پاورپوینت کامل گفتگوی تمدنها، سرمشق جدید در مناسبات بین‌فرهنگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگوی تمدنها، سرمشق جدید در مناسبات بین‌فرهنگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگوی تمدنها، سرمشق جدید در مناسبات بین‌فرهنگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگوی تمدنها، سرمشق جدید در مناسبات بین‌فرهنگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

به لحاظ نظری چه بخواهیم و چه نخواهیم، «ایده گفتگوی تمدنها»ی خاتمی در برابر «برخورد تمدنها»ی هانتینگتون فهمیده شده است. پایان جنگ سرد از جمله تحولات محوری در دو دهه آخر قرن بیستم است که سیاست و روابط بین‌الملل را دگرگون ساخت و چالشهای فکری تازه‌ای را در عرصه‌های سیاست و اندیشه برانگیخت. به‌ طور خاص دو رویکرد نظری عمده غربی در این ‌باره درخور تأمل است:

به لحاظ نظری چه بخواهیم و چه نخواهیم، «ایده گفتگوی تمدنها»ی خاتمی در برابر «برخورد تمدنها»ی هانتینگتون فهمیده شده است. پایان جنگ سرد از جمله تحولات محوری در دو دهه آخر قرن بیستم است که سیاست و روابط بین‌الملل را دگرگون ساخت و چالشهای فکری تازه‌ای را در عرصه‌های سیاست و اندیشه برانگیخت. به‌ طور خاص دو رویکرد نظری عمده غربی در این ‌باره درخور تأمل است:

نخست نظریه «پایان تاریخِ» فرانسیس فوکویاما که با خوش‌بینی قائل به پیروزی غرب در جنگ سرد و ختم تضادهای ایدئولوژیک و تفوق لیبرال دموکراسی غربی در سراسر جهان است،

و دوم رویکرد نظری «برخورد تمدنها»ی هانتینگتون که خطر دشمنی جدید و رویارویی میان دو تمدن اسلام و غرب را برجسته می‌کند.

نظر هانتینگتون در سراسر جهان واکنشهای فراوان داشت، به‌گونه‌ای که خود او بعدها با نگارش کتاب «برخورد تمدنها و بازسازی نظم جهانی» نوشت: «بنا به اظهار تحریریه فاران افیرز از دهه ۱۹۴۰ تا ۱۹۹۳ یعنی زمان نگارش مقاله برخورد تمدنها، هیچ ‌یک از مقاله‌های منتشر شده آن مجله، به اندازه مقاله یاد شده مورد توجه و بحث قرار نگرفته است.» او مقاله خویش را «فرضیه»ای می‌دانست که علامت پرسش موجود در عنوان آن نادیده گرفته شده است.

در ایران

در ایران با نقد رویکرد «برخورد تمدنها» در فضای سیاسی پیش از انتخابات سال ۱۳۷۶، زمینه طرح گفتگوی تمدنها فراهم شده بود و این مفهوم پیش از آنکه از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد و در قالب یک قطعنامه بین‌المللی مطرح شود، نخستین ‌بار در خلال فعالیتهای انتخاباتی سیدمحمد خاتمی به میان آمد. خاتمی خود در این‌ باره گفته است: «فکر می‌کنم اواخر سال ۷۵ و شاید در اولین مصاحبه‌ای که بنده به مناسبت نامزدی ریاست‌جمهوری داشتم، این مسأله را مطرح کردم؛ چون بعد از طرحی که آقای هانتینگتون درباره ستیز میان تمدنها مطرح کرده بود، همواره در ذهن من بود و این امر ناشی از احساسی بود که وجود داشت و نگاه به قرنی که امروز آن را پشت ‌سر گذاشتیم و وارد قرن تازه‌‌ای شدیم.»

البته به نظر خاتمی وقتی طرح گفتگوی تمدنها از حوزه نظر و فرهنگ به میدان عمل و سیاست آمد و از زبان یک سیاستمدار مطرح شد، نوع نگاه به آن هم در حوزه عمومی متفاوت شد. به گفته او: «وقتی که مسأله گفتگوی تمدنها مطرح شده، به‌خصوص از آن لحاظ که طرح‌کننده آن یک فرد سیاسی بود و در عرصه سیاست هم روابط خاصی برقرار است، خیلی‌ها شاید تصور کردند که این بهانه‌ای است برای گفتگوی سیاسی و بده‌ بستانهای سیاسی در سطح بین‌المللی… در حالی که ابداً موقعی که این مسأله مطرح شد، در طرح گفتگوی تمدنها هیچ منظور نظر سیاسی به معنی خاص کلمه نبود… منظور اصلی ایران از پیشنهاد گفتگوی تمدنها، در واقع طرح یک سرمشق جدید در مناسبات بین‌المللی بود… سرمشق گفتگوی تمدنها و فرهنگها اگر از منظر اخلاقی مورد ملاحظه واقع شود، در واقع دعوت به وانهادن اراده معطوف به قدرت و تمسک و گرایش به اراده معطوف به عشق است و در این صورت، نتیجه نهایی گفتگوی تمدنها و فرهنگها، نه فقط هم‌سخنی، که همدلی و محبت است.»

امتناع نظری گفتگو

امکان و امتناع نظری گفتگو و گفتگوی تمدنها از آنجا پدید می‌آید که مفهوم و نسبت میان خود و دیگری چگونه تعریف می‌شود. مدافعان امتناع گفتگو براساس مبانی نظری خود استدلال می‌کنند که گفتگو میان تمدنهای جهانی بر اساس مرزهای تشخص و هویت آنها و تمرکزی که روی مقوله «ما» و «دیگری» دارند، ناممکن است و مدافعان امکان گفتگو از وجود مفاهیم و مضامین مشترکی که در خلال گفتگو شکل می‌گیرد، سخن می‌گویند.

در میا