پاورپوینت کامل مشق مشکوک مشروطه ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشق مشکوک مشروطه ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشق مشکوک مشروطه ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشق مشکوک مشروطه ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

انقلاب مشروطیت را بدون تردید نه تنها می‌توان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران، بلکه می‌توان یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ ایران محسوب کرد. انقلاب مشروطه در ایران سرآغاز رویارویی‌های جدی و گسترده جامعه ایرانی با فرهنگ و تمدن و تجدد غربی است. با انقلاب مشروطه در ایران، ظهور و حضور بسیاری از مفاهیم و نهادهای جدید و بسیاری از مفاهیم و نهادهای کهن و سنتی جامعه ایران را به چالش گرفت و آنها را با درجات متفاوتی دستخوش پاره‌ای تحولات نسبی کرد.

نقدی بر روایت کتب درسی تاریخ از انقلاب مشروطیت ایران

انقلاب مشروطیت را بدون تردید نه تنها می‌توان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران، بلکه می‌توان یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ ایران محسوب کرد. انقلاب مشروطه در ایران سرآغاز رویارویی‌های جدی و گسترده جامعه ایرانی با فرهنگ و تمدن و تجدد غربی است. با انقلاب مشروطه در ایران، ظهور و حضور بسیاری از مفاهیم و نهادهای جدید و بسیاری از مفاهیم و نهادهای کهن و سنتی جامعه ایران را به چالش گرفت و آنها را با درجات متفاوتی دستخوش پاره‌ای تحولات نسبی کرد.

با انقلاب مشروطیت، برای نخستین بار در تاریخ ایران است که به طور هرچه گسترده‌تر، مفاهیم و نهادهای جدیدی چون دموکراسی، پارلمان، قانون، آزادی، عدالت و برابری‌های اجتماعی، مفهوم جدید ملت، جامعه مدنی و حقوق شهروندی به عنوان اصلی‌ترین مطالبات سیاسی و اجتماعی در میان بسیاری از گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی پدیدار و پیگیری شد.

ایران با انقلاب مشروطیت به دنیای جدیدی قدم نهاد و برآن شد تا در میراث مدرنیته سهیم شود. استبداد سنتی به مدد قانون و قانونخواهی تا حدودی مهار شد و در بستر جامعه سنتی ایران، نهادها و سازمان‌های مردم‌سالارانه‌ای با هدف حاکمیت قانون و آزادی‌ها و برابری‌های اجتماعی پدیدار گشت. فرایند چرخه قدرت سیاسی و شکل و بنیاد حکومت و دولت و محتوای آن دستخوش تحول و دگرگونی نسبی اما مهمی شد. چالش‌ها میان سنت و تجدد و پاره‌ای تقابل‌ها میان گروه‌هایی از سنت‌گرایان و تجددگرایان، روحانیان و روشنفکران و تأویل‌های دینمدارانه و تأویل‌های سکولاریستی و لیبرالیستی و سوسیالیستی و روشنفکرانه و دموکراتیک از مفاهیم و نهادهای سنتی و جدید و نسبت میان آنها با یکدیگر در ادوار بعدی تاریخ معاصر ایران، از جمله مهم‌ترین پیامدهای انقلاب مشروطیت در ایران است.

مشروطه، ‌معرکه آراء

انقلاب مشروطیت ایران، ماهیت، علل و عوامل پیدایش آن، ویژگی‌ها و مؤلفه‌های آن، نقش‌ها و کنش‌ها و واکنش‌های متعدد و متفاوت و متضاد گروه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی و رهبران ملی، مذهبی و روشنفکری عصر مشروطیت ایران و دستاوردها و ناکامی‌های انقلاب مشروطه را می‌توان از زوایای متعدد و متفاوت و حتی متضادی بررسی کرد. فارغ از هرگونه تعلقات و جهت‌گیری‌های سیاسی، مذهبی و ایدئولوژیکی که هر شخص با درجات متفاوتی می‌تواند از هر یک از آن تعلقات و جهت‌گیری‌ها برخوردار باشد، نمی‌توان از این واقعیت روی برتافت که در جایگاه تاریخ نگر و تاریخ‌پژوه و تاریخ‌نگار، اعتبار علمی و تحقیقی هر اثر تاریخی تا حدود زیادی وابسته به میزان دخالت ندادن تعلقات و جهت گیری‌های شخصی یا گروهی و سیاسی یا ایدئولوژیک در نگرش به تاریخ و نگارش آن است. بسیاری از بدخوانی‌ها و بدفهمی‌ها و بدنمایی‌های تاریخی درباره انقلاب مشروطیت ایران، جدای از بی‌دانشی یا کم دانشی حاکم بر ذهن و زبان و قلم بسیاری از مورخان و پژوهشگران تاریخ مشروطیت، ریشه در جزم‌اندیشی‌ها و مطلق‌انگاری‌های برآمده از سیاست‌زدگی یا ایدئولوژی‌زدگی دارد.

