پاورپوینت کامل آیین گفت‌وگو ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیین گفت‌وگو ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیین گفت‌وگو ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیین گفت‌وگو ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

تعزیه زنانه، از جمله نمایش‌های خفیه محسوب می‌شود که روزگاری به وسیله زنان و برای تماشاگران زن و معمولاً دنباله مجالس روضه‌خوانی اجرا می‌شد.

تعزیه زنانه، از جمله نمایش‌های خفیه محسوب می‌شود که روزگاری به وسیله زنان و برای تماشاگران زن و معمولاً دنباله مجالس روضه‌خوانی اجرا می‌شد.

این نوع تعزیه به لحاظ تاریخی در ابتدا با حمایت و همت قمرالسلطنه – دختر فتحعلی‌شاه – و بعدها عزت‌الدوله – خواهر ناصرالدین شاه – در منزل‌شان پا گرفت و چون جنبه خصوصی و اشرافی داشت، تنها به صورت کاری فرمایشی بر جا ماند و عمومیت نیافت. این تعزیه‌ها را در فضای باز حیاط‌ها یا تالارهای بزرگ خانه‌ها بازی می‌کردند. بازیگران، شبیه‌خوانان زنی بودند که پیش از آن در مجلس‌های زنانه روضه می‌خواندند.

ملا نبات (مخالف‌خوان) و ملافاطمه و ملامریم از شبیه‌خوان‌ها و حاجیه خانم، دختر دیگر فتحعلی‌شاه، از تعزیه‌گردان‌های بنام این دوره بودند. درونمایه این تعزیه‌ها همچون مضامین تعزیه بود با این تفاوت که قهرمان‌های اصلی‌اش را بیشتر زنان تشکیل می‌دادند. از آن جمله‌اند: تعزیه شهربانو، عروسی دختر قریش و مانند آن‌ها.

آن‌ها که نقش مردان را بازی می‌کردند، سعی می‌نمودند با به کارگیری لباس‌ها و خرده وسایل دیگر، وضع ظاهر خود را به قیافه مردان نزدیک کنند. حتی صدایشان را هم به هنگام بازی تغییر می‌دادند، چون تماشاگران نیز همگی زن بودند پوشاندن چهره نیز دیگر معنی نداشت. تعزیه زنانه تا میانه عهد قاجار گاه‌گاه در خانه‌های اشراف اجرا می‌شد و رفته رفته تا اواخر این دوره از میان رفت.

البته این گونه مجالس در میان اقوام و شهرهای مختلف ایران، به شکل‌های گوناگون رواج داشته و بخشی از آن تا هم اکنون نیز باقی مانده است. از جمله زنان استرآباد از دیرباز در برگزاری مراسم مذهبی و آیین‌های سوگواری نقش بسزایی داشته‌اند و تجربه دیرینه‌ای در این باب سینه به سینه در بین آن‌ها حفظ شده است. در استرآباد مانند بسیاری از مناطق دیگر ایران زن‌های روضه‌خوان بیشتر به کار مصیبت‌خوانی، منقبت خوانی و مولودی‌خوانی اشتغال داشتند اما نوع خاصی از روضه‌خوانی در بین آن‌ها رایج بود که به نوعی به تعزیه هم نزدیک بود. به این نوع روضه‌خوانی «گفت‌وگو» می‌گفتند. آیین گفت‌وگو را به نوعی می‌توان اوج روضه‌ یا مقدمه‌ تعزیه تلقی نمود، یا به عبارتی دیگر وضعیتی بین تعزیه و روضه. اما از آنجا که به آیین‌های نمایشی شبیه است، لذا به تعزیه نیز نزدیک‌تر است. در آیین گفت وگو مطالب واقعه یا مجلس مورد نظر بین دو تا پنج نفر به صورت دیالوگ رد و بدل می‌شد. ترتیب اجرای این مراسم بدین صورت بود که هر کدام از این دو نفر مطالب خود را در اختیار داشته و در جای مناسب، متن مورد نظر را بنا به نوبت، با صوت خوش قرائت می‌کردند. در گفت‌وگو یکی از اجراکنندگان نقش چند شخصیت را اجرا می‌نماید و گوینده مقابل او نیز به جای چند نفر پاسخ می دهد. اما ویژگی‌ای که سبب می‌شود گفت‌وگو را جزو آیین‌های نمایشی قلمداد کنیم، این است که علاوه بر گویندگان یک یا دو نفر (یا بیشتر) به عنوان اجراکننده حضور داشتند که همزمان با خواندن وقایع (توسط گویندگان) صحنه‌ها را به تصویر می‌کشیدند به صورتی که با حذف گویندگان، نمایش پانتومیم

به دست می‌آمد.

تفاوت عمده گفت‌وگو با تعزیه در این بود که در تعزیه، تعزیه‌خوان‌ها خود ایفا