پاورپوینت کامل صورت و سیرت خواجه اهل راز ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صورت و سیرت خواجه اهل راز ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صورت و سیرت خواجه اهل راز ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صورت و سیرت خواجه اهل راز ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

با اینکه حافظ، از بزرگ‌ترین و نامدارترین شاعران ایران است، درباره زندگی او اطلاعات زیادی در دست نیست. بخش‌ عظیمی از زندگی‌ حافظ نامعلوم است و حتی سال تولد، وضعیت خانوادگی و وضعیت شغلی‌ او و مسائلی از این قبیل نیز بر ما روشن نیستند. مهم‌ترین منبعی که برای شناخت‌ دقیق‌ حافظ در اختیار ماست، دیوان‌ اوست، اما متأسفانه حافظ در شعرهای زیبایش، اطلاعات‌ دقیقی در مورد زندگی‌ واقعی‌ خود در اختیار ما قرار نمی‌دهد. کتاب‌های تذکره و تاریخ هم بیش از آنکه آگاهی‌های دقیقی درباره حافظ به ما بدهند، با افسانه‌ها و داستان‌های غیرواقعی درباره او، ما را آشفته‌تر می‌کنند. با این‌ همه بر اثر کوشش‌های فراوان‌ پژوهشگران‌ ایرانی و غیرایرانی، اطلاعات‌ خوبی در مورد حافظ به دست ما رسیده‌است که در ادامه با تکیه بر این پژوهش‌ها، می‌کوشیم دورنمایی نسبتاً روشن از زندگی حافظ را در اختیار مخاطبان قرار دهیم.

«راز و رمز زندگی لسان الغیب» به مناسبت ۲۰مهر، روز بزرگداشت حافظ

با اینکه حافظ، از بزرگ‌ترین و نامدارترین شاعران ایران است، درباره زندگی او اطلاعات زیادی در دست نیست. بخش‌ عظیمی از زندگی‌ حافظ نامعلوم است و حتی سال تولد، وضعیت خانوادگی و وضعیت شغلی‌ او و مسائلی از این قبیل نیز بر ما روشن نیستند. مهم‌ترین منبعی که برای شناخت‌ دقیق‌ حافظ در اختیار ماست، دیوان‌ اوست، اما متأسفانه حافظ در شعرهای زیبایش، اطلاعات‌ دقیقی در مورد زندگی‌ واقعی‌ خود در اختیار ما قرار نمی‌دهد. کتاب‌های تذکره و تاریخ هم بیش از آنکه آگاهی‌های دقیقی درباره حافظ به ما بدهند، با افسانه‌ها و داستان‌های غیرواقعی درباره او، ما را آشفته‌تر می‌کنند. با این‌ همه بر اثر کوشش‌های فراوان‌ پژوهشگران‌ ایرانی و غیرایرانی، اطلاعات‌ خوبی در مورد حافظ به دست ما رسیده‌است که در ادامه با تکیه بر این پژوهش‌ها، می‌کوشیم دورنمایی نسبتاً روشن از زندگی حافظ را در اختیار مخاطبان قرار دهیم.

سرّ زندگی لسان‌الغیب

نام و نشان‌ حافظ: نام این شاعر‌ بزرگ «محمد»، لقب‌ او «شمس الدین» و تخلص‌ شعری‌ او «حافظ» است و در این زمینه بین محققان اختلاف‌ چندانی وجود ندارد. از آنجا که او قرآن را با ۱۴ روایت حفظ کرده بود، تخلص‌ شاعری «حافظ» را برای خود برگزید. برخی دیگر از لقب‌های مشهور‌ او عبارتند از: لسان‌الغیب، خواجه، خواجه شیراز و خواجه اهل‌ راز.

