پاورپوینت کامل مصطفی ملکیان در همایش مهر مولانامسوولیت جمعی ما نسبت به گذشته بیشتر شده است ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصطفی ملکیان در همایش مهر مولانامسوولیت جمعی ما نسبت به گذشته بیشتر شده است ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصطفی ملکیان در همایش مهر مولانامسوولیت جمعی ما نسبت به گذشته بیشتر شده است ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصطفی ملکیان در همایش مهر مولانامسوولیت جمعی ما نسبت به گذشته بیشتر شده است ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

موسسه سروش مولانا به سنت سه سال گذشته خود، در مهرماه و همزمان با سالروز بزرگداشت مولانا اقدام به برگزاری همایش دو روزه‌یی در چارچوب نظام اخلاقی مولانا کرد. در این همایش که با محوریت قلمروهای حاکمیت اخلاق برگزار شد، مصطفی ملکیان تفاوت‌های وظیفه و مسوولیت اخلاقی را بیان کرد. ملکیان مثل همیشه در عوض اینکه مستقیم به سراغ مولانا برود نکته‌های اساسی‌ای را به مخاطب عرضه کرد، تا خود مخاطب با پرسش‌هایی عمیق به سراغ مولانا یا هر متفکر دیگری برود. در این‌ سخنرانی که متن خلاصه شده آن در ادامه از نظر شما می‌گذرد مصطفی ملکیان بعد از ذکر انواع مسوولیت اخلاقی مساله‌یی را در ذیل عنوان مسوولیت جمعی بیان می‌کند که هر فرد دارای دغدغه زیست اخلاقی را با چالش جدی مواجه می‌سازد. چالشی که انسان ساکن در دهکده جهانی بیش از اسلاف خود با آن درگیر است.

موسسه سروش مولانا به سنت سه سال گذشته خود، در مهرماه و همزمان با سالروز بزرگداشت مولانا اقدام به برگزاری همایش دو روزه‌یی در چارچوب نظام اخلاقی مولانا کرد. در این همایش که با محوریت قلمروهای حاکمیت اخلاق برگزار شد، مصطفی ملکیان تفاوت‌های وظیفه و مسوولیت اخلاقی را بیان کرد. ملکیان مثل همیشه در عوض اینکه مستقیم به سراغ مولانا برود نکته‌های اساسی‌ای را به مخاطب عرضه کرد، تا خود مخاطب با پرسش‌هایی عمیق به سراغ مولانا یا هر متفکر دیگری برود. در این‌ سخنرانی که متن خلاصه شده آن در ادامه از نظر شما می‌گذرد مصطفی ملکیان بعد از ذکر انواع مسوولیت اخلاقی مساله‌یی را در ذیل عنوان مسوولیت جمعی بیان می‌کند که هر فرد دارای دغدغه زیست اخلاقی را با چالش جدی مواجه می‌سازد. چالشی که انسان ساکن در دهکده جهانی بیش از اسلاف خود با آن درگیر است.

دایره شمول احکام اخلاقی که یکی از مباحث مهم فلسفه اخلاق است، همه سخنش این است که احکام و قواعد اخلاقی تا کجا گسترده می‌شوند و از کجا دیگر قواعد اخلاق گستردگی ندارند؟

باید به این نکته توجه داشت که به غیر از اخلاق، لااقل ما پنج منبع هنجارگذار دیگری هم داریم. این پنج منبع هنجارگذار عبارتند از: دین و مذهب، عادات و رسوم، زیبایی‌شناسی، حقوق و مصلحت اندیشی.

در این همایش دوروزه بحث بر سر این است که دایره شمول اخلاقی کجاست؟

برای دایره شمول اخلاقی سه بحث باید که روشن شود؛ یک بحث این است که موضوع گزاره‌های اخلاقی چیست؟ یک بحث اینکه محمول گزاره‌های اخلاقی چیست؟ و یک بحث اینکه گزاره‌های اخلاقی درباره چه ارتباطی از ارتباطات انسان سخن می‌گویند؟

با این مباحث روشن می‌شود که احکام، اصول و قواعد اخلاقی تا کجا دایره شمول دارند.

در رابطه با موضوع گزاره‌های اخلاقی به صورت مختصر می‌توان گفت که عده‌یی بیان کرده‌اند که گزاره‌های اخلاقی تنها در رابطه با افعال جوارحی هستند. یعنی افعالی که فرد با اعضای بدنش انجام می‌دهد. اگر حکم، اصل و قاعده‌یی در اخلاق است همیشه در رابطه با یکی از جوارح (اعضای بدن) انسان است. اما اعضای جوارحی هم تنها در هنگامی که ارادی باشند مشمول این حکم اخلاقی هستند.

قولی دیگر به جز افعال جوارحی افعال جوانحی را هم مشمول قواعد اخلاقی می‌داند. به عنوان مثال قدردانی که من از معلم خودم دارم. (البته قدرشناسی با سپاسگزاری متفاوت است. سپاسگزاری به وسیله اعضای بدن انجام می‌گیرد.)

عده‌یی می‌گویند تنها افعال جوارحی و جوانحی انسان‌ها مشمول قواعد اخلاقی می‌شود. مثلا اگر بتوان به اسب یا هر موجود زنده دیگری فعل ارادی نسبت داد مشمول گزاره‌های اخلاقی نمی‌شوند. بعضی هم خلاف این قول را بیان می‌کنند. هر فعل ارادی از جانب هر موجودی باشد مشمول گزاره‌های اخلاقی می‌شوند. بعضی انفعالات را هم مشمول گزاره‌های اخلاقی می‌دانند. مثلا ترسی که بر فرد از جانب انفجاری پدید می‌آید را هم جزو شمول قواعد اخلاقی در نظر می‌گیرند. مثلا فلان ترس را درست می‌دانند و فلان شجاعت را نادرست. (قابل ذکر است که پدیده‌هایی مانند ترس، خشم و… از انفعالات هستند و نه از افعال. چرا که از جانب نیرویی بیرونی اینها پدید آمده و فرد در پدید آمدن‌شان اقدامی نکرده است.)

