پاورپوینت کامل شواهدی کهن از نام بابل ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شواهدی کهن از نام بابل ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شواهدی کهن از نام بابل ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شواهدی کهن از نام بابل ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

تاکنون حداقل شواهد ارائه شده درباره نام بابُل، مربوط به منابع مکتوب کهن غیرقرآنی بوده که در مقاله حاضر سعی شد شواهدی از متون کهن فارسی در زمینه تفسیر آیات و قصص قرآن کریم آورده شود. نگاهی به این متون- در تفسیر آیه ۱۰۲ سوره بقره که مربوط به قصه دو فرشته الهی به نام های «هاروت و ماروت» در «بابِل» عراق است- وجود جای‌نام «بابُل» در حوالی کوه دماوند (مازندران) را تائید کرده آن را هم‌تراز نام «رود باول» در قرن چهارم قرار می‌دهد. شهرستان بابُل در استان مازندران در گذشته بارفروش، بارفروش‌ده و مامطیر بود و رودخانه‌ای که از آن می‌گذشت- براساس کتاب قرن چهارمی حدودالعالم- «رود باول» نام داشت که هم اکنون «رود بابُل» نامیده می‌شود.

تاکنون حداقل شواهد ارائه شده درباره نام بابُل، مربوط به منابع مکتوب کهن غیرقرآنی بوده که در مقاله حاضر سعی شد شواهدی از متون کهن فارسی در زمینه تفسیر آیات و قصص قرآن کریم آورده شود. نگاهی به این متون- در تفسیر آیه ۱۰۲ سوره بقره که مربوط به قصه دو فرشته الهی به نام های «هاروت و ماروت» در «بابِل» عراق است- وجود جای‌نام «بابُل» در حوالی کوه دماوند (مازندران) را تائید کرده آن را هم‌تراز نام «رود باول» در قرن چهارم قرار می‌دهد. شهرستان بابُل در استان مازندران در گذشته بارفروش، بارفروش‌ده و مامطیر بود و رودخانه‌ای که از آن می‌گذشت- براساس کتاب قرن چهارمی حدودالعالم- «رود باول» نام داشت که هم اکنون «رود بابُل» نامیده می‌شود.

مقدمه:

«شهر کنونی بابُل [مازندران] در آغاز مامطیر نام داشت. این نام در اواسط قرن هشتم هجری (حدود ۷۶۳ یعنی آغاز فرمانروایی خاندان مرعشی) به بارفروش‌ده تبدیل شد و سپس در زمانی نامشخص در عصر شاه‌عباس‌دوم صفوی، یا در محدود اواخر افشاریه تا اوایل زندیه، به بارفروش موسوم گردید. و بار دیگر در سال ۱۳۱۱ (۳۰ اسفند۱۳۱۰) شمسی نام آن تغییر یافت و به مناسبت رودخانه بابل که از جنوب و باختر این شهر می‌گذرد، بابل نامیده شد» (نیاکی؛ ۱۳۸۳: ج۱، ۵۸). «این رودخانه در قدیم به باول‌رود معروف بود. مولف حدودالعالم [قرن چهارم] می‌نویسد: رودی است که (آنرا) رود باول می‌خوانند از کوه قارن برود و بر مامطیر بگذرد و اندر دریای خزران افتد» (نیاکی؛ ۱۳۸۳: ج۲، ۴۵).

در کتاب «بابل شهر زیبای مازندران»، شواهدی از گذشته مکتوب زبان و ادب فارسی (نظم و نثر) برای جدید نبودن نام بابل به میان آمد؛ اما از قصص و متون تفسیری کهن فارسی قرآنی مطلبی ذکر نشد. لذا برای دست‌یابی به پاورپوینت کامل شواهدی کهن از نام بابل ۵۴ اسلاید در PowerPoint در این متون، نگاهی به داستان هاروت و ماروت در سوره بقره، آیه ۱۰۲ می‌تواند نمونه‌ای چند در اختیارمان قرار دهد. اما برای ورود به آن شرح کوتاهی از این داستان- بدون هیچ‌گونه ابرامی بر نام بابل و صحت و سقم داستان مذکور- ذکر می‌گردد. واضح و مبرهن است که با بررسی‌های بیشتر می‌توان موارد دیگری هم به آن افزود.

