پاورپوینت کامل زندگی و زمانه آیت الله طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی و زمانه آیت الله طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی و زمانه آیت الله طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی و زمانه آیت الله طالقانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

سید محمود علایی طالقانی در ۱۵ اسفند ماه سال ۱۲۸۹در دهکده‌ گلیرد طالقان بدنیا آمد. ایشان اولین فرزند پسر خانواده بود. براساس شواهد موجود اصل و نسب ایشان با چندین واسطه به امام محمد باقر(ع) باز می‌گردد. خاندان او در ایران به سادات اورازان شهرت یافته‌اند. وقتی به سن پنج سالگی رسید او را به مکتب‌خانه گلیرد نزد ملا سید تقی اورازانی فرستادند. او در سال اول، خواندن قران و تعلیم خط و نگارش را آموخت. روستاهایی که از گذشته‌هایی دور در آن ها سواد قرآنی آن، مرسوم و متداول بوده است و خاندان طالقانی در این حوزه از سرآمدان آن دیار بوده‌اند. چنان که پدر آیت‌الله طالقانی را از شاخص‌ترین چهره‌های این رشته برشمرده‌اند.

بمناسبت ۱۹ شهریور سالروز درگذشت آیت‌الله طالقانی

تولد و تحصیلات

سید محمود علایی طالقانی در ۱۵ اسفند ماه سال ۱۲۸۹در دهکده‌ گلیرد طالقان بدنیا آمد. ایشان اولین فرزند پسر خانواده بود. براساس شواهد موجود اصل و نسب ایشان با چندین واسطه به امام محمد باقر(ع) باز می‌گردد. خاندان او در ایران به سادات اورازان شهرت یافته‌اند. وقتی به سن پنج سالگی رسید او را به مکتب‌خانه گلیرد نزد ملا سید تقی اورازانی فرستادند. او در سال اول، خواندن قران و تعلیم خط و نگارش را آموخت. روستاهایی که از گذشته‌هایی دور در آن ها سواد قرآنی آن، مرسوم و متداول بوده است و خاندان طالقانی در این حوزه از سرآمدان آن دیار بوده‌اند. چنان که پدر آیت‌الله طالقانی را از شاخص‌ترین چهره‌های این رشته برشمرده‌اند.

سید محمود در سن هفت سالگی سواد خواندن و نوشتن را کامل آموخت. در همان سن پدرش (ابوالحسن) تصمیم گرفت به تهران مهاجرت کند و به خانه‌ای کوچک در محله‌قنات آباد تهران رفت. وقتی به سن ده سالگی رسید، بنا به

درخواست پدر برای تکمیل علوم دینی به شهر مقدس قم رفت. پدر درباره‌ سید محمود به آیت‌الله حاج شیخ حائری سفارش کرد. سید محمود در ابتدا به مدرسه رضویه رفت و سپس وارد مدرسه‌ فیضیه شد. پدر طالقانی در زمانه‌ای که قاطبه علما از ورود به حوزه سیاست ابا داشتند و متاثر از فضای متلاطم اجتماعی – سیاسی پس از مشروطه بودند دغدغه های سیاسی داشت. وی از دوستان صمیمی و نزدیک سید حسن مدرس به حساب می‌آمد. تلاش عمده ایشان برگزاری نشست‌های مذهبی و جلسات مباحثه و مناظره و فعالیت‌های اجتماعی در چارچوب مذهب بود که با حضور مدرس و برخی فعالان سیاسی دیگر صبغه سیاسی پررنگ‌تری می‌یافت. طالقانی خود معتقد است پدرش از خواص و محرم اسرار مدرس محسوب می‌شد. ابوالحسن طالقانی با توجه به شیوه زیست اجتماعی و همچنین فعالیت گسترده دینی‌اش مورد احترام مراجعه بزرگ روزگار خود از جمله آیت‌الله نائینی ، آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی و آیت‌الله حائری قرار داشت.

