پاورپوینت کامل امام صادق(ع) و مکتب تشیع ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام صادق(ع) و مکتب تشیع ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام صادق(ع) و مکتب تشیع ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام صادق(ع) و مکتب تشیع ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

مکتب تشیع به عنوان یک نظام عظیم، مرتبط و متین فقهی و کلامی و معرفتی عمیقاً مرهون تعلیمات امام صادق(ع) است. امام ششم را در پی افکندن این نظام و تبیین و توسعه آن نقشی است بی‌بدیل. انتساب مذهب تشیع به حضرتش از دیرباز به همین علت بوده است. قبل از پرداختن به موضوع، لازم است اجمالاً‌به دو نکته اشارت داد.

مکتب تشیع به عنوان یک نظام عظیم، مرتبط و متین فقهی و کلامی و معرفتی عمیقاً مرهون تعلیمات امام صادق(ع) است. امام ششم را در پی افکندن این نظام و تبیین و توسعه آن نقشی است بی‌بدیل. انتساب مذهب تشیع به حضرتش از دیرباز به همین علت بوده است. قبل از پرداختن به موضوع، لازم است اجمالاً‌به دو نکته اشارت داد.

تغییر تلقی نسبت به ائمه و نقش آنان

۱ـ تلقی عمومی شیعیان در طی دهه‌های اخیر نسبت به ائمه و نقش آنان، دچار دگرگونیهایی شده است. در گذشته شناخت نسبت به امامان عمدتاً‌ بر اساس احادیثی بود در فضائل و مناقب آنان، ‌و در دوران اخیر این شناخت تحت تأثیر تصوری است که شیعیان از نقش اجتماعی و سیاسی و فرهنگی امامان دارند.

این تحولِ در شناخت به نوبه خود متأثر از شرایط جدیدی است که در کمتر از یک سده گذشته حاکم شده است. گرایش به فهم تحلیلی تاریخ و از آن مهمتر، نفوذ عمیق و محبوبیت و بلکه مقبولیت اندیشه‌های چپ و به طور کلی افکار انقلابی و بعضاً‌مسلحانه و بر اندازانه، از مهمترین عوامل است.

البته تحول یاد شده در قلمروهای مختلف شیعی یکسان و همانند نیست. در ایران به گونه‌ای است و در بین شیعیان عرب و عرب زبانها به گونه‌ای دیگر و در بین شیعیان شبه‌قاره هند و افغانستان به گونه‌ای متفاوت‌تر. این تفاوتها به دلیل شرائط متفاوت آنهاست و اینکه این تفاوت، خصوصیات و الزامات خاص خود را داشته است.

در ایران بعد از مشروطه و به ویژه پس از شهریور ۱۳۲۰ افکار چپ به عنوان یک جریان فکری و ایدئولوژیکی و سیاسی در بین تحصیل‌کرده‌ها و روشنفکران محبوبیتی بلامنازع یافت. این جریان طبقات جدید مذهبی را، خصوصاً از دهه ۱۳۴۰به بعد، عمیقاً‌ تحت تأثیر قرار داد. اینان گذشته خود و حتی گذشته دین خود را در بسیاری از موارد بر اساس همان روشها و معیارهایی بررسی کردند که در میان ترقی‌خواهان چپ ایرانی رواج و مقبولیت داشت و در پی اثبات همان مسائلی بودند که برای آنها اهمیت داشت. البته عوامل دیگری هم در این میان دخالت داشت که از بیانش درمی‌گذریم.

اما داستان در بین شیعیان عرب منطقه چنین نبود. در آنجا احساس محرومیت عمیق صرفاً‌به دلیل شیعه بودن،‌و احساس اقلیت بودن حتی در آنجا که اکثریت عددی از آنان بود،‌ و احساس ادامه همه‌جانبه سیاست تبعیض‌آمیز و طائفه گرایانه عثمانیها حتی پس از استقلال کشورهای عربی،‌ مهمترین عامل رجوع به اندیشه‌های چپ و انقلابی بود.

به عبارت دیگر ماهیت تمایل به افکار چپ و چپ‌گرایی در میان شیعیان عرب در بطن خود کاملاً‌ متفاوت بود با آنچه در ایران وجود داشت؛ اما نتیجه هر دو جریان در فهم بیش از حد سیاسی و انقلابی روش و سیره ائمه، کم و بیش یکسان بود.

از این دیدگاه بزرگترین و بلکه تنها رسالت امامان در مبارزه همه‌جانبه آنان با حاکم و نظام حاکم خلاصه می‌شد. و این خود بر دو باور مبتنی بود:

اول آنکه تمامی بدیها و کژی‌ها و ستمها به حاکمان راجع می‌شود،

و دوم آنکه تنها وظیفه امامان، مقابله بی‌امان با آنها است.

بر اساس چنین تفسیری مجموع اقدامات ائمه اعم از «فعل» و «قول» و «تقریر» صرفاً‌ در خدمت همین هدف است، حتی اگر به انقلاب مسلحانه بینجامد. خواه از طرف خود آنان باشد و یا از طرف پیروان و شاگردانشان.