خانواده پدری: در مورد پدر و مادر و نیاکان‌ حافظ اطلاعات‌ معتبری در دست نیست. ظاهراً نام‌ پدرش «بهاءالدین» بوده است. نام‌ مادر حافظ را نمی‌دانیم، اما احتمالاً اهل کازرون بوده‌ است. به نظر می‌رسد خانواده او از نظر مالی در حد متوسط جامعه زمان خویش بوده ‌است زیرا حافظ توانسته در نوجوانی و جوانی به دنبال‌ تحصیل دانش برود و کسب علم و دانش در آن زمان اصولاً مربوط به خانواده‌های ثروتمند و متوسط جامعه بوده‌است. در مورد سایر افراد خانواده او، اطلاعاتی در دست نیست. ظاهراً او برادری به نام‌ «خواجه خلیل‌ عادل» داشته که در سال ۷۷۵ از دنیا رفته و حافظ در قطعه‌ای با مطلع «برادر، خواجه عادل، طاب مثواه// پس از ۵۹ سال از وفاتش…» ماده تاریخی برای سال وفات او درست کرده است.

سال تولد و مرگ: در مورد سال تولد‌ حافظ اختلاف نظرهای فراوانی بین محققان وجود دارد. دکتر ذبیح‌الله صفا ولادت او را در ۷۲۷ ه‍. ق، دکتر قاسم غنی آن را در ۷۱۷ ه. ق و استاد علی اکبر دهخدا آن را در حدود ۷۱۰ ه‍. ق دانسته‌اند. در دیوان‌ حافظ قطعه‌ای با مطلع‌ «خسروا، دادگرا، شیردلا، بحرکفا! // ای جلال تو به انواع هنر ارزانی» وجود دارد که مطمئناً در زمان «جلال‌الدین مسعود اینجو» سروده شده است. از آنجا که این شخص در سال ۷۴۳ حاکم شیراز بوده و در همان سال کشته شده است، علامه محمد قزوینی، دکتر محمد معین و برخی دیگر از محققان حدس زده‌اند که این قطعه در سال ۷۴۳ سروده شده است و با توجه به اینکه وفات حافظ در سال ۷۹۲ بوده، بنابراین قطعه بالا ۴۹ سال قبل از درگذشت‌ او سروده شده و یکی از قدیمی‌ترین اشعار حافظ است. با توجه به پختگی و کمالی که در قطعه مذکور وجود دارد، علامه قزوینی حدس زده‌اند که حافظ هنگام سرودن این اشعار حداقل ۲۵ سال داشته است؛ از این رو تولد او احتمالاً در حدود سال ۷۱۸ بوده است. به هر حال با اطمینان می‌توان گفت ولادت حافظ در اوایل قرن هشتم هجری و بین سال‌های ۷۱۰ تا ۷۲۰ ه‍. ق روی داده ‌است. در مورد سال‌ درگذشت حافظ اختلاف کمتری بین حافظ‌شناسان دیده می‌شود و به نظر اغلب آنان او در سال ۷۹۲ ه‍. ق از دنیا رفته است.

وضعیت خانوادگی: در مورد همسر و فرزندان‌ حافظ هیچ آگاهی‌ دقیق و معتبری وجود ندارد. پاره‌ای از شعرهای حافظ را با احتیاط فراوان، می‌توان در مورد همسرش دانست. از این شعرها می‌توان دریافت همسر‌ حافظ بسیار زیبا بوده و پیش از او از دنیا رفته است. درباره فرزندانش نیز طبق بعضی از اسناد‌ تاریخی و نیز با توجه به بعضی از شعرهای‌ خود او، می‌توان حدس زد که احتمالاً دو پسر داشته و هر دوی آنها از دنیا رفته‌اند و شاعر را به سوگ خود نشانده‌اند.

شغل و منبع‌ درآمد: در مورد شغل حافظ نیز آگاهی‌های دقیقی نداریم، اما از برخی از شعرهای او معلوم می‌شود که احتمالاً شغل دیوانی داشته است؛ یعنی در دربار پادشاه کارمند بوده و حقوق‌ ثابتی داشته است. در بیتی به صراحت می‌گوید که «در سه سال گذشته از شاه و وزیر اموالی را اندوخته است» و این بیت احتمالاً بیانگر آن است که حافظ دارای شغلی دیوانی بوده، یا آن‌که به نحوی با دربار پیوستگی داشته و می‌توانسته است از این طریق زندگی‌ خود را بگذراند. البته باید به این نکته مهم اشاره کرد که با اینکه حافظ با دربار‌ بیشتر پادشاهان‌ زمانه خود ارتباط خوبی داشته و بسیاری از آنها را مدح کرده است، با این ‌همه شاعری پیشه اصلی او نبوده و او از راه‌ شاعری و مداحی امرار معاش نمی‌کرده‌است. حافظ بارها در اشعار خود در مورد «وظیفه»؛ یعنی حقوق‌ ماهانه کارکنان‌ دولت، سخن گفته است و از این اشارات می‌توان دریافت که او حداقل در بخشی از زندگی خود، شغلی ثابت، با حقوقی مشخص در پایان‌ ماه،داشته است.