افراط و تفریط‌های ناشی از سیاست‌زدگی و ایدئولوژی‌زدگی را با درجات متفاوتی می‌توان در میان بسیاری از تاریخ‌نگاران و انبوه آثاری که از در و دیوار به نام مشروطه‌شناسی منتشر می‌شود و در قالب‌ها و اشکال مختلفی چون اسلامگرایی افراطی، اسلام‌ستیزی افراطی، غربگرایی افراطی، غرب‌ستیزی افراطی، سنت‌گرایی افراطی، سنت‌ستیزی افراطی، تجددگرایی افراطی و تجددستیزی افراطی باز جست و به دست داد.

از جمله آثاری که در حوزه شناخت تاریخ انقلاب مشروطیت ایران پدید آمده است، کتب درسی تاریخ است که از سوی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش تدوین و تألیف و منتشر شده است.

نیاز به تأکید نیست که هدف آموزش‌های رسمی در حوزه‌های مختلف علوم انسانی از جمله آموزش تاریخ، تبیین نگرش‌ها، ارزش‌ها و مبانی فکری و سیاسی و ایدئولوژیکی متولیان و نهادهای آموزشی وابسته به نظام رسمی آموزشی در یک جامعه است. حق هیچ حکومت برای ترویج آموزه‌های مطلوب و مورد نظرخود از طریق آموزش‌های رسمی را نمی‌توان انکار کرد. اما می‌توان در چگونگی استفاده هر حکومت از این حق و میزان پایبندی نهادها و متون آموزش‌های رسمی در حوزه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، جامعه‌شناختی و تاریخ به ضرورت اجتناب از مطلق نگری‌ها و جزمیت‌اندیشی‌ها، تشکیک و تردید و آن را نقد کرد.

مهمان کتاب‌های درسی

آیا محتوای کتب درسی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش توانسته است برای افزایش آگاهی‌های سالم تاریخی مخاطبان خود و درس‌آموزی آنان از تجربیات تاریخی انقلاب مشروطیت ایران موفق باشد و دستاوردها و سرمایه‌های درخشانی را در این راه برجای نهد و به دست دهد؟!

بدون تردید وجود پاره‌ای آگاهی‌های روشنگرانه درباره زوایایی از بعضی حوادث و شخصیت‌های تاریخی انقلاب مشروطه در کتب درسی تاریخ را نمی‌توان انکار کرد. اما آیا نگرش و نگارش درسنامه‌های کتب آموزشی تاریخ درباره انقلاب مشروطیت ایران توانسته است خود را از آفات سطحی‌اندیشی، یکسونگری، مطلق‌انگاری، کمرنگ و پررنگ کردن حوادث و شخصیت‌های تاریخی و مصادره به مطلوب کردن آنها با استفاده از رویکردهای ضد تاریخی سانسور و تحریف دور نگاه دارد؟!

در متن درسنامه‌های کتب تاریخ مدارس درباره انقلاب مشروطیت ایران، وجه غالب رویکرد نویسندگان محترم آن کتب به طور عمده بر ارزیابی نقش و عملکرد دو جریان روحانیان و روشنفکران عصر مشروطه قرار دارد. شاید تمرکز و توجه اصلی کتب درسی تاریخ در حوزه تاریخ انقلاب مشروطه به نقش و عملکرد دو جریان روحانیت و روشنفکری، ناشی از تأثیرپذیری نگرش به انقلاب مشروطیت بر اساس دوگانه‌های سنت و تجدد، دین و دموکراسی و اسلام و غرب باشد. در کتب درسی تاریخ، تلاش شده است تا نشان داده شود که علما و روحانیان عصر مشروطیت از نقش ضد استبدادی و ضد استعماری برخوردار بوده و آنان بودند که رهبری مردم و انقلاب مشروطه را برعهده داشتند و نیز پیروزی انقلاب مشروطه مدیون رهبری و تلاش آنان است و ازسوی دیگر نیز از تصور نویسندگان کتب درسی تاریخ و تصویری که درسنامه‌های آن کتب درباره روشنفکران عصر مشروطه به دست می‌دهد، چنین برمی‌آید که نویسندگان و پدید آورندگان کتب درسی تاریخ برآنند تا به مخاطبان خود بیاموزند که روشنفکران عصر مشروطه جملگی از سرسپردگان به بیگانگان و از عوامل خیانت به ایران و خودباختگان در برابر غرب و مروجان تقلید کامل از غرب و موجب انحراف مشروطیت در ایران بودند.

