پاورپوینت کامل کار«انسان شناس» چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کار«انسان شناس» چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کار«انسان شناس» چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کار«انسان شناس» چیست؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

انسان‌شناسی رشته‌ای در مجموعه علوم اجتماعی و انسانی است که مشخصه‌ها و وضعیتی منحصر به‌فرد و ویژه دارد. درک خاص بودن رشته انسان‌شناسی صرفاً در سطح شناختی رخ نمی‌دهد و به همین دلیل دشوار بتوان آن را از مسیرهای شناختی و ذهنی همچون سخن گفتن درباره آن توضیح داد. فهم خاص بودگی این رشته و به طور کلی فهم خود رشته انسان‌شناسی فقط برای کسانی میسر است که «انسان‌شناسی را تجربه کرده باشند». تجربه کردن انسان‌شناسی به معنای خواندن متون علمی انسان‌شناختی نیست، به معنای تدریس دروس انسان‌شناسی هم نیست. تجربه کردن انسان‌شناسی به معنای «انجام دادن» کار انسان‌شناختی است. این رشته‌ای است که بشدت با تجربه خودش پیوند خورده است و آن زمانی است که رشته در وجود جسمانی و غیرجسمانی فرد تجلی می‌یابد.

انسان‌شناسی رشته‌ای در مجموعه علوم اجتماعی و انسانی است که مشخصه‌ها و وضعیتی منحصر به‌فرد و ویژه دارد. درک خاص بودن رشته انسان‌شناسی صرفاً در سطح شناختی رخ نمی‌دهد و به همین دلیل دشوار بتوان آن را از مسیرهای شناختی و ذهنی همچون سخن گفتن درباره آن توضیح داد. فهم خاص بودگی این رشته و به طور کلی فهم خود رشته انسان‌شناسی فقط برای کسانی میسر است که «انسان‌شناسی را تجربه کرده باشند». تجربه کردن انسان‌شناسی به معنای خواندن متون علمی انسان‌شناختی نیست، به معنای تدریس دروس انسان‌شناسی هم نیست. تجربه کردن انسان‌شناسی به معنای «انجام دادن» کار انسان‌شناختی است. این رشته‌ای است که بشدت با تجربه خودش پیوند خورده است و آن زمانی است که رشته در وجود جسمانی و غیرجسمانی فرد تجلی می‌یابد. تجربه انسان‌شناسی به معنای «بدنمند شدن» آن است، یعنی وقتی که درگیری مستقیمی بین فرد و موضوعات رشته خودش صورت می‌گیرد. بدین ترتیب نمی‌توان لابه‌لای کتاب‌ها یا پشت میزها انسان‌شناس شد، بلکه باید خود بدنی را در لابه‌لای افراد و گروه‌ها قرار داد. نفوذ در موضوع یا یکی شدن با موضوع یا چیزی که معمولاً «مشاهده مشارکتی» نامیده می‌شود همان انجام دادن رشته است.

بدون درگیری عملی در این رشته نمی‌توان به تولیدکننده یا نویسنده آن رشته تبدیل شد. توهمی سخت است که تصور کنیم اگر کسی در مورد فرهنگ حرف بزند یا در مورد فرهنگ چیزهایی خوانده باشد یا ذهن او انباشت‌های فرهنگی داشته باشد پس او انسان‌شناس است. انسان‌شناس بودن به معنای انباشت‌های ذهنی نیست بلکه به معنای حضورهای تجربی است. نه خواندن یا شنیدن چیزهایی در مورد واقعیت اجتماعی و فرهنگی بلکه حضور یافتن در خود این واقعیت‌هاست که سازنده هویت حرفه‌ای برای یک انسان‌شناس خواهد بود، برای همین انسان‌شناس نمی‌تواند خود را در دانشگاه و کلاس درس خلاصه کند و فکر کند که با بودن در این محیط آموزشی هویت حرفه‌ای یافته است. انسان‌شناس باید بخش اعظمی از وقت خود را برای حضور در واقعیت اختصاص دهد، چیزی که می‌تواند مواد لازم را برای دانشگاه و تدریس فراهم آورد. و اگر چنین نباشد دست انسان‌شناس از ارائه واقعیت خالی است. انسان‌شناس در کلاس درس باید با حضورهای میدانی و تجربی خود تدریس کند. باید به اصولی تکیه کند که واقعیت به او یاد داده است، نه اصولی که زمانی گفته شده است، آنگاه است که کلاس انسان‌شناسی مملو از واقعیت اجتماعی خواهد بود، مملو از مردم و مملو از تجربه. به تعبیر ساده رشته انسان‌شناسی با انسان‌ها بودن، با انسان‌ها تجربه کردن، با انسان‌ها اندیشیدن و درباره آنها نوشتن است. انسان‌شناسی نزدیک شدن به «دیگری» است، به آرامی خزیدن در زندگی «دیگری» است، نفوذ به لایه‌های زیست، غلتیدن در سطوح مختلف زندگی، غرق شدن در اعماق آن و نهایتاً برآمدن و ظهوری برای نوشتن این تجارب ویژه. تجربه‌های زندگی سخت‌ترین چیز برای به دست آوردن، به چنگ درآوردن و نهایتاً به بیان درآوردن است.

معمولاً رشته‌هایی از علوم اجتماعی که مبتنی بر روش‌های کمی‌اند به سرعت از پرداختن و تمرکز بر تجارب افراد و گروه‌ها فرار می‌کنند و تلاش دارند تا تجارب را به کمک مفاهیم و مقولاتی نظری به چیزهایی غیر از تجربه ترجمه کنند، مانند طبقه، جنسیت، هنجار و غیره، و سپس به کمک جادوی نمونه‌گیری و اعداد، آن مفاهیم و نه افراد، را داخل جعبه‌ جداول آماری بریزند و بعد ادعای شناخت داشته باشند. علوم اجتماعی و انسانی اگر موضوع خود را زندگی انسان و انسان‌ها می‌داند باید روی به روش‌هایی برای شناخت آن بیاورد که به اندازه لازم با این زندگی جور در بیایند. زندگی و تجربه زندگی چگونه چیزی است؟ پاسخ ساده این خواهد بود که زندگی پیچیده است. به این معنا که گرچه افراد در محیطی نسبتاً یکسان زندگی می‌کنند اما تجربه متفاوتی از زندگی با این محیط دارند. گروه‌ها نیز گرچه در یک جهان نسبتاً مشابه زندگی می‌کنند اما تجارب متفاوتی با آن داشته و آن را به شیوه متفاوتی می‌فهمند و حس می‌کنند.

به افراد یا انسان‌ها بازگردیم. چیزی که انسان‌ها را از یکدیگر متفاوت می‌کند، بیش از هر چیز، تجربه زندگی آنهاست. چیزی که می‌توان آن را «فرهنگ اشخاص» نامید، در کنار یا مقابل «فرهنگ گروه‌ها» به عنوان موضوع کلاسیک انسان‌شناسی. در واقع جامعه چیزی نیست جز اشخاصی که با حضور، رفتارها، اندیشه‌ها، ادراکات حسی و اشیای متعلق به خود آن را «لحظه به لحظه می‌سازند». بدین ترتیب ما باید به سوی علمی مشتاق باشیم که هر چه بیشتر به لحظه لحظه زندگی روی خوش نشان دهد.