پاورپوینت کامل پیامدهای ربودن امام ‌موسی‌صدر ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامدهای ربودن امام ‌موسی‌صدر ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامدهای ربودن امام ‌موسی‌صدر ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامدهای ربودن امام ‌موسی‌صدر ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

رابطه میان امام موسی صدر و امام خمینی(ره)، هم رابطه‌ای خویشاوندی بود و هم رابطه‌ای اعتقادی و مبارزاتی. گذشته از آن، امام صدر پیوندی استوار با یاران امام خمینی(ره) داشت که در سالهای پایانی حکومت شاه، ایران را ترک کردند و به بیروت پناه بردند. می‌توان گفت جنبش أمل نقش مهمی در این جریان داشت؛ زیرا یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌‌های جنبش، یعنی دکتر مصطفی چمران که مسئول رده اول سازمانی جنبش و یکی از بزرگترین معاونان امام صدر به شمار می‌رفت، از حامیان انقلاب اسلامی بود و پس از پیروزی انقلاب به عنوان نخستین وزیر دفاع ایران منصوب شد.

۴) انقلاب اسلامی ایران و نقش لبنان

رابطه میان امام موسی صدر و امام خمینی(ره)، هم رابطه‌ای خویشاوندی بود و هم رابطه‌ای اعتقادی و مبارزاتی. گذشته از آن، امام صدر پیوندی استوار با یاران امام خمینی(ره) داشت که در سالهای پایانی حکومت شاه، ایران را ترک کردند و به بیروت پناه بردند. می‌توان گفت جنبش أمل نقش مهمی در این جریان داشت؛ زیرا یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌‌های جنبش، یعنی دکتر مصطفی چمران که مسئول رده اول سازمانی جنبش و یکی از بزرگترین معاونان امام صدر به شمار می‌رفت، از حامیان انقلاب اسلامی بود و پس از پیروزی انقلاب به عنوان نخستین وزیر دفاع ایران منصوب شد.

حتی رئیس‌جمهور حافظ اسد نیز پیش از انقلاب، توسط امام صدر با امام خمینی آشنا شد. این واقعیت را آشکارا می‌توان از خبری که مجله الأسبوع العربی در تاریخ ۱۹ /۶ /۱۹۷۸ منتشر کرد، دریافت: «ناظران، غیبت امام صدر را غیبتی کامل از عرصه فعالیت سیاسی در لبنان می‌دانند… منابع آگاه خالی شدن روزنامه‌ها از سخنان امام صدر را چنین تحلیل می‌کنند که به هیچ وجه به معنای متوقف شدن فعالیتهای سیاسی او نیست، بلکه آنچه او را از اهتمام ورزیدن به اوضاع داخلی لبنان بازداشته، توجه فزاینده او به تحولات اوضاع داخلی ایران است؛ چرا که او در فعالیتهای جریان مخالف در ایران نقش دارد.»

روزنامه الشرق الأوسط دربار مسئله ربودن امام صدر و ارتباط او با انقلاب اسلامی آمده است: «ربودن او به سبب عوامل بسیاری بود که شاید یکی از آنها موقعیت قابل پیش‌بینی و احتمالی او در ساختار انقلاب پس از پیروزی آن باشد. پیروزی این انقلاب از نظر طرفهای بین‌المللیِ دوستِ شاه و نظام او، امری دور از انتظار نبود. ارتباط امام صدر با انقلاب اسلامی ارتباطی استوار و عمیق و تقریباً خودجوش بود تا جایی که نخستین معاون نخست‌وزیر در نخستین کابینه ایران، دکتر صادق طباطبایی، خواهرزاد امام صدر بود… اگر انقلاب پیروز می‌شد و دولت آن شکل می‌گرفت، جایگاه و نقش امام صدر نیز پویا‌تر و تأثیرگذار‌تر می‌شد؛ زیرا او کانال ارتباطی ایران با دولتها و ملتهای عربی و همچنین کانال ارتباطی اعراب با ایران می‌شد؛ همچنان که نقش واسطه میان لیبرالهای اسلام‌گرا و جنبش امام خمینی و علما را پیدا می‌کرد و همین نقش او را قادر می‌ساخت که از جایگاهی که در تهران در انتظار او بود، بین نیرو‌ها هماهنگی ایجاد کند و از بروز بحران جلوگیری کند.»

پس از ناپدید شدن امام موسی صدر، وزیران خارجه ایران و عراق در نیویورک با یکدیگر دیدار و توافق کردند که امام خمینی(ره) که با فشار نظام شاه به عراق تبعید شده بود، از عراق اخراج شود. در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۸ خانه امام در نجف اشرف به محاصره نیروهای امنیتی عراق درآمد و امام نجف را به سمت مرز کویت ترک کرد؛ ولی کویت زیر فشار نظام شاه با ورود ایشان به خاک کویت مخالفت کرد. امام قصد داشت به سوریه برود، ولی پس از مشورت با پسرش قرار شد به پاریس بروند. در تاریخ ۶ /۱۰/ ۱۹۷۸ امام خمینی از بغداد به پاریس رفت و در نوفل لو شاتو اقامت کرد.

الف) رئیس جمهور فرانسه و امام خمینی(ره)

رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، ژاک شیراک که در آن هنگام نخست‌وزیر بود، در یادداشتهای خود نوشته است: «سال ۱۹۷۸ وقتی آیت‌الله خمینی که چند سال بود به عراق تبعید شده بود از این کشور اخراج شد، صدام از طریق سفیر خود در پاریس، نامه‌ای برای من فرستاد و در آن سفارش کرد که به خمینی اجازه ورود به فرانسه داده نشود. صدام در این نامه چنین هشدار داده بود: بسیار مراقب باشید. بگذارید او به لیبی برود؛ زیرا اگر او در فرانسه چیزی بگوید، بازتاب بین‌المللی خواهد داشت، در حالی که اگر در لیبی چیزی بگوید، هیچ‌ کس آن را نخواهد شنید! در آن زمان من هنوز نخست‌وزیر نشده بودم؛ ولی با این حال فوراً نامه را به رئیس‌جمهور ژیسکار دیستن دادم. او هیچ توجهی به آن نکرد و حتی کاملاً برعکس آنچه رئیس‌جمهور عراق گفته بود، عمل کرد.»

نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، فاصله زمانی میان ربودن امام صدر در لیبی و ابلاغ پیام به امام خمینی برای ترک عراق است. این فاصله تقریباً یک‌ماهه تصادفی نبود، به ویژه آنکه صدام از طریق شیراک به فرانسویان توصیه کرده بود که امام را نپذیرند و او را به سوی لیبی بفرستند. رخ دادنِ پی در پی حوادث در مدتی کوتاه، میزان ارتباط امام صدر و امام خمینی(ره) را به روشنی معلوم کرد و نظام شاه و دستگاههای اطلاعاتی دنیا و به دنبال آن نظامهای وابست عربی نیز این ارتباط را دریافتند. انتخاب لیبی به عنوان تبعیدگاه امام خمینی از حسن نیت صدام نبود؛ زیرا او با شاه هماهنگی داشت، همچنان‌که این تصمیم بدون هماهنگی با قذافی گرفته نشده بود. حداقل این بود که لیبی نزد دستگاههای اطلاعات