گفتار:

قص هاروت و ماروت از جمله قصص قرآنی است که علاوه بر متن صریح قرآن کریم – و ما اُنزل علی الملکین ببابِل هاروت و ماروت… (سوره بقره؛ آیه ۱۰۲) ترجمه: و آنچه بر آن دو فرشته هاروت و ماروت در بابل فرو فرستاده شده بود… (ترجمه از : فولادوند)- به صورت های دیگری در روایات یهودی (اسرائیلیات) وجود داشته و به کتاب های تفسیر نیز راه یافته است.

روایت «آنست که در عهد ادریس پیغامبر(ع) چون فرشتگان اعمال بنی‌آدم دیدند و آنچه از گناه و معاصی ایشان به آسمان می‌بردند گفتند بار خدایا اینان را در زمین نشاندی تا چندین فساد و معصیت می‌کنند. حق‌تعالی گفت اگر شهوت که در ایشان مرکب است در شما باشد و بجای ایشان شما باشید همان کنید. گفتند بار خدایا تو منزهی ما را نرسد که در تو عاصی شویم و تو را بیان آریم. خدای‌تعالی گفت دو فرشته را برگزینید تا من ایشان را بزمین فرستم تا خود چگونه کنند. ایشان هاروت و ماروت اختیار کردند. حق‌تعالی ایشان را به زمین فرستاد … و ایشان را نهی کرد از [ معاصی]… ایشان بیامدند و بروز میان مردم حکم کردند و شب به آسمان می‌شدند بیاد کردن مهمترین نام خدای عز و جل. یک ماه بر این برنیامد که زنی از پارس با جمال تمام نام زهره بحکومت پیش ایشان آمد بدو نگریدند و بر او فتنه شدند…» (ابوالفتوح رازی؛ ۱۳۵۲: ۲۷۳). پس خدا آنها را به واسط گناهانشان- با اختیار خودشان و انتخاب عذاب دنیوی- در چاه بابل! به صورت وارونه تا روز قیامت عذاب نمود.(۱)

برخی این قصه را دارای اصل بابِلی دانسته که در سومری و اکدی هم آمده است. «مارگولیوث این دو لفظ را از اصل آرامی می‌داند [که معنی آن شرارت و سرکشی است]. نستل آن دو را با خیلّیت و میلّیت و بِرگمان با خیلق و بیلق در تلمود مقایسه کرده است» (مشکور، ۱۳۵۷: ج۲، ۹۴۸). اما برخی از پژوهشگران (همچون هنینگ، لاگارد، آندره‌آس) آنرا ایرانی می‌دانند که «هاروت» و «ماروت» همان امشاسپندان ایرانی خرداد (هَئوروتات) و مرداد (امُرتات) هستند. به نظر دومزیل نیز خرداد و مرداد نمونه‌های اصلی هاروت و ماروت‌اند که در قرآن از آنان یاد شده است. در اساطیر ارمنی نیز نام «هاروت» و «ماروت» به صورت «هرت و مرت» نام دو رودخانه‌ای هستند که دستیاران خدای تاکستان‌ها هستند و بادها را مجبور می‌سازند باران را فراهم کنند و بر کوه بلند آرارات ببارانند. این اسطوره تحت تاثیر اساطیر ایرانی شکل گرفته است. همچنین اسطوره‌شناسان این داستان را با ناساتیای هندی نیز مقایسه می‌کنند (نقل به اقتباس از: یاحقی؛ ۱۳۸۸: ۸۶۴).

