پاورپوینت کامل عظمت و مظلومیت امام علی(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عظمت و مظلومیت امام علی(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عظمت و مظلومیت امام علی(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عظمت و مظلومیت امام علی(ع) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

اوضاع عمومی مسلمانان در اواخر دوران خلیفه سوم به وخامت گرایید و اکثریت از شرایطی که روز به روز سخت‌تر می‌شد، ناراضی بودند. مرکز ناآرامی‌ها کوفه بود، مصر و نیز مکه و مدینه. در دو منطقه نخست این توده مسلمانان بودند که از ظلم و ستم و نیز بی‌دینی و بی‌مبالاتی حکام به جان آمده بودند و در دو شهر بعدی، این متنفذان مهاجر و انصار بودند که سهمی از قدرت می‌خواستند و احساس می‌کردند خلیفه صرفاً به خانواده خود، یعنی شاخه بنی‌امیه توجه دارد و تمامی امتیازها در دست آنان است.

۱ . اوضاع عمومی مسلمانان در اواخر دوران خلیفه سوم به وخامت گرایید و اکثریت از شرایطی که روز به روز سخت‌تر می‌شد، ناراضی بودند. مرکز ناآرامی‌ها کوفه بود، مصر و نیز مکه و مدینه. در دو منطقه نخست این توده مسلمانان بودند که از ظلم و ستم و نیز بی‌دینی و بی‌مبالاتی حکام به جان آمده بودند و در دو شهر بعدی، این متنفذان مهاجر و انصار بودند که سهمی از قدرت می‌خواستند و احساس می‌کردند خلیفه صرفاً به خانواده خود، یعنی شاخه بنی‌امیه توجه دارد و تمامی امتیازها در دست آنان است.

جامعه در بحرانی عمیق به سر می‌برد. اعتراضها فراوان و متعدد بود؛ اما گوشی برای شنیدن وجود نداشت و این اوضاع را بغرنج‌تر و مردم را عصبانی‌تر می‌کرد. البته دلائل بحران بیشتر و ژرف‌تر از صرف سیاست فرمانداران خانواده اموی بود. جامعه‌ای بسیط و فقیر در مدتی کوتاه و با حالتی انفجارگونه به سرزمینهای ثروتمند و حاصلخیز اطراف سرازیر شده بود و امپراتوریی وسیعتر از قلمرو امپراتوران بزرگ آن زمان، تشکیل داده بود. این جریان بسیار فراتر از قدرت هضم فاتحان بود و لذا طبیعی بود که نتوانند پیامدهای مختلف و سنگین آن را تحمل کنند.

علی‌رغم این همه، قابل انکار نیست که سیاست بدویانه و ظالمانه فرمانروایان اموی را در این میان بیشترین سهم بود. پس از اعتراضهای فردی و گروهی متعدد، بالاخره خلیفه به قتل رسید. معترضان هم از مکه و مدینه بودند و هم از کوفه و مصر و مناطق اطراف.

در چنین شرایطی توده ناراضی به امام علی بن ابی‌طالب پناه برد. این برای نخستین بار بود که توده مردم فردی را به عنوان خلیفه و حاکم انتخاب می‌کردند. هجوم آنان برای بیعت به گونه‌ای بود که به بیان خود آن حضرت: دو فرزند دلبندش در زیر دست و پای بیعت‌کنندگان قرار گرفتند و به این ترتیب خلافت بر ایشان مستقر گردید.

آزمندی

۲ـ مشکل بزرگ این بود که جامعه از درون دچار تشتّت و انشقاق شده بود. از مهمترین عوامل آن، بزرگان مهاجر و انصار و به ویژه مهاجر بودند. عموم آنان به برکت غنائم جنگی، به ثروتی افسانه‌ای دست یافته بودند؛ اما هیچ یک به سهم و موقعیت خود قانع نبودند. گویی آنان خود را گم کرده بودند و خواست و ادعایی فراتر داشتند. و این یکی از بدترین و سخت‌ترین شرائطی است که یک جامعه ممکن است بدان دچار شود. به ویژه اگر چنین جامعه‌ای ساختاری قبیله‌ای و عشیره‌ای داشته باشد. به این معنی که هر فرد شاخصی بتواند به پشتوانه قبیله خود و قبائل هم‌پیمان اعتراض و قیام کند.

به این ترتیب آن حضرت مجبور به مواجهه با شرائطی شد که هیچ دخالتی در خلق آن نداشت. خلفای قبلی بر جامعه‌ای یکدست که هر کس در جایگاه خود قرار داشت و بدان قانع بود، حکومت می‌کردند؛ اما در اینجا جامعه‌ای به واقع از هم گسیخته وجود داشت.

توقع زعامت و رهبری

۳ـ اولین اعتراض و بلکه قیام مسلحانه از سوی بصره بود. محرکان قیام ترکیبی بودند از دو شخصیت بزرگ مهاجر و بخشی از خاندان اموی که برای وجاهت دینی و اجتماعی، همسر پیامبر(ص) را با خود همراه کرده بودند. عامل انسجام و اتحاد ظاهری آنان مخالفت با وضع موجود بود.

به احتمال قریب به یقین اگر فرد دیگری هم به جای آن حضرت بود، در برابرش می‌ایستادند؛ چرا که مسئله واقعی عدم رضایت به موقعیتی بود که در آن قرار داشتند. آنان به چیزی کمتر از زعامت و رهبری قانع نبودند و قیامشان در برابر امام عمدتاً بدان دلیل بود که او در این سمت قرار گرفته بود.

