پاورپوینت کامل امامقلی خان؛ سردار سربدار ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامقلی خان؛ سردار سربدار ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامقلی خان؛ سردار سربدار ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامقلی خان؛ سردار سربدار ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

در تاریخ پرفراز و فرود این مرز و بوم، انسان‌های شجاع و وفاداری را می‌توان یافت که جان شیرین خود را بر سر محافظت از مرزهای جغرافیایی، اعتقادی، ایمانی، باورها و ارمان‌های مردمان این سرزمین الهی گذاشته‌اند. شناختن و شناساندن آنان به نسل امروزی، به ویژه جوانان، از ضرورت‌های انکارناپذیر است. از زمر این جانبازان و ایثارگران می‌توان از امامقلی خان، سردار صفوی نام برد که در مبارز ضد استعماری همچون ستاره‌ای در آسمان تاریخ ایران می‌درخشد …

در تاریخ پرفراز و فرود این مرز و بوم، انسان‌های شجاع و وفاداری را می‌توان یافت که جان شیرین خود را بر سر محافظت از مرزهای جغرافیایی، اعتقادی، ایمانی، باورها و ارمان‌های مردمان این سرزمین الهی گذاشته‌اند. شناختن و شناساندن آنان به نسل امروزی، به ویژه جوانان، از ضرورت‌های انکارناپذیر است. از زمر این جانبازان و ایثارگران می‌توان از امامقلی خان، سردار صفوی نام برد که در مبارز ضد استعماری همچون ستاره‌ای در آسمان تاریخ ایران می‌درخشد …

امامقلی بیگ پسر الله‌وری بیگ قوللر آقاسی از جانب پدر ارمنی و از مادر گرجی بود، پس از آنکه پدرش به فرمان شاه عباس به امیرالامرائی فارس و سپهسالاری ایران منصوب شد؛ او نیز با پدر به فارس رفت و در سال ۱۰۱۰ هجری هنگامی که پدرش در رکاب شاه عباس در خراسان با ازبکان می‌جنگید، لشکر به جزائر بحرین فرستاد و آن جزائر را که تا آن زمان در قلمرو حکومت هرمز و در دائر نفوذ دولت پرتقال بود، در اواسط رمضان آن سال بگرفت و اموالی فراوان از غنائم آنجا را برای شاه به خراسان فرستاد.

شاه عباس به پاداش این دلیری که قسمتی از خاک وطن را امام قلی از قلمرو بیگانگان آزاد ساخته بود، او را به لقب «خان» سرافراز ساخت و چون در همان سال حکومت مستقل لار نیز به دست الله وردیخان منقرض گردیده بود، شاه عباس حکومت لارستان را هم به امام قلی خان سپرد و مقام امیر دیوانی را نیز بر منصب‌های وی بیفزود. پس از مرگ الله وردیخان، شاه، امیرالامرائی فارس و سپهسالاری ایران را نیز به امام قلی خان تفویض کرد.

خان جوان فارس کم کم در قلمرو حکومت خود قدرت و تسلط کامل یافت و تا سال ۱۰۳۱ هجری جزائر قشم و هرمز و متعلقات آنها را نیز به فرمان شاهنشاه صفوی از پرتقالیان باز پس گرفت و از مغرب تا حدود بندر بصره پیش راند، بطوریکه سراسر خاک فارس و کوه‌گیلویه و لارستان و بنادر جنوب، از بندر جاسک تا شط‌العرب و تمام جزائر خلیج فارس در دائر حکومت و تسلط وی درآمد و به طور معمول بیست و پنج تا سی هزار سوار زبد جنگاور که از بهترین سواران ایران به شمار می‌آمدند در زیر فرمان داشت.

فتح بحرین و بندر گمبرون و جزائر قشم و هرمز و قطع نفوذ دولت پرتقالیان و اخراج پرتقالیان از آبهای دریای فارس، و کوتاه کردن دست بیگانگان از این دریای باستانی ایرانی از درخشانترین اقدامات دوران شاه عباس بزرگ است که به تدبیر و همت و شجاعت ئ فداکاری امام قلی خان، مقتدرترین و فداکارترین، ثروتمندترین و نزدیکترین سرداران پادشاه مقتدر صفوی صورت گرفته است.