تفاوت تشیع با سایر مذاهب اسلامی

۲ـ نکته دیگر اینکه هستند در بین شیعیان کسان فراوانی که مکتب تشیع را کم و بیش همانند سایر مکاتب و مذاهب اسلامی می‌دانند، بدون آنکه به غنای استثنایی آن در وجوه مختلف فقهی و کلامی و معرفتی و عاطفی توجه داشته باشند و اینکه این غنا و ژرفنایی و متانت نتیجه مستقیم تعلیمات امامان معصوم است.

در اینجا هدف صرفاً‌ تذکر یک واقعیت است و نه ارزش‌گذاری و بیان فضیلت و برتری. تا هنگامی که این واقعیت به درستی و به گونه‌ای بی‌طرفانه و عالمانه روشن نشود، نمی‌توان درباره نقش امامان صحبت کرد. کافی است نه تنها محتوا، بلکه تقسیم‌بندی‌ها و عناوین ابواب و فصول کتابی همچون «کافی» با کتب حدیثی غیر شیعیان مقایسه شود تا نکته یاد شده به دست آید.

اشتباه نشود. در اینجا هدف دفاع از کلیت میراث حدیثی ما نیست که هیچ عالم مجتهدی در طول تاریخ نه چنین ادعایی داشته و نه چنین کرده است. ارزیابی صحت و اعتبار احادیث خود فن مستقلی است و مبانی خاص خود را دارد. سخن در این است که این مجموعه‌های حدیثی که عموماً‌ چیزی جز آموزشهای عملی و بیانی ائمه نیست، مشتمل بر معارفی است که در نزد مکاتب و مذاهب اسلامی دیگر یافت نمی‌شود. سخن در نقاط قوت استثنایی و منحصر به فرد است و نه موارد ضعیف و یا موارد مشابهی که در نزد دیگران هم وجود دارد.

اگر این نکته پذیرفته شود، آنگاه به راحتی می‌توان درباره نقش بی‌بدیل ائمه در تکوین ساماندهی مکتب تشیع سخن گفت و اینکه این مکتب مشتمل بر چه معارف و ویژگیهایی است که چنین نظام اعتقادی و فقهی مستحکم و منسجمی را تولید کرده است.

رسالت امامان

۳ـ در اینجا لازم است به مفهوم رسالت امامان اشارتی رود. این رسالت در درجه نخست بیان و تشریح معارف عمیق وحیانی بود. آن نوع معارفی که انسانها با ظرفیتهای انسانی‌شان، ‌اعم از عقلانی و روحی و احساسی و عاطفی،‌ نمی‌توانند بدان دست یابند. می‌باید آن را از منبعی آسمانی دریافت کنند و افراد آشنای با این رمز و راز آن را برایشان بازگو و تفسیر کنند.

این منبع از نظر ما قرآن کریم است و آموزشهای پیامبراکرم(ص). و نقش اصلی ائمه، توضیح و مفهوم کردن و تطبیق دادن این مجموعه است. اعم از آنکه به اصول اعتقادی راجع شود و یا به فروع عملی.

در آغاز نبرد سهمناک صفین، مردی از منطقه شام لگام اسب امام علی(ع) را گرفت و از ایشان درباره قضا و قدر الهی سؤال کرد. (به احتمال فراوان به دلیل سطح بالای فرهنگ منطقه شام این نوع سؤالها در آن ایام برای شامیان مطرح بود. اگر چه این نوع مسائل در دهه‌های بعد کل جامعه اسلامی را فرا گرفت.) اطرافیان حضرت برآشفتند و اینکه در این گیر و دار این چه سؤال و چه توقعی است! حضرت فرمود: «ما اصولاً‌برای چنین مسائلی است که می‌جنگیم» و سپس با مهربانی و با تفصیل به پاسخ شامی پرداخت.

بدون شک دفاع از حق و حقیقت و دفاع از مظلوم و مستضعف و مقابله با کژی و ظلم و انحراف و تلاش برای استقرار سنت و عدالت و عمل به وظیفه‌ای که دین در شرایط مختلف طلب می‌کرده و تطبیق دادن احکام دین با موقعیت‌های متفاوت، از جمله رسالتهای امامان معصوم بوده است، اما وظیفه اصلی همانا شرح و بسط معارف وحیانی و الهی بوده است.

برای نمونه «ادعیه معتبر» را در نظر بگیرید. اعم از آنکه کوتاه باشد و یا بلند. زیباترین و لطیف‌ترین بخش هر دینی دعاهای اوست. هم ادیان ابراهیمی و هم ادیان ژرف و عمیق آسیایی را ادعیه‌ای است؛ اما به واقع هیچ یک به تعالی و عمق و زیبایی و صمیمیت و سبکی و لطافت و روح‌نوازی ادعیه ما نیست. به ویژه در آنجا که خداوند را توصیف و تسبیح و ستایش می‌کند و خود را معرفی و ترسیم می‌کند، با او راز و نیاز و نجوا می‌نماید. انسان به واقع احساس می‌کند که بی‌نهایت را درمی یابد و به آن متصل می‌شود.

البته این یک نمونه است. مهم این است که نقش امامان تا سطح یک انقلابی عدالت‌خواه