مضافاً که خود اینان در تعارضی شدید قرار داشتند. یک بار برای امامت نماز، طلحه و زبیر بر صورت اسبان خود تازیانه زدند که موجب تنش در لشکر گردید که با مداخله عایشه و راه حل پیشنهادی او، به پایان رسید. قبل از آغاز جنگ، زبیر جبهه را ترک گرفت و در اثنای جنگ، طلحه با تیر پرتاب شده مروان حکم به قتل رسید در حالتی که می‌گفت: «انتقام خون عثمان را از قاتل واقعی‌اش گرفتم!» چرا که طلحه از کسانی بود که مردم را علیه عثمان تحریک و به قتل او تشویق می‌کرد.

عامل اصلی این جنگ همین شخصیت‌های ناراضی و نیز مال اندوخته شده توسط خاندان اموی بودند. لشکریان هم برخی از قبایل یمنی مهاجرت کرده به منطقه بصره بودند که به دلیل حضور همسر پیامبر(ص) و قدرت شگرف او در تهییج احساسات دینی، بدانان پیوستند.

به واقع این جنگ همچون دو جنگ بعدی به آن حضرت تحمیل شد. به‌رغم استنکاف و خویشتن‌داری فراوان امام، آنان جنگ را آغاز کردند و فجایعی مرتکب شدند و در نتیجه امام مجبور به دفاع و دفع آنان شد.

در کوفه

۴ـ امام برای خاموش کردن آتش فتنه‌ای که برانگیخته شده بود، مجبور به حرکت به سوی بصره شد؛ اما پس از پایان جنگ، دیگر به مدینه بازنگشت و کوفه را به پایتختی برگزید. این جریان خود نشان‌دهنده تحولات وسیعی بود که در جامعه آن زمان رخ داده بود.

بدون شک مدینه و خاطرات تلخ و شیرینش و نیز مرقد مطهر پیامبر(ص) و دخت گرامی‌اش امام را به سوی خود جلب می‌کرد؛ اما ضرورتهای جدید عملاً مانع از بازگشت به سوی آن گردید. امامان معصوم بعدی نیز پیوسته به مدینه و قبر مطهر پیامبر و مادر معصومشان تعلق خاطر عمیقی داشتند و جز با اجبار حاضر نبودند آن را ترک کنند و عموماً به هنگام ترک، وداعی سوزناک با قبر جدشان داشتند.

کوفه و موقعیت جغرافیایی و استراتژیکش، جمعیت و ترکیب جمعیتی‌اش و دلایل علاقه‌مندی بسیاری از ساکنانش به امام درخور بررسی و دقت فراوانی است؛ اما نکته مهم آن که در تحولات بعدی دوران حضرت، نقش فراونی ایفا کرد، نوپایی آن و ترکیب جمعیتی آن بود.

این سرزمین‌ حاصلخیز در کنار قلمرو امپراتوری ساسانی و نزدیک به پایتخت‌های بزرگ و باشکوه و ثروتمند تابستانی و زمستانی آنان قرار داشت. کوفه در ابتدا به عنوان یک پایگاه نظامی و سپس به عنوان یک شهر در دوران خلیفه دوم سر برآورد و با توجه به موقعیت جغرافیایی و زمینهای آبرفتی و سرسبزش به سرعت قبایل مناطق مختلف عربستان و یمن را به سوی خود جذب کرد. مطمئناً عده معتنابهی از ایرانیان ساکن در مناطق مرزی و نیز مردمان امارت‌نشین حیره،‌ بدانجا مهاجرت کرده بودند. این امیرنشین دست‌نشانده ساسانیان بود تا از نفوذ قبائل صحراگرد عرب به داخل قلمروشان جلوگیری کند.

کوفه، فاقد قوام شهری

۵ـ این شهر به‌رغم وسعت و ثروتش در مقایسه با شهرهایی چون دمشق، فاقد قوام شهری بود. شهری نوبنیاد که قبایل و اقوام مختلفی را در درون خود جای داده بود. اینان در محلات مختلفی سکونت داشتند. به دلیل مهاجر و جدیدالورود بودن، با سرزمین جدید آشنایی نداشتند و هنوز فرهنگ و آداب و رسومی برای تعامل متقابل با یکدیگر نیافته بودند و از مشکلاتی رنج می‌بردند که هر شهر جدید و به سرعت رشدیافته‌ای از آن رنج می‌برد.

در مقابل این شهر، دمشق قرار داشت؛ قدیمی‌ترین شهر شناخته‌شده دنیا. به لحاظ قدمت شهری، دمشق قدیمی‌ترین شهر جهان است. بخشی از امپراتوری روم شرقی که قرنها قبل از ورود اسلام، از فرهنگ و زبان سامی و آرامی و عربی برخوردار بود.

پس از سقوط شام در زمان خلیفه دوم، این منطقه تحت حکمرانی یزید ـ برادر معاویه ـ قرار گرفت و بعد از مرگ او تحت حکمرانی معاویه. مضافاً که خلیفه دوم برخلاف فرمانروایان دیگرش، بر معاویه سخت نمی‌گرفت و او را «کسرای عرب» می‌نامید و لذا او فرصت یافت دمشق و نواحی اطرافش را متناسب با ذوق و سلیقه خود مدیریت کند؛ مناطقی که قوام و انسجام شهری داشت.

<