طالقانی در همان سال به نجف اشرف رفت و از اساتید معروف بهره برد و پس از شش سال از عالم بزرگ آیت‌الله اصفهانی اجازه‌ اجتهاد گرفت و به ایران بازگشت. او به قم رفت و از آیت‌الله حائری اجازه اجتهاد و از آیت‌الله مرعشی اجازه‌ حدیث گرفت. او در آن سال‌ها از طرفی به ادامه تحصیل پرداخت و از طرفی مشغول آموزش به جوانان شد. به این ترتیب رسماً وارد مبارزه با رژیم و برای اولین بار توسط مأموران رضاخان دستگیر و به شش ماه حبس محکوم شد. در سال ۱۳۲۰ بود که کانون اسلام را در خیابان امیریه تشکیل داد و در

همین سال مجله‌ای به نام دانش‌آموز نیز برای اولین بار از سوی روحانیت انتشار یافت. وی همزمان در نشست های انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و انجمن اسلامی مهندسین که در همین سالها تشکیل شده بود فعالانه شرکت می‌کرد.

طالقانی و تشکل های مذهبی

بی‌تردید اصلاح فکر دینی مهم‌ترین مشغله ذهنی نوگرایان اسلامی پس از شهریور ۱۳۲۰ بود. آیت‌الله طالقانی، مهدی بازرگان و یدالله سحابی از پیش قراولان حرکت نوگرای دینی دهه بیست و سی در عرصه فعالیت های اجتماعی فکری محسوب می شدند. پایگاه آنان مساجد، دانشگاه و تشکل‌های دینی به ویژه انجمن‌های اسلامی دانشجویان بود و مخاطبان آنها عمدتا دانش آموزان، دانشجویان، دانشگاهیان، کارمندان و نظامیان و سایر اقشار جوان و نوجوان کشور بودند. همچنین حرکت نیرومند مارکسیستی که پایگاه گسترده‌ای در محافل علمی و میان روشنفکران یافته بود، حساسیت نوگرایان دینی را برانگیخت تا به پرسش‌ها و چالش‌هایی که غالبا در جهت نفی باورهای دینی مطرح می‌شد، پاسخ جدید بدهند. طالقانی فعالیت‌های حرفه‌ای خود را به خدمات اجتماعی و دینی پیوند زد و آن را به شیوه پدر ادامه داد. برخورد عقلانی و ملاطفت آمیزش با همه افراد صرف نظر از گرایش‌های سیاسی و مذهبی آنها ادامه یافت.

طالقانی در این دوره با تشکل کانون اسلام که هسته اولیه آن را محمد علی مهیاری بنا نهاده بود ارتباط یافت. طالقانی پایگاهی ثابت و مخاطبانی علاقه مند یافت که با سخنرانی‌های مذهبی بر شور اشتیاق حاضران می‌افزود. به گفته بازرگان کانون اسلام محل معارفه و برخورد افکار و اشخاص بود. از دیگر بسترهای فعالیت فکری، دینی و آموزشی طالقانی تشکلی مذهبی – دانشجویی موسوم به «انجمن اسلامی دانشجویان» بود. این تشکل از سوی دانشجویان اسلام گرای دانشکده پزشکی تهران شکل گرفت . اصلاح جامعه طبق دستورات اسلام، کوشش در ایجاد دوستی و اتحاد بین افراد مسلمان، انتشار حقایق اسلامی با ایجاد موسسات تبلیغاتی و مطبوعاتی و مبارزه با خرافات، اصول چهارگانه این انجمن بود. طالقانی همچنین ارتباط خود را با مساجد و بویژه مسجد «منشور السلطان» و دیگر محافل دینی و سیاسی ادامه داد. وی در این دوره سلسله سخنرانی‌های رادیویی با هدف پر کردن خلاهای مذهبی با عنوان «حقیقت تربیت و تربیت از نگاه قرآن» داشت .

