پاورپوینت کامل جدال دو فیلسوف بر سرجبر و اختیار ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جدال دو فیلسوف بر سرجبر و اختیار ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جدال دو فیلسوف بر سرجبر و اختیار ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جدال دو فیلسوف بر سرجبر و اختیار ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

هابرماس مقاله خود را با اشاره به مدعای نوروساینتیست‌ها که مسأله اراده آزاد اکنون با نوروساینس (دانش مطالعه سامانه عصبی) قابل تبیین و تفسیر است، شروع و عنوان می‌کند که به نظر می‌رسد رویکرد نوروساینتیست‌ها در مورد اراده آزاد به سمتی پیش می‌رود که قصد بررسی ساختار تمام هستی را دارد، رویکردی که مختص فلسفه است.

هابرماس مقاله خود را با اشاره به مدعای نوروساینتیست‌ها که مسأله اراده آزاد اکنون با نوروساینس (دانش مطالعه سامانه عصبی) قابل تبیین و تفسیر است، شروع و عنوان می‌کند که به نظر می‌رسد رویکرد نوروساینتیست‌ها در مورد اراده آزاد به سمتی پیش می‌رود که قصد بررسی ساختار تمام هستی را دارد، رویکردی که مختص فلسفه است.

هابرماس با تأکید بر اینکه اراده آزاد، در بازی زبانی کنشگر مسئول جای دارد، به بررسی آن سؤال می‌پردازد که آیا پیشرفت‌های علمی در نوروساینس می‌توانند این بازی زبانی را زیر سؤال ببرند یا خیر! وی اشاره می‌کند که برخلاف حیوانات، انسان‌ها برخوردار از ویژگی التفاتی (

intentionality

) هستند که پیشفرض آن، این است که اراده آزاد داشته باشند. هر کاری که انجام می‌دهیم، می‌تواند با این پرسش همراه شود: «چرا آن کار را انجام دادی؟» این خود حاکی از آن است که ما می‌توانستیم این کار را انجام ندهیم، کار دیگری انجام دهیم یا جور دیگری انجامش دهیم و دوم این که قصد کردیم و خواستیم تا این کار را انجام دهیم. هابرماس سپس اشاره می‌کند که پیشفرض اراده آزاد برای این که بتوان مسئولیت کاری را متوجه شخصی دانست، ضروری است و اراده آزاد پیشفرض بازی زبانی کنشگر مسئول است. با توجه به این امر، افراد باید همیشه اجازه بدهند که عقل بر کارهای آنان حکفرما باشد؛ چرا که باید مسئولیت کار خود را بپذیرند و حتی در مواردی که به صورت احساسی رفتار می‌کنند یا تحت تأثیر مناسبات اجتماعی قرار می‌گیرند، همچنان مسئولیت عمل خود را دارند و مستحق تحسین یا سرزنش هستند.

سه شرط برای اعمالی که مبتنی بر اراده آزاد است

از نظر هابرماس، هنگامی که ما تحت فشار قرار می‌گیریم تا کارهای اخلاقی خود را بررسی، توجیه یا تبیین کنیم. مشخص می‌شود عملی که مبتنی بر اراده آزاد باشد، باید سه شرط را در برابر جامعه تأمین کند:

نخست، شخص باید متوجه باشد که در فضای عقلانیت فرهنگی خاص و در معرض دلایل له و علیه قرار دارد؛ دوم، قضاوت عملی شخص به ملاحظات مرتبط با دلایل آن وابسته باشد و سوم اینکه شخص خود نیز دلیل تعیین کننده شناختی را برگزیند.

