پاورپوینت کامل غفلت مورخان از تاریخ فرهنگی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غفلت مورخان از تاریخ فرهنگی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غفلت مورخان از تاریخ فرهنگی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غفلت مورخان از تاریخ فرهنگی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

«تاریخ فرهنگی» چیست؟ چگونه پدید آمده است؟ چه تحولاتی را پشت ‌سر گذاشته؟ «تاریخ» در «تاریخ فرهنگی» به چه معنایی به کار رفته است؟ آیا آنانی که در این حوزه سخن گفته‌اند و ژانری از مطالعات و تحقیقات را تحت عنوان «تاریخ فرهنگی» سامان داده‌اند، «تاریخ» را همان‌گونه معنا کرده‌اند که ما در شناخت مورخانه با آن مواجه هستیم؟! برای اینکه بتوان نسبت تاریخ را در این دو مقوله «دانش تاریخ» و «تاریخ فرهنگی» مشخص کرد، لازم است تا اندازه‌ای به تاریخچه «تاریخ فرهنگی» بپردازیم.

تأملی پیرامون مواجهه دانش تاریخ با تاریخ فرهنگی

«تاریخ فرهنگی» چیست؟ چگونه پدید آمده است؟ چه تحولاتی را پشت ‌سر گذاشته؟ «تاریخ» در «تاریخ فرهنگی» به چه معنایی به کار رفته است؟ آیا آنانی که در این حوزه سخن گفته‌اند و ژانری از مطالعات و تحقیقات را تحت عنوان «تاریخ فرهنگی» سامان داده‌اند، «تاریخ» را همان‌گونه معنا کرده‌اند که ما در شناخت مورخانه با آن مواجه هستیم؟! برای اینکه بتوان نسبت تاریخ را در این دو مقوله «دانش تاریخ» و «تاریخ فرهنگی» مشخص کرد، لازم است تا اندازه‌ای به تاریخچه «تاریخ فرهنگی» بپردازیم.

تاریخچه‌ تاریخ فرهنگی

تاریخ فرهنگی متشکل از دو حوزه جداگانه «تاریخ فرهنگی» و «تاریخ فرهنگ» است. «تاریخ فرهنگ» شاخه‌ای در حوزه مطالعات فرهنگی و «تاریخ فرهنگی» نه تنها منفک از حوزه مطالعات تاریخی است، بلکه در برخی از زمینه‌ها، مواجهه‌هایی با مطالعات تاریخی دارد.

این دو مقوله در پارادایم علوم انسانی، در حوزه مطالعات میان‌رشته‌ای (بینامتنیت) جای می‌گیرد. تاریخ فرهنگی محصول دو بازکشف «تاریخ» و «فرهنگ» است.

تاریخ فرهنگی، «فرهنگ» را به مثابه دستگاهی تحلیلی جهت تبیین پدیده‌های جامعه بشری قلمداد می‌کند. با تکیه بر این مفهوم می‌توان به این ارزیابی رسید که در دو سه قرن اخیر به یک نوع بازکشف از فرهنگ رسیده‌ایم. در این ارزیابی،‌ <فرهنگ» صرفاً یک حوزه «موضوعی»‌تلقی نمی‌شود، بلکه به عنوان ابزاری برای شناخت انسان، جامعه انسانی و تحولات جامعه انسانی مطرح است.

این همان مفهومی است که در ادبیات مطالعات فرهنگی از آن تحت عنوان «گذار از جامعه‌شناسی به فرهنگ» تعبیر می‌کنند.

تاریخ در «تاریخ فرهنگی» به معنای قایل شدن تاریخیت برای فرهنگ و فرهنگ را زمینه‌مند دیدن است؛ بنابراین تاریخ فرهنگی، حوزه‌ای از مطالعات را

در بر می‌گیرد که تحولات جوامع بشری را بر اساس «مناسبات فرهنگی» تبیین می‌کند و این فرهنگ یعنی پدیده‌ای زمانمند و برخوردار از تاریخیت.