طالقانی و نهضت ملی شدن نفت

ایشان در نهضت ملی شدن صنعت نفت تلاش‌های فراوانی نمود و با آیت‌الله کاشانی روابط صمیمانه‌ای برقرار ساخت. در انتخابات دوره هفدهم مجلس شورای ملی از سوی مردم شهرهای چالوس، نوشهر و شهسوار به عنوان نماینده انتخاب شد ولی به دلیل ابطال انتخابات در برخی از حوزه‌ها توسط دولت، به مجلس راه نیافت. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ جمعی از فعالان ملی و مذهبی به طور مخفی نهضت مقاومت ملی را تشکیل دادند که آیت‌الله طالقانی از جمله آنان بود. سال ۱۳۳۴ بعد از ترور حسین علا، نخست‌وزیر توسط فدائیان اسلام به اتهام پناه دادن به نواب صفوی و دوستانش دستگیر و مدتی بازداشت شد. دو سال بعد ساواک با یورش به مراکز نهضت ملی در شهرهای مختلف ایران بسیاری از اعضای فعال آن از جمله آیت‌الله طالقانی را دستگیر کرد که بیش از یک سال در زندان به سر برد.

طالقانی همه همت و توان عملی خود را وقف پیشبرد این نهضت کرد. هنگامی که اختلافات میان رهبران ملی و مذهبی بالا گرفت به میانجگیری پرداخت. وی پس از کودتای ۲۸ مرداد به همراه بازرگان و سحابی به شهرهای مختلف ایران سفر کرد تا مراجع وقت را به شناخت ماهیت تحولات سال های پس از کودتا و نیز هواداری از راه مصدق برانگیزد. طالقانی پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۴۶ در اولین فرصت جهت ادای احترام و فاتحه به آرمگاه مصدق در احمد آباد رفت، اقدامی که بارها تکرار شد. طالقانی در اولین مراسم بزرگداشت مصدق پس از پیروزی انقلاب و در ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ او را با بالاترین تعابیر ستود. وی مصدق را سمبل بیش از نیم قرن مبارزه ملت ایران و حلقه واسطی میان نهضت های پیش و پس از خود در برابر ظلم و استبداد و استعمار و استثمار دانست.

طالقانی و فدائیان اسلام

طالقانی از بدو تاسیس جمعیت فدائیان اسلام با آنها مناسبات دوستانه برقرار ساخت. البته این روابط هیچگاه در چارچوب سازمان و تشکیلات قابل تعریف نبود بلکه عمدتا بر بنیاد روابط عقیدتی استوار بود. اولین رویدادی که به مبنایی برای تاسیس جمعیت فدائیان اسلام تبدیل و به پیوند اعضای آن با طالقانی منتهی شد مسئله کسروی بود. طالقانی در دیدار با نواب صفوی وی را تشویق به گفت و گوی حضوری با کسروی نمود. ظاهرا نواب به این امر مبادرت کرد و مشغول مباحثه با کسروی شد و چون نتیجه بخش نبود کسروی ترور گردید. قتل وی سرآغاز حرکت گسترده‌تر فدائیان اسلام برای اثرگذاری بر روند رخدادهای کشور بود که به نام دفاع از احکام و ضوابط دینی صورت می گرفت و رنگ و بوی سیاسی می یافت. سرکوب فدائیان اسلام از سوی رژیم آغاز شد. در این وضعیت حساس سران این گروه به طالقانی پناه بردند و به پیشنهاد وی رهسپار طالقان شدند و هفته ها در آن دیار زیستند و با توجه به به جایگاه طالقانی، از بذل محبت روستائیان و هم محلی های طالقانی بهره فراوان بردند و مدتی از چشم ماموران دولت در آرامش زیستند.