هابرماس اظهار می‌کند دلایلی که در جامعه و فرهنگ ما جاری هستند، تنها هنگامی قدرت پیدا می‌کنند که وارد هوشیاری افرادی شوند که در فرایند اجتماعی شدن قرار دارند. بنابراین کودکان، زمانی شخص در نظر گرفته می‌شوند که وارد فرایند برخورداری از معانی مشترک موجود در فرهنگ شوند. هابرماس تأکید می‌کند که باور به اراده آزاد به این معنا نیست که ما بدون هیچ تأثیر یا تأثری از مقوله‌های مختلفی مانند فرهنگ، عمل می‌کنیم و می‌توانیم فرایند طبیعی امور را مختل کنیم. او بر پیش‌شرط‌های انجام عمل به واسطه اراده آزاد تأکید می‌کند، ولی در عین حال بر این باور است که مجموع شرایطی که اعمال انسان را قابل فهم و توضیح می‌کنند، با مجموع رویدادهایی که با قوانین طبیعت به یکدیگر پیوند می‌خورند، تفاوت دارند. هنگامی که افراد تصمیم می‌گیرند عقلانی عمل کنند، خود را به تعهدات معناشناختی و منطقی قواعد مشترک موجود در جامعه پایبند می‌کنند؛ چرا که عقلانیت دلبخواهی و باری به هر جهت نیست، ولی از طرف دیگر، این قواعد آنچنان که قوانین طبیعی در طبیعت اجبارآور هستند، ما را وادار به انجام کاری نمی‌کنند، تصمیم ما وابسته به قدرتی است که این قواعد در ذهن ما دارند. بنابراین شخص نمی‌تواند عمل خود را نتیجه علیت بداند.

فرایند اجتماعی شدن و یادگیری قواعد موجب نمی‌شود که همگان به یک شکل عمل کنند؛ چرا که با پذیرفتن این که همه اراده آزاد دارند، ‌همچنان توانایی خردورزی و قدرت اراده افراد با یکدیگر متفاوت است. به عنوان مثال، تصمیم‌گیری عقلانی‌تر نشان دهنده اراده قوی‌تر است؛ حتی در اعمالی که ما بدون فکر و به صورت شهودی انجام می‌دهیم نیز اراده آزاد به عنوان پیشفرض در نظر گرفته می‌شود. هر چند ممکن است دلیلی برای آنها به صورت حاضر و آماده نتوانیم ارائه دهیم ولی با تأمل و بازبینی می‌توانیم به دلایل و ارزش‌هایی که داریم و به شکل‌گیری آن عمل کرده‌اند، پی ببریم.

از این رو، هر عملی که انجام می‌دهیم، حتی اعمالی که عقلانیت پشتوانه آنها نیست یا با عجله و بدون دقت انجام می‌دهیم، در قبال آن مسئول هستیم. بنابراین شخص دارای اراده آزاد برای انجام عمل اخلاقی ابتدا باید بداند که لازمه عمل اخلاقی چیست و سپس خود را متعهد به انجام آن کند.

ما انسان‌ها امکان این را نداریم که همواره براساس عقلانیت عمل کنیم و بهترین امکان را برای خود برگزینیم و بنابراین هنگامی که امور مفید را مورد بی‌توجهی قرار می‌دهیم یا اهداف بلندمدت را قربانی اهداف کوتاه مدت می‌کنیم، یا در ازای آسیب به دیگران چیزی به دست می‌آوریم یا نسبت به بی‌عدالتی و رنج دیگران بی‌تفاوت هستیم، خود را در معرض انتقاد قرار می‌دهیم. چرا که در چنین مواردی لحظه‌ای برای فکر کردن درنگ نکرده‌ایم یا به اندازه کافی نیندیشیده‌ایم یا انگیزه‌های دیگر بر نیت خوب ما چربیده‌اند. بنابراین، اراده آزاد محدودیت‌هایی دارد و این توقع ایده‌آل را نمی‌توان داشت که همه انسان‌ها همواره براساس اراده آزادی که دارند، عقلانی عمل می‌کنند.

در بحث بین اراده آزاد و جبر، محدودیت اراده آزاد موجب می‌شود برخی به دنبال تبیین علمی و علی این پدیده بگردند. در حالی که اراده ضعیف داشتن یا کم‌توانی در تصمیم‌گیری و اندیشیدن، خود، داشتن اراده آزاد را پیشفرض گرفته‌اند. تنها در صورتی که بتوان یک عمل را مستقیماً به رویدادی که به صورت قانونمند تعین یافته باشد (

nomoligically determined

) ردیابی کرد، پیشفرض اراده آزاد دیگر مطرح نخواهد بود. هنگامی که در یک بازی زبانی، افراد امکان تأثیر پذیرفتن از دلیل‌ها را از دست بدهند، اراده آزاد تبدیل به امری مرموز خواهد شد.

