پاورپوینت کامل پایان عصر یکه‌سالاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پایان عصر یکه‌سالاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پایان عصر یکه‌سالاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پایان عصر یکه‌سالاری ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

جنگ دوم جهانی دوسالی پس از آغازش در اروپا به ایران رسید. ساختار سیاسی ایران در آن زمان، ساختاری یکهسالار بود. هرچند بر متن قانون اساسی مشروطه قرار بود پادشاه سلطنت کند و نه حکومت، اما روال حکومتداری به گونه ای دیگر بود. تقریبا ده سالی میشد که رضاشاه با تکیه بر تجدد آمرانه، بخشهایی از قانون اساسی مشروطه را به کناری نهاده بود.

۱

جنگ دوم جهانی دوسالی پس از آغازش در اروپا به ایران رسید. ساختار سیاسی ایران در آن زمان، ساختاری یکهسالار بود. هرچند بر متن قانون اساسی مشروطه قرار بود پادشاه سلطنت کند و نه حکومت، اما روال حکومتداری به گونه ای دیگر بود. تقریبا ده سالی میشد که رضاشاه با تکیه بر تجدد آمرانه، بخشهایی از قانون اساسی مشروطه را به کناری نهاده بود. دوران سلطنت رضاشاه از تاجگذاری تا اشغال ایران از سوی متفقین و خلع شاه از سلطنت را میتوان به دو دوره تقسیم کرد: از تاجگذاری در سال ۱۳۰۴ تا پنج – شش سالی پس از آن، که دوران سامان دادن حکومت مقتدر و متمرکز است و هنوز استبداد جا خوش نکرده است. احزاب سیاسی و اتحادیه های صنفی که از پی انقلاب مشروطه پا گرفته بودند و در جریان جنگ اول جهانی و سالهای پس از آن رشد چشمگیری داشتند، همچنان نیم نفسی میکشند و حیاتی پنهان دارند. ده سال پایانی سلطنت رضاشاه دوران یکسره یکه سالاری و استبداد است. در این دوره اقتدار و تمرکز حکومت که خواست انقلاب مشروطه بود، به استبداد آلوده میشود. حکومت مقتدر و متمرکز و مستبد، جانمایه مشروطیت را که حکومت قانون بود و صیانت از حقوق فردی و اجتماعی مردم و برابریشان در برابر قانون را برنمی تابد و چون بسیاری از حکومتهای آن زمان در اروپا و آسیا، از شوروی استالینی گرفته تا آلمان هیتلری و ایتالیای موسولینی و ترکیه آتاتورکی، سرمست از اندیشه تجدد آمرانه، انسان و حقوق فردی و اجتماعیاش را به مسلخ نوسازی آمرانه میبرد. در این ده سال حکومت حتی تحمل نیروهای خودی را ندارد. بسیاری از آنان که در کنار رضا شاه به تحکیم سلطنتش یاری کردند، مغضوب او میشوند و آرامآرام از صحنه سیاسی کنار گذاشته میشوند؛ به حصر خانگی محکوم میشوند، تبعید میشوند و تنی چند هم کشته. دگراندیشی جایی ندارد. یا با منی، یا بر من.

گرچه ایران در آستانه جنگ دوم جهانی، برابر با ایرانی برآمده از جنگ اول جهانی نیست و تمامیت سرزمینی ایران در قیاس با امپراتوریهای فروریخته همسایه، روسیه تزاری و ترکیه عثمانی حفظ شده است و نوسازی در همه عرصه ها جاری است، اما معمار و مهندس این نوسازی تنها به آمرانه بودن این نوسازی رای داده و استبداد را ضامن اجرای آن میداند. خلع رضا شاه از سلطنت از پی اشغال ایران، پایان این دوره یکه سالاری و به گونهای بازگشت به دوران نخستین مشروطه، به ویژه مجلس دوم و سالهای پایانی جنگ جهانی اول بود. در این بازگشت، جامعه مدنی در ایران دوباره جان میگیرد و نفسی تازه میکند.

۲

زایش جامعه مدنی ایران، به دوران انقلاب مشروطه و به ویژه دوران جنگ جهانی اول و سالهای نخست پس از آن برمیگردد. این جامعه با افت و خیزهایی توانست پویایی خود را تا دهه ۱۳۱۰ حفظ کند، اما در آخرین ده سال سلطنت رضا شاه جامعه مدنی دیگر خود مختارانه فعال نبود. با کنار رفتن رضا شاه ما به نوعی به سالهای پس از جنگ جهانی اول بازمیگردیم. در این شرایط جامعه مدنی از انفعال تحمیلی تجدد آمرانه رها میشود، جان میگیرد و در هیات نهادهای سیاسی و صنفی به طرح خواستهایش مینشیند. تمام نیروهای رانده از صحنه سیاسی مجددا به صحنه میآیند و کارورزان طبقاتی در اتحادیه های صنفی به طرح خواستهایشان برمیخیزند. روزنامهها با آزادی به نقد رفتار حکومت مینشینند و روزنامه نگاران قلم از نیام میکشند و عشق به آزادی را از پستوی خانه برون میآورند. مجلس، نهادی میشود منتخب مردم و پاسخگوی آنان. رای مردم آخرین کلام است. زندانیان آزاد میشوند و دادگستری نه تنها استقلالش را باز مییاید، بلکه از این هم فراتر، آنانی را که حقوق مردم را پایمال کرده بودند، زبان منتقدان را بریده بودند، قلم روزنامهنگاران را شکسته بودند، منتقدان و کارورزان سیاسی را به تبعید و حصر خانگی محکوم کرده بودند، معترضان را شکنجه داده و به خاک افکنده بودند را تک به تک به پای میز محاکمه میکشاند و جزایشان را میدهد.

در این صحنه البته احزاب و سازمانهای سیاسی را نیز داریم که برکشیده ترینشان حزب توده است. حزب توده با حمایت شوروی در مهر ۱۳۲۰ تشکیل میشود آنهم در هیاتی ضد فاشیستی، غیرطبقاتی و غیرکمونیستی. حزبی که خیلی زود پرصداترین نیروی صحنه سیاسی ایران میشود و بسیاری از خبرگان و نخبگان را به خود جذب میکند. با پیروزی شوروی در نبرد استالینگراد در ماههای پایانی سال ۱۳۲۲، حزب توده دیگر سر از پا نمیشناسد و بیشتر از گرایشش به ک