هنگامی که روابط جمعیت فدائیان اسلام با دولت مصدق رو به تیرگی و سرانجام به دستگیری جمعی از اعضای این جمعیت انجامید و در راس آن نواب رهسپار زندان شد، طالقانی پیوند خود را با فدائیان اسلام نگسست. حتی ادعا می‌شود که تلاش گسترده‌ای برای پرکردن شکاف‌هایی که میان جمعیت و دکتر مصدق پدید آمد بود، صورت داد اما توفیقی نیافت. در سال ۱۳۳۳ هنگام بازگشت نواب از سفر مصر با وجود حکومت نظامی و ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های ناشی از آن در فرودگاه مهرآباد به استقبال نواب رفت. طالقانی پس از آن بارها کوشید تا با وساطت‌های خود میان هیئت علمیه تهران که از استوانه‌های اصلی نهضت مقاومت ملی بود و جمعیت فدائیان اسلام پیوند برقرار کند. فدائیان اسلام بار دیگر به منزل طالقانی پناه آوردند و پنج روز در آنجا اقامت داشتند. طالقانی از آنان پذیرایی شایانی به عمل آورد. راز چنین رفتارهای طالقانی تنها در چارچوب وسعت نظر او در برخورد با جریان‌های سیاسی و فکری مبارز به ویژه با رویکرد دینی نهفته بود.

طالقانی و نهضت آزادی

سال ۱۳۴۰ آیت‌الله طالقانی به همراه گروهی از فعالان مذهبی جمعیت نهضت آزادی ایران را تشکیل داد. سال بعد در پی اعتراض به رفراندوم شاه دستگیر و زندانی شد. بعد از واقعه پانزده خرداد ۱۳۴۲ نهضت آزادی ایران اعلامیه شدیداللحنی با عنوان «دیکتاتور خون می‌ریزد» منتشر ساخت و رژیم شاه که آیت‌الله طالقانی را مسبب اصلی این اعلامیه می‌دانست، وی را دستگیر و در دادگاه نظامی به ده سال زندان محکوم کرد. ایشان زندان قصر را به دانشگاه زندانیان سیاسی تبدیل نمود و کلاس‌های تفسیر قرآن، نهج‌البلاغه و تاریخ اسلام دایر نمود و تدوین چند جلد تفسیر پرتوی از قرآن و تکمیل کتاب اسلام و مالکیت حاصل همان سالهاست. سرانجام رژیم شاه بر اثر فشار افکار عمومی در ایران و جهان ایشان را در سال ۱۳۴۶ آزاد نمود.

یکی از کارهای مهمی که آقای طالقانی در سال ۱۳۴۰ انجام داد حضور در هیأت مؤسس نهضت آزادی ایران بود. طالقانی به پیشنهاد آیت الله زنجانی به عضویت این جمعیت پیوست. بازرگان و سحابی دیگر اعضای نهضت آزادی بودند. از دیدگاه طالقانی، نهضت آزادی به لحاظ مشی سیاسی، مرامنامه ، سوابق و معتقدات افراد شکل دهنده آن با احزاب آن دوره کاملا متفاوت بود. به تدریج نهضت آزادی در میان کانون های مخالف و مبارز جایگاه استواری یافت و با فروپاشی جبهه ملی به نهضت روحانیون پیوست. شعبات فراوانی در سراسر کشور و در کشورهای اروپایی دایر کرد. طالقانی در بسیاری از مراسم‌ها و میتینگ‌های نهضت آزادی حضور فعالی داشت. وی در این دوره مخالفت خود را با انقلاب سفید و اصلاحات ارضی اعلام و آنرا فریبکاری بزرگ و مخالف قانون اساسی دانست.

در پی بالا گرفتن فعالیت‌های سیاسی طالقانی به ویژه همکاری با جبهه ملی، نهضت آزادی و حرکت روحانیون، سرانجام در چهره مخالف آشکار با انقلاب سفید و بستر سازی قیام ۱۵ خرداد، نمود یافت. رژیم کوشید تا براساس یک نقشه حساب شده مقاد