پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

تاریخ ادبیات، چنان که از نام آن پیداست، شامل دو بخش است: تاریخ و ادبیات. تاریخ را در اینجا به اختصار می‌توانیم سرگذشت چیزی را با توجه به ریشه‌ها و علل و عوامل آن چیز بدانیم؛ اما ادبیات به ویژه در سنت ایرانی مفهومی وسیع است که قدری نیاز به توضیح دارد: برخی «مجموعه‌ آثار مکتوب و بر جای مانده به هر زبان از روزگار نخست تا زمان حال» را ادبیات آن زبان می‌دانند. این تعریف تا حدی نارساست، برای آنکه اولاً ادبیات شفاهی و غیرمکتوب را شامل نمی‌شود، ثانیاً با این تعریف، گویا زبان و ادبیات یکی دانسته شده است، برای آنکه بنا بر این تعریف، باید حتی کتابهایی را که در مورد علوم مختلف تألیف شده از ریاضی و پزشکی و فیزیک گرفته تا فلسفه و هنر و دین، جزو ادبیات محسوب بداریم.

تاریخ ادبیات، چنان که از نام آن پیداست، شامل دو بخش است: تاریخ و ادبیات. تاریخ را در اینجا به اختصار می‌توانیم سرگذشت چیزی را با توجه به ریشه‌ها و علل و عوامل آن چیز بدانیم؛ اما ادبیات به ویژه در سنت ایرانی مفهومی وسیع است که قدری نیاز به توضیح دارد: برخی «مجموعه‌ آثار مکتوب و بر جای مانده به هر زبان از روزگار نخست تا زمان حال» را ادبیات آن زبان می‌دانند. این تعریف تا حدی نارساست، برای آنکه اولاً ادبیات شفاهی و غیرمکتوب را شامل نمی‌شود، ثانیاً با این تعریف، گویا زبان و ادبیات یکی دانسته شده است، برای آنکه بنا بر این تعریف، باید حتی کتابهایی را که در مورد علوم مختلف تألیف شده از ریاضی و پزشکی و فیزیک گرفته تا فلسفه و هنر و دین، جزو ادبیات محسوب بداریم.

حقیقت این است که در روزگار ما ادبیات مفهوم خاص‌تر و تعریف ویژه‌تری پیدا کرده که بر اساس آن، آثار ادبی از دیگر آثار مکتوب متمایز شده است؛ زیرا امروزه قلمرو ادبیات را به نوشته‌های خلاق یعنی شعر و نثرهای داستانی، نمایشی و نوشته‌های ذوقی منحصر می‌کنند، گذشته از آن، بخشی از ادبیات را هم ادبیات شفاهی یک ملت تشکیل می‌دهد که می‌تواند نوشته یا نانوشته باشد. اما در گذشته واژه «ادبیات» در ایران بیشتر بر ادبیات رسمی اطلاق شده و در یک دایره وسیعتر تمام آثار مکتوب را اعم از سنگ‌نبشته‌ها و آثار علمی، دینی، تاریخی، اخلاقی و هنری در بر می‌گرفته است.

ادبیات را «آیینه فرهنگ و تمدن یک ملت» معرفی می‌کنند؛ زیرا تمام وجوه مدنیت ملتها معمولاً در آثار مکتوب و خلاق آن جلوه‌گر می‌شود. در واقع ادبیات ملی یک قوم به ویژه در اقوام کهنسال در کنار سنتهای هنری و فنی بازمانده از روزگاران پیشین، مجموعه فرهنگ‌ و تمدن آن قوم را تشکیل می‌دهد. وقتی ما ادبیات یک ملت کهنسال را می‌خوانیم، خود به خود با فرهنگ و پیشینه تمدنی آن ملت نیز آشنا می‌شویم. عکس این هم صادق است؛ هرگاه بخواهیم ملتی را با مجموعه تمدن‌ و فرهنگ آن بشناسیم، ادبیات آن ملت به عنوان یکی از منابع خوب و کارآمد در کنار دیگر آثار و منابع می‌تواند به ما کمک کند. از این رو ایران‌شناسانی که بخواهند تاریخ و فرهنگ ایران را خوب بشناسند، از شناختن ادبیات فارسی که آیینه این تمدن است، ناگزیر خواهند بود. به عبارت بهتر ایران‌شناسانی در کار خود موفق هستند که ایران را از دریچه ادبیات آن بشناسند.