نوروساینتیست‌ها بر این باور هستند که عمل‌های ما نه تنها توسط فرایندهای مغزی تحقق می‌یابند، بلکه تنها توسط حالات مغزی به صورت علی تعین می‌یابند. هابرماس می‌گوید اگر آنچنان که نوروساینتیست‌ها ادعا می‌کنند بزودی بتوانند هرگونه تأمل (

deliberation

) یا انگیزش (

Motivation

) را تنها براساس فرایندهای عصبی معین تبیین کنند،‌ اراده آزاد یک افسانه خواهد بود؛ چرا که دیگر امکان این که عملی را به شکل دیگری انجام دهیم، یا انجام ندهیم، نخواهیم داشت، بلکه رفتارهای ما توسط مغز ما تبیین می‌شوند.

هابرماس با اشاره به آنچه در دادگاه‌ها رخ می‌دهد، می‌گوید هنگامی که فردی مرتکب عملی غیرقانونی می‌شود و به دادگاه می‌رود، اساس بر این است که او دارای اراده است و برای توجیه و تبیین عمل خود در دادگاه به دفاع از خود می‌پردازد تا مشخص شود که آیا فرد متهم را می‌توان مسئول دانست و مؤاخذه کرد یا خیر! در مواردی مانند هنگامی که شخص دارای مشکلات ذهنی باشد، نمی‌توان او را مسئول دانست یا ممکن است شرایط به گونه‌ای باشد که عمل شخص قابل بخشش باشد. ولی هنگامی که نگرش نوروساینتیست‌ها را بپذیریم، هیچ شخصی را نمی‌توان برای عملی که انجام داده،‌ مسئول دانست و در حالی که سلب مسئولیت در موارد خاص باشد، در نگرش نوروساینتیست‌ها این تبدیل به یک قاعده می‌شود.

در نظر هابرماس آنچه ما نسبت به آن می‌توانیم دانش پیدا کنیم، تنها به چگونگی دنیا وابسته نیست بلکه به همان میزان به جایگاه ما در جهان نیز وابسته است. ما نمی‌توانیم به فرهنگ و جامعه به عنوان زمینه ارتباطی بین انسان‌ها، از نقطه نظر مغز بنگریم؛ چرا که مغز دارای «دیدگاهی از ناکجاآباد(

view from nowhere

)» نیست. در دنیای امروز می‌توان شواهد متفاوتی را در کنار یکدیگر قرار داد تا چگونگی به وجود آمدن گونه‌های زندگی اجتماعی و فرهنگی ما را تبیین کنند و برای دانشمندان، بسیار وسوسه‌انگیز است که مکانیسم‌هایی را که در یک زمینه پژوهشی موفق بوده‌اند، بسط داده و به همه زمینه‌ها تعمیم دهند. با این حال، اگر هم چنین امری ممکن باشد، نظریه‌های تجربی باید با مفاهیمی غیرفیزیکی مانند صیانت نفس

(

self preservation

)، تندرستی و سازگاری که در نظریه‌های داروینی وجود دارند، سر و کار داشته باشد. تبارشناسی طبیعی ذهن، پروژه‌ای با ویژگی خود- ارجاعی (

self referential

) است؛ زیرا ذهن انسان تلاش دارد خود را تسخیر کند تا خود را به عنوان محصول طبیعت درک کند. ولی نکته اینجاست که یافته‌های تجربی ما تنها در صورتی به این پروژه کمک می‌کنند که همزمان در زمینه تاریخی‌ای که آنها را فرا گرفتیم، تفسیرشان کنیم؛ زیرا واقعیت‌هایی که درباره جهان آموخت