پاورپوینت کامل سپهری،انسان را با تنهایی‌اش می‌شناسد ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سپهری،انسان را با تنهایی‌اش می‌شناسد ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سپهری،انسان را با تنهایی‌اش می‌شناسد ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سپهری،انسان را با تنهایی‌اش می‌شناسد ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

سهراب سپهری به جهتی تامّ و تمام، شاعر رنگ‌ها و صیاد واژه‌هاست که در چشم‌انداز جهانی از ادبیات و عرفان، آموزه‌های این دو وجه را در کنار هم به داوریِ مخاطبانش فرا می‌خواند. وی به‌گونه‌ای همواره به کشف روزها و لحظه‌ها پیش می‌راند و از منظر «هستی» به سمت خلاقیّت‌های فردی خویش، به صید خلقت‌های انسانی و عاطفی پا می‌گشاید.

سهراب سپهری به جهتی تامّ و تمام، شاعر رنگ‌ها و صیاد واژه‌هاست که در چشم‌انداز جهانی از ادبیات و عرفان، آموزه‌های این دو وجه را در کنار هم به داوریِ مخاطبانش فرا می‌خواند. وی به‌گونه‌ای همواره به کشف روزها و لحظه‌ها پیش می‌راند و از منظر «هستی» به سمت خلاقیّت‌های فردی خویش، به صید خلقت‌های انسانی و عاطفی پا می‌گشاید.

کارنامه سپهری، گاهی زلال و زمانی هم دست‌نایافتنی است. از شرق، حسی دیگر دارد و جذابیت‌های هنر غرب را به‌ گونه‌ای باز می‌شناسد. سپهری هنرمندِ مدرنی است که جهانش با گیاه و کویر همواره در هم آمیخته است. وی در قلمرو شعر، همواره در پیِ نشان‌دادنِ پدیده‌ها و نگرش‌های هستی‌شناسانه روح آدمی است. پیوسته در پیِ پاسخ چیزی نیست، بلکه در فضای سیّال و لغزنده به سمت دیگری از زندگی و مرگ در حرکت است. شاعر از معرفت حسّی به سمت معرفت شهودی در حرکت است و از منظرزبان و دانش نقاشی، به پیوند و نزدیکی رؤیا و واقعیّت دل می‌سپارد. سپهری دنیای طبیعت را بیش از هر شاعری در این سال‌ها، دستمایه کارِ خویش قرار داده و با تصویرگرایی و دولایه بودنی که می‌بیند و می‌شناسد، هویّت انسانی را در هر ایستگاهی از زمان و مکان خاصی، به پیامی عمومی بدل می

‎

کند. تلفیق رنگ و واژه، دو عنصر اساسی در خلاقیّت‌های شاعر به‌شمار می‌آید. گویی این مقوله، دو روی سک اندیشه‌های شاعر در مرحله‌ای از هم‌وندی انسان و طبیعت در گذر زمان است؛ چراکه قانون نگرش سپهری، ساحت خطوط و کلمات است. درخت و کویر، بیشترین حضور را در شعر و نقاشی‌هایش دارند. شاعر پیوسته برای به نمایش گذاشتنِ دریافت‌ها به هدای