تاریخ فرهنگی زیرمجموعه مطالعات تاریخی آنچنان که در حوزه دیسیپلین تاریخ از آن صحبت می‌شود، قرار نمی‌گیرد؛ حال با این تفسیر اگر خود را در جایگاه مورخان قرار دهیم آیا تاریخ فرهنگی برای ما نوعی دغدغه مورخانه محسوب می‌شود؟ آیا امکان برقراری گفت‌وگو میان من مورخ و تاریخ فرهنگی ایجاد می‌شود؟ یا اینکه باید به عنوان قلمرویی سراسر تهدید به تاریخ فرهنگی نگاه کنم؟

اگر نخواهیم بگوییم گروهی از مورخان که وظیفه دانش تاریخ را در نهایت تولید

fact

در نظر می‌گیرند، از تاریخ فرهنگی پرهیز می‌کنند و به جد در پی آن هستند که مرزهای خود را با آن مشخص کنند، دست کم می‌توان گفت آنان از زاویه یک مورخ این گونه می‌اندیشند که تاریخ فرهنگی گره‌ای از مشکلاتشان را باز نخواهد کرد و افقی را پیش رویشان نخواهد گشود؛ این در حالی است که اگر رسالت مورخان را تولید

fact

تلقی نکنیم، حوزه مطالعات تاریخ فرهنگی گریبان مورخان را می‌گیرد و گریزی از این مواجهه وجود ندارد! من از منظر دوم یعنی شناخت و فهم پدیده‌های تاریخی با «تاریخ فرهنگی» مواجه می‌شوم؛‌ نه صرفاً تولید

fact

؛ اگرچه ما برای شناخت، نیازمند تولید

fact

هم هستیم.

تاریخ فرهنـگی و چـالش‌های پیش‌روی مورخان

مواجهه «دانش تاریخ» با «تاریخ فرهنگی» از یک نظر، توسعه حوزه موضوعی دانش تاریخ را به دنبال خواهد داشت؛ آن چیزی که اکنون رخ داده است و در نتیجه پژوهش‌هایی که «تاریخ فرهنگی» و «مورخان فرهنگی» انجام داده‌اند، مورخان به حوزه «موضوعی» خود نگاه مجددی کرده‌اند و از حوزه «موضوعات کلاسیکی» که معمولاً در قلمرو تاریخ و مطالعات مورخان قرار می‌گرفته است، فاصله گرفته‌اند.

وارد شدن موضوعاتی از جنس «فرهنگ» در حوزه مطالعات تاریخی متأثر از عوامل متکثری است؛ اما یکی از عمده عواملی که در کار مورخان فرهنگی اثرگذار است، عمدتاً در حوزه موضوعات سیاسی- نظامی قرار می‌گیرد و سپس در حوزه موضوعات اجتماعی که آن هم در نتیجه کشف امری است به نام «امر اجتماعی».

همین موضوع در ارتباط با فرهنگ نیز وجود دارد؛ یعنی یکی از پیامدهای ظهور مورخان فرهنگی چیزی است به نام «توسعه موضوعی» در حوزه دانش تاریخ که این توسعه یک امر کمی نیست؛ همان‌طور که ورود حوزه اجتماع به حوزه مطالعات تاریخی گستردگی موضوعی حوزه تاریخ را در بر داشت و به تبع خود نحوه مواجهه متفاوت با این موضوع را نسبت به موضوع تاریخ سیاسی در معنای قدیم خود هم در پی داشت.

به بیان دیگر،‌ علاوه شدن «اجتماع» و سپس «فرهنگ» به حوزه تحقیقات تاریخی نزد مورخان،‌ علاوه شدن چیزهایی از رنگ دیگر بود. درست است که فرهنگ یک موضوع است اما یک موجودیت خاص هم است و این موجودیت خاص در مقام شناخت، نحوه مواجهه خاص خودش را هم دارد.

مشکلی که ما امروز با آن مواجه هستیم این است که مورخان فکر می‌کنند ابزار شناختی‌ای در دست دارند که می‌توانند با آن تمام حوزه‌هایی را که احتمالاً به آنان افزوده خواهد شد مورد مطالعه قرار دهند. در حالی که این‌گونه نیست! این از چالش‌هایی است که مورخان با آن مواجه هستند و حل این چالش در این است که اقتضائات روشی و شناختی‌ای را که برای مواجهه با این امر جدید -یعنی فرهنگ- باید در حوزه مورخان پدید آید و شکل بگیرد، شرط لازم برای کار در حوزه فرهنگ است و اگر این امور فراهم نشود م