرایی آثار معروف موسیقیدانان و خوانندگان آن دوره در زمان خود هستند و اتفاقاً مردم نی