در اینکه گروه زیادی از علما و روحانیان- و برخلاف ادعای نویسندگان کتب درسی تاریخ، نه همه آنان- در پیدایش و رهبری و پیروزی انقلاب مشروطیت ایران مشارکت و نقش داشتند هیچ تردیدی وجود ندارد. در اینکه عده‌ای از روشنفکران عصر مشروطه- و برخلاف ادعای نویسندگان کتب درسی تاریخ، نه همه آنان- نیز با درجات متفاوتی دچار خودباختگی در برابر غرب و مؤثر در ایجاد پاره‌ای انحرافات در روند تحولات و آرمان‌های مشروطه‌خواهی در ایران بودند، هیچ تردیدی وجود ندارد. اما آیا آنچه در کتب درسی تاریخ در باره انقلاب مشروطه و نقش روحانیان و روشنفکران در آن تأکید و ترویج شده است، تصور و تصویری درست از زوایای متعدد واقعیت‌های تاریخی را به دست می‌دهد؟!

آیا براستی همه علما و روحانیان عصر مشروطه، آن گونه که متن کتب درسی تاریخ به ذهن متبادر می‌کند، از نقش ضد استبدادی و ضد استعماری برخوردار بودند که موجب شده است تا نویسندگان آن کتب به استثنای امام جمعه درباری تهران، هیچ اشاره‌ای حتی یک اشاره کوچک به واقعیت بزرگ وجود تعدادی از روحانیان همکار و حامی حکومت استبدادی قاجار نکرده‌اند؟! برخلاف سکوت نویسندگان کتب درسی تاریخ در برابر واقعیت آشکار وجود برخی از روحانیان مدافع حکومت استبدادی در عصر قاجار و مشروطه، آن گاه و آنجایی که زبان اسناد و مدارک و متون تاریخی را فارغ از افراط و تفریط‌های ناشی از سیاست‌زدگی و ایدئولوژی‌زدگی به حرف درآوریم، نخواهیم توانست وجود عده‌ای از روحانیان واپسگرا و حتی طرفدار استبداد در عصر قاجار و مشروطه را انکار کنیم.

حاج شیخ ابوالحسن نجفی مرندی مؤلف رساله «دلائل براهین الفرقان فی بطلان قوانین نواسخ محکمات القرآن» و محمدحسین بن علی اکبر تبریزی، مؤلف رساله «کشف المراد من المشروطه و الاستبداد»، تنها نمونه‌هایی از وجود گروهی از روحانیان استبدادگرا در عصر قاجار و مشروطه(۱) به شمار می‌آیند که سخت به دفاع از حکومت استبدادی برخاسته و مردم را به مخالفت با مشروطیت و مقدم دانستن سلطنت استبدادی مطلقه بر سلطنت مشروطه و اعانت و یاری حکومت استبدادی تحریک و تشویق و دعوت کردند(۲)

افزون بر آن، استبدادزدگی بعضی از علما و روحانیان عصر قاجار و مشروطه، محدود به استبداد سیاسی نبود و همان گونه که در تقسیم‌بندی علامه محمدحسین نائینی، مشروطه‌طلب درباره شعب استبداد اشاره شده است، گروهی از عالمان دینی و روحانیان با درجات متفاوتی در چنبره‌ای از استبداد دینی که به تعبیر نائینی و در دیدگاه او از استبداد سیاسی خطرناک‌تر و زیانبارتر به نظر آمده است،(۳) در غلتیده بودند.

شایسته و بایسته بود نویسندگان محترم کتب درسی تاریخ، اگر حتی به سبب اختصار و ایجاز یا به هر دلیل دیگر نمی‌خواستند یا نمی‌توانستند اشاره‌ای به گروهی از علما و روحانیان دارای افکار و تمایلات استبدادی و ارتجاعی در عصر قاجار و مشروطه می‌کردند، حداقل در مقام رعایت جامع‌نگری علمی و جلوگیری از شائبه پنهانکاری، اشاره‌ای هرچند کوتاه به تقسیم‌بندی علما و روحانیان عصر مشروطه به دو دسته اصلی استبدادگرایان و استبدادستیزان‌ می‌کردند. اشاره‌ای که از آن در کتب درسی تاریخ، نشان و خبری نیست!