پرتقالیان، از زمانیکه بر جزیر هرمز دست یافتند و امیر آن جزیره را تحت الحمای خویش سلطنت شاه عباس برای حفظ و حراست سفائن جنگی متصرفات امیر هرمز است با قریب دویست میل از آبهای اطراف آن به تصرف درآوردند و چون سواحل جزیر هرمز برای کشتیهای کوچک جنگی ایشان پناهگاه مناسبی نداشت، ساحل گمبرون را لنگرگاه کشتی‌های خود قرار دادند و در سالهای نخستین سلطنت شاه عباس برای حفظ و حراست سائن جنگی در آنجا قلعه‌ای بنا کردند، در پناه این قلعه همیشه بیست و پنج تا سی کشتی کوچک مسطح حاضر بود و دیده‌بانان جزیر هرمز به محض اینکه در دریا کشتی تجارتی بیگانه‌ای را می‌دیدند، با شلیک توپ سفائن جنگی خود را خبر می‌کردند تا برای گرفتن حق‌العبور از بندر گمبرون به استقبال بروند و راه را بر آنان ببندند پس از تصرف بحرین که با قیام خواجه معین‌الدین فالی و جنبش ایرانیان ساکن بحرین و حمل لشکری که از طرف امام قلی‌خان برای آزاد ساختن بحرین گسیل شده بود، صورت گرفت، پرتغالیان در هرمز، گمبرون و سائر بنادر و جزائر اطراف با ایرانیان به سخت‌گیری و بد رفتاری آغاز نهادند، شاه‌عباس برای رهائی ایرانیان از ستمگری بیگانه و قطع نفوذ آنان و آزادی بنادر و جزائر خلیج فارس از یونج پرتغالیها، مصمم شد که به بیگانگان را از سواحل خلیج فارس رانده و دست آنها را کوتاه کند و الله‌وردیخان امیرالامرای فارس را مأمور انجام این مقصود کرد الله‌وردیخان به سال ۱۰۲۲ هجری پسر خود امام قلی‌خان را که حاکم لار بود، به تسخیر بندر گمبرون فرستاد ولی تصرف قلعه گمبرون در این سال میسر نشد و امام قلی‌خان سال بعد، زمانی که پس از مرگ پدر، به جای او، امیرالامرای فارس شد، آن قلعه را به تصرف درآورد ویران ساخت و قلعه زیبای محکمی به سبک قلاعی که آنزمان در اروپا ساخته می‌شد، در سیصد قدمی آن و دور از دریا بنا نهاد. از آن پس بندر گمبرون از دست پرتغالیان خارج شد و در قلمرو حکومت فارس درآمد و امام قلی‌خان حکومت و حراست آن بندر را به یکی از سرداران خویش سپرد، این بندر پس از آنکه امام قلی‌خان جزیره هرمز را نیز به تصرف درآورد، ترقی بسیار کرد و به بندر عباس موسوم شد و مرکز تجارتخانه‌های مهم انگلیسی و هلندی گردید.

امام قلی‌خان امیرالامرای فارس در سال ۱۰۳۱ هجری، به نمایندگان انگلیسی کمپانی هند شرقی اخطار کرد، که اگر در جنگ ایران و پرتغال با شاه ایران یاری نکنند، تمام ابریشمی را که در ایران دارند توقیف خواهد شد و امتیازات تجارتی که از آن پیش گرفته‌اند از میان خواهد رفت، لیکن اگر با دولت ایران از در اتحاد درآیند، خساراتی که از جنگ با پرتغالیان بدیشان برسد از طرف ایران تلافی خواهد شد و به ایشان پرداخت خواهد گردید، بر اثر این التیماتوم سیاسی جدی امام قلی‌خان، اولیای کمپانی هند شرقی ناگزیر به اتحاد با ایران شدند و در روز اول محرم سال ۱۰۳۱ هجری برابر با ۱۶ نوامبر ۱۶۲۱ میلادی به واحدهای جنگی خود در اقیانوس هند دستور شرکت در جنگ با پرتغالیان زیر نظر و فرمان امام قلی خان سپهسالار ایران صادر کردند، امام قلی‌خان هم به قنبر بیگ خان حاکم لار دستور داد که نسبت به جزیر هرمز دعوی مالکیت کند و آن جزیره را مانند پیش، یعنی قبل از حمله آلبوکرک به هرمز، خراجگزار خود شمارد، پرتغالیها به این دعوی جواب سخت دادند و در نتیجه آتش جنگ روشن گشت.