«دوتس‌نلد در یک تاریخ افسانه مصری که ترجمه کرده است دو نام یافته که شبیه به نام هروت و ماروت است. آن دو نام عبارت است از: «هورواناتی» و «آمه‌رکاتی»» (خزائلی؛ ۱۳۸۶: ۶۵۵). «در متن اسلاونی خنوخ (باب۳۳؛ ۱۱؛ ب) [نیز] نام این دو فرشته به صورت اریوخ (

orioch

) و ماریوخ (

marioch

) آمده است. امرداد و هروداد پهلوی در سغدی به صورت

harwot

و

marwot

آمده‌اند با آنکه جمله‌ای که این نام ها در آن آمده است روشن نیست ولی با هم آمدن آنها بسیار ارزشمند است. (۲)» (جفری؛۱۳۸۶: ۳۹۰).

در متون فارسیِ قرآنی از چاه و کوه بابل یاد شده است. «چاه بابل که هاروت و ماروت در آن معذب‌اند بر کوهی قرار دارد که در شعر فارسی به کوه بابل شهرت یافته و گویا به صلابت و درشتناکی و عظمت نیز موسوم بوده است» (یاحقی؛ ۱۳۸۸: ۱۸۹). اما آنچه در این گفتار مد نظر است نام بابل؟! است که نمادِ مرکز سحر و جادو است و جزء تلمیحات ادبی زبان فارسی نیز قرار گرفته است.

«قبولش ز هاروت ناهید سازد / کمالش ز بابل خراسان نماید (خاقانی)

جز تا به چَهِ بابل او را نبود منزل / تا جان نشود جادو جایی بنیاساید (شمس)

در ره عشق ای دل از سحر و فسون ایمن مباش / خانه هرمور این سحر است چاه بابلی (سلیم)» (نقل از یاحقی، ۱۳۸۸: ۱۸۹)

واژه بابِل در قرآن مجید یک بار بکار رفته و بعضی به خاطر ثنایی بودن کلمه، آنرا وام‌واژه می‌دانند «اما لسان‌العرب (ج ۴۳:۱۳) این را ناشی از بیگانه بودن آن نمی‌داند که اسم مونثی است که بیش از سه بن (

radical

) دارد… هوروویتس (۱۰۱ :

ku

) یادآور می‌شود که بابل به عنوان مرکزی برای آموزش جادو معروف بوده است و این مطلب از واژه باول (

Bvil

) در قطعات مانوی- اویغوری به دست آمده از ادقوت- شهری نیز استنباط می‌شود» (جِفری؛ ۱۳۸۶: ۱۳۶).

این نام در بیشتر متون تفسیری و قصص قرآنی با کسر بایِ دوم بوده و چنانچه با ضمه هم یاد شده باشد چندان توجهی به آن نشده است. در واقع هرچند در برخی نوشته‌ها این مطلب آمده که چاه مذکور در بابُل است اما نظر غالب بر بابِل قرار دارد. کما اینکه این جای‌نام در قرآن نیز به صورت «ببابِل» با کسره (ب) نوشته شده است.

مولف تاج‌التراجم (قرن پنجم) ترجمه این بخش از آیه را چنین می‌نویسد: «… به بابل عراق. و آن دو فریشته هاروت و ماروت بودند به لغت سریانی» ( اسفراینی؛ ۱۳۷۵: ج۱، ۱۳۱). محل این جای‌نام در تفسیر ابوالفتوح رازی (۱۳۵۲: ج۱، ۲۷۲) اینگونه آمده است: «بعضی مفسران گفتند بابل نام زمینی است در عراق … و دیگر گفتند که بابل نام زمینی است که صرح نمرود بر او افتاد». «در عجایب المخلوقات [آمده است] هاروت و ماروت در آنجا (چاه بابِل) محبوس‌اند» ( نقل از دهخدا؛ ۱۳۷۷: ج۴، ۳۸۷۲ ).

جدا از موارد فوق ب