بعضی پا را فراتر گذاشته و اعتقاد دارند که خود انسان هم مشمول گزاره‌های اخلاقی قرار می‌گیرد. یعنی این انسان، انسان بدی است و آن یکی خوب است. بدون اینکه اشاره به فعل جوارحی یا جوانحی فرد داشته باشد. مثلا بدون اشاره به عملی بگوید حضرت علی (ع) آدم خوبی است و معاویه آدم بدی است. این به آن معناست که شخصیت کلی فردی را داوری اخلاقی می‌کنیم. کسانی باز بیشتر از این گفته‌اند و معتقدند که نهادها را هم می‌توان داوری اخلاقی کرد. مثلا کسی بگوید نهاد ازدواج در فلان کشور نهادی غیراخلاقی است. این به معنی آن نیست که فرد ی که ازدواج کرده کار غیر اخلاقی کرده است، بلکه نهاد ازدواج نهاد اخلاقی نیست. یا مثلا نهاد سیاست در فلان کشور نهاد غیر اخلاقی است. این معنایش این است که فارغ از مسوولیت‌های فردی که رجل سیاسی دارند، نهاد از اول و به لحاظ اخلاقی، کج و معوج بنا شده است. کسانی گفته‌اند که وضعیت‌های اجتماعی هم در دایره شمول قواعد اخلاقی می‌گنجند. مثلا کسی بگوید شکاف طبقاتی بین فقیر و غنی غیر اخلاقی است.

به هر حال موضوعات اخلاقی، چیزهای فراوانی می‌توانند باشند و فیلسوفان اخلاق در این رابطه اختلاف نظر دارند.

بحث دوم که این همایش هم بدان پرداخته است، محمول‌های گزاره‌های اخلاقی هستند. به زعم بیشتر فیلسوفان اخلاق ۱۲ محمول داریم. این ۱۲ محمول عبارتند: خوب و بد، درست و نادرست، باید و نباید، وظیفه و مسوولیت، فضیلت و رذیلت و قهرمان و قدیس. اینها ۱۲ محمولی هستند که بر موضوعات گزاره‌های اخلاقی حمل می‌شوند.

بحث سوم این بود که گزاره‌ها در کدام یک از رابطه‌های انسان سخن برای گفتن دارند. در اینجا هم دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. آنکه قابل دفاع‌تر است بیان می‌کند که گزاره‌های اخلاقی هم در رابطه انسان با خودش، هم در رابطه انسان با انسان، هم انسان با خدا، هم انسان با طبیعت سخن می‌گوید. حتی کسانی که به وجود خدا قایل نیستند هم از دایره این سخن خارج نیستند. آنها هم با خدایی که معتقدند وجود ندارد، نوعی ارتباط دارند. به هر حال احکام اخلاقی در رابطه هر چهار قسم ارتباط ما سخن می‌گوید. در هیچ یک از حالت‌های بهنجار انسان دایره ارتباطش از این چهار قسم خارج نیست. یعنی امکان ندارد در حالت بهنجار انسان یا در رابطه با خودش، یا خدا، یا انسان‌های دیگر یا طبیعت نباشد. قابل ذکر است که هنگامی که می‌گوییم «حالت بهنجار آگاهی» یعنی انسان دارای چهار ویژگی باشد. زنده باشد نه مرده، بیدار باشد نه خفته، به هوش باشد و نه در حالت اغما و یکی دیگر اینکه مست لایعقل نباشد. با ذکر این نکات به بیان وظیفه و مسوولیت اخلاقی می‌پردازیم.

وظیفه و مسوولیت اخلاقی

در ابتدا به وظیفه اخلاقی می‌پردازیم که روشن‌تر از مسوولیت اخلاقی است.

وظیفه اخلاقی

در هر لحظه از عمر، کارهای فراوانی پیش روی ما است که به لحاظ اخلاقی جایز است انجام دهیم و همچنین کارهای فراوانی که جایز نیست. در اینجا جایز و غیرجایز همان درست و نادرست است. در میان انواع کارهای درستی که در هر لحظه من پیش روی من است درست‌ترین آنها وظیفه من است. پس وظیفه یعنی درست‌ترین کار درست هر لحظه. وظیفه به دلیل اینکه در حقوق و مذهب بسیار با آن سر و کار داشته‌ایم مفهوم آشنایی است. وظیفه نسبت به فرد، زمان، مکان و شرایطی که در آن قرار گرفته است، تعریف می‌شود.

مسوولیت

مسوولیت مفهوم بسیار پیچیده‌یی است. این پیچیدگی نه‌تنها برای ما که حتی در نزد فیلسوفان اخلاق، سیاست و حقوق هم پیچیده است. مثلا در فلسفه سیاست این سوال پیش می‌آید که رهبر فلان کشور در برابر کدام رویدادها مسوول است؟ مسوولیت به طور قطع در قلمروی حقوق، اخلاق و دین و مذهب هم به‌کار می‌رود. بعضی اعتقاد دارند که مسوولیت در عرف و عادات هم به کار می‌رود. در این بحث مراد ما مسوولیت در فلسفه اخلاق است. نکته‌یی دیگر قابل ذکر است که مسوولیت گاهی در اخلاق به کار می‌رود اما ربطی به اخلاق ندارد. یکی به کار بردن مسوولیت به جای علیت است. مثلا می‌گوییم بارندگی‌های اخیر مسوول ویرا