شهر و دیار: حافظ در شهر شیراز به دنیا آمده، همه عمر خود را در همان‌جا گذرانده و در همان شهر نیز از دنیا رفته است. حافظ شعرهای زیادی درباره شیراز سروده است. از این شعرها به روشنی برمی‌آید که او به شهر خود علاقه فراوانی داشته است. حافظ در این شعرها به آب و هوای خوش، طبیعت‌ دل‌انگیز، باد‌ روح‌بخش، ساکنان‌ باصفا و زیبارویان‌ دلربای شهر خود اشاره کرده و ترجیح داده است که همه عمر خود را در همین شهر به سر ببرد و دل به سیر و سفر نسپارد. حافظ به زیبایی‌های طبیعی‌ شیراز، مانند قنات‌ رکن‌آباد، کوه‌ الله اکبر و گلگشت‌ مصلی اشاره کرده ‌است.

دین و مذهب: در مورد‌ مذهب حافظ چند نکته قطعی وجود دارد: نخست آنکه حافظ قطعاً مسلمان بوده است. ممکن است که برداشت او از دین اسلام با برداشت‌ رایج زمانه‌اش تفاوت‌های بنیادینی داشته باشد، اما در سراسر دیوان او این نکته را به روشنی می‌توان دریافت باورهای کلان‌ او مطابق با دین اسلام و آموزه‌های قرآنی است. دوم آنکه حافظ از نظر کلامی به مذهب‌ کلامی‌ اشعری اعتقاد دارد. او گزاره‌های اشعری را به صراحت در اشعار خود آورده است. سوم آنکه حافظ از نظر مذهبی دارای وسعت‌ مشرب و مدارای شگفت‌آوری است و پیروان همه ادیان و بلکه رندان‌ تردامن و خرابات‌نشینان‌ آلوده به انواع زشتی‌ها را نیز از نجات و رستگاری بی‌بهره نمی‌داند. او با آزاداندیشی خاصی از زرتشتی‌ها، یهودی‌ها و مسیحی‌ها یاد می‌کند و همه آنها را از نجات برخوردار می‌داند. چهارم اینکه مذهب‌ فقهی‌ حافظ به روشنی معلوم نیست. آن گونه که مشهور است حافظ از نظر فقهی از شافعیه است؛ زیرا عموم مردم‌ شیراز در آن زمان بر این مذهب بوده‌اند، اما در دیوان حافظ اشعاری نیز وجود دارد که از گرایش او به مذهب شیعه حکایت می‌کنند؛ ازاین‌رو با اطمینان نمی‌توان در مورد مذهب‌ فقهی حافظ اظهار نظر کرد. به هر روی در عشق‌ خالص و عمیق او به خاندان‌ پیامبر بزرگوار اسلام، بویژه امام علی ابن ابی‌طالب(ع) تردیدی نیست.

تحصیلات و دانش‌های حافظ: حافظ از دانش‌های زمانه خویش اطلاعات‌ گسترده و ژرفی داشته است. این مطلب را هم از اشاراتی که در کتب تذکره و تاریخ وجود دارد و هم از نشانه‌های فراوانی که در اشعار‌ خود‌ او دیده می‌شود، می‌توان دریافت. حافظ در اشعار‌ خود به نام چند کتاب اشاره کرده است: ۱) قرآن کریم، ۲) تفسیر کشّاف، از زمخشری، ۳) الکشف عن مشکلات‌ الکشاف، از سراج الدّین عُمر قزوینی، ۴) مواقف، از قاضی عضدالدّین ایجی، ۵) کیمیای سعادت، از امام محمد غزالی، ۶) قانون، از ابوعلی سینا و ۷) شفا، از ابوعلی سینا. می‌توان گفت که حافظ این کتاب‌ها را می‌خوانده و به آنها توجه داشته است. با توجه به اشعار‌ حافظ و نیز بر اساس سخنان‌ جامع‌ دیوان‌ او که به محمد گلندام معروف است، به نظر می‌رسد که حافظ در زمینه‌های زیر اطلاعات فراوان و عمیقی داشته است:

قرآن و علوم‌ وابسته به آن: حافظ در اوان‌ جوانی قرآن را با چهارده روایت از بر کرده بود. او در شعرهای زیادی به عشق و علاقه‌اش به قرآن و تأمُّل و تَدَبُّرش در آیات آن اشاره می‌کند. گذشته از قرآن، حافظ به تفسیر نیز علاقه زیادی داشته و بخشی از عمر خود را به مطالعه تفاسیر قرآن می‌گذرانده است. یکی از تفسیرهایی که حافظ به آن علاقه داشته است، «تفسیر‌ کشّاف‌» زمخشری است که از حیث توجه به جنبه‌های ادبی و هنری‌ قرآن ارج و اهمیت‌ فراوانی دارد. در دیوان‌ حافظ نُه بار به صراحت نام‌ قرآن، با احترام فراوان، آمده است و در دیوان او، گذشته از اشارات بسیار زیاد به قصه‌ها و موضوعات‌ ویژه قرآنی، ۲۰ آیه از قرآن به صراحت نقل شده است. حافظ، در یک بیت مشهور همه موفقیت‌های خود را مدیون‌ قرآن دانسته است.

فلسفه و حکمت: از اشعار‌ حافظ به روشنی برمی‌آید که او مطالعات‌ دقیق و عمیقی در فلسفه داشته است. او در اشعار‌ خود به زیبایی از اصطلاحات‌ فلسفی مثل «دور و تَسَلْسُل، تَعَلُّل، جوهر‌ فرد، هیولی، ارکان و مانند آنها» استفاده کرده است. شیوه استفاده حافظ از این اصطلاحات به گونه‌ای است که نشان می‌دهد او با این مباحث آشنایی عمیقی دارد. عُمق‌ فلسفی‌ شعرهای حافظ موضوعی است که با نگاهی اجمالی به شعرهای او دیده می‌شود. شعر‌ حافظ برخلاف‌ شعر‌ بسیاری از شاعران، در زیبایی‌های هنری و ادبی خلاصه نمی‌شود و شامل‌ اندیشه‌های ژرفی درباره انسان، خدا، جهان، طبیعت و جامعه است.

ادبیات‌ فارسی و عربی: یکی از مهم‌ترین دلمشغولی‌های حافظ مطالعه گسترده و بسیار عمیق در متون ادبی فارسی و عربی بوده است. استفاده‌های فراوان و بجای او از مضامین و تصویرهای شعری این دو زبان و تکیه او بر میراث‌ عظیم‌ ادبیات‌ فارسی و عربی به گونه‌ای است که جای کمترین تردیدی باقی نمی‌ماند که حافظ غالب‌ متون‌ ادبی این دو زبان را با دقت‌ فراوان خوانده و هضم کرده بود. در دیوان حافظ نوزده بیت و پنجاه و یک مصراع‌ عربی وجود دارد که در کمال فصاحت و بلاغت هستند و از تسلط‌ او بر این زبان حکایت می‌کنند.

موسیقی: حافظ آشنایی‌ عمیقی با موسیقی داشته و بخوبی در اشعار خود از اصطلاحات موسیقی بهره‌گرفته‌است. آن گونه که از اشعار او برمی‌آید، صدایی خوشی نیز داشته است و این نکته نیز نشان می‌دهد که او با مبانی‌ علم‌ موسیقی آشنایی داشت.

عرفان و تصوف: مروری اجمالی بر دیوان حافظ نشان می‌دهد که حافظ با عرفان‌ ابن‌عربی و نیز با عرفان‌ ایرانی آشنایی بسیار عمیقی داشته است. او در بسیاری از غزل‌های خود آنچنان زیبا و دقی