پاورپوینت کامل تراژدی مونولوگ‌های علمی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تراژدی مونولوگ‌های علمی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تراژدی مونولوگ‌های علمی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تراژدی مونولوگ‌های علمی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

تأملی بر موانع شکل‌گیری اجتماع علمی در ایران

مطالعات اجتماعی علم بیانگر آن است که علم یک پدیده انتزاعی و فردی نیست، بلکه علم و معارف علمی در کنه خود، اموری بشدت اجتماعی هستند. اجتماعی بودن علم بیانگر آن است که معارف علمی در فرایندی اجتماعی برساخته شده و به کارگرفته و متحول می‌شوند. تولید ایده‌ها و یافته‌های علمی ریشه در شرایط اجتماعی دارد که علم‌ورزی عالمان در آن رخ می‌دهد. از این منظر، صحبت از یک علم انتزاعی بیش از آن‌که بیانگر واقعیت باشد، ریشه در توهم دارد. اجتماعی بودن علم از دو منظر قابل بررسی است: در وهله اول می‌توان گفت علم به مثابه یک محصول جامعه شناختی با سایر بخش‌های جامعه مرتبط بوده و سایر بخش‌های جامعه کلان (اعم از اقتصاد، فرهنگ، سیاست و مذهب) نقشی پویا و تعاملی در تولید علمی دارد. در وهله دوم، رویکرد اجتماعی به معنای آن است که اجتماع پژوهشگران و محققان و سایر کارگزاران علمی، خود به مثابه یک جامعه و اجتماع است و تمام مختصات امر اجتماعی، بر امر علمی و کنش‌های علمی و عالمان نیز مصداق دارد. به همین دلیل سرنوشت علم در یک جامعه قابلیت تبیین جامعه شناختی و انسان‌شناختی دارد، زیرا که علم در نهایت خود نیز یک امر اجتماعی و فرهنگی است. این رویکرد می‌تواند فهم عمیقی از وضعیت علم در ایران امروز بدهد.

تأملی بر موانع شکل‌گیری اجتماع علمی در ایران

مطالعات اجتماعی علم بیانگر آن است که علم یک پدیده انتزاعی و فردی نیست، بلکه علم و معارف علمی در کنه خود، اموری بشدت اجتماعی هستند. اجتماعی بودن علم بیانگر آن است که معارف علمی در فرایندی اجتماعی برساخته شده و به کارگرفته و متحول می‌شوند. تولید ایده‌ها و یافته‌های علمی ریشه در شرایط اجتماعی دارد که علم‌ورزی عالمان در آن رخ می‌دهد. از این منظر، صحبت از یک علم انتزاعی بیش از آن‌که بیانگر واقعیت باشد، ریشه در توهم دارد. اجتماعی بودن علم از دو منظر قابل بررسی است: در وهله اول می‌توان گفت علم به مثابه یک محصول جامعه شناختی با سایر بخش‌های جامعه مرتبط بوده و سایر بخش‌های جامعه کلان (اعم از اقتصاد، فرهنگ، سیاست و مذهب) نقشی پویا و تعاملی در تولید علمی دارد. در وهله دوم، رویکرد اجتماعی به معنای آن است که اجتماع پژوهشگران و محققان و سایر کارگزاران علمی، خود به مثابه یک جامعه و اجتماع است و تمام مختصات امر اجتماعی، بر امر علمی و کنش‌های علمی و عالمان نیز مصداق دارد. به همین دلیل سرنوشت علم در یک جامعه قابلیت تبیین جامعه شناختی و انسان‌شناختی دارد، زیرا که علم در نهایت خود نیز یک امر اجتماعی و فرهنگی است. این رویکرد می‌تواند فهم عمیقی از وضعیت علم در ایران امروز بدهد.

علم و کنش‌های علم ورزی در ایران امروز در وضعیت مبهمی قرار دارند، از یک‌سو ادعای پیشرفت علمی به گونه‌ای است که نگرانی از وضعیت عقب‌ماندگی سایر نقاط جهان را مطرح می‌کنیم و از سوی دیگر در مبادی اولیه قواعد علمی درمانده ایم، ماجرای بورسیه‌های غیر قانونی چندصد نفری و به تعبیری چند هزار نفری بیانگر رانتی عمیق و فراگیر در نهاد علم و دانشگاه ایرانی است. این دو روی سکه، بیانگر موقعیت مبهمی است که هرکس به ظن خود می‌تواند منافع شخصی و سیاسی‌اش را از نهاد علم تأمین کند و درنهایت آنچه که از اصل و ماهیت خودش دور می‌شود جهان علم است.

اما آنچه در تمام مطالعات اجتماعی علم در سنت جامعه شناسی و انسان‌شناسی و مطالعات فرهنگی وجود دارد، تأکیدی است که محققان این رشته‌ها بر مقوله اجتماع علمی به مثابه یک مفهوم کلیدی برای فهم علم داشته‌اند. در این منظر اجتماع علمی، نهاد علم را به مثابه یک خرده فرهنگ و گروه اجتماعی مشخص در نظر می‌گیرد که قواعد تبیین جامعه شناختی را می‌توان بر آن اعمال کرد و از این طریق فهم بهتری را به‌دست آورد. جهان اجتماعی علم در قالب ارتباطات و تعاملات بین کارگزاران علمی مانند استادان و دانشجویان است که آن را می‌توان با دو مفهوم سازمان علمی و اجتماع علمی بررسی کرد. سازمان علمی معمولاً بر اساس انجام عقلانی وظایف و کارکردهای شغلی و سازمانی تعریف می‌شود و این تصور وجود دارد که بهبود مدیریت، فرهنگ و مناسبات سازمانی به افزایش تولید دانش و بهره‌وری اعضای هیأت علمی از یک‌سو و توانایی تربیت دانش آموختگان دارای دانش نظری و مهارت‌های عملی از سوی دیگر می‌انجامد. مفهوم اجتماع علمی، نهاد علم را در پرتو مناسبات اجتماعی عمیق تر، اعتماد، هویت، ارزش‌ها و کنش‌های روزمره و همبستگی و انسجام گروهی مورد بررسی قرار می‌دهد. مفهوم اجتماع علمی فراتر از انتخاب عقلانی و عناصر اندیشیده و سازمانی، تکوین علم و فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی را مورد بررسی قرار می‌دهد (ر. ک. قانعی راد، ۱۳۸۵: ۲۷).

اجتماع علمی بیانگر سنت‌هایی است که در جامعه محققان علمی، زمینه‌های لازم برای تولید معرفت علمی، تعیین حقانیت آن و توزیع آن در جامعه کلان را تعیین می‌کند. وقتی علم را به مثابه یک اجتماع در نظر می‌گیریم، می‌توان آن را به عنوان یک جامعه کوچک یا یک قبیله در نظر گرفت که دارای فرهنگ و سنت‌ها و آداب و رسوم خودش است و در صورتی که نظام اجتماعی و فرهنگی آن بدرستی عمل کنند، می‌توان از یک نهاد علمی و نظام ارزش‌ها و فرهنگ علمی پویا صحبت کرد.

شاید مهم‌ترین دلیل جامعه شناختی بر نقصان بنیادین نهاد علم در ایران، اجماع محققان بر نبود اجتماع علمی در ایران است، این