پاورپوینت کامل اولین و آخرین یادگاری ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اولین و آخرین یادگاری ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اولین و آخرین یادگاری ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اولین و آخرین یادگاری ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۶ سال پیش بود که در سال ۱۳۶۷ در دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تهران پذیرفته شده و دکتر نوایی استاد برخی دروس ما چون اسناد و کتیبه‌ها بود. تا آن‌زمان هرچند برخی از کتاب‌هایش را خوانده و خریده بودم، اما ایشان را ندیده بودم. دوره خوبی بود با استوانه‌های تاریخ و فرهنگ ایران: محمد محیط‌طباطبایی، محمداسماعیل رضوانی، اسماعیل دولتشاهی، عبدالحسین نوایی (که رفت) و استادانی دیگر (که خدا طول عمرشان دهد)

۲۶ سال پیش بود که در سال ۱۳۶۷ در دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تهران پذیرفته شده و دکتر نوایی استاد برخی دروس ما چون اسناد و کتیبه‌ها بود. تا آن‌زمان هرچند برخی از کتاب‌هایش را خوانده و خریده بودم، اما ایشان را ندیده بودم. دوره خوبی بود با استوانه‌های تاریخ و فرهنگ ایران: محمد محیط‌طباطبایی، محمداسماعیل رضوانی، اسماعیل دولتشاهی، عبدالحسین نوایی (که رفت) و استادانی دیگر (که خدا طول عمرشان دهد)

بیش از حضور در کلاس‌های درس، رفت و‌ آمدی با ایشان نداشتم. در درس اسناد و کتیبه‌ها، مقدمه شاهنامه ابومنصوری تصحیح مرحوم محمد قزوینی را در ۲۰ مقاله باز و به عنوان نثر فاخر هزار ساله فارسی به رخ ما کشید و پرسید چه کسی می‌خواند؟ شاید کسی تمایل نشان نداد. من دستم را بالا بردم و متن را گرفته و خواندم و چه خواندن رسایی.

هرجا که می‌ماندم رج می‌زدم و دیگران نمی‌دانستند زیرا متن تنها در دست من بود. هرچند درس در آن دانشگاه برای من انجامی نیافت، اما بعید بود در صورت ادامه نیز از راهنمایی ایشان استفاده کنم، زیرا من تاریخ مغولان را برگزیده بودم و قرار بود استاد راهنمای من دیگری باشد و ایشان به پس از صفویه ارادت داشت که من نداشتم. شاید می‌توانست مشاور یا داور پایان‌نامه من باشد. بعد از آن فرصت‌های بیشتری پیش آمد اما نه به‌جدیت انجام همکاری علمی.

چند ماه پیش که طرح نشست یادگار هفتاد ساله را نوشتم، گمان نمی‌کردم با سپردن آن به‌دیگران موفق به انجامش نشوم. شهریور ۱۳۲۳ زمان انتشار نخستین شماره مجله یادگار بود و شهریور گذشته هفتادمین سال انتشار آن. عبدالحسین نوایی از جوان‌ترین نویسندگان آن و طبیعی بود که در