امام قلی‌خان با سپاه فراوان از شیراز به جانب لار حرکت کرد و نخست یکی از سرداران خود به نام شاهقلی بیگ را با سه هزار سرباز ورزیده و جنگ آزموده مأمور تسخیر جزیره قشم ساخت، همچنین، ورود و خروج کشتی‌ها و قایق‌ها را از هرمز به سواحل بندر گمبرون و بالعکس ممنوع کرد و سپس با سپهسالار خود امامقلی بیگ از طریق لار عازم بندر گمبرون گردید و چون اطلاع یافت که سفائن انگلیسی از هندوستان به جاسک آمده‌اند، مأموری نزد ادوارد مونوکس نمایند انگلیسی کمپانی هند شرقی به میناب فرستاد و پیغام داد که برای بستن پیمان اتحاد، امیرالامراء خود شخصاً بدانجا خواهد رفت.

روز ۲۴ صفر ۱۰۳۱ هجری برابر با هشتم ژانویه ۱۶۲۲ میلادی امام قلی خان به اتفاق امام قلی بیگ سپهسلار خود به میناب رسید، و بی‌درنگ با نماینده انگلیسی کمپانی هند شرقی به مذاکره پرداخت و قرارداد اتحاد برای جنگ با پرتغالیان را امضاء کرد.

پس از عقد این معاهده، امام قلی‌خان شتابان به جانب بندر گمبرون حرکت کرد و نیروهای جنگی خود را در معیت واحدهای دریائی انگلیسی، روز ششم ربیع‌الاول آن سال برابر با نوزدهم ژانویه ۱۶۲۲ میلادی به سرداری امام قلی بیگ به کناره‌های جزیر هرمز که شاعری انگلیسی در وصف آن جزیره گفته بود: «اگر دنیا حلقه انگشتری باشد هرمز نگین آن است» و از شکوه و عظمت و رونق و ثروت آن داستانهای شگفت و دلکش در صفحات تاریخ دریای پارس به جای مانده است، فرستاد.

نیروی دریائی پرتغال در بندر هرمز، مرکب از پنج کشتی جنگی بزرگ و دو کشتی جنگی کوچک و زورقهای جنگی خرد و بزرگ بادبانی بسیار بود بعلاوه دو کشتی بزرگ نیز که هر یک مجهز به سی توپ و سیصد مرد جنگی بود، و با حاکم جدید پرتغالی جزیره به نام سیمون دوملو که از طرف نائب‌ارسلان پرتغال در هندوستان، به کمک روی فری‌یرا فرمانده پرتغالی ناوگان پرتغال در آبهای هرمز آمده و به جای فرانسیسکو دوسوزا حاکم پرتغالی متوفای جزیره در آنجا حکومت میکرد، نیز پشتیبان این نیروی دریائی به شمار می‌رفا.

قلعه قشم را شاهقلی بیگ و سپاهیان وی از جانب خشکی محاصره کرده بودند و مدافعین پرتغالی قلعه به پایداری برخاستند و چون سه روز قلعه زیر آتش توپخانه ایرانیان قرار گرفت، قسمتی از حصار قلعه ویران گشت و قلعه قشم گشوده شد و سربازان امام قلی خان جزیره را متصرف شدند و (روی فری یرا) سردار پرتغالی که در جزیر قشم بود اسیر گردید و امیر زین‌الدین محمد حاکم مغستان که به وطن خود خیانت کرده و به کمک پرتغالی‌ها شتافته بود به امر امام قلی‌خان اعدام شد.

روز ۲۸ ربیع‌الاول سال ۱۰۳۱ هجری برابر با نهم فوریه ۱۶۲۲ میلادی امام قلی‌خان به اتفاق سرداران سپاه خود علی‌قلی بیگ و پولادبیگ و شارقعلی محمد سلطان و علی‌بیگ، با سه کشتی جنگی و سه هزار سپاهی به استحکام مواقع نظامی پرداخته، در حالیکه خود شخصاً فرماندهی عملیات نظامی را در دست داشت در میان امواج کف‌آلود ساحل جزیره، جنگ هرمز را آغاز نهاد.