تاریخ هر علم معمولاً با سرگذشت آن علم و فراز و فرودهایی که پشت سر گذاشته سر و کار دارد؛ اما باید دانست که آگاهی از این فراز و فرودها بی‌توجه به علل و عوامل آنها، کفایت نمی‌کند؛ امروز در بررسیهای تاریخی علت‌یابی حوادث و پیدا کردن دلایل بروز یا عدم ظهور یک جریان اجتماعی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

با این مقدمه شاید بتوان گفت منظور ما از پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint نگاهی به تحولات و علل بیرونی و درونی تغییرات ادبی و نحوه ارتباط آن با جریانهای اجتماعی ایران است، به طوری که مثلاً‌ نشان بدهیم که چگونه و چرا یک اثر بزرگ ادبی پدید می‌آید و یا در دوره‌ای ادبیات رو به کمال می‌رود یا در سراشیب سقوط قرار می‌گیرد. در این نگاه ادبیات فارسی، به رغم عبور از بریدگی‌ها و گسست‌های تاریخی، جریانی مستمر و واحد به نظر می‌رسد که تحت تأثیر عوامل تند و کندکننده بیرونی مانند حوادث مهم تاریخی و اجتماعی تحول خاص خود را پشت سر می‌گذارد.

تحولات ادبی

منظور از تحولات ادبی تنها تحول در فرم و ویژگیهای زبانی نیست. آنچه در این بررسی ما تحول نامیده‌ایم، عبارت است از ابتکارات تازه در مسیر برخورد با زندگی و شیوه‌های تفسیر آن به زبان ادبی، که البته ممکن است این ابتکارات درونی، در قالب و بیرون الفاظ هم تازگیهایی را سبب شود. مجموع این ابتکارات فکری و ذوقی و زبانی به جریانی منتهی می‌شود که اصطلاحاً «سبک» یا «مکتب» نامیده می‌شود. شاعران و نویسندگانی که دنیای اطراف خود را بتوانند درست کشف کنند و در برابر آن واکنش فکری مناسبی از خود نشان دهند و این واکنش را به یک جریان ادبی تازه مبدل کنند، ادیبان صاحب سبک و جریان‌ساز نامیده می‌شوند.

آشنایی با سیر ادبیات فارسی با این نگاه اگر برای دانشجویان ایرانی که در این سرزمین چشم گشوده و از همان آغاز با زبان فارسی انس گرفته‌اند، لازم باشد، برای دانشجویان خارجی که فارسی را احتمالاً در بزرگسالی و به عنوان زبان دوم یا چندم آموخته‌اند و نیز برای آنها که می‌خواهند از این دریچه با ملتی بزرگ و تاریخی ارتباط برقرار کنند، واجب خواهد بود. همه ایران‌شناسان بزرگ در طول نزدیک به دویست سال اخیر همین که با زبان فارسی آشنا شده و توانسته‌اند از ظرایف ادبی این زبان لذت ببرند، با شیفتگی سر به دامان ادب و فرهنگ این دیار گذاشته و با شیدایی و عشق و اعتقاد به قلمرو ایران‌شناسی دل داده‌اند.

آشنایی با فراز و فرود و جلوه‌های گوناگون و گاه متضاد فرهنگی و ادبی این سرزمین و در عین حال مشاهده چاره‌بینی‌های هنری و ترفند‌های فرهنگی این ملت برای عبور از گردنه‌های بزرگ تاریخی و دشواریهای اجتماعی که ادبیات رنگین فارسی جلوه‌گاه صادق آن است برای هر خواننده‌ای می‌تواند لذت‌بخش و گاه شگفت‌انگیز باشد.

پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint تنها سرگذشت این یا آن شاعر و نویسنده و یا گفتگو از این یا آن کتاب نیست؛ سرگذشت شاعران و نویسندگان است یا گفتگو از کتابها و آثار در داخل یک مجموعه به هم پیوسته موسوم به «ادبیات» است که در عین حال زندگی اجتماعی و گاهی سیاسی اعصار را هم در خود منعکس می‌کند. هر شاعر یا نویسنده بسته به میزان اهمیت و ابتکاری که داشته، بر این مجموعه چیزی افزوده است و خود از میراث تاریخی پیشینیان سهمی برگرفته و به گونه‌ای متناسب با دریافت روزگار خویش به آیندگان تحویل داده است.

بررسی جریان مستمر این جویبار، که از گذشته‌های دور در این سرزمین آغاز شده و به سوی آینده در حرکت است، موضوع پاورپوینت کامل تاریخ ادبیات فارسی ۵۷ اسلاید در PowerPoint را تشکیل می‌دهد. در این رهگذر سخن از زبان فارسی با محدوده متغیر و وسیع آن در دوره‌های تاریخی است و نه ایران با مرزهای جغرافیایی امروزین که بسیار محدودتر از گستره همیشگی زبان فارسی بوده است.

زبان و ادب در ایران پیش از اسلام

در یک تقسیم‌بندی کلی، می‌توانیم ادبیات فارسی را به دو بخش مکتوب و شفاهی تقسیم کنیم: با این توضیح که عمر ادبیات شفاهی بسیار درازتر از ادبیات مکتوب یا رسمی است و می‌تواند به زمانی بازگردد که مردمانی برای اولین بار به این زبان ادای مقصود کرده و یا آنچه را در ضمیر خود داشته‌اند، با زبان دل برای خود یا اطرافیان خود بیان کرده‌اند. این امر به دوره‌های پیش از استفاده از خط در قلمرو زبان فارسی یعنی هزاران سال پیش باز می‌گردد.

فرهنگ ایران مثل بسیاری از ملل دیگر بنیاد شفاهی داشته است و سنت شفاهی تا کمتر از یک قرن پیش در ایران و در قلمرو زبان فارسی غلبه داشته و هنوز هم شاید بنیادهای آن در میان قبایل و برخی از روستاییان ایران و سایر سرزمینهای فارسی زبان مانند افغانستان و تاجیکستان وجود داشته باشد.

در روزگاران بسیار قدیم ادب شفاهی که سینه به سینه انتقال می‌یافت، بر دو پایه قصه‌‌های دینی و داستانهای قومی استوار بود. نمونه کهن‌ترین باورهای دینی، بعدها در حول زروان، اهوره‌مزدا، اهریمن و مهر شکل گرفت و به ویژه از آیین مزدایی به زردشتی منتقل گردید. نمونه داستانهای ملی همان است که سینه به سینه تا دوره تاریخی پیش آمده است و در واپسین سالهای عصر ساسانی در خداینامه‌ها و متون پراکنده‌ داستانی دیگر به دوره اسلامی منتقل و سرانجام در کالبد حماسه ملی ایران و در پرتو ذوق خداداد فردوسی به صورت شاهنامه جاودانه شده است. عصر پیش از اوستا را که بر داستانهای قومی استوار بوده است می‌توان عصر ادب پهلوانی نام‌گذاری کرد.

ادب شفاهی در عصر مادها که نخستین عصر شناخته شده دوران تاریخی ایران است ادامه یافت و در دوره هخامنشی هم (که خط و کتابت آشکار شده بود) به موازات آن دنبال گردید. در دوران هخامنشی(۵۵۹ تا ۳۲۱ ق.م) در ایران خط میخی، که از الفبای بابلی گرفته شده و از