پرتغالیان به دفاع برخاستند و پس از آنکه عده‌ای از ایرانیان مهاجم را کشتند، به درون قلعه نظامی بزرگ و مستحکمی که از سنگ خارا ساخته شده و دژی نفوذ ناپذیر با برج و باروهای بسیار و توپهای آتشی و حصارهای سنگی بود و خرابه‌های آن تا امروز هم باقی است، پناه بردند.

دو هفته، روز و شب، جنگی سخت و هول‌انگیز در داخل جزیره هرمز و برگرد حصارهای خارجی آلبوکرک به شدت ادامه داشت، و دریای خروشان را شب و روز در آتش و خون و دود گرفته بود، روز ۱۲ ربیع‌الثانی برابر با ۲۴ فوریه، قوای بحری ایران به قوای دریائی پرتغالیان حمله کردند و کشتی مخصوص امیرالبحر پرتغال، موسوم به کشتی سان پدرو را که ۵۹۰ تن گنجایش داشت آتش زدند.

پرتغالی‌ها برای آنکه آتش به سائر کشتی‌ها سرایت نکند، لنگر کشتی‌سان پدرو را بریدند، و آن را به اختیار باد در دریا رها کردند و در حدود جزیر لارک کشتی مزبور به دست سپاهیان ایران افتاد و محمولات آن که بیشتر توپ و اسحله و ادوات جنگی بود، به چنگ ایرانیان درآمد.

روز چهاردهم جمادی‌الاولی برابر با ۱۷ مارس سپاهیان ایران با پرتغالیان جنگ سخت و وحشتناکی را آغاز کردند و پس از نه ساعت جنگ و زد و خورد خونین، عاقبت پرتغالیان به درون قلعه گریختند و در همان احوال نیز سپاهیان ایران به فرمان امام قلی‌خان قسمت پرتغالی‌نشین جزیره را آتش زدند. پس از این جنگ ایرانیان برای به تصرف درآوردن قلعه هرمز تلاش فراوان کردند و عد بی‌شماری از ایرانیان کشته شدند، شاهقلی بیگ، سردار امام قلی خان، چون چنین دید، دویست تن از شجاعان جنگنده را به فرمان امام قلی خان انتخاب کرد و از میان آتش توپ و تفنگ محصورین گذشته، به یکی از باروهای قلعه رسید و آن را به تصرف درآورد، اما چون از دویست مرد جنگی که به همراه وی حمله کرده بودند جز عد معدودی باقی نمانده و بقیه کشته شده و از بین رفته بودند بیش از نیم ساعت نتوانست آن بارو را در تصرف خود نگهدارد، به ناچار، با چند نفر باقی مانده یاران دلاور خود، عقب‌نشینی کرد و به نزد امام قلی‌خان بازگشت.

در روز دهم جمادی‌الاولی دو کشتی دیگر از پرتغالیان غرق گردید و در همان احوال شدت و فشار حمل ایرانیان به قلعه زیادتر می‌شد، محصورین قلعه ناچار از در صلح درآمدند و در روز ۱۵ جمادی‌الاولی پرتغالیان دو نفر را برای درخواست صلح به اردوی امام قلی‌خان فرستادند، امام قلی‌خان پیشنهاد صلح آنان را به بهان آنکه از شاه دستور صلح ندارد پذیرفت و به جنگ ادامه داد. روز هجدهم جمادی‌الاولی قسمت بزرگی از قلعه با گلوله توپ فرو ریخت ولی پرتغالیان با وجود کمی آذوقه و مضیق آب، در داخل قلعه به پایداری ادامه داده و شدیداً مقاومت کرده و از ورود سپاهیان ایران به قلعه، به سختی جلوگیری کردند، در روز دوم جمادی‌الثانی برابر با چهاردهم آوریل یک کشتی که حامل دسته‌ای از اعراب ساحلی بود و به کمک پرتغالیها می‌آمد در حدود هرمز پدیدار، شد و چون خود را در خطر دید سپاهیان ایران دید، خواست تا راه دیگری در پیش گیرد ولی سپاه دریائی ایران بر آن کشتی دست یافت و هشتاد تن از اعراب را گردن زدند و بقیه را دربند کردند و کشتی را متصرف شدند.

روز هفتم جمادی‌الثانی حصار خارجی قلعه به